Rzeźba sprawiona do ołtarza około 1770 roku.
Rzeźba pełnoplastyczna, drążona od tyłu, umieszczona po lewej stronie ołtarza bocznego, przedstawiająca stojącego na niewysokim, prostopadłościennym, marmoryzowanym postumencie św. Joachima. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście. Głowa lekko przechylona w prawo, włosy falowane, krótkie, siwe. Twarz o wyrazistych rysach i długim siwym zaroście. Oczy zwrócone lekko ku górze, usta rozchylone. Lewa ręka świętego, zgięta w łokciu, uniesiona na wysokości talii, prawą podtrzymuje laskę pasterską. Święty ubrany w długą, złoconą tunikę i narzucony na nią srebrzony płaszcz. Fałdy szat układają się równolegle, miejscami spłaszczone, miejscami załamujące się. Spod tuniki widoczne bose stopy.
Dzieło rzeźbiarza z Kiežmarku Johannes Feega, pozostającego pod wpływem rzeźby lwowskiej.
Dobry, po konserwacji.
Rzeźba drewniana, pełnoplastyczna, od tyłu wydrążona, polichromowana, złocona i srebrzona. Przedstawienie św. Joachima, męża św. Anny. Dzieło rzeźbiarza z Kiežmarku Johannes Feega z około 1770 roku.
Andrzej Włodarek, "Św. Joachim", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-joachim-15