Św. Joachim

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków-Nowa Huta
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Mogiła
Parafia
Św. Wincentego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Św. Wincentego
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/02907
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
około 1763 roku
Technika i materiał
drewno rzeźbione, polichromowane, złocone
Wymiary podstawowe
wysokość – 128 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Rzeźba w ołtarzu pochodzącym z kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie, wystawionym podczas licytacji wyposażenia świątyni przeznaczonej do rozbiórki. Wzmiankowana razem z ołtarzem w inwentarzu kościoła w Pleszowie z 1876 roku.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na niskiej podstawie. Figura zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową ukazaną frontalnie, lekko przechyloną na prawe ramię. Święty stoi w kontrapoście, delikatnie przechylając się do tyłu. Jego prawa ręka spoczywa na piersi, a w lewej odchylonej od ciała trzyma wiosło. Jego twarz jest szczupła, o wyraźnie podkreślonych i wygiętych łukach brwiowych, oczy głęboko osadzone, spoglądające ku górze, nos krótki, szeroki, usta pełne i delikatnie rozchylone. Twarz okala długa broda, opadająca faliście na pierś. Włosy kręcone, formowane w osobne pukle, ekspresyjnie rozwiane. Święty jest ubrany w długą szatę o wąskich rękawach, przepasaną w talii, ściśle przylegającą do ciała w partii torsu, układającą się w ostre fałdy u dołu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybut złocony.

Zarys problematyki artystycznej

Dzieło anonimowego snycerza prawdopodobnie współpracującego z architektem Francesco Placidim, hipotetycznym autorem projektu. Na podstawie analogii stylistycznych temu samemu artyście można przypisać figury w ołtarzach w Łętowni i w kościele Norbertanów w Hebdowie. Cechą charakterystyczną tych figur jest sposób modelowania sylwetek w lekkim kontrapoście, układania szat przylegających ściśle do klatki piersiowej a swobodnie modelowanych, jakby rozkloszowanych w dolnej partii ciała. Charakterystyczne są dla tego rzeźbiarza modelunek twarzy, podobny sposób kształtowania oczu osadzonych w głębokich oczodołach, z mocno wydatnymi i uniesionymi wysoko brwiami, także kształt szpiczastych ust i esowatych, rozwianych pukli włosów jest zbliżony do przywołanych wyżej dzieł.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Figura św. Joachima powstała w drugiej połowie XVIII wieku do ołtarza w kolegiacie Wszystkich Świętych w Krakowie. Wraz z retabulum została zakupiona do kościoła św. Wincentego w Pleszowie (obecnie Kraków, Nowa Huta).

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Klepacka Jadwiga, "Kościół WW. Świętych w Krakowie" , [w:] "Kronika miasta Krakowa 1959-1960" , Kraków 1962 , s. 33-66
Rospondek Władysław, "Pleszów. Ocalić od zapomnienia. W 780-lecie poświęcenia pierwszego kościoła i w 200-lecie budowy nowego kościoła", Kraków 2006

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Parafialne kościoła św. Wincentego w Krakowie-Nowej Hucie (dawnym Pleszewie), Inwentarz kościoła parafialnego w Pleszewie.

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Św. Joachim", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-joachim-10

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności