Tablica pamiątkowa
Zdjęcie nr 1: Tablica w formie leżącego prostokąta, ujęta rytym obramieniem z dekoracją roślinną w narożach, ze złoconą inskrypcją „KOŚCIÓŁ TEN WYSTAWIONY / 1892-1894. / KONSEKROWAŁ 4. WRZEŚNIA 1897 R(OKU) / NAJPRZEWIELEBNIEJSZY / JAN KNIAŹ Z KOZIELSKA / PUZYNA / KSIĄŻE BISKUP KRAKOWSKI”.

Tablica pamiątkowa

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Stryszawa
Miejscowość
Stryszawa
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Sucha Beskidzka
Parafia
Św. Anny
Miejsce przechowywania
południowa ściana prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/08244
Kategoria
tablica pamiątkowa
Ilość
1
Czas powstania
1897 rok
Technika i materiał
kamień, techniki kamieniarskie, złocenia
Wymiary podstawowe
szerokość – 54,5 cm
wysokość – 40 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Tablica pamiątkowa została wmurowana w ścianę kościoła po 1897 roku.

Opis

Tablica w formie leżącego prostokąta, ujęta rytym obramieniem z dekoracją roślinną w narożach, ze złoconą inskrypcją „KOŚCIÓŁ TEN WYSTAWIONY / 1892-1894. / KONSEKROWAŁ 4. WRZEŚNIA 1897 R(OKU) / NAJPRZEWIELEBNIEJSZY / JAN KNIAŹ Z KOZIELSKA / PUZYNA / KSIĄŻE BISKUP KRAKOWSKI”.

Zarys problematyki artystycznej

Jan Puzyna, który konsekrował stryszawską świątynię 4 września 1897, pięć lat po rozpoczęciu jej budowy, był biskupem diecezji krakowskiej w latach 1895-1911. Z wydarzeniem wiąże się interesująca historia. Prace nad budową kościoła nadzorował proboszcz z sąsiedniej miejscowości (Suchej), który nie chciał zgodzić się na odłączenie Stryszawy od jego parafii. Jednak parafianie postanowili działać wbrew duszpasterzowi i gdy kardynał Puzyna przejeżdżał z Suchej do Krzeszowa na wizytę kanoniczną, wystąpili ze sztandarami i w procesji zastąpili mu drogę, wręczając prośbę pisemną o utworzenie parafii, ekspozytury i nadanie im księdza. Wkrótce, bo już na Boże Narodzenie 1896 roku, zjawił się pieszo z walizą ksiądz Franciszek Liptak z administracji w Ryczowie, rodem z Białki Tatrzańskiej – jako pierwszy ekspozyt parafii Stryszawa.
Dzień konsekracji upamiętnia prosta tablica, jakich wiele powstało w XIX i XX wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Złocenia częściowo przetarte, zabrudzenia.

Streszczenie

Prosta, kamienna tablica wmurowana w południową ścianę prezbiterium stryszawskiego kościoła upamiętnia wydarzenie konsekracji nowo wybudowanej świątyni.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, składająca się z kosza, baldachimu i schodów z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, podzielony na pola gładkimi, złoconymi kolumnami podtrzymującymi gzyms i parapet. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. W płycinach całopostaciowe figury ewangelistów – od strony schodów – św. Jan, św. Łukasz, św. Marek i św. Mateusz. Każdy z nich ubrany w długą suknię, z narzuconym złotym płaszczem, trzyma w rękach otwartą księgę i ma przy nodze właściwy atrybut. Wzdłuż ramy dolnej ażurowy ornament maswerkowy. Do podstawy podwieszona szyszka złożona z liści akantu. Baldachim na planie części ośmioboku o architektonicznym zwieńczeniu. Daszek zdobiony ażurowymi ornamentami maswerkowymi, z pinaklami zwieńczonymi kwiatonami na narożach. Szczyt w formie ażurowej wieży zwieńczonej kwiatonem. W podniebieniu baldachimu wyobrażenie gołębicy Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Schody dostawione od strony wschodniej, dwukrotnie załamane, z czterema gładkimi płycinami oddzielonymi złoconymi kolumnami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole. Chrystus ustawiony frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą i cofniętą lewą nogą. Lewa ręka wyciągnięta do przodu prawdopodobnie przytrzymywała chorągiew, prawa jest uniesiona w górę w geście błogosławieństwa. Twarz pociągła, szczupła, o szerokim czole, głęboko osadzonych oczach, z brodą dzielącą się w dwa pukle. Włosy długie, z przedziałkiem na środku głowy, opadają na ramiona i plecy. Chrystus ubrany w podbity błękitem czerwony płaszcz ze złoconą lamówką, zapięty na piersi fibulą, przerzucony przez ramiona i zawinięty wokół lewego biodra, spięty na prawym. Ciało o wyraźnym modelunku z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Z tyłu, na płaszczu tabliczka z napisem „Ferdinand Stuflesser / BILDHAUER / ST. ULRICH. / GRÖDEN TIROL”.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, polichromowana figura Chrystusa na krzyżu. Sylwetka zmarłego jest smukła, o naturalnej karnacji, z wyraźnie zaznaczoną muskulaturą i układem kostnym. Ramiona uniesione do góry tworzą łuk, nogi są lekko skręcone w lewo. Głowa opada na prawe ramię, twarz pociągła, oczy zamknięte, nos prosty, usta zamknięte, blade. Na ramiona spływają pasma długich włosów, krótka broda dotyka torsu. Na głowie gruba, zielona korona cierniowa, biodra przewiązane białym, krótkim perizonium ze złotym paskiem przy brzegu, związanym w węzeł na prawym biodrze i opadającym pionowymi fałdami. Na ciele Chrystusa mało widoczne są ślady męki: przebity bok, dłonie oraz stopy. Nad głową titulus z napisem „IN/RI”.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Kościół ceglany z kamiennym przyziemiem, na planie prostokąta z węższym i niższym prezbiterium flankowanym dwoma aneksami wystającymi poza lico nawy i wieżą od zachodu. Kościół orientowany, jednonawowy, czteroprzęsłowy z węższym, jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, z kruchtą w przyziemiu wieży. Nawa artykułowana półfilarami o ściętych narożach, przechodzących w gurty krzyżowo-żebrowego sklepienia. W nawie i prezbiterium okna prostokątne zamknięte łukiem ostrym; główne wejście od wschodu. Identyczne okna w aneksach przy prezbiterium. Aneksy dwuprzęsłowe ujęte wielobocznymi filarami, zamknięte trójbocznie z parasolowym sklepieniem. Chór muzyczny w czwartym przęśle nawy, wsparty na wielobocznych filarach z drewnianym parapetem ozdobionym ostrołukowymi blendami. Kruchta węższa od nawy, zasklepiona krzyżowo. Fasada węższa od nawy, ujęta przyporami w narożach, między którymi ostrołukowe wejście. W drugiej kondygnacji oddzielonej parapetem wysokie okno zamknięte łukiem ostrym, nad którym tarcza zegara. Nad fasadą ośmioboczna wieża. W wieży na przemian okna i płyciny, zamknięte łukiem ostrym. Trójboczne prezbiterium w narożach ujęte przyporami sięgającymi połowy wysokości, między którymi ostrołukowe okna. Aneksy na planie prostokąta z przyporami na narożach oraz jedną w części bocznej. Czteroosiowa ściana nawy i naroża oddzielone przyporami, między którymi ostrołukowo zakończone okna. Hełm wieży w formie ośmiobocznego stożka, załamującego się w partii dolnej. Nawa z dwuspadowym dachem z wieżyczką na sygnaturkę nad pierwszym przęsłem.
kościół
Kościół parafialny św. Anny
Zdjęcie nr 1: Feretron z figurą Matki Boskiej na prostopadłościennej podstawie. Maria stoi frontalnie, w lekkim kontrapoście, z prawą nogą odwiedzioną, ustawioną na kamieniu; ręce ma złożone do modlitwy. Ma delikatną, owalną twarz z wysokim czołem, długim, wąskim nosem i małymi ustami; wzrok kieruje w górę. Jest ubrana w długą, powłóczystą suknię układającą się w ostre fałdy, przepasaną szeroką szarfą z dekoracją geometryczną. Ponadto ma zarzucony okrywający głowę i ramiona płaszcz, którego spód jest prążkowany a wierzchnia strona dekorowana wicią roślinną, z bordiurą utworzoną z przeplatających się wstęg. Na nagich stopach, kamieniu i sukni aplikowane kwiaty róży. Figura ustawiona na dwudzielnej podstawie dekorowanej wicią roślinną oraz rozetami. Suknia Matki Boskiej jasna, szarfa oraz płaszcz pozłacane, polichromia w partiach ciała naturalistyczna; podstawa w kolorach jasnożółtym oraz brązowym.
feretron
Matka Boska
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole przedstawiająca stojącą frontalnie Matkę Boską z lekko ugiętą prawą nogą i rękami złożonymi do modlitwy; przez dłonie ma przełożony różaniec. Maria ma lekko uniesioną głowę, oczy skierowane w górę, nos prosty, usta wąskie. Jest ubrana w białą suknię przepasaną niebieskim pasem ze złotą lamówką, którego długie końce opadają w dół. Ma również narzucony na głowę oraz ramiona, opadający miękkimi fałdami płaszcz dekorowany na brzegach pasem złotego ornamentu. Spod sukni wystają bose stopy, na każdej z nich kwiat róży. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Matka Boska z Lourdes

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz główny uzyskał formę architektonicznej struktury przyściennej, trójosiowej i jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy przyjął formę stołu, gdzie mensę z portatylem wsparto na czterech kolumnach ustawionych na wysokich wielobocznych bazach. Pomiędzy nimi usytuowano płaskorzeźbioną sceną Ostatniej Wieczerzy w kształcie leżącego prostokąta. Na mensie w osi ołtarza ustawione zostało tabernakulum z tronem wystawienia w kształcie baldachimu, stanowiące cześć środkową architektonicznego, trójosiowego założenia, gdzie w osiach bocznych w półokrągłych aediculach z wimpergami ustawiono parę adorujących aniołów. Nastawa ustawiona na wysokim cokole została dekorowana profilowanymi płycinami, ponad którymi poprowadzono profilowanym gzyms. Oś środkowa retabulum została ujęta złoconymi kolumnami o korynckich kapitelach i gładkich trzonach. Kolumny dźwigają półkoliście zamkniętą arkadę zwieńczoną profilowanym gzymsem z trójkątnie zakończoną wimpergą ozdobioną żabkami. Zwieńczenie utworzono w formie ażurowej kapliczki na rzucie wieloboku mieszczącej pełnoplastyczną figurę Michała Archanioła trzymającego miecz i wagę. Kapliczkę zakończono wieloboczną fialą o ściankach zdobionych ślepymi maswerkami. W osiach skrajnych wykonano analogiczne arkady wsparte na złoconych kolumnach mieszczące figury św. Piotra (z lewej) i św. Pawła (z prawej). W zwieńczeniach w osi znalazły się w ażurowych kapliczkach zakończonych fialami pełnoplastyczne figury św. Wojciecha i św. Stanisława w strojach pontyfikalnych. W polu ołtarza usytuowano obraz przedstawiający wszystkich świętych adorujących Trójcę Przenajświętszą. Pole ujmuje płaskorzeźbiona, złocona rama z dekoracją akantową zamknięta łukiem trójlistnym. W podłuczu wykonano arkaturę. Na zasuwie umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa. W płycinach wypełniających elementy architektoniczne znalazła się stylizowana dekoracja akantowa oraz motyw czwórliścia wpisanego w okrąg. Struktura ołtarza została polichromowana w odcieniach zgaszonej czerwieni i złamanego brązu wchodzącego w fiolet. Ornamentyka oraz detale elementów i profilów architektonicznych wyzłocono.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ze schodkowo ściętymi górnymi narożami, ujęty w złoconą i profilowaną ramę. W centrum kompozycji przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem siedzącej w obłokach i przekazującej różańce św. Dominikowi i św. Katarzynie Sieneńskiej. Maria ukazana frontalnie w pozycji siedzącej, skłania głowę w lewo, przekazując różaniec św. Katarzynie. Matka Boska przedstawiona jako młoda kobieta o długich, falowanych włosach częściowo schowanych pod białą chustą, ubrana w ciemnoróżową suknię oraz niebieski płaszcz. Spod szat widoczna bosa stopa. Maria na kolanach trzyma Dzieciątko Jezus, podtrzymując je prawą ręką. Dzieciątko ubrane w białą tunikę ze złotą lamówką pod szyją, zwraca się ku św. Dominikowi, podając mu różaniec. Wokół głów postaci jasnozłote nimby. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie ukazane klęczące postaci świętych w białych habitach i czarnych płaszczach dominikańskich – z lewej strony kompozycji św. Dominik, z prawej św. Katarzyna Sieneńska. Ponad głową św. Dominika niewielka, złota gwiazda i aureola. Święta Katarzyna przedstawiona z koroną cierniową na głowie i ukazaną powyżej aureolą. Tło obrazu utrzymane w żółto-brązowej tonacji. Kolorystyka ciepła, pastelowa.
obraz
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta w złoconej, profilowanej ramie. W centrum, zwrócona w trzech czwartych w lewo stoi Maria z Dzieciątkiem. Kobieta delikatnie pochyla głowę, prawą ręką wysuniętą w przód podaje różaniec św. Dominikowi, lewą przytrzymuje Dzieciątko. Ma twarz o delikatnych rysach, ciemne oczy przysłonięte grubymi powiekami, wąski nos i niewielkie usta, jasne przykryte częścią płąszcza włosy opadają jej na plecy, na głowie ma zamkniętą koronę. Jest ubrana w czerwoną suknię oraz niebieski płaszcz okrywający głowę, ramiona i prawe udo. Dzieciątko siedząc na obłoku, zwrócone jest delikatnie w prawo, lecz głowę obraca w przeciwnym kierunku. Prawą dłonią czyni gest błogosławieństwa w stronę św. Katarzyny, lewą podaje jej różaniec. Ma owalną twarz o wyraźnych rysach, wysokie czoło, jasne oczy, małe usta i nos; jasne włosy ma zaczesane do przodu. Jest przesłonięte białą tkaniną. Po lewej stronie kompozycji, na dole, klęcząca postać św. Dominika ukazanego z prawego profilu. Święty obiema rękami odbiera różaniec od Marii. Głowę ma pochyloną, twarz szczupłą, o ostrym profilu nosa, wzrok kieruje przed siebie; włosy krótkie, zaczesane do góry, subtelnie zaznaczony nimb. Święty jest ubrany w habit dominikański. Po prawej stronie obrazu postać klęczącej na księdze św. Katarzyny Sieneńskiej, zwróconej w prawo, ze spuszczoną głową i rozłożonymi rękami, również ubranej w habit. Prawą ręką odbiera różaniec od Dzieciątka, w lewej trzyma kwiat lilii. Twarz świętej jest owalna, o dziewczęcych rysach i jasnej karnacji, oczy ciemne, nos długi, o prostym profilu, usta wąskie. Przed św. Dominikiem waruje brązowy, niewielki pies, z głową zwróconą w kierunku świętego i płonącą pochodnią w pysku, przed nim kwiat lilii. Tło stanowi jasne żółto-błękitne niebo, między obłokami widoczne uskrzydlone główki anielskie.
obraz
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta, przysłonięty szeroką, złoconą ramą zamkniętą od góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. W centrum kompozycji Maria siedzi na architektonicznym tronie zwieńczonym muszlą. Tron ustawiony jest na stopniu i prostopadłościennym podeście. Zwrócona lekko w prawo, tronuje Maria z Dzieciątkiem na kolanach. Delikatnie pochyla głowę, prawą ręką wysuniętą w przód podaje różaniec św. Dominikowi, lewą przytrzymuje Dzieciątko. Maria ma twarz o młodzieńczych, delikatnych rysach, półprzymknięte oczy, wąski nos i niewielkie usta; wokół głowy złoty nimb. Jest ubrana w czerwoną suknię, biały welon oraz narzucony na niego niebieski płaszcz, który okrywa również ramiona i nogi, a zapięty jest pod szyją. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w lewą stronę, pochyla się ku św. Katarzynie. Prawą ręką podaje jej różaniec, lewą zakłada na jej głowę koronę cierniową. Dzieciątko ma owalną twarz o wyraźnych rysach, wysokie czoło, ciemne oczy, małe usta i nos; włosy krótkie, jasne, zaczesane do tyłu; za głową nimb kwadratowy. Jest przepasane białą tkaniną. W lewej, dolnej części kompozycji klęcząca postać św. Dominika ukazanego w całej postaci, zwróconego w trzech czwartych w prawo, ukazanego lekko od tyłu. Święty lewą rękę składa na piersi, prawą odbiera różaniec od Marii. Głowę ma uniesioną, twarz szczupłą, o ostrym profilu nosa, wzrok kieruje na Marię; włosy krótkie z tonsurą, nad głową złoty nimb. Jest ubrany w biały habit dominikański i czarny płaszcz z kapturem. Po prawej stronie obrazu postać klęczącej św. Katarzyny Sieneńskiej ukazanej w całej postaci, zwróconej w trzech czwartych w lewo, ze spuszczoną głową i rozłożonymi rękami. Prawą odbiera różaniec od Dzieciątka. Twarz świętej jest owalna, o dziewczęcych rysach i jasnej karnacji; oczy otwarte, nos długi o prostym profilu, usta wąskie; nad głową złoty nimb. Na stopniu, między klęczącymi świętymi kwiat lilii i wieniec z róż; na posadzce otwarta księga. Scena ukazana we wnętrzu z kamienną posadzką.
obraz
Matka Boska Różańcowa ze św. Katarzyną Sieneńską i św. Dominikiem
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazany Chrystus w półpostaci, frontalnie, z lewą ręką wskazującą na gorejące na piersi serce, prawą spuszczoną w dół. Ubrany w długą, białą suknię z długimi rękawami, u szyi obwiedzioną złotą lamówką oraz czerwony płaszcz, założony na lewe ramię. Na piersi Chrystusa gorejące serce na tle promienistej glorii, z zatkniętym u szczytu małym krzyżykiem, oplecione koroną cierniową. Twarz podłużna z długim i wąskim nosem, małymi oczami, ze wzrokiem skierowanym na wprost, okolona krótką brodą, rozdzieloną na dwa pukle oraz długimi włosami, z przedziałkiem pośrodku, spływającymi długimi puklami na ramiona i plecy. Wokół głowy Chrystusa nimb krzyżowy.
obraz
Najświętsze Serce Jezusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ze ściętymi schodkowo górnymi narożami, ujęty złoconą, profilowaną ramą. Kompozycja trójpostaciowa, symetryczna. W centrum, na tle obłoków, ukazany frontalnie, stojący Chrystus wskazujący lewą rękę na widniejące na piersi gorejące serce otoczone promieniami. Prawa ręka ugięta w łokciu i uniesiona ku górze w geście błogosławieństwa. Na dłoniach widoczne ślady męki. Chrystus ubrany jest w długą, czerwoną suknię oraz niebieski płaszcz, spod szat widoczna bosa stopa. Postać flankowana przez ustawione przeciwstawnie, klęczące anioły składające ręce w geście modlitwy. Długowłosi aniołowie o młodzieńczych twarzach, unoszą głowy ku górze, wpatrując się w Chrystusa. Ubrani w luźne suknie z długimi rękawami w kolorze jasnoróżowym (anioł z lewej) i beżowych (anioł z prawej) i luźno udrapowane płaszcze w kolorach zielonym i złotym. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa, ciepła.
obraz
Najświętsze Serce Jezusa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta, w ozdobnej, uszatej ramie, podtrzymywana po bokach przez dwie, płaskorzeźbione postacie, zwieńczona kartuszem z herbami: Dołęga, Śreniawa i Radwan. W polu marmurowa prostokątna płyta z majuskułową inskrypcją w języku polskim, częściowo nieczytelną: BÓG W TRÓJCY JEDYNEMU NASWIETSZY PANNIE / MIESZKANCZOM WSZYSTKIM NIEBA TAKŻE S. ANNIE / NA CZESC I CHWALE (...) ZBUDOWAĆ KAZAŁ / KATARZINA KUCHARsKA CHCĄC BY SIĘ TU CHWAŁA / PAŃSKA SZERZEŁA ZAWSZE PÓKI LUDZKIE PLEMIĘ / OSIADAĆ BĘDZIE (...) WSZYSTKO RODNĄ ZIEMIĘ / A TY CZO WLADASZ WSZYSTKIMMNIE SPOTOMSTWEM MOIM / WRODZONA KATARZINA SPRZIBYSŁAWIC / KUCHARZSKA VRODZONEGO STANISŁAWA KUCHARSKIEGO SKUCHAR ZWOIEWODZTWA / PŁOCKIEGO POZOSTAWIŁA MAŁŻONKA SKTÓRYM / SPŁODZIEŁA SYNOW WRODZONYCH JANA PIOTRA JACKA / NA CZEŚĆ I NA CHWAŁE PANU BOGU WSZECHMOGĄCEMU / NAJWIĘTSZEJ PANNIE MARYIEI I S. ANNIE PATRONCE TEJ (...) Z GRUNTU ZMUROWACZ DAŁA / FUNDOWAŁA CHCĄC ABY JEJ CIAŁO NAMILSZEGO / MAŁŻONKA IJ POTOMKÓW (...) DNIA OSTATNIEGO OCZEKIWAŁO / ROKU PAŃSKIEGO 1622.
tablica pamiątkowa

Tablica fundacyjna kaplicy grobowej Kucharskich

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta z inskrypcją: "D[eo]O[ptimo]M[aximo] / Ad perpetuam rei mamoriam et excitandium / cultum erga SS Martyres - / de consensu / Ill[ustrissi]mi R[evere]nd[issi]mi D[omini] Adalberti de Boza Wola / GORSKI/ Eppi[scopi] Kielc[ensi]: Diaecesis Tarnovien[sis]: Sede vacante / ADMINISTRATORIS / Ex n[ume]ro 10000 Martyrum crucifixorum / caput / unius sub Quorum Titulo Ecclesia haec / a Casimiro magno Rege Poloniarum / extructam theca argentea / inclusum / testelose Irlicki Praebend[atur] hic Ecclesiae / ultra 40 Annos serviente hic / Repositum / A[nno] D[omini] 1804 & II 8bris"
płyta nagrobna

Tablica epitafijna biskupa Wojciecha Górskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna o kształcie stojącego prostokąta, w profilowanym obramieniu. Na płycie inskrypcja majuskułowa złoconymi literami: D.O.M. / ADAM / UR. 1836. ZM. 1894. / MARYA / UR. 1848. ZM. 1920 . / Z MICHAŁOWSKICH / ŁEMPICCY / Z KRZYŻTOPORZYC / PROSZĄ O ZDROWAŚ MARYA.
płyta nagrobna

Tablica nagrobna Adama i Marii Łępickich

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, z łacińską inskrypcją pozłoconymi majuskułowymi literami: D.O.M. / NOBILI ADOLESCENTI GEORGIO TELSZEWSKI PETRI FILIO/Q(V)E CITERIORI LITVANIA CRACO(VIAM) STUIOR CAUSA MISSUS / POSTQ(VE) P(RAE)CLARAE I(N)DOLIS SPECIMINA NO(N) VVLGARIA EXHIBERE.. / [MA]IOREMQ(VE) IN DIES SPE DE I(N)GENIO AC VIRTVTE SVA FACERE CEPIT / PLACIDIS VT VIDEBANT(VR) ISTULAE AQ(VI)S INCAVTVS SESE COM(M)ISIT / ET MOX RAPIDIS VORTICIBVS ABREPTVS / FRATRIS SUI FATVM MISERABILE SECVTVS EST / DIE XXI IVLY ANNO MDCXVIII AETAT. SUAE XV / CORPVS DEFV(N)CTI IN PAGO VICINO STRYIOW REPERTVM / HIC SEPULCHRO CONDITUM EST.
płyta nagrobna

Tablica epitafijna Jerzego Telszewskiego

Zdjęcie nr 1: łyta w kształcie leżącego prostokąta z minuskułową inskrypcją złoconymi ozdobnymi literami: Tu leży Serce / Maryianny z Wawrzeckich / Badeni / która żyjąc lat 72. / zmarła d. 23. Września 1828. Roku / prosi o Westchnienie. Inskrypcja w prostokątnym złoconym obramieniu.
płyta nagrobna

Tablica epitafijna Marianny z Wawrzeckich Badeniowej

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna dla upamiętnienia Andrzeja Potockiego, w formie wmurowanej w ścianę płyty kamiennej o kształcie prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. W polu tablicy inskrypcja złoconą majuskułą, w języku polskim: Ś. P. / ANDRZEJOWI / HR. POTOCKIEMU / UR.10. CZERWCA 1861. R. / ZM. 12. KWIETNIA 1908. R. / HOŁD WDZIĘCZNOŚCI, / PRZYWIĄZANIA I CZCI / SKŁADAJĄ / PRACOWNICY DÓBR / BURZAŃSKO-OLCHOWIECKICH. Ponad inskrypcją znajduje się wykuty łaciński krzyż, poniżej inskrypcji herb Potockich: Pilawa.
płyta nagrobna

Tablica epitafijna Andrzeja Potockiego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Tablica pamiątkowa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/tablica-pamiatkowa

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności