Tablica upamiętniająca ukończenie restauracji kościoła

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

krakowski

Gmina

Igołomia-Wawrzeńczyce

Miejscowość

Wawrzeńczyce

Metropolia

Krakowska

Diecezja

Krakowska

Dekanat

Wieliczka

Parafia

Św. Marii Magdaleny

Dodaj do Udostępnij Drukuj Graf Pobierz

Tagi

renowacja tablica pamiątkowa

Miejsce przechowywania

kruchta, ściana południowa

Identyfikator

DZIELO/08899

Kategoria

tablica pamiątkowa

Ilość

1

Czas powstania

1870 rok

Technika i materiał

kamień kuty

Wymiary podstawowe

szerokość – 38 cm
wysokość – 27 cm

Autor noty katalogowej

Agata Felczyńska

Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Tablica została wykonana w / lub po 1870 roku i wmurowana w ścianę kościoła.

Opis

Tablica w kształcie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę południową kruchty z kutym napisem „Restauratio / hujus Templi fi/nita fuit anno D(omini) / 1870”.

Zarys problematyki artystycznej

Tablica upamiętnia ukończenie w 1870 roku restauracji, która nie jest jednak wspominana w opracowania dotyczących dziejów świątyni.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia i przetarcia powierzchni.

Streszczenie

Tablica upamiętnia ukończenie w 1870 roku restauracji, która nie jest jednak wspominana w opracowania dotyczących dziejów świątyni.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu malowany na płótnie naklejonym na deskę. W centrum Matka Boska z Dzieciątkiem na kolanach. Maria w pozycji siedzącej, ukazana całopostaciowo, lewą ręką ugiętą w łokciu podtrzymuje Dzieciątko w okolicy klatki piersiowej. Głowa pochylona nieco w lewą stronę. Twarz o rysach młodej kobiety, oczy brązowe, nos długi, usta wąskie. Karnacja jasna, z rumieńcami na policzkach; włosy jasne, przykryte maforionem. Maria jest ubrana w suknię z długimi rękawami w kolorze jasnoróżowym, na którą zarzucony jest obfity, błękitny płaszcz okrywający ramiona. Spod szat widoczna lewa, bosa stopa. Nad głową malowany nimb, powyżej powtórzony w trybowanej blasze; złocony. Dzieciątko jest nagie, leży na kolanach Matki z głową pochyloną lekko do przodu. Ręce ma ugięte, rozchylone w geście błogosławieństwa. Włosy ma krótkie, gęste, jasnobrązowe, twarz okrągłą z krótkim nosem, wąskimi ustami i półprzymkniętymi powiekami. Z prawej strony, w dole kompozycji, na pierwszym planie, ukazana klęcząca kobieta. W obu wyciągniętych przed siebie rękach trzyma tacę, na której leżą jasnoróżowe róże. Na głowie ma dekoracyjnie upięty kok, w który wpleciony jest pas materiału. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię z krótkimi rękawami i szerokim dekoltem. Tło kompozycji jednolite, ciemne. Na górną część obrazu nałożony okład ze srebrnej blachy repusowanej w motywy wici roślinno-kwiatowej. Wewnętrzna krawędź okładu obwiedziona pozłoconym pasem blachy, z repusowanym ornamentem roślinnym. Na krawędzi punca kontrybucyjna „CE”.

obraz

Adoracja Matki Boskiej

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na czworobocznej, profilowanej stopie przechodzącej wyżej w trzon o formie gruszkowatego nodusa. Czara półkolista, puklowana z profilowanym brzegiem. Wewnątrz cynowa misa. Pokrywa drewniana, złocona i malowana w formie ażurowej korony w typie zamkniętym. Dolna obręcz profilowana i dekorowana elementami naśladującymi kameryzację; powyżej pas liści akantu. Kabłąki fakturowane; na ich przecięciu, osadzony na spłaszczonej kuli krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach.

chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Drewniana dzwonnica została wybudowana 15 m na południowy wschód od kościoła w Wawrzeńczycach, w obrębie ogrodzenia na terenie dawnego cmentarza. Ustawiono ją w konstrukcji słupowej, na kamiennej podmurówce, na planie kwadratu, jako budowlę dwukondygnacyjną z izbicą. Wieża została oszalowana deskami o układzie pionowym. Dolna kondygnacja o ścianach pochyłych. W elewacji północnej dwa prostokątne otwory wejściowe nakryte prostymi daszkami pulpitowymi, mieszczące jednoskrzydłowe, drewniane drzwi. W górnej części każdej elewacji dwudzielne okna zakończone ostrołukowo, wypełnione kratownicą drewnianą. Izbica zakończona od dołu ażurową dekoracją w formie wyciętych w deskach zaokrąglonych zębów oraz okrągłych otworów. Nakryta dachem czterospadowym o konstrukcji krokwiowo-płatwiowej, zabezpieczona blachą ocynkowaną. W środku trzykondygnacyjna, z drewnianymi schodami; mieści trzy, barokowe dzwony.

dzwonnica

Dzwonnica

Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją „Anna Latalina żyła lat 22. / zmarła d(nia) 5. Listopada 1849. r(oku) / Maryianna Latalina żyła lat 30. / zmarła d(nia) 26. Kwietnia 1855 r(oku) / Maryianna Latalina żyła lat 38. / zmarła d(nia) 8. Czerwca 1864. r(oku) / wdzięczny mąż dla trzech Żon / wraz z dziećmi te pamiątke stawia / prosi o westchnienie do Boga”.

płyta nagrobna

Epitafium Anny Lataliny, Marianny Lataliny i Marianny Lataliny

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta wmurowana w północną elewację kościoła. Umieszczono na niej, częściowo zakrytą inskrypcję o treści „WYZNAJĘ TO IŻEM BYŁ GRZESNIKIEM MÓJ BOŻ[E] / JEDNAKZE MIŁOSIE[R]DZIE TWOIE NIECH PRZEMOŻ[E] / CIEBIE ZAS CZYTELNIKU O PACIERZY PROS[ZĘ] / JA FRANCISZEK WILKONSKI Y SUPPLIKE WNOSZ[Ę]”.

płyta nagrobna

Epitafium Franciszka Wilkońskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta w obramieniu ze stylizowanych liści oplatatających ramę. W narożach rozetki. W górnej części ryty wizerunek uskrzydlonej klepsydry, w dolnej węża połykającego swój ogon. Inskrypcja ryta, wykonana minuskułową kursywą.
„D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Karolinie Macieia z Grabskich Katarzyny / Kwapiszewskich Małżonków, Córce Eufrozyny / Drugiego Imienia, po Siedemnastém lecie, / Zeszłey z tego Swiata w Naypiękniéyszym kwiecie. / Tysiąc Ośmset dwudziestego i Piątego / Roku a Listopada dnia Siedemnastego. / Z rąk Rodziców płaczących wyrwanéy Stawiony / I łzami ku wiecznéy pamiątce skropiony. / Tu żałośni Rodzice Córke swą złożyli, / Wątpiąc czyli Ją Światłu czy Niebu zrodzili, / Lecz, skoro Ją tak prędko Smierć z Oczu porwała, / Znak nie omylny, że się Niebu podobała. / Przechodniu, co masz na celu duszy zbawienie, / Z mów za Nią choć iedno szczere pozdrowienie”.

płyta nagrobna

Epitafium Karoliny Kwapiszewskiej

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. Na środku umieszczono złoconą inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / X(KSIĘDZU) JÓZEFOWI NOWAKOWSKIEMU / *1812. +1870. / Zasłużonemu około w zniesienia tej świątyni / Dusz pasterzowi Swojemu / wdzięczni Parafianie”, którą ujęto linią z uszakami w narożach.

płyta nagrobna

Epitafium księdza Józefa Nowakowskiego

Zdjęcie nr 1:

kościół

Kościół Ducha Świętego w Podstolicach

Zdjęcie nr 1: Figura przedstawia Chrystusa w pozycji leżącej, z nogami ułożonymi równolegle oraz rękami spoczywającymi wzdłuż ciała. Jego twarz jest trójkątna, o wystających kościach policzkowych, prostym nosie i zamkniętych oczach, okolona krótką brodą i długimi włosami opadającymi na ramiona. Ciało Jezusa jest silnie wychudzone, z podkreśloną muskulaturą rąk i nóg oraz żebrami i mostkiem klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Partię bioder przesłania krótkie pozłacane, perizonium zawieszone na sznurze, z końcówką tkaniny przerzuconą przez sznur w partii podbrzusza oraz ze zwisem tkaniny na jego prawym boku. Polichromia ciała naturalistyczna, traktowana niemal monochromatycznie, z zaznaczonymi śladami męki.

rzeźba

Chrystus do grobu

Zdjęcie nr 1: Scena ujęta malowaną ramą koloru złotego o polu stojącego prostokąta z uszakami, z prostokątnie wciętymi dłuższymi bokami i wyłamanym półkoliście bokiem górnym i półkoliście wciętym bokiem dolnym; w górnej części ozdobiona stylizowanym ornamentem akantowym. W polu głównym ukazany jest Chrystus stojący na niebieskim globie w otoczeniu dwóch aniołów. Lewą rękę ma zgiętą w łokciu, a dłoń położoną na piersi, natomiast prawą rękę ma wyprostowaną, skierowaną w dół. Na obu dłoniach widoczne są ślady męki. Twarz podłużna z długim i szeroko zakończonym nosem, okolona krótką brodą. Włosy długie, bujne, brązowe opadają na ramiona i plecy. Chrystus ubrany w czerwoną suknię, na którą narzucony jest błękitny płaszcz. Wokół głowy ma jasnozłoty kolisty nimb krzyżowy. Anioły widoczne są w półpostaci, częściowo schowane za globem ziemskim. Anioł po lewej zwrócony jest w prawo, w dłoniach trzyma koronę cierniową. Ubrany jest w suknię z niebieskimi rękawami oraz ugrową tunikę. Po prawej anioł ukazany frontalnie z krzyżem w dłoniach. Ubrany jest w białą suknię i zielony płaszcz, spięty pod szyją. Twarze aniołów są silnie zarumienione, z wyraźnymi długimi nosami, okolone długimi włosami. Po lewej stronie obrazu sygnatura: „Pinx[it] F(rater) Didacus. / Batarina 1870”.

polichromia ścienna

Chrystus Zmartwychwstały

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z obwiedzioną złotą ramką inskrypcją „JOZEF KAROL DRDA z / Jana i Juzefy z Drdow / urodzony dnia 10 Lutego / 1804 r(oku) zasłuzony Burmistrz / miasta Wieliczki czło/nek wielu Towarzyst[w] / Ozdobiony Krzyzem / złotym zasługi zmarł / dnia 24 Marca 1870 / roku”.

płyta nagrobna

Epitafium Józefa Karola Drdy

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie prostokątnej tablicy, wspartej na profilowanym gzymsie, ujętej kolumienkami jońskimi podtrzymującymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie. Po bokach kolumn dostawione spływy wolutowe. Nad belkowaniem fryz z dwiema (odwróconymi) tarczami. W nich kolejne tarcze, również odwrócone, z godłami herbów Godziemba i Zadora. Nad tarczami korony rangowe (hrabiowskie) z klejnotami herbowymi. Nad fryzem przerwany, łukowato zarysowany przyczółek, wewnątrz którego cokolik z krzyżem o rozszerzających się ramionach. W polu inskrypcja „Mikołajowi / z Lubrańca Godziembie / DĄMBSKIEMU / * 10 Wrześ(nia) 1778 w Nieszkowie. / + 18 Paźdz(iernika) 1868 w Wiesbadenie / i Żonie Jego Leokadyi / z Brzezia Russockich / DĄMBSKIEJ / * 14 Marc(a) 1806 w Oświęcimie / + 27 Czerwca 1870 r(oku) / Właścicielom Oświęcimia / Wdzięczne dzieci / proszą dla Nich o Zdrowaś Marya”. W dolnej części, po prawej stronie sygnatura „E(dward) Stehlik / w Krakowie”.

płyta nagrobna

Epitafium Mikołaja i Leokadii z Brzezia Rusockich Dąmbskich

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Prezbiterium:
Sklepienie kolebkowe z lunetami; trójprzęsłowe. Pola malowane są na kolor biały z centralnie umieszczonymi kolistymi medalionami. W przęśle pierwszym od ołtarza znajduje się motyw krzyża greckiego na tle promienistej glorii; w drugim gołębica Ducha Świętego na tle analogicznej glorii zamknięta w polu przypominającym sześciolistny kwiat o błękitno-złotych płatkach; w trzecim znak Trójcy Świętej w formie trzech przecinających się okręgów z napisem „TRI/NI/TAS”, otoczonych promieniami i płomienistymi półokręgami. Pozostałe partie pól sklepienia wypełnione są złoconymi językami ognia. Wokół pól sklepienia biegnie ornament geometryczny w kolorze turkusowym z elementami ugru i ultramaryny. Lunety malowane są na kolor jasnoniebieski. W każdej z nich znajdują się medaliony o kształcie zbliżonym do czwórliścia, wewnątrz których, od wschodu jest: słońce, planeta, gwiazda, księżyc, monogram Chrystusa, napis „CA/RI/TAS”. Ściany boczne w około połowie wysokości podzielone na dwa poziomy. Dolny wypełniony jest geometryczną dekoracją w formie fryzu ze złoconych rombów, naprzemiennie większych i mniejszych. Wewnątrz figur równoramienne krzyże oraz motyw uproszczonych liści. Fryz ujęty od góry i dołu abstrakcyjną dekoracją o charakterze geometrycznym. Tła malowane są na kolor ciemnoczerwony oraz zielony. Poziom górny malowany jest na bladoróżowo. Na wysokości parapetów okiennych fryz ze stylizowanych motywów kwiatowych w kolorze żółtym, zielonym i brązowym. W ościeżach dekoracja ramowa w kolorze turkusowym i bladożółtym wzbogacona o malowane ciemniejszą farbą motywy geometryczne. Okna ściany południowej zastąpione blendami; w nich motyw karpiej łuski wypełnionej palmetą.

Łuk arkady tęczowej:
Na licu arkady tęczowej znajduje się figuralne przedstawienie stygmatyzacji św. Franciszka. Z lewej strony św. Franciszek, zwrócony w lewą stronę, z rozłożonymi szeroko rękami i prawą nogą cofniętą do tyłu. Ubrany w brązowy habit franciszkański. Z prawej strony Chrystus, ukazany naturalnej wielkości, jako cherubin o dużych, czerwonych skrzydłach. Z jego ran wychodzą promienie tworzące stygmaty na ciele świętego. Scena rozgrywa się na kamienistej drodze, na tle płomieni. Kompozycja ujęta otokiem z białych chmur. Na podłuczu arkady symetryczna dekoracja geometryczna w formie motywu „jodełki” przedzielonego wstęgą. W osi ośmioboczne pole ze znakiem krzyża greckiego z napisem „Cristus/Jesus”. Kolorystyka utrzymana w ciemnej zieleni, ceglastej czerwieni oraz w kolorze złotym.

Nawa główna:
Sklepienie kolebkowe z lunetami, czteroprzęsłowe. Pola malowane kolorem jasnoniebieskim. Cała długość nawy połączona dekoracyjnym pasem w kolorach turkusowym, szafirowym oraz żółtym. W każdym z przęseł pośrodku czteorolistne pole otoczone glorią promienistą zawierające znaki, od wschodu: Alfa i Omega, monogram maryjny, kielich z hostią, IHS. Lunety malowane na jasnożółto, pośrodku każdej owoidalne pole w kolorze szafirowym: od wschodu i zachodu po dwóch stronach korona i napis „VITA / AETERNA”, od południa waga i napis „IUSTI/TIA”, dalej miecz i napis „FORTI\TUDO”, od północy beczka i napis „TEM/PE/RANTIA, wąż i napis „PRUDENTIA”. Obramienia lunet z motywem abstrakcyjnym. Pasy gurtów z ludowymi motywami kwiatowymi i kłosami zboża na żółtym tle. Ściany boczne w partii cokołu malowane są na kolor różowy, powyżej aż do linii parapetów okiennych: miodowo-żółty. Na obramieniach arkadowych nisz jest stylizowana dekoracja roślinna, w podłuczach i ościeżach arkad dekoracja analogiczna do tej z podłucza arkady tęczy. Na ścianach pomiędzy niszami godła franciszkańskie zamknięte w okrągłych medalionach. Na linii parapetów geometryczny fryz z przecinających się arkadek uzupełnionych o motywy roślinne. W rozglifieniach okiennych naprzemiennie motywy geometryczne i roślinne w kolorach błękitnym, pomarańczoym i dwóch odcieniach żółci. Arkada chóru muzycznego o podziale ramowym w kolorach jasnozielonym, pomarańczowym i żółtym.

polichromia ścienna

Polichromia ścienna kościoła

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta z inskrypcją:
"D[eo]O[ptimo]M[aximo] / Ad perpetuam rei mamoriam et excitandium / cultum erga SS Martyres - / de consensu / Ill[ustrissi]mi R[evere]nd[issi]mi D[omini] Adalberti de Boza Wola / GORSKI/ Eppi[scopi] Kielc[ensi]: Diaecesis Tarnovien[sis]: Sede vacante / ADMINISTRATORIS / Ex n[ume]ro 10000 Martyrum crucifixorum / caput / unius sub Quorum Titulo Ecclesia haec / a Casimiro magno Rege Poloniarum / extructam theca argentea / inclusum / testelose Irlicki Praebend[atur] hic Ecclesiae / ultra 40 Annos serviente hic / Repositum / A[nno] D[omini] 1804 & II 8bris"

płyta nagrobna

Tablica epitafijna biskupa Wojciecha Górskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, z łacińską inskrypcją pozłoconymi majuskułowymi literami: D.O.M. / NOBILI ADOLESCENTI GEORGIO TELSZEWSKI PETRI FILIO/Q(V)E CITERIORI LITVANIA CRACO(VIAM) STUIOR CAUSA MISSUS / POSTQ(VE) P(RAE)CLARAE I(N)DOLIS SPECIMINA NO(N) VVLGARIA EXHIBERE.. / [MA]IOREMQ(VE) IN DIES SPE DE I(N)GENIO AC VIRTVTE SVA FACERE CEPIT / PLACIDIS VT VIDEBANT(VR) ISTULAE AQ(VI)S INCAVTVS SESE COM(M)ISIT / ET MOX RAPIDIS VORTICIBVS ABREPTVS / FRATRIS SUI FATVM MISERABILE SECVTVS EST / DIE XXI IVLY ANNO MDCXVIII AETAT. SUAE XV / CORPVS DEFV(N)CTI IN PAGO VICINO STRYIOW REPERTVM / HIC SEPULCHRO CONDITUM EST.

płyta nagrobna

Tablica epitafijna Jerzego Telszewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna dla upamiętnienia Andrzeja Potockiego, w formie wmurowanej w ścianę płyty kamiennej o kształcie prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. W polu tablicy inskrypcja złoconą majuskułą, w języku polskim: Ś. P. / ANDRZEJOWI / HR. POTOCKIEMU / UR.10. CZERWCA 1861. R. / ZM. 12. KWIETNIA 1908. R. / HOŁD WDZIĘCZNOŚCI, / PRZYWIĄZANIA I CZCI / SKŁADAJĄ / PRACOWNICY DÓBR / BURZAŃSKO-OLCHOWIECKICH. Ponad inskrypcją znajduje się wykuty łaciński krzyż, poniżej inskrypcji herb Potockich: Pilawa.

płyta nagrobna

Tablica epitafijna Andrzeja Potockiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta. Kompozycja podzielona jest na dwie sceny, wzdłuż dolnej krawędzi pole z napisem. W lewej części przedstawienia ukazane wnętrze sali tronowej. Po prawej stronie Władysław Warneńczyk, siedzący na tronie ustawionym na trójstopniowym podwyższeniu, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako młodzieniec, z jasnymi włosami, w białej tunice oraz jasnoróżowym płaszczu podbitym gronostajem, na głowie ma koronę otwartą, w lewej ręce trzyma berło. Nad nim zawieszony zielony baldachim, z fragmentem tkaniny przymocowanej do kolumny, stojącej obok. Przed królem, na stole nakrytym niebieską tkaniną młody mężczyzna spisuje piórem dokument. Ukazany jest frontalnie, z głową skierowaną w lewo. Przedstawiony jako młody mężczyzna z jasnymi włosami, ubrany w żółtą szatę i jasnoróżowy płaszcz. Druga scena ukazana we wnętrzu kościoła w Gdowie. Po prawej stronie ołtarz główny zwieńczony glorią, z obrazem Matki Boskiej Gdowskiej. Przed nim ksiądz przedstawiony tyłem z uniesionymi w górę rękami, w których trzyma hostię. Ubrany jest w białą albę i jasnoróżowy ornat z niebieską kolumną. Po jego lewej stronie klęczy ministrant, ukazany tyłem, z uniesioną prawą ręką, w której trzyma dzwonek. Ubrany jest w czerwoną tunikę i białą komżę. W lewej części sceny klęczący mężczyzna, zwrócony profilem w lewo, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, wyciągniętej do przodu trzyma dokument. Ukazany jest jako starzec z siwymi włosami i brodą oraz łysiną na głowie. Ubrany jest w jasnoniebieską tunikę oraz niebieski płaszcz. U dołu obrazu wierszowany czarny napis na białym tle objaśniający przedstawione sceny: „Na dowód tedy powinnej wdzięczności / Pisze Przywilej przytomnej wieczności / Sosien trzydzieści Dębów pięć dotego / Grubych siedemnaście jelenia rosłego / By niepołomski Starosta tameczny / Tu miejscu temu na pożytek wieczny / Odwoził drzewo jelenia i grzywny / O jak Bóg zawsze w swoich sprawach dziwny / Tenże Przywilej potym jak był dany / Wlat półtorasta był Aprobowany / Odtąd jak zginał ani wiedzieć zgoła / Czyli oddany czy wzięty z Kościoła / Niechciał utaić Bóg Maryi Cudu / Dowiadomości w Polsce swego ludu / Wraca Przywilej Cudem znaleziony / By honor Panny był znowu wsławiony / Peregryn jakiś Bóg wie jak się zowie / Zubioru prostak jednak grzeczny w mowie / Wdom Lubomirskich gdy się wsłużbie został / W pańskich papierach w Gdańsku tego dostał / Myślałem mówi zawsze o tym Gdowie / Azali przecie kto mi o nim powie / Więc wszedszy w kościół o Obraz się pyta / Przed nim klęknąwszy za piersi się chwyta / Wyjmuje Prawo wraca Kościołowi / Kładzie na Ołtarz Księdzu Plebanowi / Który gdy chce mu dać pieniędzy cosi / Przyjąć nie chce o momento prosi / Więc gdy u dworu IKM toprawo uznano / Na złotych osiemset tam redukowano / Które niech będzie Bóg pochwalon zato / Zawsze oddają już dwunaste lato. 1877” oraz „odnowiono napis i obrazy 1948r(oku) Wład(ysław) Porabik”.

Historia zapisu Władysława Warneńczyka na rzecz kościoła w Gdowie

Zdjęcie nr 1:

Św. Augustyn – tondo z historią kościoła (?)

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Tablica upamiętniająca ukończenie restauracji kościoła", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/tablica-upamietniajaca-ukonczenie-restauracji-kosciola

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności