Św. Piotr
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, na niewysokim postumencie, przestawiająca św. Piotra. Święty zwrócony frontalnie do widza, z głową skręconą nieznacznie w lewo, ukazany w lekkim kontrapoście; lewa stopa wysunięta do przodu wystaje spod szaty. Obie ręce zgięte, uniesione, w prawej dłoni dwa klucze, lewa zwrócona ku górze. Twarz pociągła, szczupła, z dużym, ostrym nosem oraz delikatnie zarysowanymi ustami i oczami. Okolona stosunkowo krótką, falowaną brodą; włosy krótkie w formie pukli. Święty jest ubrany w długą tunikę, zapinaną pod szyją na guziki, przepasaną sznurem w talii oraz płaszcz przewieszony przez lewe ramię, opadający przez plecy, zawinięty wokół prawego biodra i zatknięty z przodu za pasek. Draperia ukształtowana miękko, o delikatnych fałdowaniach tuniki oraz grubych załamaniach ciężkiej tkaniny płaszcza. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełna, na niewysokim postumencie, przestawiająca św. Piotra. Święty zwrócony frontalnie do widza, z głową skręconą nieznacznie w lewo, ukazany w lekkim kontrapoście; lewa stopa wysunięta do przodu wystaje spod szaty. Obie ręce zgięte, uniesione, w prawej dłoni dwa klucze, lewa zwrócona ku górze. Twarz pociągła, szczupła, z dużym, ostrym nosem oraz delikatnie zarysowanymi ustami i oczami. Okolona stosunkowo krótką, falowaną brodą; włosy krótkie w formie pukli. Święty jest ubrany w długą tunikę, zapinaną pod szyją na guziki, przepasaną sznurem w talii oraz płaszcz przewieszony przez lewe ramię, opadający przez plecy, zawinięty wokół prawego biodra i zatknięty z przodu za pasek. Draperia ukształtowana miękko, o delikatnych fałdowaniach tuniki oraz grubych załamaniach ciężkiej tkaniny płaszcza. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba pełna, na niewysokim postumencie, przestawiająca św. Piotra. Święty zwrócony frontalnie do widza, z głową skręconą nieznacznie w lewo, ukazany w lekkim kontrapoście; lewa stopa wysunięta do przodu wystaje spod szaty. Obie ręce zgięte, uniesione, w prawej dłoni dwa klucze, lewa zwrócona ku górze. Twarz pociągła, szczupła, z dużym, ostrym nosem oraz delikatnie zarysowanymi ustami i oczami. Okolona stosunkowo krótką, falowaną brodą; włosy krótkie w formie pukli. Święty jest ubrany w długą tunikę, zapinaną pod szyją na guziki, przepasaną sznurem w talii oraz płaszcz przewieszony przez lewe ramię, opadający przez plecy, zawinięty wokół prawego biodra i zatknięty z przodu za pasek. Draperia ukształtowana miękko, o delikatnych fałdowaniach tuniki oraz grubych załamaniach ciężkiej tkaniny płaszcza. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba pełna, na niewysokim postumencie, przestawiająca św. Piotra. Święty zwrócony frontalnie do widza, z głową skręconą nieznacznie w lewo, ukazany w lekkim kontrapoście; lewa stopa wysunięta do przodu wystaje spod szaty. Obie ręce zgięte, uniesione, w prawej dłoni dwa klucze, lewa zwrócona ku górze. Twarz pociągła, szczupła, z dużym, ostrym nosem oraz delikatnie zarysowanymi ustami i oczami. Okolona stosunkowo krótką, falowaną brodą; włosy krótkie w formie pukli. Święty jest ubrany w długą tunikę, zapinaną pod szyją na guziki, przepasaną sznurem w talii oraz płaszcz przewieszony przez lewe ramię, opadający przez plecy, zawinięty wokół prawego biodra i zatknięty z przodu za pasek. Draperia ukształtowana miękko, o delikatnych fałdowaniach tuniki oraz grubych załamaniach ciężkiej tkaniny płaszcza. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.

Św. Piotr

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Zabierzów
Miejscowość
Bolechowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Bolechowice
Parafia
Parafia Św. Apostołów Piotra i Pawła
Miejsce przechowywania
ołtarz główny, lewa bramka
Identyfikator
DZIELO/00870
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
około 1685 roku
Fundator
Ksiądz Bartłomiej Wiesiewicz
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – około 180 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Ołtarz wraz z rzeźbami został ufundowany w 1685 roku przez księdza Bartłomieja Wiesiewicza. W 1906 roku Józef Małek z Podgórza odzłocił całość złotem dukatowym.

Opis

Rzeźba pełna, na niewysokim postumencie, przestawiająca św. Piotra. Święty zwrócony frontalnie do widza, z głową skręconą nieznacznie w lewo, ukazany w lekkim kontrapoście; lewa stopa wysunięta do przodu wystaje spod szaty. Obie ręce zgięte, uniesione, w prawej dłoni dwa klucze, lewa zwrócona ku górze. Twarz pociągła, szczupła, z dużym, ostrym nosem oraz delikatnie zarysowanymi ustami i oczami. Okolona stosunkowo krótką, falowaną brodą; włosy krótkie w formie pukli. Święty jest ubrany w długą tunikę, zapinaną pod szyją na guziki, przepasaną sznurem w talii oraz płaszcz przewieszony przez lewe ramię, opadający przez plecy, zawinięty wokół prawego biodra i zatknięty z przodu za pasek. Draperia ukształtowana miękko, o delikatnych fałdowaniach tuniki oraz grubych załamaniach ciężkiej tkaniny płaszcza. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Piotr został ukazany w typowej konwencji ikonograficznej jako brodaty mężczyzna w długiej sukni trzymający w ręce dwa symboliczne klucze do Królestwa Niebieskiego, które otrzymał od Chrystusa. Był synem rybaka i sam zajmował się połowem ryb, nosił imię Szymon. Został uczniem Jana Chrzciciela, a później apostołem, pierwszym następcą Chrystusa oraz pierwszym papieżem. W czasie prześladowań Nerona został ukrzyżowany, na własną prośbę głową w dół, ponieważ uważał, że nie jest godny umierać jak Chrystus.
Rzeźba powstała wraz z ołtarzem w drugiej połowie XVII wieku, w okresie dojrzałego baroku. Charakteryzuje się uspokojoną formą, ożywioną jedynie gęstymi fałdami przylegających ściśle do ciała szat.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

W 1963 konserwatorzy Polit i Wróbel z Krakowa podczas konserwacji ołtarza zabezpieczyli drewno, odsłonili pierwotne warstwy malarskie i polichromię. W 1996 roku artysta konserwator K. Syrek wykonał konserwację i poprawił złocenia.

Streszczenie

Siedemnastowieczna figura św. Piotra została wykonana wraz z ołtarzem, w którym się znajduje. Stanowi parę do znajdującej się po przeciwnej stronie postaci św. Pawła. Obie rzeźby charakteryzują się uspokojoną formą, ożywioną jedynie gęstymi fałdami przylegających ściśle do ciała szat.

Bibliografia

"Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska", Warszawa 2016
Marecki Józef, Rotter Lucyna, "Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych", Kraków 2013
Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993
Künstle Karl, "Ikonographie der christlichen Kunst, Bde. 1-2", Freiburg 1928

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą, umieszczona na północnej ścianie nawy. Kosz na rzucie części ośmioboku, poprzedzony od dołu partią cokołową o mniejszej średnicy, dekorowaną płycinami z ornamentem roślinnym. Dolna krawędź tej podstawy zdobiona maswerkami. Podwieszona do niej szyszka w formie wielokąta o przekroju ośmiobocznym. Ściany kosza dekorowane ostrołukowymi blendami, z płaskorzeźbionymi postaciami czterech ewangelistów; od lewej: Łukasz, Mateusz, Jan i Marek. Postacie są mocno wydłużone, każdy trzyma w rękach księgę, u stóp mają odpowiadające im symbole zwierzęce; każdy jest podpisany. W podłuczach arkadek ornament roślinny, powyżej pas rozetek. W balustradzie schodów romboidalne płyciny wypełnione esowato wygiętą wicią roślinną. Struktura w kolorze bejcowanego na ciemno drewna; ornamenty, niektóre profile, szaty i atrybuty ewangelistów złocone; nisze malowane na granatowo.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Anioł ukazany w całej postaci, stojący na postumencie po prawej stronie drugiej kondygnacji retabulum. Zwrócony frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w stronę ołtarza. Ciężar ciała oparty na lewej nodze, prawa zaś wysunięta w przód. Twarz owalna, osadzona na szerokiej szyi. W twarzy widoczne małe oczy, wąski, delikatnie zadarty nos, niewielkie usta oraz wystająca do przodu, okrągła broda; brązowe, kręcone włosy spływają na kark. W lewej ręce anioł trzyma włócznię z nabitą gąbką, a w prawej obcęgi. Ubrany jest w długą suknię odsłaniającą prawą nogę oraz szatę wierzchnią, przepasaną w talii sznurem; skrzydła złożone. Drugi anioł ustawiony jest po drugiej stronie retabulum. Lewą ręką przytrzymuje opartą o ziemię włócznię, a w prawej trzyma młotek. Ubrany jest w długą suknię i tunikę spływające równoległymi fałdami do dołu. Głowa i skrzydła ukształtowane analogicznie jak w przypadku pierwszej postaci. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
rzeźba
Anioły
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna
Epitafium Adriana Skassewskiego
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna przedstawiająca Chrystusa Zmartwychwstałego w całej postaci, w kontrapoście. Prawą rękę ma zgiętą w łokciu, uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma drzewiec zakończony krzyżem i proporcem. Głowa uniesiona, twarz okalają ciemne długie włosy i krótka broda. Płaszcz malowany na złoto, udrapowany wokół pasa odsłaniając nagi tors, za plecami rozwiana kaskada fałd. Podstawa rzeźby półkolista, polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Podstawa na rzucie koła, trzon w typie gruszkowatym. Czara w kształcie mocno spłaszczonej kuli pokrytej puklami z profilowanym brzegiem.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna w kształcie stojącego prostokąta o trzech bokach ujętych ramą kartuszową z esownicami spiętymi klamrą. W zwieńczeniu ramy medalion, zapewne na portret (niezachowany), powyżej krzyż trójlistny. W polu epitafium inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PIIS MANIBVS / AD(MODU)M R(EVERE)NDI OLIM M(AGNIFICI) BARTHOLOMAEI WIESIEWICZ / P(AROC)HIAE D(ICTAE) ECCLE(SI)AE HVIVS RECTORIS / ET PASTORIS / ZELO PIETATIS CVLTVS DIVINI, ET PROBITATIS VITAE / CONSPICVI. / CVIVS OPERA ET SVMPTV / FACIES HAEC, QVAE CONSPICITVR ECCLE(SI)AE, NOVV(M) / ET EXIMIVM SVMPSIT AVGMENTUM / AD PERPETVA(M) MEMORIA(M), VITA FELICITER FVNCTO / A(NNO) D(OMINI) 1693 DIE 18 MENIS IVLII / POST EXACTVM AETATIS SVAE / ANNORUV(M) LXXVIII CVRSUV(M) ET REGIMINIS ECCLE(SI)AE / SVPRA QVADRAGESIMVM / HOC MNEMOSIINON / EXECVTORES STVDIO PIETATIS ACCENSI POSVERVNT / PRECARE REQVIEM VIATOR / SI ET TIBI PIVM ALIQVANDO, SVPEREST / DESIDERIVM".
płyta nagrobna
Epitafium księdza Bartłomieja Wiesiewicza

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, na niewysokim postumencie, przestawiająca stojącego św. Pawła wyobrażonego w całej postaci. Święty zwrócony frontalnie do widza, z głową skierowaną w prawo, w lekkim kontrapoście; prawa stopa wysunięta do przodu wystaje spod połów szaty. Obie ręce ugięte, wysunięte w przód; w prawej dłoni księga, w lewej miecz skierowany ostrzem w dół. Twarz podłużna, szczupła, z długim, ostrym nosem oraz delikatnie zarysowanymi oczami i ustami, okolona długą brodą, spływającą w postaci pukli na piersi. Włosy krótkie, gęste, kręcone. Święty jest ubrany w tunikę przepasaną w talii sznurem oraz płaszcz przewieszony diagonalnie przez lewe ramię i opadający na plecy. Draperia ekspresyjnie marszczona i fałdowana w partii tuniki, płaszcz w postaci ciężkiej tkaniny obficie drapowanej w grube fałdy opada swobodnie w dół. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, szaty złocone, atrybuty polichromowane i delikatnie złocone.
rzeźba
Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Anioł ukazany w całej postaci, stojący na postumencie po prawej stronie drugiej kondygnacji retabulum. Zwrócony frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w stronę ołtarza. Ciężar ciała oparty na lewej nodze, prawa zaś wysunięta w przód. Twarz owalna, osadzona na szerokiej szyi. W twarzy widoczne małe oczy, wąski, delikatnie zadarty nos, niewielkie usta oraz wystająca do przodu, okrągła broda; brązowe, kręcone włosy spływają na kark. W lewej ręce anioł trzyma włócznię z nabitą gąbką, a w prawej obcęgi. Ubrany jest w długą suknię odsłaniającą prawą nogę oraz szatę wierzchnią, przepasaną w talii sznurem; skrzydła złożone. Drugi anioł ustawiony jest po drugiej stronie retabulum. Lewą ręką przytrzymuje opartą o ziemię włócznię, a w prawej trzyma młotek. Ubrany jest w długą suknię i tunikę spływające równoległymi fałdami do dołu. Głowa i skrzydła ukształtowane analogicznie jak w przypadku pierwszej postaci. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
rzeźba
Anioły
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, dwukondygnacyjny, z bramkami, na cokole. Pierwsza kondygnacja ujęta parą pilastrów za dwiema parami gładkich kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających imposty, z gzymsem wyłamanym w partii podpór. Środkowa para wysunięta przed lico ołtarza, zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z rzeźbą przedstawiającą Boga Ojca w obłokach. Pole środkowe w formie arkady z obrazem Ukrzyżowania. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Na bramkach figury św. Piotra i św. Pawła. Druga kondygnacja w formie leżącego prostokąta, ujęta parą pilastrów i stojącą przed nimi parą gładkich kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających imposty. Kondygnacja flankowana dwiema figurami aniołów stojących na postumentach. Pole obrazowe z przedstawieniem Chrystusa w Ogrójcu w formie leżącego owalu w prostokątnej płycinie. Zwieńczenie przyjmujące kształt impostu dźwigającego na szerokim gzymsie owalny kartusz ujęty ornamentem małżowinowo-chrząstkowym z przedstawieniem Veraicon. Nastawa pokryta bogatą dekoracją ornamentalną. W partii cokołów płyciny z ornamentem małżowinowo-chrząstkowym, w wewnętrznych dodatkowo główki anielskie oraz girlandy utworzone z tkaniny nad arkadami bramek. Czoło arkady pola środkowego dekorowane rozetami, w ościeżach bocznych małżowina, w podłuczu kasetony z rozetami. W przyłuczu arkady ornament roślinny. W impostach, w partii fryzu rozety, powyżej ażurowy ornament małżowinowo-chrząstkowy dekoruje podstawę gzymsu. Przyczółek ozdobiony małżowiną. W drugiej kondygnacji owalna rama obrazu przyjmuje postać wieńca laurowego dekorowanego kartuszami z kaboszonami. W narożach płyciny małżowina. Pole ujęte festonami utworzonymi z tkaniny, owoców i kwiatów. Fryz impostów dekorowany analogicznie jak w pierwszej kondygnacji. Na fragmentach belkowania wazony. Odcinki gzymsu połączone girlandą z tkaniny z pękiem owoców i kwiatów. Kondygnacja ujęta uszami z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Ołtarz kamienny z drewnianą obudową i mensą z portatylem. Antepedium w formie leżącego prostokąta, ujęte ornamentalną ramą z motywem akantu. W polu purpurowa tkanina z haftowanym monogramem IHS. Nastawa polichromowana na kolor czarny ze złoconymi kolumnami, detalami architektonicznymi i ornamentyką.
ołtarz
Ołtarz główny Ukrzyżowania

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-4

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności