Sakralne Dziedzictwo Małopolski

Dzieje zabytku

W 1966 roku rzeźbę św. Anny przeniesiono z ołtarza bocznego i wtórnie osadzono przy filarze na konsoli zaprojektowanej przez Wiktora Zina. Konserwację rzeźby wykonał Maciej Makarewicz. Została też przemalowana w partii szat przez Romana Skowrona.

Opis

Figura drążona, silnie ścięta z tyłu, przedstawiająca św. Annę. Święta ustawiona frontalnie, w kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie i wspartą na stopniu, o silnie skręconej sylwetce, z lewą ręką złożoną na piersi, prawą odsuniętą w bok. Głowa skierowana w górę, delikatnie przechylona na lewe ramię. Twarz szczupła o wyraźnych rysach, oczy zwrócone ku górze, usta rozchylone. Święta jest ubrana w długą, czerwoną suknię, przepasaną w talii, u spodu obficie marszczoną oraz złocony płaszcz, srebrzony na podbiciu, założony na głowę, opadający na plecy i ramiona, zawinięty na prawej nodze; obficie drapowany. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, płaszcz złocony, podbicie srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba o charakterystycznie esowato wygiętej sylwetce, obfitej draperii szat i ekspresyjnych gestach powstała w drugiej połowie XVIII wieku i nosi cechy typowe dla sztuki rokokowej. Święta Anna została ukazana w klasycznej konwencji ikonograficznej, jako starsza kobieta w długiej sukni. Według przekazów pochodziła z osiadłej w Betlejem rodziny kapłańskiej i będąc już w podeszłym wieku wraz z mężem Joachimem, wyjednała sobie modlitwą przyjście na świat dziecka, Najświętszej Marii Panny. Jej kult jako pierwsi w Kościele wprowadzili franciszkanie w 1263 roku. Najczęściej jest przedstawiana w parze ze św. Joachimem. Jego figura znajduje się na kolejnej konsoli.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Stan zachowania dobry.

Streszczenie

Rzeźba o charakterystycznie esowato wygiętej sylwetce, obfitej draperii szat i ekspresyjnych gestach powstała w drugiej połowie XVIII wieku i nosi cechy typowe dla sztuki rokokowej. Święta Anna została ukazana w klasycznej konwencji ikonograficznej, jako starsza kobieta w długiej sukni. Według przekazów pochodziła z osiadłej w Betlejem rodziny kapłańskiej i będąc już w podeszłym wieku wraz z mężem Joachimem, wyjednała sobie modlitwą przyjście na świat dziecka, Najświętszej Marii Panny.