Scena Ukrzyżowania na belce tęczowej
Zdjęcie nr 1: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 3: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 4: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 5: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 6: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 7: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 8: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 9: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 10: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 11: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 12: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 13: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 14: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 15: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
Zdjęcie nr 16: Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze. U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz. Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę. Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.

Scena Ukrzyżowania na belce tęczowej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Jordanów
Miejscowość
Łętownia
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Apostołów Szymona i Judy
Tagi
rzeźba XVII wieku Scena Ukrzyżowania
Miejsce przechowywania
belka tęczowa
Identyfikator
DZIELO/10738
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
pierwsza połowa XVII wieku
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie i rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Scena rzeźbiarska Ukrzyżowania na belce tęczowej została wykonana w pierwszej połowie XVII wieku. Po wybudowaniu nowego kościoła (1760-1765) została do niego przeniesiona.

Opis

Belka tęczowa o falistym zarysie, zwieńczona profilowanym gzymsem. Z przodu napis „WSZYSCY KTÓRZY PRZYCHO/DZICIE OBACZCIE I UWAŻCIE: / OCZY MOJE BĘDĄ OTWARTE I USZY NACHYLONE NA PROŚBĘ TEGO KTÓRY SIĘ NA TEM MIEJSCU MODLIĆ BĘDZIE.”, na odwrociu napis „TEN KOŚCIÓŁ FUNDOWANY/ PRZEZ BARBARĘ LISICKĄ. / KONSEKROWANY W ROKU 1766. / ODNOMIONY W ROKU 1902. PO RAZ DRUGI W 1980”. Na belce ustawione figury ze sceny Ukrzyżowania. Pośrodku krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawe ramię, z lekko ugiętymi nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, dużym, wąskim nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótką, falowaną brodą i silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o silnie zaznaczonych, guzowatych żebrach klatki piersiowej oraz mięśniach i ścięgnach ramion i ud. W partii bioder złocone perizonium zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe udo, zawiązane ze zwisem tkaniny na prawym biodrze.
U dołu krzyża klęczy Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, krótkim nosie i wąskich ustach, okoloną długimi falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz.
Po prawej stronie krzyża figura Marii, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, uniesionych brwiach, małych nosie i ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na głowę i ramiona, wokół głowy ma białą podwikę.
Po lewej stronie krzyża św. Jan zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, opuszczonej trzyma księgę. Twarz ma pociągłą, o wąskich oczach, małych nosie i ustach, okoloną brązowymi, silnie kręconymi włosami, sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz zarzucony na prawe ramię i podtrzymywany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Przedstawienie Ukrzyżowania z Marią i św. Janem zostało zaczerpnięte ze sceny, która wydarzyła się podczas męczeńskiej śmierci Chrystusa na krzyżu, a którą opisuje Ewangelia św. Jana: „Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 26-27). Chwilę później Chrystus skonał i ten właśnie moment opłakiwania z postaciami Marii i św. Jana przedstawia grupa rzeźbiarska. Święta Maria Magdalena była jedną z niewiast obecnych przy ukrzyżowaniu Chrystusa. W ikonografii nowożytnej wyodrębniona spośród grupy niewiast Maria Magdalena zaczęła się pojawiać w towarzystwie Marii i Jana, jako klęcząca u dołu krzyża. W tym kontekście postacie Marii i Jana symbolizowały wiernych, natomiast obecność Marii Magdaleny nawróconych grzeszników.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Przetarcia złoceń i srebrzeń, silne zabrudzenia.

Streszczenie

Scena rzeźbiarska Ukrzyżowania na belce tęczowej została wykonana w pierwszej połowie XVII wieku. Przedstawienie Ukrzyżowania z Marią i św. Janem zostało zaczerpnięte ze sceny, która wydarzyła się podczas męczeńskiej śmierci Chrystusa na krzyżu, a którą opisuje Ewangelia św. Jana (J 19, 26-27). Święta Maria Magdalena była jedną z niewiast obecnych przy ukrzyżowaniu Chrystusa. W tym kontekście postacie Marii i Jana symbolizowały wiernych, natomiast obecność Marii Magdaleny nawróconych grzeszników.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Dziubecki Tomasz , "Ikonografia Męki Chrystusa w nowożytnym malarstwie kościelnym w Polsce", Warszawa 1996

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Maria Magdalena św.
Maria Magdalena św.
Zdjęcie nr 1 dla osoby: Jan Ewangelista św.
Jan Ewangelista św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem przez drzwi w zaplecku, od strony zakrystii. Kosz na planie kwadratu o wklęsłych ściankach i ściętych narożach, na podstawie w postaci wałka dekorowanego rocaille’m, z podwieszeniem w formie zbliżonej do stożka zakończonego szyszką, w którego ściętych narożach znajdują się spływy wolutowe dekorowane kampanulami i pola ozdobione rocaille’m. Kosz w narożach ujęty pilastrami o trzonach przechodzących w spływy wolutowe, dekorowanych kampanulami i rocaille’m, dźwigających niepełne belkowanie stanowiące parapet. Ścianki kosza zdobione płycinami z rocaille’m. Zaplecek ujęty pilastrami o kanelowanych trzonach, zakończonymi konsolami z podwieszonymi kampanulami, dźwigającymi imposty oraz fragmenty, przerwanego, wolutowego przyczółka. Pomiędzy nimi, w polu zwieńczenia gołębica Ducha Świętego w otoku z obłoków, w glorii promienistej. W polu zaplecka drzwi, ponad nimi rocaille. Zaplecek ujęty uszami utworzonymi ze spływów wolutowych, liści palmowych i kwiatów. Struktura polichromowana na sposób imitujący marmoryzację w kolorze ciemnej zieleni ze złoconymi profilami i ornamentyką, gołębica srebrzona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Parapet chóru muzycznego wsparty na dwóch filarach, o kanelowanych trzonach w górnej części. Balustrada o wypukłej środkowej partii, na niskim cokole, podzielona na pola pilastrami, dźwigającymi profilowany gzyms stanowiący poręcz. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta ujętego ramą, z malowanymi przedstawieniami muzykujących aniołów siedzących na obłokach. Aniołki w kolejności od lewej strony trzymają waltornię, wiolonczelę, skrzypce, następne dwa nuty, później skrzypce, flet poprzeczny i waltornię.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Postać ukazana frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, z obiema rękami uniesionymi z przodu, jedną wysoko, drugą nisko. Twarz ma podłużną, z drugim podbródkiem, o dużych, migdałowatych i opadających oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami, układającymi się w czub nad czołem. Anioł ubrany jest w ciemnoczerwoną suknię spodnią i złoconą suknię wierzchnią, sięgającą kolan, z podwiniętymi rękawami, przepasaną w talii szarfą. Skrzydła ma złocone, złożone na plecach. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł trzymający lichtarz
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica przyścienna. Czara półkolista z imitacją puklowania, z wywiniętym brzegiem, podtrzymywana u dołu przez dwie konsole, zakończone wolutą z uskrzydloną główką anielską. Nakryta płaską pokrywą na planie ściętego koła, na której znajduje się niewielka grupa rzeźbiarska Chrztu Chrystusa. Na pokrywie dwa rzędy ornamentalnych cęg, dolny zwrócony do wewnątrz, górny na zewnątrz, tworzące kabłąki podtrzymujące gołębicę Ducha Świętego w otoku z obłoków i glorii promienistej. Chrzcielnica i pokrywa laserowane w kolorze niebieskim, detale złocone i srebrzone; główka anielska i grupa rzeźbiarska polichromowane naturalistycznie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na zielonym cokole zwężającym się ku górze, na planie kwadratu. Chrystus ukazany frontalnie, stoi na lekko ugiętych nogach, prawa rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą trzyma drzewce chorągwi wykonanej z czerwonego materiału obszytego frędzlą z naszytym wizerunkiem Najświętszego Serca Marii. Twarz Chrystusa owalna, o wysokim czole, dużych, migdałowatych oczach, łukowatych brwiach, dużym nosie i wąskich ustach; okoloną falista brodą oraz jasnobrązowymi włosami sięgającymi ramion, skręconymi w regularne pukle. Nad głową ma nimb promienisty. Chrystus nakryty czerwonym płaszczem o niebieskiej podszewce ze złoconą lamówką, odsłaniającym tors, zarzuconym na lewe ramię i otaczającym postać, z wywiniętą połą płaszcza z przodu postaci. Ciało szczupłe, o podkreślonych żebrach klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia ciała naturalistyczna, o jasnej karnacji.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centum kompozycji Chrystus ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, rękoma obejmuje stojący przed nim słup. Na szyi i wokół nadgarstków ma powróz zawiązany wokół słupa. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach, z których płyną łzy, prostym nosie i małych ustach; okoloną krótką brodą oraz jasnobrązowymi włosami opadającymi na ramiona. Wokół głowy ma nimb promienisty i kolisty. Przez biodra ma przewiązane krótkie, białe perizonium. Ciało w całości pokryte krwiawiącymi ranami. Krew znajduje się również na słupie i na ziemi. Chrystus ukazany we wnętrzu z arkadą, do której filara przywiązane są sznurem rózga i dyscyplina, z których kapie krew. W oddali widoczny fragment okna.
obraz
Chrystus u słupa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Fresk wkomponowany w arkadę zamkniętą półkoliście, w ścianie południowej prezbiterium, nad portalem do aneksu. Ukazuje siedzącą na tronie Matkę Boską z Dzieciątkiem na kolanach oraz klęczących i stojących przed nią od lewej proboszcza Józefa Krzemińskiego, rodzinę w stroju ludowym, Izabelę i Felicjana Szybalskich oraz chłopca z chorągwią w ręku.
polichromia ścienna

Adoracja Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, stojąca, z wejściem w postaci schodów z balustradą od strony prezbiterium. Kosz na planie ściętego z dwóch stron kwadratu, ustawiony pod kątem względem zaplecka, na profilowanym cokole, z podwieszonym u spodu zwężającym się w dół elementem podtrzymywanym przez figurę anioła. Dwie frontowe ścianki podzielone po środku pilastrami dźwigającymi pełne belkowanie o silnie wysuniętym gzymsie stanowiącym parapet kosza. Trzony pilastrów oraz pola pomiędzy nimi dekorowane są roślinnymi zwisami z muszlami. Na cokole kosza znajdują się siedzące na obłokach figury czterech ewangelistów z otwartymi księgami oraz na froncie figura Chrystusa trzymającego kulę. Podwieszony element pomiędzy siedzącymi figurami dekorowany jest obłokami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Balustrada schodów ozdobiona ornamentem roślinnym, zakończona półfilarem, na którym stoi figurka św. Jana Nepomucena. Zaplecek wąski, w formie stojącego prostokąta, z płyciną w polu ujętą profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem segmentowym nadwieszonym z obrazem Chrystusa Dobrego Pasterza. Płycina flankowana rzędami kampanul, zwieńczona obłokiem z uskrzydloną główką anielską. Zaplecek z uszami z karbowanej wstęgi przeplatanej akantem, zwieńczony dwiema wolutami zwróconymi na zewnątrz. Całość zakończona ustawioną ukośnie glorią promienistą z gołębicą Ducha Świętego pośrodku. Struktura polichromowana na sposób imitujący błękitno-biało-różowy marmur. Dekoracja rzeźbiarska i ornamentalna pozłacana i posrebrzana, partie anatomiczne figur polichromowane naturalistycznie.
ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem od strony zaplecka. Kosz jest na planie czworoboku o parze ściętych naroży artykułowanych samodzielnymi i wysuniętymi do przodu oraz wspartymi na wolutach cokolikami z ustawionymi na nich płonącymi wazonami. Pola ścianek kosza wypełniają płyciny w formie stojących prostokątów, boczne zdobi motyw rozety, środkową monogram S(?) ujęty parą związanych gałązek laurowych. Dół kosza obiega fryz. Podwieszenie kosza, o wklęsłych powierzchniach, zakończone jest motywem złoconej szyszki. Parapet ambony jest w formie gzymsu wieńczącego. W polu zaplecka ujętym motywem podwieszonej kotary z kampanullą pośrodku znajdują się prowadzące na ambonę drzwi. Baldachim jest na rzucie czworoboku o parze ściętych naroży ujętych niewielkimi pilastrami zdobionymi rozetami. Dolną krawędź obiega motyw lambrekinu naprzemiennie z motywem guttów. Czoło baldachimu zdobi promienista gloria z trójkątem z okiem Opatrzności Bożej, natomiast podniebie motyw gołębicy Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie baldachimu ma formę kolumny o ściętym, kanelurowanym trzonie z osadzonym na nim płonącym wazonem. Struktura ambony utrzymana jest w kolorze beżu, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone.
ambona

ambona

Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza i prowadzących do niego jednobiegowych schodów z balustradą, zaplecka oraz baldachimu. Wieloboczny kosz ustawiono na profilowanym, łamanym cokole. Poniżej widoczne jest podwieszenie utworzone ze zmniejszających się profilów układających się w spłaszczony stożek. Boki kosza artykułowano za pomocą diagonalnie ustawionych filarków na cokolikach podtrzymujących imposty z profilowanym i łamanym belkowaniem. Trzony filarków ozdobiono prostokątnymi płycinami z rozetą w środku. Płaszczyzny pomiędzy filarkami udekorowano prostokątnymi płycinami obwiedzionymi obramieniami z wolich oczu z geometryzowanym, płaskorzeźbionym ornamentem roślinno-kwiatowym w polu. Płyciny pomiędzy impostami przy górnych krawędziach ozdobiono ornamentem kostkowym. Zaplecek ambony ujęto dwoma pilastrami o płaskich głowicach zdobionych motywem stylizowanych liści. Trzony pilastrów przedzielono na środku medalionem z rozetą i dwiema palmetami. Pomiędzy pilastrami umieszczono pole obrazowe w kształcie wydłużonego prostokąta o ściętych narożach w części górnej. W polu znajduje się obraz z całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa jako Dobrego Pasterza. Ponad zapleckiem zawieszono wieloboczny baldachim utworzony z łamanego, profilowanego belkowania i podwieszonego lambrekinu, zwieńczony wielobocznymi spływami, na szczycie których umieszczono na poduszce zamkniętą księgę, a za nią na obłokach w otoczeniu promieni dwie tablice Dekalogu. Strukturę architektoniczną ambony polichromowano w kolorze opalizującej zieleni, profile, ornamenty wyzłocona, a tablice Dekalogu i obłoki posrebrzono.
ambona

ambona

Zdjęcie nr 1: Czworoboczne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, ujęte w dekoracyjną ramę ze zwieńczeniem oraz ażurową wicią akantowo-kwiatową po bokach, ustawiono na postumencie w kształcie leżącego prostopadłościanu dekorowanego profilami o wklęsłych bokach z wywiniętym ornamentem roślinnym. Całość przytwierdzonym do prostopadłościennego cokołu, profilowanego i fazowanego, przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia, wspartego na czterech rzeźbionych lwich łapach. Zwieńczenie uzyskało kształt półkolistego pola z krzyżem równoramiennym w otoku w środku, ujętego dekoracyjną ramą otoczoną na zewnątrz ażurowym ornamentem, zakończonego na szczycie krzyżem. Na awersie w polu obrazowym umieszczono obraz z adoracja św. Franciszka z Asyżu. Święty został ukazany frontalnie stojąc w centrum kompozycji na stopniu przed ołtarzem. Obie rozłożone ręce z widocznymi stygmatami ma uniesione w górze. Prawą zdaje się błogosławić klęczącą przed nim parę. Franciszek ma pociągłą twarz o jasnej karnacji z półprzymkniętymi oczami o spojrzeniu skierowanym na klęczących z wydatnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie włosy z wyciętą tonsurą oraz brązową broda. Ubrany jest w brązowy habit franciszkańskie przewiązany w pasie sznurem. Przed nim z prawej strony kompozycji klęczy kobieta z mężczyzną ujęci od tyłu w trzech czwartych w prawo. Oboje mają modlitewnie złożone dłonie. Mężczyzna ma ciemne włosy i zarost, ubrany jest w surdut. Kobieta ma krótko upięte włosy oraz czarną suknię z białym kołnierzykiem. Z lewej strony kompozycji stoi brodaty franciszkanin z tonsurą ujęty w profilu w prawo. W lewej ręce trzyma złożony habit, a w prawej sznur. Za Franciszkiem znajduje się prostopadłościenny ołtarz nakryty białym obrusem z ustawionym na nim krucyfiksem i czterema płonącymi świecami w wysokich lichtarzach. Tło dla ołtarza tworzy szarobeżowa wnęka flankowana dwiema lizenami. Na rewersie wyobrażono Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny. W centrum kompozycji znalazła się wyobrażona w całej postaci w mocnym kontrapoście Madonna stojąca na półksiężycu na obłokach. Maria obie dłonie ma skrzyżowane na piersiach. Jej głowa została ujęta w trzech czwartych w prawo. Jest to młoda dziewczyna o pociągłej twarzy, jasnej karnacji wydatnym nosie i pełnych ustach. Jej spojrzenie uniesionych oczu skierowane jest w górę. Głowę otaczają długie, brązowe włosy spływające na plecy oraz świetlista poświata z dwunastoma gwiazdkami. Niepokalana ubrana jest w białą suknię przewiązaną w talli oraz niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, którego poły opadają na obłoki. Ponad głową Marii dwa putta unoszą zamkniętą, złotą koronę. Po jej bokach na rozjaśnionym tle na obłokach wyobrażono dwie pary uskrzydlonych aniołków. Pozostałych pięć aniołków igra pośród obłoków poniżej półksiężyca, na którym wspiera się Maria.
feretron

Adoracja św. Franciszka z Asyżu, Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Ambona nadwieszona, przyścienna, wsparta na żelaznym pręcie. Kosz na planie ośmioboku; na ściankach płyciny w kształcie wąskich, stojących prostokątów, zamknięte trójbocznie z namalowanymi przedstawieniami symboli ewangelistów z podpisami: „S(ANCTUS) IOANNES”, „S(ANCTUS) MARCUS”, „S(ANCTUS) LVCAS”, „S(ANCTUS) MATHE[US]”. Ścianki wydzielone kolumnami na cokole o gładkich trzonach ze stylizowanymi kompozytowymi kapitelami, dźwigającymi pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Na belkowaniu ornamenty małżowinowe. Parapet w formie silnie wystającego, profilowanego gzymsu. Z prawej strony dostawione, jednobiegowe schody z barierką zwieńczoną profilowanym gzymsem. Bariera z dwoma romboidalnymi płycinami, z przedstawieniami modlącego się świętego z modelem kościoła w dłoniach przed Marią i Chrystusem na obłokach oraz Chrystusa błogosławiącego z inskrypcją: „QUINIMO BEATI QVI AVDIVNT VERBVM DEI”. Baldachim na planie ośmioboku o profilowanym gzymsie wsparty na profilowanych listwach. Ambona marmoryzowana w tonacjach bieli, zieleni, błękit; detale złocone i srebrzone.
ambona

Ambona

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Scena Ukrzyżowania na belce tęczowej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/scena-ukrzyzowania-na-belce-teczowej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności