Ołtarz wraz z rzeźbami został ufundowany w 1685 roku przez księdza Bartłomieja Wiesiewicza. W 1906 roku Józef Małek z Podgórza odzłocił całość złotem dukatowym.
Rzeźba pełna, na niewysokim postumencie, przestawiająca św. Piotra. Święty zwrócony frontalnie do widza, z głową skręconą nieznacznie w lewo, ukazany w lekkim kontrapoście; lewa stopa wysunięta do przodu wystaje spod szaty. Obie ręce zgięte, uniesione, w prawej dłoni dwa klucze, lewa zwrócona ku górze. Twarz pociągła, szczupła, z dużym, ostrym nosem oraz delikatnie zarysowanymi ustami i oczami. Okolona stosunkowo krótką, falowaną brodą; włosy krótkie w formie pukli. Święty jest ubrany w długą tunikę, zapinaną pod szyją na guziki, przepasaną sznurem w talii oraz płaszcz przewieszony przez lewe ramię, opadający przez plecy, zawinięty wokół prawego biodra i zatknięty z przodu za pasek. Draperia ukształtowana miękko, o delikatnych fałdowaniach tuniki oraz grubych załamaniach ciężkiej tkaniny płaszcza. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Święty Piotr został ukazany w typowej konwencji ikonograficznej jako brodaty mężczyzna w długiej sukni trzymający w ręce dwa symboliczne klucze do Królestwa Niebieskiego, które otrzymał od Chrystusa. Był synem rybaka i sam zajmował się połowem ryb, nosił imię Szymon. Został uczniem Jana Chrzciciela, a później apostołem, pierwszym następcą Chrystusa oraz pierwszym papieżem. W czasie prześladowań Nerona został ukrzyżowany, na własną prośbę głową w dół, ponieważ uważał, że nie jest godny umierać jak Chrystus.
Rzeźba powstała wraz z ołtarzem w drugiej połowie XVII wieku, w okresie dojrzałego baroku. Charakteryzuje się uspokojoną formą, ożywioną jedynie gęstymi fałdami przylegających ściśle do ciała szat.
W 1963 konserwatorzy Polit i Wróbel z Krakowa podczas konserwacji ołtarza zabezpieczyli drewno, odsłonili pierwotne warstwy malarskie i polichromię. W 1996 roku artysta konserwator K. Syrek wykonał konserwację i poprawił złocenia.
Siedemnastowieczna figura św. Piotra została wykonana wraz z ołtarzem, w którym się znajduje. Stanowi parę do znajdującej się po przeciwnej stronie postaci św. Pawła. Obie rzeźby charakteryzują się uspokojoną formą, ożywioną jedynie gęstymi fałdami przylegających ściśle do ciała szat.
Agata Felczyńska, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-4