Św. Wojciech
Zdjęcie nr 1: Witraż w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem odcinkowym nadwieszonym z przedstawieniem św. Wojciecha. Świętego ukazano frontalnie, całopostaciowo, ujętego stylizowanymi wstęgami i biało-niebieskimi polami romboidalnymi. Prawą rękę opiera na krzyżu patriarszym, lewą składa na piersi, patrzy przed siebie, Jest ubrany w białą albę, fioletową komżę, i zielono-żółty płaszcz. Na strój ma nałożony paliusz. Nad głową znajduje się ujęty stylizowanymi wstęgami półpostaciowy wizerunek kobiety, która patrzy w dół i trzyma w rękach palmę męczeństwa. Jest ubrana w fioletową suknię, ma długie, opadające na plecy włosy. Wizerunek św. Wojciecha jest otoczony inskrypcją „JAM JEST / PASTERZ / DOBRY / I ZNAM SWOJE / I ONE MNIE / ZNAJĄ, JAN X 14 / TOTEŻ / I ŻYCIE / SWOJE / KŁADĘ / ZA OWCE / SWOJE JAN X 14.” U stóp świętego inskrypcja „ŚWIĘTEMV / WOJCIECHOWI / WITRAŻ TEN OFIAROWAŁA / GROMADA / POZOWICE /R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1952.” Witraż utrzymany w chłodnej kolorystyce, z przewagą niebieskiego, zieleni i szarości.

Św. Wojciech

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Skawina
Miejscowość
Krzęcin
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Parafia Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
S. G. Żeleński św. Wojciech witraż
Miejsce przechowywania
nawa główna
Identyfikator
DZIELO/03040
Kategoria
witraż
Ilość
1
Czas powstania
1952 rok
Fundator
Gromada Pozowice
Technika i materiał
szkło, techniki witrażowe, ołów
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Witraż został wykonany w 1952 roku według projektu Władysława Jastrzębskiego w pracowni S. G. Żeleński w Krakowie z przeznaczeniem do kościoła w Krzęcinie.

Opis

Witraż w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem odcinkowym nadwieszonym z przedstawieniem św. Wojciecha. Świętego ukazano frontalnie, całopostaciowo, ujętego stylizowanymi wstęgami i biało-niebieskimi polami romboidalnymi. Prawą rękę opiera na krzyżu patriarszym, lewą składa na piersi, patrzy przed siebie, Jest ubrany w białą albę, fioletową komżę, i zielono-żółty płaszcz. Na strój ma nałożony paliusz. Nad głową znajduje się ujęty stylizowanymi wstęgami półpostaciowy wizerunek kobiety, która patrzy w dół i trzyma w rękach palmę męczeństwa. Jest ubrana w fioletową suknię, ma długie, opadające na plecy włosy. Wizerunek św. Wojciecha jest otoczony inskrypcją „JAM JEST / PASTERZ / DOBRY / I ZNAM SWOJE / I ONE MNIE / ZNAJĄ, JAN X 14 / TOTEŻ / I ŻYCIE / SWOJE / KŁADĘ / ZA OWCE / SWOJE JAN X 14.” U stóp świętego inskrypcja „ŚWIĘTEMV / WOJCIECHOWI / WITRAŻ TEN OFIAROWAŁA / GROMADA / POZOWICE /R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1952.” Witraż utrzymany w chłodnej kolorystyce, z przewagą niebieskiego, zieleni i szarości.

Zarys problematyki artystycznej

Ukazany na witrażu św. Wojciech urodził się w Czechach, podczas bierzmowania przyjął imię Adalbertus. Był biskupem Pragi, misjonarzem na Węgrzech, w Polsce i w Prusach, gdzie został zamordowany w 999 roku. Został ukazany frontalnie, w uproszczony sposób, bez identyfikujących go jednoznacznie atrybutów, jedynie trzymając ferulę – pastorał zakończony krzyżem, który wraz elementami stroju pozwala ujrzeć w nim jednego z biskupów.
Witraż powstał w pracowni kontynuującej tradycje zakładu, który od 1902 roku działał w Krakowie pod nazwą „Krakowski Zakład Witrażów Artystycznych Oszkleń Wytrawiania na szkle prof. Władysława Ekielskiego i Antoniego Tucha”. Dwa lata po założeniu do spółki dołączył architekt Stanisław Gabriel Żeleński, który w 1906 roku przejął zakład na własność i zmienił jego nazwę na „Krakowski Zakład Witrażów, Oszkleń Artystycznych i Fabryka Mozaiki Szklanej S.G. Żeleński”, a w skrócie „S.G. Żeleński”. Po śmierci Stanisława zakład prowadziła rodzina, a w 1952 roku został upaństwowiony. Po przejściu na powrót w ręce prywatne zakład działa do dziś. W czasie swojego istnienia realizował projekty witraży m.in. w kościele Mariackim w Krakowie, w katedrze wawelskiej projektu Józefa Mehoffera, w kościele Franciszkanów w Krakowie projektu Stanisława Wyspiańskiego oraz w szeregu innych lokalizacji w Krakowie i kościołach w mniejszych miejscowościach, np. Chrzanowie, Liszkach, Kalwarii Zebrzydowskiej, czy Rudawie.
Władysław Jastrzębski, który zaprojektował witraże do kościoła w Krzęcinie, był również współautorem dekoracji szklanych w kościele Cystersów w krakowskiej Mogile oraz kościele parafialnym św. Michała Archanioła w Mszanie Dolnej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry

Streszczenie

Witraż z wizerunkiem św. Wojciecha powstał w 1952 roku w pracowni „S.G. Żeleński” w Krakowie. Projekt do niego sporządził Władysław Jastrzębski, współautor realizacji w Mogile i Mszanie Dolnej. Witraż ufundowała Gromada Pozowice.

Bibliografia

"Historia Krakowskiego Zakładu Witrażów S.G. Żeleński", http://zelenski.pl/front/historia [dostęp z dn. 23.04.2018]
Spiechowicz-Jędrys Agnieszka, "Krzęcin. Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi", Kraków 2004
Czapczyńska-Kleszczyńska Danuta, Szybisty Tomasz, "Korpus witraży z lat 1800-1945 w kościołach rzymskokatolickich metropolii krakowskiej i przemyskiej, t. 1: Archidiecezja Krakowska, dekanaty krakowskie", Kraków 2014
"Korpus witraży z lat 1800-1945 w kościołach rzymskokatolickich metropolii krakowskiej i przemyskiej, t. 2: Archidiecezja Krakowska, dekanaty pozakrakowskie", Kraków 2015
Pawłowska Krystyna, "Witraże w kamienicach krakowskich z przełomu wieków XIX i XX", Kraków 1994
Marecki Józef, Rotter Lucyna, "Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych", Kraków 2013
Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Wojciech św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, złożona z kosza i schodów z balustradą, zaplecka i baldachimu ze zwieńczeniem. Kosz na planie kwadratu z wypukłą ścianą frontową, ujęty jednym pilastrem przy ścianie bocznej. Na ścianach płyciny o wykroju kwadratu z wklęsłymi narożami, wewnątrz rozety. Kosz zakończony profilowanym gzymsem, od dołu otoczony pasem z dekoracją w formie nacięć. Spięty u dołu szyszką z fryzem zdobionym czterema wolutami oraz pierścieniem z dekoracją w formie łezek. Od wschodu schody jednobiegowe z balustradą zdobioną płycinami z rozetami oraz profilowaną poręczą. Pulpit w kształcie kwadratu zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym. Zaplecek w formie stojącego prostokąta, ujęty uszami utworzonymi z ornamentu rocaille’owego połączonego z wicią i rozetami, z umieszczonymi w strukturze płaskorzeźbami postaci w niszach zamkniętych łukiem półokrągłym i wypełnionych muszlą; po lewej Jezus z barankiem, po prawej św. Kazimierz (?). Pośrodku pole obrazowe o wykroju stojącego prostokąta z wklęsłymi narożami, w nim obraz Chrystusa Dobrego Pasterza. Baldachim w formie prostokąta zamkniętego od zewnętrznej strony łukiem odcinkowym nadwieszonym; podniebie malowane na niebiesko, pośrodku pole obrazowe w formie rombu, wypełnione przedstawieniem gołębicy Ducha Świętego. Ponad baldachimem duża gloria promienista, w centrum której wizerunek Oka Opatrzności.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na szerokim trzonie dekorowanym pionowymi żłobieniami. Powyżej wąski, gładki pas, nad którym misa o średnicy mniejszej niż trzon.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany, orientowany, z dwuczęściowym korpusem: od wschodu jednonawowym, od zachodu trójnawowym; z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym zakrystia od północy, z przybudówką od południa i dwiema wieżami od zachodu. Od wschodu chór muzyczny wbudowany pomiędzy wieże. Kościół wzniesiono w konstrukcji zrębowej, wieże w słupowo-ramowej, ściany oszalowane pionowym listwowaniem. Ściany prezbiterium i wschodniej części korpusu podzielone pseudokolumnami, zachodnia część podzielona kolumnami dźwigającymi architraw. Prezbiterium oddziela półokrągły łuk tęczowy; wschodnią i zachodnią część nawy łuk spłaszczony. Wschodnią część nawy oraz nawy boczne części zachodniej przekrywa płaski strop, zachodnią pozorne sklepienie zwierciadlane. Ściany oraz stropy pokryte polichromią figuralną, ornamentalną oraz roślinną: w prezbiterium namalowano wizerunek Ukrzyżowanego Chrystusa, przed łukiem tęczowym Matkę Boską w otoczeniu tajemnic różańcowych. Strop nawy imituje gwiaździste niebo. Posadzka kamienna. Wejście główne od zachodu, dwoje drzwi spod wież, kolejne od południa, przez przedsionek (babiniec), do zakrystii prowadzi portal zamknięty łukiem nadwieszonym. Cztery okna w prezbiterium o wykroju prostokątnym zamkniętym łukiem nadwieszonym, cztery we wschodniej części nawy o takim samym kształcie, cztery w zachodniej części zamknięte podwójnym łukiem kotarowym, dwa w zakrystii, południowej przybudówce, po dwa wysokie, wąskie okna w wieżach. Fasada dwuwieżowa, trójosiowa, trójkondygnacyjna. Przed wejściem kruchta zwieńczona dachem dwuspadowym, do której prowadzą dwuskrzydłowe drzwi w kształcie prostokątów, ściany boczne przeprute oknami. Powyżej dwie gładkie kondygnacje przedzielone dachem pulpitowym. Wieże trójkondygnacyjne, w dolnej kondygnacji drzwi, w wyższej okna w kształcie stojących prostokątów zamkniętych łukiem ostrym z wyciętym od dołu fragmentem pięcioliścia, powyżej ażurowa koronka. Ostatnią kondygnację tworzy izbica z nadwieszonym gankiem zamkniętym łukami spłaszczonymi. Od zewnątrz wyraźny podział na bryły, ściany gładkie. Każdą część przykrywa gontowy dach dwuspadowy, wspólny dla prezbiterium i starszej części, osobny dla nowszej części nawy; wieże nakryte hełmami namiotowymi, na kalenicy nawy baniasta wieżyczka na sygnaturkę z latarnią.
kościół
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Wizerunek Chrystusa przybitego trzema gwoździami do krzyża łacińskiego. Ciało wyprostowane, ręce rozciągnięte do boku, nogi delikatnie ugięte w kolanach, prawe powyżej lewego. Głowa opada na prawy bark. Jezus ma owalną twarz, usta i oczy zamknięte, nos prosty, brwi opadające w dół; okala ją dzieląca się w pukle broda oraz zwijające się w fale włosy opadające na plecy i barki. Na głowie korona cierniowa. Na prawym boku związane złote perizonium, którego końce opadają kaskadowo w dół, sięgając wysokości kolan. Z miejsc przebić gwoździami oraz z rany w boku sączy się krew. Krzyż gładki, na górnej belce titulus w formie zwoju z literami „IN/RI”. W tle trybowana złota blacha, na niej w dolnej części panorama Jerozolimy, w górnej kratownica z rozetkami na przecięciach. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, krzyż ciemnobrązowy.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks, to przedstawienie ukrzyżowanego Jezusa. Martwe ciało Zbawiciela o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze jest rozciągnięte i przybite trzema gwoździami do prostego krzyża. Widać na nim ślady męki: strużki krwi płynące po ciele, przebity bok oraz krwawiące rany. Głowa jest opuszczona na prawe ramię, oczy i usta zamknięte; na głowie zielona korona cierniowa. Chrystus ma rozpostarte ręce, stopy założone na siebie, prawa na lewej, przybite jednym gwoździem. Biodra otacza złote perizonium przewiązane z przodu z końcami rozwiewającymi się na boki. Na górnym ramieniu krzyża widnieje rozwinięty titulus z majuskułowymi literami „INRI” (łac. Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum).
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półokrągłym z przedstawieniem Matki Boskiej Różańcowej. Większość kompozycji zajmuje Matka Boska tronująca na srebrnych chmurach, podtrzymująca obiema rękami Dzieciątko Jezus. Maria ma owalną twarz o łagodnym wyrazie, niebieskie oczy, wąski nos oraz niewielkie, czerwone usta, a na policzkach delikatne rumieńce. Ona, oraz pozostałe postacie sceny mają aplikowane sukienki. Maria jest ubrana w złotą suknię i srebrny welon, szaty marszczą się drobnymi, równoległymi fałdami, które układają się w różnych kierunkach. Dzieciątko stoi na srebrnej poduszce leżącej na kolanach Matki, obie ręce wyciąga w stronę klęczącego poniżej św. Dominika, prawą podaje mu aplikowany różaniec. Jezus ma owalną twarz z zaokrąglonymi policzkami, mały nos i różowe usta. Głowę okalają mu krótkie, kręcone, brązowe włosy. Jest ubrany w krótką, złotą sukienkę. Obie postacie mają na głowach korony zamknięte, wokół nich umieszczono 12 gwiazdek. Z lewej strony kompozycji u dołu klęczy św. Dominik. Prawą rękę wyciąga w stronę różańca, głowę unosi do góry, patrzy na scenę przed sobą. Ma długi, prosty nos, krótką brodę oraz wąsy, na głowie wyciętą tonsurę. Jest ubrany w habit, który również marszczy się drobnymi fałdami. Ponad nim, przy brzegu kompozycji są dwie uskrzydlone główki anielskie. Tło stanowią żółte obłoki. Obraz otacza złota, profilowana rama.
obraz
Matka Boska Różańcowa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Witraż o wykroju prostokąta stojącego zakończonego łukiem odcinkowym nadwieszonym z przedstawieniem Serca Marii. W centrum Maria stojąca na półksiężycu, depcząca węża. Lewą rękę wyciąga przed siebie, prawą zaś wskazuje na serce na piersi. Jest ubrana w białą tunikę i płaszcz w odcieniach błękitu. Wokół Marii klęczy sześć kobiet ubranych w stroje chłopskie, długie suknie, serdaki, korale, chusty na plecach i głowach. Scena otoczona bordiurą z dekoracją roślinną i geometryczną.Na wysokości głowy Marii inskrypcja: „MÓDL SIĘ ZA NA/MI ŚWIĘTA BOŻA / RODZICIELKO ABYŚMY / SIĘ STALI GOD/NYMI OBIETNIC / CHRYSTUSOWYCH”. Powyżej sceny kartusz wolutowy z literą „M” z krzyżem. Poniżej sceny kartusz z inskrypcją: „PRZECZYSTE / SERCE / MARII / BĄDŹ ZAWSZE / Z NAMI”. U dołu inskrypcja: „WITRAŻE / OFIAROWALI / PARAFIANIA / Z KRZĘCINA” . Poniżej „Witraże wykon(dalej niewidoczne) / S. G. ŻELEŃSKI / Projektował: / Wł(adysław). JASTRZĘBSKI” Witraż utrzymany w chłodnej kolorystyce, z przewagą szarości, niebieskiego i żółtego.
witraż
Serce Marii
Zdjęcie nr 1: Witraż o wykroju prostokąta stojącego zakończonego łukiem odcinkowym nadwieszonym. Wewnątrz przedstawienie Chrystusa w otoczeniu sześciu postaci męskich. Chrystus w nimbie stojący frontalnie z prawą dłonią wyciągniętą w geście błogosławieństwa, lewą wskazuje na gorejące serce na piersi. Ubrany jest w białą tunikę i czerwony płaszcz przewinięty na wysokości pasa. W otoczeniu Chrystusa po lewej strony trzy postacie duchownych, z których pierwszy ubrany jest w komżę, kapę i stułę, a po prawej trzech mężczyzn w strojach chłopskich. Pierwszy z nich ma na sobie koszulę, kamizelkę, szerokie spodnie i sukmanę. Scena otoczona bordiurą z dekoracją kwiatową. Na wysokości głowy Chrystusa inskrypcja: „VCZCIE SIĘ / +ODE MNIE / IŻEM JEST / CICHY I PO/KORNEGO+ / SERCA.." Powyżej sceny katusz z inskrypcją „IHS”, otoczony wolutami i czerwonymi kwiatami, w glorii. Poniżej kartusz z inskrypcją „NAJŚWIĘTSZE / +SERCE+ / +JEZUSA+ / ZMIŁUJ SIĘ NAD NAMI” również w otoczeniu wolut. Witraż utrzymany w chłodnej kolorystyce, z przewagą szarości i zieleni.
witraż
Najświętsze Serce Jezusa
Zdjęcie nr 1: Witraż w formie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem odcinkowym nadwieszonym, z wizerunkiem św. Józefa z Dzieciątkiem. Święty został ukazany frontalnie, całopostaciowo, ujęty stylizowanymi wstęgami i biało-zielonymi polami romboidalnymi. W prawej ręce trzyma kwiat lilii, na lewym ramieniu niesie Dzieciątko Jezus. Jest ubrany w żółtą tunikę oraz zielony płaszcz przerzucony przez obie ręce, a Dzieciątko w białą sukienkę. Wizerunek ujęty inskrypcją „UMIŁO/WAŁ GO / PAN / I PRZYOZDOBIŁ GO / SZATĄ / CHWAŁY / PRZYODZIAŁ GO SYRACH XIV 9.” U stóp świętego inskrypcja „ŚWIĘTEMU / JÓZEFOWI / WITRAŻ TEN OFIAROWAŁA / GROMADA KRZĘCIN / 1952” i niżej „PROJEKT(OWAŁ) / WŁ[ADYSŁAW] JASTRZĘBSKI / WYKONAŁ ZAKŁAD WITRAŻ. / SG ŻELEŃSKI / KRAKÓW. Witraż utrzymany w chłodnej kolorystyce, z przewagą zieleni, fioletu i szarości.
witraż
Św. Józef z Dzieciątkiem

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Św. Wojciech", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-wojciech-23

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności