Figura św. Sebastiana powstała razem z ołtarzem w pierwszej ćwierci XVIII wieku.
Rzeźba ścięta z tyłu. Święty Sebastian ukazany frontalnie, przywiązany do pnia drzewa. Lewa ręka ugięta i uniesiona, prawa opuszczona, obie przywiązane do gałęzi. Nogi lekko ugięte w kolanach, przywiązane w kostkach do pnia. Twarz ma kwadratową, o migdałowatych oczach, skierowanych w górę, ściągniętych brwiach, małym nosie i ustach. Włosy krótkie, kręcone i brązowe. W partii bioder święty przewiązany krótką, złoconą tkaniną zawiązaną na prawym boku. Ciało ma szczupłe, z zarysowaną muskulaturą w partii torsu, przebite trzema srebrzonymi strzałami. Polichromia ciała naturalistyczna.
Święty Sebastian był żołnierzem, niektóre przekazy wspominają, że pełnił funkcję dowódcy w straży samego Dioklecjana. Pewnego razu sprzeciwił się cesarzowi w sprawie prześladowań chrześcijan, za co został przywiązany do drzewa i przeszyty strzałami. Ten moment męczeństwa świętego ilustruje omawiana rzeźba. Dalsze przekazy informują, że ciało na wpół żywego świętego odnalazła św. Irena i przywróciła go do zdrowia. Święty ponownie udał się do cesarza, aby przeciwstawić się prześladowaniom, za co został zatłuczony pałkami na śmierć.
Dobry, widoczne zabrudzenia.
Figura św. Sebastiana powstała razem z ołtarzem w pierwszej ćwierci XVIII wieku. Święty Sebastian był żołnierzem, za to że sprzeciwił się cesarzowi w sprawie prześladowań chrześcijan, został przywiązany do drzewa i przeszyty strzałami.
Paulina Kluz, "Św. Sebastian", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-sebastian-7