Ołtarz wraz z rzeźbami został ufundowany w 1685 roku przez księdza Bartłomieja Wiesiewicza. W 1906 roku Józef Małek z Podgórza odzłocił całość złotem dukatowym.
Rzeźba pełna, na niewysokim postumencie, przestawiająca stojącego św. Pawła wyobrażonego w całej postaci. Święty zwrócony frontalnie do widza, z głową skierowaną w prawo, w lekkim kontrapoście; prawa stopa wysunięta do przodu wystaje spod połów szaty. Obie ręce ugięte, wysunięte w przód; w prawej dłoni księga, w lewej miecz skierowany ostrzem w dół. Twarz podłużna, szczupła, z długim, ostrym nosem oraz delikatnie zarysowanymi oczami i ustami, okolona długą brodą, spływającą w postaci pukli na piersi. Włosy krótkie, gęste, kręcone. Święty jest ubrany w tunikę przepasaną w talii sznurem oraz płaszcz przewieszony diagonalnie przez lewe ramię i opadający na plecy. Draperia ekspresyjnie marszczona i fałdowana w partii tuniki, płaszcz w postaci ciężkiej tkaniny obficie drapowanej w grube fałdy opada swobodnie w dół. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, szaty złocone, atrybuty polichromowane i delikatnie złocone.
Święty Paweł został ukazany w typowej konwencji ikonograficznej jako brodaty mężczyzna w długiej sukni trzymający w ręce miecz, narzędzie swej męczeńskiej śmierci. Według przekazów Szaweł był w młodości tkaczem namiotów i gorliwym prześladowcą chrześcijan. Został jednak cudownie nawrócony, ochrzcił się, przyjmując imię Paweł i rozpoczął działalność apostolską. Został ścięty w czasie prześladowań Nerona. Upadająca głowa świętego miała odbić się trzy razy od ziemi, a w tych miejscach wytrysnęły źródła. Obecnie w miejscu jego męczeństwa w Rzymie znajduje się kościół San Paolo alle Tre Fontane, a w miejscu pochówku zbudowano bazylikę Świętego Pawła za Murami.
Rzeźba została wykonana wraz z ołtarzem w drugiej połowie XVII wieku, w okresie dojrzałego baroku. Charakteryzuje się uspokojoną formą, ożywioną jedynie gęstymi fałdami przylegających ściśle do ciała szat.
Bardzo dobry, po konserwacji.
W 1963 roku konserwatorzy Polit i Wróbel z Krakowa dokonali konserwacji ołtarza złożonej z zabezpieczenia drewna, odsłonięcia pierwotnych warstw malarskich i polichromii. W 1996 roku konserwator K. Syrek wykonał konserwację i złocenia.
Siedemnastowieczna figura św. Pawła została wykonana wraz z ołtarzem, w którym się znajduje. Stanowi parę do umieszczonej po przeciwnej stronie postaci św. Piotra. Obie rzeźby charakteryzują się uspokojoną formą, ożywioną jedynie gęstymi fałdami przylegających ściśle do ciała szat.
Agata Felczyńska, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-4