Stacje drogi krzyżowej
Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 2: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 3: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 4: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 5: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 6: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 7: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 8: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 9: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 10: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 11: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 12: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.
Zdjęcie nr 13: Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji: „I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”, „II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża” „XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.

Stacje drogi krzyżowej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Stryszawa
Miejscowość
Stryszawa
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Sucha Beskidzka
Parafia
Św. Anny
Tagi
sztuka neogotycka
Miejsce przechowywania
nawa i prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/08245
Kategoria
płaskorzeźba
Ilość
14
Czas powstania
XIX/XX wiek
Autor
Ferdinand Stuflesser
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie
Wymiary podstawowe
Inne wymiary – wysokoscBezRamy: wysokoscFigury: szerkoscBezRamy: szerokoscFigury: wymiarPodstawy: srednica: srednicaCzary: szerokoscRam:
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Opis

Stacje drogi krzyżowej wkomponowane w rozbudowane, drewniane neogotyckie ramy o formach przypominających kapliczki, flankowane uszakami w kształcie przypór oraz zwieńczone parami pinakli i wimpergą dekorowaną żabkami i zakończoną kwiatonem z krzyżem. Wpisano w nie motyw czworoliścia otoczony trzema rozetkami. Od dołu dekoracyjne podwieszenie. Poszczególne przedstawienia umieszczone za szybą, ujętą w profilowane obramienie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Sceny są płaskorzeźbione w głębokim reliefie i ukazane na malowanym tle. Dominują zwarte, wielopostaciowe kompozycje o ekspresji wyrażonej zarówno w gestach postaci, jak i mimice twarzy. Kolorystyka pastelowa, dominują odcienie brązu, bieli i niebieskiego ożywione akcentami intensywnej czerwieni płaszcza Chrystusa. W tle fragmenty zabudowań oraz niebo, przybierające barwę od jasnego błękitu po intensywnie niebieski. W czworoliściu wimpergi numery stacji wyrażone cyframi rzymskimi, w dolnej partii obramienia prostokątne płyciny z nazwami stacji:
„I : P(an) Jezus przez Piłata na śmierć skazany”,
„II: P(an) Jezus obciążony krzyżem”, „III: P(an) Jezus upada pierwszy raz”, „IV: P(an) Jezus spotyka swą Matkę”, „V: P(an) Jezusowi dopomaga Szymon Cyre”, „VI: P(an) Jezusowi ociera twarz S. Weronika”, „VII: P(an) Jezus upada drugi raz”, „VIII: P(an) Jezus pociesza płaczące niewiasty”, „IX: P(an) Jezus upada po raz trzeci”, „X: P(an) Jezus obnażony żółcią napawany”, „XI: P(an) Jezus do krzyża przybijany”, „XII: P(an) Jezus umiera na krzyżu”, „XIII: P(an) Jezus zdjęty z krzyża”
„XIV: P(an) Jezus złożony w grobie”.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Stacje drogi krzyżowe wiszące na ścianach kościoła w Stryszawie powstały na przełomie XIX i XX wieku i przybierają formy neogotyckich kapliczek. Świadczy o tym ich kształt oraz użyta dekoracja w postaci wimperg, pinakli, żabek i kwiatonów.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Figura umieszczona w mensie ołtarza bocznego, w niszy w formie leżącego prostokąta zamkniętego obniżonym łukiem koszowym, od przodu ujętej w profilowaną ramę. Chrystus leżący na plecach, ułożony na białych tkaninach, widoczny z prawego profilu. Głowa Jezusa lekko opada na prawe ramię; twarz pociągła, oczy zamknięte, nos prosty, lekko uchylone, wąskie usta. Twarz okolona zarostem, włosy długie, spod których widoczne strugi krwi. Prawa ręka ułożona wzdłuż ciała, lewa złożona na pasie. Lewa noga lekko ugięta, prawa wyprostowana. Nogi przykryte białym materiałem ze złotą lamówką, tors nagi. Widoczne ślady męki, polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Za Chrystusem płaskorzeźbione tło z bujną roślinnością i skałami.
rzeźba
Chrystus w grobie
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole. Chrystus ustawiony frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą i cofniętą lewą nogą. Lewa ręka wyciągnięta do przodu prawdopodobnie przytrzymywała chorągiew, prawa jest uniesiona w górę w geście błogosławieństwa. Twarz pociągła, szczupła, o szerokim czole, głęboko osadzonych oczach, z brodą dzielącą się w dwa pukle. Włosy długie, z przedziałkiem na środku głowy, opadają na ramiona i plecy. Chrystus ubrany w podbity błękitem czerwony płaszcz ze złoconą lamówką, zapięty na piersi fibulą, przerzucony przez ramiona i zawinięty wokół lewego biodra, spięty na prawym. Ciało o wyraźnym modelunku z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Z tyłu, na płaszczu tabliczka z napisem „Ferdinand Stuflesser / BILDHAUER / ST. ULRICH. / GRÖDEN TIROL”.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskim cokole, w delikatnym kontrapoście. Matka Boska trzyma na lewym ręku Dzieciątko Jezus, w prawej różaniec, a głowę delikatnie przechyla na lewą stronę. Ma owalną twarz, przymknięte oczy ze wzrokiem skierowanym w dół, długi i prosty nos oraz zarumienione policzki. Długie, brązowe włosy opadają grubymi lokami na plecy i ramiona. Maria ubrana jest w długą, czerwoną suknię z długimi rękawami oraz błękitny płaszcz z zieloną podszewką, spięty na piersiach złotą broszą, na głowie ma biały welon i koronę w typie otwartym. Szaty, a zwłaszcza płaszcz obwiedzione są złoconą lamówką i dekorowane ornamentalnym pasem. Dzieciątko ukazane jest w pozycji siedzącej, zwrócone trzy czwarte w prawo, w dłoniach trzyma wianek z czerwonych róż. Ma idealizowane rysy twarzy oraz krótkie, jasne i kędzierzawe włosy. Ubrane jest w długą, białą sukienkę z długimi rękawami. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta umieszczony w polu głównym ołtarza, w głębokiej wnęce, w neogotyckiej, złoconej ramie podtrzymywanej przez dwie pełnoplastyczne postacie klęczących aniołów. W centrum kompozycji znajduje się płaskorzeźbione przedstawienie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana jest w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał. Twarze Marii i Dzieciątka są owalne z drobnymi ustami, długimi i wąskimi nosami, silnie podkreślonymi oczami. Oczy Marii o migdałowym kształcie, wzrok skierowany na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz błękitny płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i złocony płaszcz, z jego prawej stopy zsuwa się sandał. Szaty są mocno szrafowane. Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się złocone korony, natomiast wokół nich nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, a u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery:„ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela: „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery: „IC-XC”. Tło jest jednolite, złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą, od wewnątrz złoconą, a od zewnątrz pomalowaną na kolor czerwony. Całość ujęta jest neogotycką strukturą.
obraz
Matka Boska Nieustającej Pomocy
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskim prostopadłościennym cokole. Chrystus ukazany w całej postaci, stojący w delikatnym kontrapoście, prawą ręką czyni gest błogosławieństwa, lewą wskazuje na gorejące na piersi serce. Głowa delikatnie skłoniona w dół, twarz podłużna z długim i wąskim nosem, okolona krótką brodą, rozdzieloną na dwa pukle. Włosy długie, ciemnobrązowe, z przedziałkiem pośrodku, opadające na plecy bujnymi falami. Chrystus ubrany jest w długą białą suknię, obszytą na brzegach złotą lamówką, przewiązaną w talii złotym paskiem oraz czerwony płaszcz o oliwkowozielonej podszewce, bogato zdobiony stylizowanymi kwiatami, założony na lewy bark, drugi koniec płaszcza przytrzymuje lewą ręką, na stopach sandały. Płaszcz dodatkowo dekorowany jest na brzegu ozdobną lamówką złożoną z rzędu wielopłatkowych kwiatków. Na dłoniach Chrystus ma widoczne ślady męki, a na piersi gorejące serce, oplecione koroną cierniową, z zatkniętym u góry krzyżykiem, ukazane na tle promienistej glorii. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, nad głową Chrystusa okrągły nimb, z wyciętym ażurowo w polu krzyżem.
rzeźba
Najświętsze Serce Jezusa
Zdjęcie nr 1: Niewielki ołtarz przyścienny, architektoniczny o formach neogotyckich, trójosiowy, jednokondygnacyjny, ustawiony na niskim cokole. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ujęte złoconymi kolumienkami wspierającymi gzyms. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płaskorzeźbioną dekoracją mi.n. z motywem czwórliścia. Nastawa ujęta w osi głównej zdwojonymi smukłymi, kolumienkami o złoconych trzonach, dźwigających ostrołukową arkadę i pinakle na osi kolumn. W polu obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Pawła II, poniżej wąskie płyciny z malowaną roślinną dekoracją na zielonym tle. Osie boczne nieco niższe, znacznie węższe z ostrołukowymi płycinami w polach ujętymi kolumienkami. W płycinach malowana dekoracja roślinna; w zwieńczeniach pinakle z czołgankami i kwiatonami. W zwieńczeniu wimperga wypełniona maswerkiem z motywem wieloliścia oraz rybiego pęcherza. U szczytu pinakiel z kwiatonem. Struktura malowana na kolor ciemnobrązowy, profilowania złocone i malowane na kolory niebieski oraz zielony, ornamenty złocone, płyciny malowane na czerwono i zielono.
ołtarz
Ołtarz boczny

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Ferdinand Stuflesser

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, składająca się z kosza, baldachimu i schodów z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, podzielony na pola gładkimi, złoconymi kolumnami podtrzymującymi gzyms i parapet. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. W płycinach całopostaciowe figury ewangelistów – od strony schodów – św. Jan, św. Łukasz, św. Marek i św. Mateusz. Każdy z nich ubrany w długą suknię, z narzuconym złotym płaszczem, trzyma w rękach otwartą księgę i ma przy nodze właściwy atrybut. Wzdłuż ramy dolnej ażurowy ornament maswerkowy. Do podstawy podwieszona szyszka złożona z liści akantu. Baldachim na planie części ośmioboku o architektonicznym zwieńczeniu. Daszek zdobiony ażurowymi ornamentami maswerkowymi, z pinaklami zwieńczonymi kwiatonami na narożach. Szczyt w formie ażurowej wieży zwieńczonej kwiatonem. W podniebieniu baldachimu wyobrażenie gołębicy Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Schody dostawione od strony wschodniej, dwukrotnie załamane, z czterema gładkimi płycinami oddzielonymi złoconymi kolumnami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole. Chrystus ustawiony frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą i cofniętą lewą nogą. Lewa ręka wyciągnięta do przodu prawdopodobnie przytrzymywała chorągiew, prawa jest uniesiona w górę w geście błogosławieństwa. Twarz pociągła, szczupła, o szerokim czole, głęboko osadzonych oczach, z brodą dzielącą się w dwa pukle. Włosy długie, z przedziałkiem na środku głowy, opadają na ramiona i plecy. Chrystus ubrany w podbity błękitem czerwony płaszcz ze złoconą lamówką, zapięty na piersi fibulą, przerzucony przez ramiona i zawinięty wokół lewego biodra, spięty na prawym. Ciało o wyraźnym modelunku z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Z tyłu, na płaszczu tabliczka z napisem „Ferdinand Stuflesser / BILDHAUER / ST. ULRICH. / GRÖDEN TIROL”.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, polichromowana figura Chrystusa na krzyżu. Sylwetka zmarłego jest smukła, o naturalnej karnacji, z wyraźnie zaznaczoną muskulaturą i układem kostnym. Ramiona uniesione do góry tworzą łuk, nogi są lekko skręcone w lewo. Głowa opada na prawe ramię, twarz pociągła, oczy zamknięte, nos prosty, usta zamknięte, blade. Na ramiona spływają pasma długich włosów, krótka broda dotyka torsu. Na głowie gruba, zielona korona cierniowa, biodra przewiązane białym, krótkim perizonium ze złotym paskiem przy brzegu, związanym w węzeł na prawym biodrze i opadającym pionowymi fałdami. Na ciele Chrystusa mało widoczne są ślady męki: przebity bok, dłonie oraz stopy. Nad głową titulus z napisem „IN/RI”.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Kościół ceglany z kamiennym przyziemiem, na planie prostokąta z węższym i niższym prezbiterium flankowanym dwoma aneksami wystającymi poza lico nawy i wieżą od zachodu. Kościół orientowany, jednonawowy, czteroprzęsłowy z węższym, jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, z kruchtą w przyziemiu wieży. Nawa artykułowana półfilarami o ściętych narożach, przechodzących w gurty krzyżowo-żebrowego sklepienia. W nawie i prezbiterium okna prostokątne zamknięte łukiem ostrym; główne wejście od wschodu. Identyczne okna w aneksach przy prezbiterium. Aneksy dwuprzęsłowe ujęte wielobocznymi filarami, zamknięte trójbocznie z parasolowym sklepieniem. Chór muzyczny w czwartym przęśle nawy, wsparty na wielobocznych filarach z drewnianym parapetem ozdobionym ostrołukowymi blendami. Kruchta węższa od nawy, zasklepiona krzyżowo. Fasada węższa od nawy, ujęta przyporami w narożach, między którymi ostrołukowe wejście. W drugiej kondygnacji oddzielonej parapetem wysokie okno zamknięte łukiem ostrym, nad którym tarcza zegara. Nad fasadą ośmioboczna wieża. W wieży na przemian okna i płyciny, zamknięte łukiem ostrym. Trójboczne prezbiterium w narożach ujęte przyporami sięgającymi połowy wysokości, między którymi ostrołukowe okna. Aneksy na planie prostokąta z przyporami na narożach oraz jedną w części bocznej. Czteroosiowa ściana nawy i naroża oddzielone przyporami, między którymi ostrołukowo zakończone okna. Hełm wieży w formie ośmiobocznego stożka, załamującego się w partii dolnej. Nawa z dwuspadowym dachem z wieżyczką na sygnaturkę nad pierwszym przęsłem.
kościół
Kościół parafialny św. Anny
Zdjęcie nr 1: Feretron z figurą Matki Boskiej na prostopadłościennej podstawie. Maria stoi frontalnie, w lekkim kontrapoście, z prawą nogą odwiedzioną, ustawioną na kamieniu; ręce ma złożone do modlitwy. Ma delikatną, owalną twarz z wysokim czołem, długim, wąskim nosem i małymi ustami; wzrok kieruje w górę. Jest ubrana w długą, powłóczystą suknię układającą się w ostre fałdy, przepasaną szeroką szarfą z dekoracją geometryczną. Ponadto ma zarzucony okrywający głowę i ramiona płaszcz, którego spód jest prążkowany a wierzchnia strona dekorowana wicią roślinną, z bordiurą utworzoną z przeplatających się wstęg. Na nagich stopach, kamieniu i sukni aplikowane kwiaty róży. Figura ustawiona na dwudzielnej podstawie dekorowanej wicią roślinną oraz rozetami. Suknia Matki Boskiej jasna, szarfa oraz płaszcz pozłacane, polichromia w partiach ciała naturalistyczna; podstawa w kolorach jasnożółtym oraz brązowym.
feretron
Matka Boska
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole przedstawiająca stojącą frontalnie Matkę Boską z lekko ugiętą prawą nogą i rękami złożonymi do modlitwy; przez dłonie ma przełożony różaniec. Maria ma lekko uniesioną głowę, oczy skierowane w górę, nos prosty, usta wąskie. Jest ubrana w białą suknię przepasaną niebieskim pasem ze złotą lamówką, którego długie końce opadają w dół. Ma również narzucony na głowę oraz ramiona, opadający miękkimi fałdami płaszcz dekorowany na brzegach pasem złotego ornamentu. Spod sukni wystają bose stopy, na każdej z nich kwiat róży. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Matka Boska z Lourdes

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie stojących prostokątów, ujęte w prostokątne, drewniane ramy, zakończone u góry trójkątnym przyczółkiem, nakrytym profilowanym gzymsikiem i zwieńczone prostym krzyżykiem. W polu przyczółka numery stacji. Kompozycje wielofigurowe, postacie statyczne, przedstawione na tle sumarycznie oddanego krajobrazu lub sztafażu architektonicznego. Kolorystyka intensywna z dominacją czerwonych i niebieskich płaszczy. W dolnej części każdego obrazu podpis sceny, malowany czarno na białym pasku: 1. „St(acja) I / Fundatorem [tekst nieczytelny] / JEZUS NA ŚMIERĆ OSĄDZONY”; 2. „St(acja) II / JEZUS BIERZE KRZYŻ NA ZBITE RAMIONA”; 3. „St(acja) III / JEZUS ONDLALY PIERWSZY RAZ UPADA”; 4. „St(acja) IV / JEZUS POTYKA SIE Z NAYSWIEISZA”; 5. „St(acja) V / JEZUSOWI KRZYŻ CIĘŻKI NIEŚĆ POMAGA SZYMON”; 6. „St(acja) VI / JEZUSOWI TWARZ SKRWAWIONA I UPLWANA”; 7. „St(acja) VII / R: Q: S: P: / JEZUS DRUGI RAZ UPADA POD KRZYZEM”; 8. „St(acja) VIII / JEZUS NAUCZA PŁACZĄCE NAD SOBĄ NIE/WIASTY ”; 9. „St(acja) IX / JEZUS TRZECI RAZ UPADA POD KRZYŻEM”; 10. „St(acja) X / JEZUS Z SZAT OBNAŻONY”; 11. „St(acja) XI / JEZUS OKRUTNIE DO KRZYŻA PRZYBITY”; 12. [brak zdjęcia] 13. [brak zdjęcia] 14. „St(acja) XIV / JEZUS DO GROBU WŁOZONY / Franz Jog Mahler in Fre(?) / 6 Aprill 1827”.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w kształcie stojących prostokątów w drewnianych ramach. Od góry obrazy ujęte ornamentem rocaille’owym z kartuszami pośrodku, mieszczącym rzymskie numery stacji, wyżej prosty, łaciński krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach. Kompozycje wielopostaciowe, kadrowane w sceny z tłem wypełnionym błękitnym niebem i zielonymi pagórkami. Postacie malowane intensywnymi, kontrastowymi plamami barwnymi; twarze o delikatnie zaznaczonych rysach, ubrane w obszerne szaty, miękko kształtowane silnym światłocieniem. Chrystus ubrany jest w niebieską suknię oraz zieloną koronę cierniową. Postacie oprawców o muskularnych ciałach, ukazanych w śmiałych skrótach perspektywicznych. Fizjonomie postaci drugoplanowych oddane sumarycznie. Rama prosta, drewniana, bejcowana, zdobienia złocone i srebrzone.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w formie stojącego prostokąta w drewnianej ramie, ujęte od góry i dołu uszami o fantazyjnym wykroju, zwieńczone krzyżykiem. W dolnej części podpisy stacji, a na górnych uszach ich numery pisane cyframi rzymskimi. Kompozycja otwarta i wielopostaciowa, przedstawienia dynamiczne z przewagą linii diagonalnych. Kolorystyka bogata z przewagą barw ziemi, błękitu i czerwieni. Światło rozproszone, na szatach modelunek światłocieniowy. Draperia bogata i płynna. Wokół głów postaci pozłacane nimby, otoczone czarnym konturem. Rama drewniana, profilowana i ciemnobrązowa ze złoconymi pasami. Na dolnych uszach podpisy w języku słowackim, pisane kursywą, w dwóch wersach: „I. / Ježiš na smartˇodsúdený.” „II. / Ježiš berie križ na ramená svoje.” „III. / Ježiš po prvýkratˇ padá pod križom.” „IIII. / Ježiš nesúc križ stretá saso svoju żarmúte nou Matkou.” „V. / Šimon pomáha Ježiš - sovi niest križ.” „VI. / Veronika podáva Ježiššovi ru[?]nik kutieraniu tvári jeho.” „VII. / Ježiš to druhýkrát padá pod križom.” „VIII. / Ježiš napomina placúce ženy jeruzalemské.” „IX. / Ježiš to tretikrát padá pod križom.” „X. / Ježišša zo siat vyzliekajú a zlcou napájajú.” „XI. / Ježiša na križ pribijajú.” „XII. / Ježiš na križi skonáva.” „XIII. / Telo Ježiššova z križasni majú a Marii do lona skladajú.” „XIV. / Telo Ježiššovo kladú do hrobu."
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej zawieszone na ścianach bocznych nawy głównej. Obrazy w kształcie stojących prostokątów. W zwieńczeniu w kartuszu oplecionym rzeźbionymi liśćmi akantu malowane nazwy stacji, zapisane „STACYA I / STACYA II [...]”. U góry zakończone krzyżykiem łacińskim. Obrazy ujęte profilowaną ramą, zdobioną kimationem. Kolorystyka żywa, z dominacją czerwieni i błękitu, plan dalszy rozmyty. Rama polichromowana na bordowo, profilowania i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej zawieszone na ścianach bocznych nawy głównej, po siedem z każdej strony. Obrazy w kształcie stojących prostokątów, ujętych od dołu i góry stylizowanymi, rzeźbionymi liśćmi akantu i owalem pośrodku. W zwieńczeniu w owalu malowane numery stacji, u góry zakończone krzyżykiem greckim. Obrazy w formie chromolitografii ujęte profilowaną ramą. Kompozycje bogate, przeważnie wielopostaciowe, odwołujące się do tradycyjnych rozwiązań ikonografii pasyjnej. Kolorystyka żywa, z dominacją czerwieni i ugru, plan dalszy rozmyty. Na oleodruku ze stacji pierwszej, fragmentarycznie wygiętym od spodu, widoczny fragment napisu „Edit a Paris rue des Ecoles 60 Denos (?)”. Na stacji czternastej sygnatura firmy „TURGIS A PARIS”.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Czternaście obrazów przedstawiających kolejne stacje drogi krzyżowej. Kompozycje wielopostaciowe w kształcie stojącego prostokąta ujęte w złocone, profilowane ramy zwieńczone krzyżem osadzonym na podstawie o linii wklęsło-wypukłej mieszczącej numer stacji. Kolorystyka jasna, przygaszona.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Stacje drogi krzyżowej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/stacje-drogi-krzyzowej-9

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności