Św. Józef z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazany św. Józef trzymający na kolanach Dzieciątko Jezus i nauczający je. Józef przedstawiony w pozycji siedzącej, do wysokości łydek, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką obejmuje Dzieciątko, lewą przytrzymuje otwartą księgę na jego kolanach Twarz ma pociągłą, o wysokim czole, dużych, okrągłych oczach, skierowanych w dół, garbatym nosie i pełnych ustach; okoloną kręconymi włosami sięgającymi ramion oraz krótką brodą i wąsami. Nad głową Józefa nimb. Ubrany jest w niebieską tunikę ze złoconą lamówką oraz obficie drapowany żółty płaszcz przewiązany przez lewe ramię i opadający na kolana. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, z głową ukazaną z profilu. Lewą, ugiętą rękę opiera na piersi Józefa, prawą kładzie na księdze, opartej na jego kolanach. Nogi ma skrzyżowane. Twarz o młodzieńczych rysach, dużych oczach skierowanych w górę, małym nosie i pełnych ustach, okoloną jasnymi, kręconymi włosami. Dzieciątko ubrane w jasnoczerwoną, luźną i silnie drapowaną tunikę ze złoconą lamówką. Nad głową Dzieciątka nimb z krzyżem. Scena ukazana we wnętrzu z widocznym po lewej tronie oknem, na którego parapecie stoi wazon z gałązką lilii oraz po którym pnie się winna latorośl.
Zdjęcie nr 2: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazany św. Józef trzymający na kolanach Dzieciątko Jezus i nauczający je. Józef przedstawiony w pozycji siedzącej, do wysokości łydek, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką obejmuje Dzieciątko, lewą przytrzymuje otwartą księgę na jego kolanach Twarz ma pociągłą, o wysokim czole, dużych, okrągłych oczach, skierowanych w dół, garbatym nosie i pełnych ustach; okoloną kręconymi włosami sięgającymi ramion oraz krótką brodą i wąsami. Nad głową Józefa nimb. Ubrany jest w niebieską tunikę ze złoconą lamówką oraz obficie drapowany żółty płaszcz przewiązany przez lewe ramię i opadający na kolana. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, z głową ukazaną z profilu. Lewą, ugiętą rękę opiera na piersi Józefa, prawą kładzie na księdze, opartej na jego kolanach. Nogi ma skrzyżowane. Twarz o młodzieńczych rysach, dużych oczach skierowanych w górę, małym nosie i pełnych ustach, okoloną jasnymi, kręconymi włosami. Dzieciątko ubrane w jasnoczerwoną, luźną i silnie drapowaną tunikę ze złoconą lamówką. Nad głową Dzieciątka nimb z krzyżem. Scena ukazana we wnętrzu z widocznym po lewej tronie oknem, na którego parapecie stoi wazon z gałązką lilii oraz po którym pnie się winna latorośl.
Zdjęcie nr 3: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazany św. Józef trzymający na kolanach Dzieciątko Jezus i nauczający je. Józef przedstawiony w pozycji siedzącej, do wysokości łydek, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką obejmuje Dzieciątko, lewą przytrzymuje otwartą księgę na jego kolanach Twarz ma pociągłą, o wysokim czole, dużych, okrągłych oczach, skierowanych w dół, garbatym nosie i pełnych ustach; okoloną kręconymi włosami sięgającymi ramion oraz krótką brodą i wąsami. Nad głową Józefa nimb. Ubrany jest w niebieską tunikę ze złoconą lamówką oraz obficie drapowany żółty płaszcz przewiązany przez lewe ramię i opadający na kolana. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, z głową ukazaną z profilu. Lewą, ugiętą rękę opiera na piersi Józefa, prawą kładzie na księdze, opartej na jego kolanach. Nogi ma skrzyżowane. Twarz o młodzieńczych rysach, dużych oczach skierowanych w górę, małym nosie i pełnych ustach, okoloną jasnymi, kręconymi włosami. Dzieciątko ubrane w jasnoczerwoną, luźną i silnie drapowaną tunikę ze złoconą lamówką. Nad głową Dzieciątka nimb z krzyżem. Scena ukazana we wnętrzu z widocznym po lewej tronie oknem, na którego parapecie stoi wazon z gałązką lilii oraz po którym pnie się winna latorośl.
Zdjęcie nr 4: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazany św. Józef trzymający na kolanach Dzieciątko Jezus i nauczający je. Józef przedstawiony w pozycji siedzącej, do wysokości łydek, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką obejmuje Dzieciątko, lewą przytrzymuje otwartą księgę na jego kolanach Twarz ma pociągłą, o wysokim czole, dużych, okrągłych oczach, skierowanych w dół, garbatym nosie i pełnych ustach; okoloną kręconymi włosami sięgającymi ramion oraz krótką brodą i wąsami. Nad głową Józefa nimb. Ubrany jest w niebieską tunikę ze złoconą lamówką oraz obficie drapowany żółty płaszcz przewiązany przez lewe ramię i opadający na kolana. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, z głową ukazaną z profilu. Lewą, ugiętą rękę opiera na piersi Józefa, prawą kładzie na księdze, opartej na jego kolanach. Nogi ma skrzyżowane. Twarz o młodzieńczych rysach, dużych oczach skierowanych w górę, małym nosie i pełnych ustach, okoloną jasnymi, kręconymi włosami. Dzieciątko ubrane w jasnoczerwoną, luźną i silnie drapowaną tunikę ze złoconą lamówką. Nad głową Dzieciątka nimb z krzyżem. Scena ukazana we wnętrzu z widocznym po lewej tronie oknem, na którego parapecie stoi wazon z gałązką lilii oraz po którym pnie się winna latorośl.

Św. Józef z Dzieciątkiem

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Myślenice
Miejscowość
Krzyszkowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Mogilany
Parafia
Św. Anny
Tagi
malarstwo XIX wieku
Miejsce przechowywania
prezbiterium, ołtarz główny, zasuwa
Identyfikator
DZIELO/21465
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1888 rok
Fundator
ks. Józef Macak
Technika i materiał
płótno, farba olejna
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Obraz św. Józefa został ufundowany przez ks. Józefa Macaka w 1888 roku i umieszczony na zasuwie ołtarza głównego.

Opis

Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazany św. Józef trzymający na kolanach Dzieciątko Jezus i nauczający je. Józef przedstawiony w pozycji siedzącej, do wysokości łydek, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką obejmuje Dzieciątko, lewą przytrzymuje otwartą księgę na jego kolanach Twarz ma pociągłą, o wysokim czole, dużych, okrągłych oczach, skierowanych w dół, garbatym nosie i pełnych ustach; okoloną kręconymi włosami sięgającymi ramion oraz krótką brodą i wąsami. Nad głową Józefa nimb. Ubrany jest w niebieską tunikę ze złoconą lamówką oraz obficie drapowany żółty płaszcz przewiązany przez lewe ramię i opadający na kolana. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, z głową ukazaną z profilu. Lewą, ugiętą rękę opiera na piersi Józefa, prawą kładzie na księdze, opartej na jego kolanach. Nogi ma skrzyżowane. Twarz o młodzieńczych rysach, dużych oczach skierowanych w górę, małym nosie i pełnych ustach, okoloną jasnymi, kręconymi włosami. Dzieciątko ubrane w jasnoczerwoną, luźną i silnie drapowaną tunikę ze złoconą lamówką. Nad głową Dzieciątka nimb z krzyżem. Scena ukazana we wnętrzu z widocznym po lewej tronie oknem, na którego parapecie stoi wazon z gałązką lilii oraz po którym pnie się winna latorośl.

Zarys problematyki artystycznej

Józef był oblubieńcem Marii i opiekunem Jezusa, dlatego przedstawiany jest z Dzieciątkiem. Żył w czystości, czego symbolem jest kwiat lilii. Nietypowe ujęcie tematu, w którym Józef ukazany jest jako nauczający Dzieciątko Jezus, podtrzymujący otwartą księgę, niewątpliwie nawiązuje do głównego obrazu ołtarzowego z wizerunkiem św. Anny nauczającej Marię. Wybór tematu przez fundatora pokierowany był chęcią przedstawienia własnego patrona.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz św. Józefa został ufundowany przez ks. Józefa Macaka w 1888 roku i umieszczony na zasuwie ołtarza głównego.

Bibliografia

Zawiski Mieczysław, "Dzieje parafii pod wezwaniem świętej Anny w Krzyszkowicach w latach 1896-1984", Kraków 1996

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Józef św.
Józef św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Grupa Ukrzyżowania złożona z figury Chrystusa przybitego do krzyża oraz dwóch rzeźb asystencyjnych, Matki Boskiej i św. Jana, ustawionych po jego dwóch stronach. Chrystus ukazany jako umarły, przybity do krzyża trzema gwoździami. Ciało w zwisie, o rozłożonych ramionach; głowa przechylona na prawe ramię; sylwetka lekko esowato wygięta; prawa noga ugięta w kolanie, lewa wyprostowana; stopy w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, szczupła, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i wąskich ustach; okolona krótką, kręconą brodą oraz włosami skręconymi w pukle, opadającymi na ramiona. Ciało szczupłe, o zaznaczonej w sposób uproszczony muskulaturze i żebrach klatki piersiowej; ze śladami męki, w tym dużej rany w prawym boku, z której spływają plastyczne krople krwi. Na głowie korona cierniowa. Perizonium w postaci długiej tkaniny sięgającej kolan, ciężko opadające, modelowane z przodu w trzy duże fałdy w kształcie litery V. Po dwóch stronach bioder długie zwisy tkaniny układające się kaskadowo. Odsłonięte partie ciała polichromowane naturalistycznie, perizonium srebrzone. Krzyż o prostych zakończeniach ramion z titulusem w formie banderoli z napisem „INRI”. Po lewej stronie krzyża figura Matki Boskiej ustawiona na wypukłej podstawie na planie owalu. Rzeźba ukazana frontalnie, o esowato wygiętej sylwetce, z głową przechyloną na lewe ramię, z ugiętą prawą nogą oraz uniesionymi, ugiętymi rękami na tle piersi, o splecionych dłoniach. Twarz ma pociągłą i szczupłą, o wysokim czole, migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, z podkreśloną brodą. Maria ubrana w długą, przylegającą, niebieską suknię, o łamanych fałdach skumulowanych u dołu i opadających obficie na podłoże, spośród których widoczne czubki spiczastych, czarnych butów. Na głowę i ramiona ma narzucony zielony płaszcz z czerwoną podszewką i srebrną lamówką, podtrzymywany rękami z przodu postaci; tkanina ściśle przylegająca do ciała, odzwierciedlająca układ sylwetki, silnie drapowana, układająca się z przodu w fałdy w kształcie litery V i proste opadające wzdłuż nóg, wokół głowy i na prawym boku brzegi płaszcza falowane, wokół prawej ręki tkanina wywinięta. Polichromia ciała naturalistyczna. Po prawej stronie krzyża figura św. Jana Ewangelisty ustawiona na wypukłej podstawie na planie owalu. Rzeźba ukazana frontalnie, o esowato wygiętej sylwetce, z głową przechyloną na prawe ramię, podtrzymywaną prawą ręką, druga ręką opuszczona wzdłuż ciała, w dłoni trzyma księgę. Twarz ma pociągłą i szczupłą, o wysokim czole, migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, z podkreśloną brodą; okoloną krótkimi włosami, kręconymi po bokach głowy, z grzywką nad czołem. Ubrany jest w długą, przylegającą, zieloną suknię o srebrnych lamówkach, obficie fałdowaną u dołu, opadającą na podłoże, z widocznymi bosymi stopami. Czerwony płaszcz o niebieskiej podszewce i szerokiej, srebrzonej lamówce zarzucony na ramiona i podtrzymywany prawą ręką z przodu postaci; obficie drapowany w fałdy o kształcie litery V z przodu, z wywiniętym brzegiem na piersi i na lewej ręce. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Półkolista misa o płaszczu z imitacją puklowania i brzegiem w formie profilowanego gzymsu. Ujęta uszami w kształcie wolut przytwierdzonych do ściany. Podstawę misy tworzy rzeźbiona półpostać anioła wyłaniającego się z obłoku, który dźwiga ją na plecach i ujmuje uniesionymi w górę rękami. Twarz ma pociągłą, o pełnych policzkach i wysokim czole, dużych, migdałowatych oczach, szerokim nosie i rozchylonych, wąskich ustach. Głowę okalają krótkie, silnie kręcone włosy. Anioł ubrany w złoconą tunikę z podwiniętymi rękawami. Skrzydła złocone, złożone. Pokrywa złożona z podstawy na planie ściętego koła, z wybrzuszeniem dekorowanym liśćmi, na niej cztery rocaille'owe kabłąki, dźwigające prostokątną podstawę, na której umieszczona jest niewielka grupa rzeźbiarska ze sceną Chrztu Chrystusa. Misa polichromowana na sposób imitujący marmoryzację.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Feretron składa się z pełnoplastycznej rzeźby Najświętszej Marii Panny Niepokalanej ustawionej na prostopadłościennej skrzyni, nad którą wznosi się baldachim. Skrzynia ujęta przy krawędziach profilowanymi listwami. Ma otwory na drążki. Baldachim wsparty na czterech kabłąkach utworzonych z cęg, o wklęsło-wypukłym zarysie, z krawędziami obwiedzionymi profilowanymi listwami z podwieszonym stylizowanym lambrekinem. Na baldachimie rzeźbione przedstawienie z dwoma uskrzydlonymi główkami anielskimi pośród obłoków, ujmującymi gorejące serce w glorii. Podstawa i podniebienie baldachimu polichromowane w kolorze jasnoniebieskim, pozostałe elementy srebrzone i złocone. Figura Marii ustawiona na kuli imitującej glob, ukazana frontalnie, z rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma prostokątną, o wąskich, małych oczach, prostym nosie i niewielkich ustach; okoloną długimi włosami, opadającymi na plecy. Ubrana jest w srebrzoną suknię, przepasaną w talii i złocony płaszcz zarzucony na ramiona i zawinięty z przodu postaci. Wokół jej głowy nimb z 12 gwiazdami. Polichromia ciała naturalistyczna.
feretron
Feretron z figurą Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej
Zdjęcie nr 1: Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię. Podstawa w kształcie leżącego prostopadłościanu wspartego na kulistych nóżkach, profilowana, z w otworami na drążki, złocona, z czerwoną płyciną pośrodku. Obraz otoczony złoconą, profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym nadwieszonym. Rama flankowana liśćmi akantu tworzącymi spływy wolutowe, ze zwieńczeniem utworzonym z liści akantu zwijanych w symetryczne esownice. Na uskokach ramy niewielkie wazony. W polu obraz przedstawiający Annę z Marią. W centrum kompozycji Anna siedząca na ławie, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową i rękoma skierowanymi w prawo, w stronę Marii, prawą ręką przytrzymuje otwartą księgę, opartą na kolanie, a lewą obejmuje córkę. Twarz ma podłużną, o dużych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i małych ustach. Na głowie ma jasnożółty welon, jest ubrana w długą, ciemnozieloną suknię i czerwony płaszcz okrywający jej nogi. Spod szat wystaje jej prawa stopa w sandale, wsparta na stopniu. Maria stoi przy lewym boku matki, ukazana jest z profilu, z głową skierowaną w górę i dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Ma pociągłą twarz o delikatnych rysach; okoloną długimi, jasnymi i falowanymi włosami. Jest ubrana w długą, różową suknię, przewiązaną w pasie wstążką, której końce skręcają się i rozwiewają do boku. Obie postacie mają wokół głów świetliste nimby.Tło sceny jednolite, jasnoniebieskie, w dolnej partii obrazu widoczna jasnobrązowa posadzka.
feretron
Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczne figury klęczących aniołów usytuowane w zwieńczeniu ołtarza głównego. Postacie są zwrócone w trzech czwartych do wewnątrz, ku ołtarzowi, mają pochylone głowy. Anioł z lewej strony ołtarza składa ręce w geście modlitwy, anioł z prawej prawą rękę ma opuszczoną, a lewą uniesioną przed sobą. Ich twarze są szerokie, oczy małe, nosy i usta niewielkie; okolone brązowymi, falowanymi włosami przylegającymi do głowy i opadającymi im na karki. Mają nagie torsy, a złocone draperie opasują im biodra, uda i kolana. Ich skrzydła są złożone i złocone.
rzeźba
Dwa anioły
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z wizerunkiem „Jezu ufam Tobie”. W centrum kompozycji całopostaciowe, przedstawienie Jezusa, ukazanego frontalnie, w wykroku, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą składa na piersi, wskazując na miejsce serca, otoczone glorią promienistą, z którego wydobywają się wiązki promieni – czerwone na lewo, a białe na prawo. Na dłoniach i stopach widoczne ślady męki. Jezus ma owalną twarz z wysokim czołem, ciemnie oczy, wąski nos i małe usta. Jasnobrązowe włosy opadają mu na ramiona, ma krótkie wąsy i brodę dzielącą się w dwa pukle. Wokół głowy świetlisty nimb. Jest ubrany w białą, długą tunikę o szerokich rękawach, która jest przewiązana w pasie. Stoi na obłoku, na kamiennej posadzce. Wzdłuż dolnej krawędzi obrazu banderola z napisem: „JEZU UFAM TOBIE”. Tło obrazu jest jednolite, ciemne, a całość utrzymana w chłodnej kolorystyce.
obraz
Jezu Ufam Tobie

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta obwiedziona ramką z kwadratami w narożach. Na środku, poniżej krzyża łacińskiego złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Pamięci / D(okto)ra TOMASZA SWIERZA / LEKARZA MIASTA SKAWINY / LEKARZA SĄDOWEGO KOLEI PAŃSTWOWEJ / ZM(ARŁEGO) W KRAKOWIE D(NIA) 7. KWIETNIA 1888. / W 40(ty)m ROKU ŻYCIA / Wieczny odpoczynek / racz mu dać Panie!”.
płyta nagrobna
Epitafium doktora Tomasza Swierza
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w ramie o lekko wklęsłej powierzchni z uszakami, z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego u dołu i krzyżem z koroną cierniową osadzonym w wolucie. W polu inskrypcja: „PAMIĘCI / ALFREDA BRANDOWSKIEGO / HERBU ROCH WIELKOPOLANINA / D(OKTO)R(A) FILOZOFII / W UNIWERSYTECIE JAGIELLOŃSKIM / OD 1864 DO 1887 / FILOLOGII KLASYCZNEJ PROFESORA / *11/IX 1835 +4/VI 1888 / WDZIĘCZNI UCZNIOWIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Alfreda Brandowskiego
Zdjęcie nr 1: Rozbudowane epitafium utworzone z tablicy inskrypcyjnej i posadowionego na niej sarkofagu z owalnym portretem zmarłej. Tablica osadzona na dwóch wolutowych, profilowanych konsolach i umieszczonych między nimi płaskich wolutach połączonych muszlą, z inskrypcją: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ANTONINA Z SZYBALSKICH ŁĄCKA / WŁAŚCICIELKA LIPOWCA / zacna obywatelka wzorowa żona, najczulsza matka opiekunka ubogich, wylana dla przyjaciół / zmarła dnia 10/6 1888 w 90 roku życia. / Prosi o westchnienie do Boga." Sarkofag oparty na dwóch lwich łapach i postumencie pośrodku, wybrzuszony, ujęty liśćmi akantu, zwieńczony spłaszczoną trójkątną pokrywą z liściastymi akroterionami na bokach i trójkątnym cokolikiem z dwiema wolutkami z palmetką, zwieńczoną krzyżem. Na sarkofagu owalny medalion otoczony kartuszem z liści z portretem zmarłej. Kobieta przedstawiona jest frontalnie, w popiersiu. Ubrana w ciemno-zieloną pelerynę oraz biały czepiec zawiązywany zieloną kokardą. Tło jednolicie złocone.
płyta nagrobna
Epitafium Antoniny Łąckiej
Zdjęcie nr 1: Epitafium o formie leżącego prostokąta z uszakami. Pole z inskrypcją gładkie, prostokątne, z ćwierćkoliście ściętymi rogami, obwiedzione pasem z surowego, nie polerowanego marmuru. W polu inskrypcja „Nieodżałowanej pamięci / EDWARDA STEHLIKA / artysty rzeźbiarza i obywatela m(iasta) Krakowa / ur(odzonego) 1835. zm(arłego) 1888. / HELENY CÓRKI i EDWARDA SYNA / żona i matka kładzie ukochanym tę pamiątkę / prosząc o Zdrowaś Marya / za ich duszę.”
płyta nagrobna
Epitafium Edwarda Stehlika i jego dzieci Heleny i Edwarda
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta, ujęte szerokim obramieniem, z głęboką płyciną z motywem oślego łuku z wpisanym w niego maswerkiem oraz z maswerkami w nadłuczach. Nad górną krawędzią ujęty dwiema ulistnionymi wolutkami krzyżyk łaciński o fazowanych krawędziach. W łuku okrągła płycina z polem na portret, poniżej inskrypcja „PAMIĘCI / FRANCISZKA KANDYDA NOWAKOWSKIEGO / D(OKTO)RA FIL(OZOFII) CZŁONKA B(IERNEGO) TOW(ARZYSTWA) NAUK(OWEGO) KRAKOWSKIE/GO CZŁONKA NADZWYCZAJNEGO AKADEMII / UMIEJĘTNOŚCI W KRAKOWIE_CZŁONKA / HONOROWEGO TOW(ARZYSTWA) PEDAGOGICZNEGO WE / LWOWIE I WIELU INNYCH TOW(ARZYSTW) NAUK(OWYCH) I HUMA/NITARNYCH. WIELOLETNEGO ZASTĘPCY PREZE/SA RADY SZKOLNEJ OKRĘGU WADOWICKIEGO ZA/SŁUŻONEGO AUTORA NA POLU PEDAGOGII, I GOR/LIWEGO MIŁOŚNIKA OJCZYSTEJ MOWY. / „CHODZIŁ W OCZACH TWOICH PANIE W PRAWDZIE I SPRAWIEDLIWOŚCI / PRAWEM SERCEM BYŁ Z TOBĄ, A TY ZACHOWAŁEŚ MU MIŁOSIERDZIE TWOJE". / Z KS(IĘGI) III KRÓL(EWSKIEJ) ROZ(DZIAŁ) 3. / *3 X 1813 W POZNANIU † 19 XI 1881 W SUCHY. / NAJZACNIEJSZEMU MĘŻOWI ŻONA / PROSI POBOŻNYCH O MODLITWĘ.”
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Kandyda Nowakowskiego
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „WALERY RZEWUSKI / RADCA M(IASTA) KRAKOWA I OBYWATEL / UKOŃCZONY TECHNIK I FOTOGRAF / AUTOR PROJEKTU ZASYPANIA STAREJ WISŁY 1871 R[OKU] / I WIELU INNYCH POŻYTECZNYCH WNIOSKÓW / DLA M(IASTA) KRAKOWA. – *1837. + 1888. / Żył i pracował dla dobra miasta / Cześć Jego pamięci!”
płyta nagrobna
Epitafium Walerego Rzewuskiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Józef z Dzieciątkiem", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jozef-z-dzieciatkiem-39

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności