Tablica epitafijna Jerzego Telszewskiego
Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, z łacińską inskrypcją pozłoconymi majuskułowymi literami: D.O.M. / NOBILI ADOLESCENTI GEORGIO TELSZEWSKI PETRI FILIO/Q(V)E CITERIORI LITVANIA CRACO(VIAM) STUIOR CAUSA MISSUS / POSTQ(VE) P(RAE)CLARAE I(N)DOLIS SPECIMINA NO(N) VVLGARIA EXHIBERE.. / [MA]IOREMQ(VE) IN DIES SPE DE I(N)GENIO AC VIRTVTE SVA FACERE CEPIT / PLACIDIS VT VIDEBANT(VR) ISTULAE AQ(VI)S INCAVTVS SESE COM(M)ISIT / ET MOX RAPIDIS VORTICIBVS ABREPTVS / FRATRIS SUI FATVM MISERABILE SECVTVS EST / DIE XXI IVLY ANNO MDCXVIII AETAT. SUAE XV / CORPVS DEFV(N)CTI IN PAGO VICINO STRYIOW REPERTVM / HIC SEPULCHRO CONDITUM EST.
Zdjęcie nr 2: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, z łacińską inskrypcją pozłoconymi majuskułowymi literami: D.O.M. / NOBILI ADOLESCENTI GEORGIO TELSZEWSKI PETRI FILIO/Q(V)E CITERIORI LITVANIA CRACO(VIAM) STUIOR CAUSA MISSUS / POSTQ(VE) P(RAE)CLARAE I(N)DOLIS SPECIMINA NO(N) VVLGARIA EXHIBERE.. / [MA]IOREMQ(VE) IN DIES SPE DE I(N)GENIO AC VIRTVTE SVA FACERE CEPIT / PLACIDIS VT VIDEBANT(VR) ISTULAE AQ(VI)S INCAVTVS SESE COM(M)ISIT / ET MOX RAPIDIS VORTICIBVS ABREPTVS / FRATRIS SUI FATVM MISERABILE SECVTVS EST / DIE XXI IVLY ANNO MDCXVIII AETAT. SUAE XV / CORPVS DEFV(N)CTI IN PAGO VICINO STRYIOW REPERTVM / HIC SEPULCHRO CONDITUM EST.

Tablica epitafijna Jerzego Telszewskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków-Nowa Huta
Miejscowość
Kraków-Nowa Huta (dawniej Ruszcza)
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Św. Grzegorza Wielkiego
Miejsce przechowywania
Kościół, zachodnia ściana nawy głównej
Identyfikator
DZIELO/06321
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
Po 1618 roku
Technika i materiał
Marmur; kucie, złocenie
Wymiary podstawowe
szerokość – 73 cm
wysokość – 46 cm
Inne wymiary – wysokoscBezRamy: wysokoscFigury: szerkoscBezRamy: szerokoscFigury: wymiarPodstawy: srednica: srednicaCzary: szerokoscRam:
Autor noty katalogowej
Andrzej Włodarek
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Tablica sprawiona do wnętrza kościoła.

Opis

Płyta w kształcie leżącego prostokąta, z łacińską inskrypcją pozłoconymi majuskułowymi literami: D.O.M. / NOBILI ADOLESCENTI GEORGIO TELSZEWSKI PETRI FILIO/Q(V)E CITERIORI LITVANIA CRACO(VIAM) STUIOR CAUSA MISSUS / POSTQ(VE) P(RAE)CLARAE I(N)DOLIS SPECIMINA NO(N) VVLGARIA EXHIBERE.. / [MA]IOREMQ(VE) IN DIES SPE DE I(N)GENIO AC VIRTVTE SVA FACERE CEPIT / PLACIDIS VT VIDEBANT(VR) ISTULAE AQ(VI)S INCAVTVS SESE COM(M)ISIT / ET MOX RAPIDIS VORTICIBVS ABREPTVS / FRATRIS SUI FATVM MISERABILE SECVTVS EST / DIE XXI IVLY ANNO MDCXVIII AETAT. SUAE XV / CORPVS DEFV(N)CTI IN PAGO VICINO STRYIOW REPERTVM / HIC SEPULCHRO CONDITUM EST.

Zarys problematyki artystycznej

Skromny zabytek epigrafiki siedemnastowiecznej, bez żadnej dekoracji.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry; nieznaczne ubytki kamienia.

Streszczenie

Tablica epitafijna z łacińską majuskułową inskrypcją, poświęcona Jerzemu Telszewskiemu, zmarłemu w roku 1618 w wieku lat piętnastu.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrystus wiszący na ramionach łagodnym łukiem rozpostartych na krzyżu, o smukłej sylwecie, z nogami skrzyżowanymi, lekko ugiętymi w kolanach. Ciało zmarłego Chrystusa ukazane jest realistycznie, z głową silnie przechyloną na prawe ramie, zamkniętymi oczami, długim nosem i otwartymi ustami. Twarz okala krótka, spiczasta broda i wąsy, włosy opadają na kark i klatkę piersiową, na głowie korona cierniowa w kształcie skręconego sznura z kolcami. Klatka piersiowa o owalnym obrysie, z zaznaczonymi żebrami. Stosunkowo długie perizonium, zdobione srebrzeniem na pulmencie, układa się z przodu łukowatymi fałdami i spływa z bioder dekoracyjnie traktowanymi zwisami. Na ciele widoczna rana od włóczni, z niej i z ran na rękach i nogach widoczne spływające strużki krwi.
rzeźba
Krucyfiks na belce tęczowej
Zdjęcie nr 1: Na miejscu kościoła romańskiego, orientowany, dwunawowy, halowy; nawa południowa na rzucie prostokąta, na osi prezbiterium, dwuprzęsłowa, sklepiona kolebkowo z lunetami, na gurtach; nawa północna węższa od południowej, dwuprzęsłowa, sklepiona krzyżowo-żebrowo z kolistymi płaskorzeźbionymi zwornikami, jeden z literami ihs, drugi z literą s pod koroną. Prezbiterium prostokątne, dwuprzęsłowe, sklepione krzyżowo-żebrowo, z kolistymi zwornikami i profilowanymi wspornikami; przy nim od północy dawna zakrystia na rzucie prostokąta, sklepiona kolebkowo, otwarta do nawy wtórną arkadą, od wschodu nowa zakrystia na rzucie ośmioboku. Od zachodu przylega do nawy kwadratowa, czterokondygnacyjna wieża, z wieżyczką schodową w narożu północno-wschodnim, kruchtą w przyziemiu i chórem muzycznym na piętrze. Przy niej od północy drewniana piętrowa przybudówka mieszcząca w przyziemiu komorę bracką, na piętrze miech i kanał organowy. Przy nawie południowej od południa kwadratowa kruchta. Arkada tęczy zamknięta łukiem półkolistym, arkady do nawy północnej łukiem lekko zaostrzonym. Mury opięte przyporami, elewacje na cokole, z wzorami z zendrówki. Okna pierwotnie ostrołukowe, obustronnie rozglifione (niektóre zbarokizowane). Portale: zachodni, do kruchty pod wieżą, oraz do kruchty południowej, kamienne, prostokątne. Dachy dwuspadowe, pokryte blachą miedzianą. Zakrystia od wschodu przy prezbiterium wzniesiona na miejscu drewnianej kaplicy Ogrojcowej z XVIII wieku.
kościół
Kościół parafialny pw. św. Grzegorza
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica stoi na okrągłym postumencie i wyżej ośmiobocznej podstawie. Składa się z trzonu w typie gruszkowym i czary półkulistej, puklowanej, z profilowanym brzegiem. Na czarze wypukłorzeźbiony kartusz z tarczą z herbem Ogończyk i syglami Z[YGMUNT] O[GOŃCZYK] P[ROBOSZCZ] R[USIECKI]. Pokrywa drewniana, utworzona z sześciu faliście kształtowanych spływów wolutowych ozdobionych liśćmi, podtrzymujących koronę zamkniętą z sześcioma kabłąkami zwieńczonymi kulą z krzyżem. Obręcz korony z imitacją kamieni szlachetnych, zdobiona w górnej części perełkowaniem. U nasady kabłąków znajdują się rozłożyste kwiaty, od wewnątrz kabłąki pomalowane czerwoną farbą imitującą tkaninę.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Na tle ciemnych chmur rozświetlonych na brzegach krzyż z rozpiętym na nim martwym Chrystusem. Ciało w głębokim zwisie, esowato wygięte, z głową pochyloną na prawy bark, wokół bioder szare perizonium przewiązane sznurem, odsłaniające prawe biodro. Pod krzyżem czaszka. Tonacja ciemna, z odcieniami zieleni na ciele. Ponad głową Chrystusa titulus z literami: I N / R I.
obraz
Chrystus na krzyżu
Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta, ukazujący apoteozę św. Grzegorza Wielkiego. Kompozycja wielofigurowa, dwustrefowa. W dolnej strefie św. Grzegorz i aniołowie, w górnej gołębica Ducha Świętego i aniołowie na tle rozświetlonego otwartego nieba. Pośrodku św. Grzegorz, ukazany w trzech czwartych, klęczy na czerwonej poduszce ze złotymi chwostami. Po jego lewej stronie, na pierwszym planie, stoi anioł wymownym gestem w lewej ręki wskazuje na modlącego się papieża. Po jego prawej stronie, nieco w głębi, klęczący anioł z dłońmi splecionymi na wysokości piersi. Święty papież pochylony w lewą stronę, ręce wzniesione w geście oranta. Twarz pociągła, włosy ciemne, krótkie, odsłaniające uszy. Czoło wysokie, nos długi i prosty. Święty odziany w albę i purpurowy mucet ze złotą bordiurą. Anioł po lewej ukazany w dynamicznej pozie, w trzech czwartych. Lewa noga wyprostowana, prawa ugięta i uniesiona. Lewą ręką wskazuje na św. Grzegorza, prawa dłoń położona na piersi. Twarz okrągła, włosy krótkie, kręcone. Anioł odziany jest w krótką, błękitną tunikę, z krótkimi, szerokimi rękawami i brązowy płaszcz zarzucony na biodra. Anioł po lewej ukazany w pozycji klęczącej, w trzech czwartych, głowa odchylona. Ręce złożone na piersiach. Twarz pociągła, włosy krótkie, kręcone. Anioł odziany w beżową tunikę, opinająca ciało. W głębi po lewej widoczny fragment mensy ołtarza, na której tiara papieska. W górnej strefie grupa sześciu aniołów, siedzących na obłokach, w dynamicznych pozach, odzianych w rozwiane szaty. Dolna strefa ciemna, górna jasna, rozświetlona, chmury ciemne. W dolnej części obrazu nierozpoznany, częściowo zatarty herb lub gmerk z inicjałami wokół.
obraz
Obraz Apoteoza św. Grzegorza Wielkiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem półpełnym, ujęty w profilowaną, złoconą ramą zdobioną kimationem. Tło niebiesko-szare, ze złotą, regencyjną kratą dekorowaną srebrnymi rozetami na przecięciach listew. Matka Boska ukazana w półpostaci, z głową zwróconą en trois quarts w lewo, prawą ręką uniesioną na wysokość piersi, podtrzymuje złote, tralkowate berło, lewą unosi Dzieciątko. Twarz owalna o beżowobrązowej karnacji, z prostym nosem, jasnoczerwonymi, uśmięchniętymi ustami, brązowymi oczami i regularnymi łukami brwiowymi. Głowa ujęta promienistą glorią. Chrystus siedzący na ramieniu matki, lewą ręką podtrzymuje zamkniętą księgę, prawą unosi na wysokość piersi w geście błogosławieństwa. Twarz, okrągła, o brązowobeżowej karnacji, z prostym nosem, lekko uśmiechniętymi ustami, brązowymi oczami, okolona krótkimi, prostymi włosami. Twarze i dłonie obu postaci odsłonięte, reszta przesłonięta srebrną sukienką z ornamentem roślinnym. Na głowie Matki Boskiej i Dzieciątka złocone, zamknięte, kameryzowane korony, zwieńczone krzyżami na kulach.
obraz
Obraz Matka Boska Różańcowa w sukience

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z kutą, pozłoconą inskrypcją majuskułową, w języku polskim, na początku z łacińską inwokacją: DEO OPTIMO MAXIMO.
płyta nagrobna

Epitafium Jana Karcza i Jerzego Feliksa Karcza

Zdjęcie nr 1: Neogotycki ołtarz główny w kolorze naturalnego wapienia, architektoniczny, wolnostojący, trójosiowy, z wydzieloną częścią cokołową, dwukondygnacyjny, ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, ujęta dwiema kolumienkami. Antependium ozdobione płycinami w kształcie czworoliści. Nastawa artykułowana w dolnej kondygnacji czworobocznymi półfilarami, w górnej kondygnacji kolumienkami o liściastych kapitelach, z opaskami w połowie wysokości, przechodzącymi w zwieńczeniu w pinakle. Dolna kondygnacja dwustrefowa. W strefie dolnej stylizowana wić roślinna i tarcze herbowe. W strefie górnej nisze zamknięte trójlistnie (na relikwiarze?), w osi środkowej pięć, w osiach skrajnych po jednej. W kondygnacji górnej nisze, środkowa szeroka, zamknięta ostrołukowo z maswerkowaniem w podłuczu, w osiach skrajnych wąskie, zamknięte trójlistnie. W niszy środkowej obraz Adoracja Matki Boskiej Śnieżnej przez śś. Wojciecha i Jerzego, po bokach obrazy: po prawej Św. Florian, z sygnaturą w dolnej części - S. Bryniarski / pinxit 1886; po lewej postać kobiety w prawej ręce ze zwojem z napisem: EWAN/GELJA, z sygnaturą u dołu - S. Bryniarski / malował. W zwieńczeniu pomiędzy pinaklami trójkątne szczyty z żabkami na krawędziach, środkowy w polu z rozetą z Gołębicą Ducha Świętego na złotym tle, zakończony krzyżem.
ołtarz

Ołtarz główny p.w. Adoracji Matki Boskiej Śnieżnej przez śś. Wojciecha i Jerzego

Zdjęcie nr 1: Kościół położony na obszernym placu przylegającym do wschodniej pierzei rynku, na północ od zamku. Plac otoczony ceglanym murem z filarkami. Przed kościołem wydzielony plac, dawny cmentarz, na nim figura św. Jana Kantego. W południowo-wschodnim narożu placu grobowiec księżnej Apolonii Potockiej. Kościół orientowany, halowy, trójnawowy, czteroprzęsłowy, z dwuprzęsłowym zamkniętym wielobocznie prezbiterium. Nawa główna szersza od naw bocznych. Nawy boczne zakończone od wschodu poligonalnymi kaplicami. Od strony północnej do nawy przylega kruchta. W północno-zachodnim narożniku kwadratowa wieża mieszcząca kaplicę w przyziemiu. Do zachodniego przęsła nawy głównej dostawiony głęboki ryzalit z kruchtą w przyziemiu i chórem na piętrze z prospektem organowym. Od północnej strony przylega piętrowa zakrystia, zamknięta wielobocznie. Nawa główna od bocznych oddzielona czworobocznymi filarami o ściętych narożach. Prezbiterium otwarte do korpusu ostrołukową tęczą. W korpusie sklepienie o konstrukcji żelbetowej, stylizowane na gotyckie. W kaplicy pod wieżą sklepienie kolebkowe, w kruchcie zachodniej sufit. Prezbiterium nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym z żebrami spływającymi na konsole. Wnętrze oświetlają okna ostrołukowe, wypełnione witrażami; dwa w zamknięciu prezbiterium (środkowy otwór zamurowany), dwa na ścianie południowej. Portal z prezbiterium do zakrystii zamknięty łukiem w ośli grzbiet. Otwory drzwiowe prostokątne, różnej wielkości. Kaplica pod wieżą otwarta do wnętrza ostrołukowymi arkadami. Otwory okienne wąskie, prostokątne, ostrołukowe, wypełnione witrażem; cztery w ścianie północnej i południowej, jedno, szersze w ścianie zachodniej nad chórem. Wieża oświetlona małymi, wąskimi oknami zakończonymi łukiem odcinkowym i ostrołukowym. Fasada jednoosiowa, dwukondygnacyjna, zwieńczona szczytem schodkowym z ceglanymi laskami. Niesymetrycznie umieszczone wejście ujęte kamiennym, profilowanym portalem, zamkniętym ostrołukowo. Ponad nim rozglifione ostrołukowe okno. Od północy wieża wbudowana w naroże kościoła, wysunięta nieco przed lico fasady. W dolnej partii kamienna, w górnej ceglana, na rzucie prostokąta, czterokondygnacyjna. Piętro pierwsze i drugie oddzielone kamiennym gzymsem. Trzy dolne kondygnacje gotyckie, czwarta neogotycka (projektu Franciszka Marii Lanciego z 1836 r). Na osi pojedyncze okna. W parterze okno ciosowe, prostokątne, ponad nim wmurowany późnogotycki maswerk ostrołukowy z motywami rybich pęcherzy i psiego zęba, wyżej kartusz z herbem Leliwa. Na pierwszym piętrze okno ostrołukowe z parapetem na konsolkach, w opasce ceglanej zamkniętej ostrołukiem wklęsłym. Drugie piętro, okno ostrołukowe w opasce kamiennej, ponad nim okrągła tarcza zegarowa. Ostatnia kondygnacja ze ściętymi narożami, na których wysunięte przed lico muru krenelażowe wieżyczki zwieńczone kamiennymi szczytami w formie ostrosłupów. Od zachodu masywny łuk półokrągły uformowany z kształtek ceramicznych, w jego polu triforium ostrołukowe. Ponad nim okulus. Pod okapem dachu fryz z ceglanych konsolek oraz gąsiory układane w motyw rybiej łuski. Dach iglicowy. Elewacja południowa. Portal kamienny na cokole, profilowany, ostrołukowy. Archiwolty przechodzące w łuk o formie oślego grzbietu, wsparte na konsolkach zdobionych motywem roślinnym. Skrajna archiwolta z czołgankami zwieńczona pinaklem z kwiatonem. Po bokach analogiczne pinakle; W prezbiterium portal kamienny na cokole, profilowany, ostrołukowy, z dekoracją z motywem skręconego sznura; w kluczu herb Odrowąż, oraz data 1767 i litery LG OH OFP. W ścianę korpusu wmurowane kamienne epitafium ks. Pawła Gabańskiego plebana zatorskiego (zm. 1825), nad nim kartusz z herbem Łodzia. Trzy okna analogiczne jak w fasadzie, i jedno o połowę węższe. Elewacja północna. Kruchta ceglana, na cokole, opięta przyporami. Na osi portal kamienny, profilowany, ostrołukowy. Ponad nim kamienna rozeta z monogramem Marii, po bokach dwa okna o wykroju czworoliścia w okrągłych, kamiennych opaskach. Od strony północno-zachodniej zakrystia na rzucie prostokąta, zamknięta wielobocznie, piętrowa, w dolnej części kamienna (pozostałość pierwotnego kościoła), wyżej ceglana (piętro dobudowane 1915 r.). Od północy portal w opasce ceglanej, zamknięty łukiem odcinkowym. Ponad nim ostrołukowe, ceglane okno. Dwa okna analogiczne jak w fasadzie i jedno o połowę węższe. Kościół opięty przyporami, na wysokości ław okiennych gzyms kapnikowy wyłamany nad portalem północnym. Przypory z kapnikami w zwieńczeniu i na 2/3 wysokości. Pod dachem gzyms konsolkowy. Dach dwuspadowy, sygnaturka wieloboczna z ostrołukowymi prześwitami, zwieńczona hełmem iglicowym.
kościół

Kościół św. św. Wojciecha i Jerzego

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. Pośrodku, wśród obłoków przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, w półpostaci, zwrócona lekko w lewo, z dłońmi skrzyżowanymi w okolicach kolan Chrystusa. Po bokach adorujący dwaj aniołowie Poniżej w narożach kompozycji klęczą po stronie lewej św. Jerzy, po prawej św. Wojciech. Ponad Marią Oko Opatrzności. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię ze złotą lamówką, na która narzucony ma błękitny płaszcz z kwiatami o żółtych środkach. Głowę wieńczy dekoracyjna korona, podobnie jak Jezusa. Chrystus ukazany jest en trois quarts, w swobodnej pozycji, lewą ręką podtrzymuje księgę włożoną pod pachę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Ubrany jest w długą sukienkę z długimi rękawami, przewiązaną paskiem, odsłaniającą stopy. Św. Jerzy, w zbroi i czerwonym płaszczu narzuconym na ramiona, prawą rękę przyłożył do klatki piersiowej, lewą unosi w okolicy tułowia. Na głowie ma hełm z pióropuszem, spod którego widać długie, kręcone włosy opadające na kark. Przy lewym jego boku widoczna jest głowa zabitego smoka. Św. Wojciech, w stroju pontyfikalnym, z paliuszem na ramionach, prawą rękę położył na klatce piersiowej, lewą podtrzymuje połę kapy liturgicznej. Wokół głów świętych koliste nimby.
obraz

Adoracja Matki Boskiej Śnieżnej przez świętych Wojciecha i Jerzego

Zdjęcie nr 1: Na wysokim cokole oraz na niskiej marmurowej podstawie ustawiony jest filar z czarnego marmuru ujęty na dwóch końcach alabastrowym profilem, zakończony marmurową kulą. W partii cokołu wprawiona marmurowa płyta w formie leżącego prostokąta z inskrypcją „Oycze wieczny bez skończenia, / Jezu źródło zbawienne, / Duchu dawco pocieszenia, Porusz serca kamienne, / Niechay godnie czołem biią, / W Troycy Bogu iedynemu, / Że dać raczył nam Maryą, / Ku zbawieniu naszemu.” Na trzonie filara inskrypcja „Jerżemu Ogończyk / Dubieckiemu / zmarłemu 1767. / Mateusz Władysław / Dubiecki / Kan(onik) Łucki i Krak(owski) / wdzięczny Syn / 1795. / wieczną pamiątkę / odnawia”. Ponad nią ryty kartusz z pustym polem.
płyta nagrobna

Epitafium Jerzego Dubieckiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta, zdobiona podwójną linią rytą wzdłuż krawędzi i rozetami w narożach. W polu tablicy inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Jerzemu Majerskiemu / Proboszczowi Makowskiemu, / Konsyliarzowi Konsystorza / Dyecezyi Tarnowskiej, / wysłużonemu Dziekanowi, / w 71 r(ok)u życia swego d(nia) 6. Paź/dziernika 1842. zmarłemu. / Dobremu Wujowi swemu / Jan i Joanna z Kleynów / Skakalscy. / na wieczną pamiątkę pomnik / ten położyli z prośbą Czytelników / o westchnienie za duszę Jego / do Boga.”.
płyta nagrobna

Epitafium księdza Jerzego Majerskiego

Jak cytować?

Andrzej Włodarek, "Tablica epitafijna Jerzego Telszewskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/tablica-epitafijna-jerzego-telszewskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności