Polichromia ścienna
Zdjęcie nr 1: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 2: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 3: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 4: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 5: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 6: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 7: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 8: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 9: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 10: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 11: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 12: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 13: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 14: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 15: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 16: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 17: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.
Zdjęcie nr 18: Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”. W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.

Polichromia ścienna

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Rabka-Zdrój
Miejscowość
Rabka-Zdrój
Tagi
malarstwo monumentalne malarstwo XIX wieku
Miejsce przechowywania
Muzeum im. Władysława Orkana w Rabce-Zdroju
Identyfikator
DZIELO/05822
Kategoria
polichromia ścienna
Ilość
1
Czas powstania
1802 rok
Fundator
ks. Andrzej Antałkiewicz
Technika i materiał
fresk
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Polichromia została wykonana w 1802 roku staraniem proboszcza Andrzeja Antałkiewicza, co potwierdza napis nad tęczą. Została poddana konserwacji w latach 1969-1978.

Opis

Ściany prezbiterium dekorowane malowanymi zielono-różowymi płycinami w formie stojących prostokątów, ujętymi iluzjonistycznymi ramkami, z malowaną dekoracją w formie kwiatowych festonów w górnej części oraz fantazyjnych dekoracji roślinno-kandelabrowych i wazonów z ornamentem roślinnym w dolnej. Płyciny umieszczone są między oknami ujętymi w malowane prostokątne opaski, pod którymi znajdują się zacheuszki. Na południowej ścianie znajdują się dwa okna, na północnej dwa pozorne okna, z których jedno przesłania ambona. Zacheuszki w formie malowanych migdałowatych medalionów z krzyżami w polach, na iluzjonistycznych wspornikach o klasycyzującej dekoracji, na tle niebieskich owalnych medalionów ujętych u góry wieńcem laurowym i u dołu dekoracją roślinną. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z podkreślonymi polichromią dwiema parami zwielokrotnionych pilastrów, flankujących ołtarz główny. Za ołtarzem, na każdej z trzech ścian analogicznie malowane płyciny. Dolny pas wszystkich ścian prezbiterium opasuje malowany iluzjonistycznie jasnobrązowy i marmoryzowany cokół, dekorowany płycinami w formie leżącego prostokąta i zamknięty profilowaniem. Ściany prezbiterium zamknięte od góry drewnianym gzymsem pokrytym malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem.
Sklepienie w części prezbiterialnej w formie malowanego nieba, wypełnionego obłokami. Nad gzymsem malowana iluzjonistycznie kamienna balustrada z ośmioma wazonami na cokołach umieszczonych na osiach wydzielających podziały ścian prezbiterium, z motywem stylizowanego biegnącego psa stanowiącym wypełnienie balustrady. Pomiędzy wazonami ukazani jako stojący za balustradą i widoczni w półpostaci aniołowie. Na północnej ścianie anioł trzymający w dłoniach zamknięta koronę, z napisem „PRINCIPATUS” oraz anioł ubrany w zbroję i hełm z białą chorągwią w prawej ręce, podpisany „ARCHANGELI”. Na południowej ścianie anioł ubrany w suknię i płaszcz, który prawą ręką wskazuje niebo, lewą zaś tuli do siebie dziecko, podpisany „ANGELI” oraz anioł ubrany w suknię i płaszcz, który lewą rękę kładzie na piersi, w prawej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, podpisany „DOMINATIONES”. W centralnej części sklepienia ujęta obłokami z malowanym u dołu aniołem scena ekstazy św. Marii Magdaleny. Ukazuje ona omdlewającą na skałach świętą, której towarzyszą aniołowie. Maria Magdalena przedstawiona z profilu, jako siedząca, odchylona w tył, z opadającą głową i rękami. Ubrana w biało-niebieską suknię odsłaniającą ramiona. Włosy ma długie, opadające na plecy i pierś. Nad głową nimb. Za nią i obok niej siedzą dwaj aniołowie, który podtrzymują jej opadające ciało. Przy prawym boku świętej znajduje się krucyfiks, natomiast w dolnej części sceny, na ziemi leżą: czaszka, dyscyplina, otwarta księga i puszka na wonności. W górnej części sceny ukazane rozświetlone niebo, z którego wyłania się wiązka światła, a wokół ukazane są trzy uskrzydlone główki anielskie. Na ścianie zachodniej prezbiterium, nad łukiem tęczowym napis: „Roku Pańskiego 1565 kościół ten zbudowany przez wielmożnego Pana Spytka Jordana, poświęcony przez najjaśniejszego i przewielebnego Pana Tomasza Oborskiego, Biskupa Loadycejskiego, Syfragana Krakowskiego w Roku Pańskim 1634 w dniu 5 czerwca. Odnowiony całkowicie i ozdobiony ołtarzami wraz z organami i chórem przez plebana w Roku pańskim 1778. Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802. A[ndrzej] A[ntałkiewicz]”. Za ołtarzem głównym drugi napis: „Restau/rata Hoc / Ecclesia / AD 1777 / Finita 23 / Septembris”.
W korpusie nawowym polichromia o analogicznej formie. Na ścianach północnej i południowej malowane płyciny pomiędzy oknami, okna w malowanych opaskach z zacheuszkami w formie medalionów poniżej. Ściana tęczowa zdobiona malowanymi płycinami, łuk ujęty malowanym en grisaille owocowo-kwiatowym festonem, opadającym na wsporniki z malowanymi iluzjonistycznie elementami architektonicznymi. Ściana zachodnia w dolnej partii malowana analogicznie do ścian bocznych. Natomiast w górnej partii, od poziomu parapetu chóru muzycznego malowana iluzjonistycznie architektura w postaci opilastrowanego muru kamiennego i arkady pośrodku z apsydą o podziałach pilastrowych z malowanymi oknami, na której tle umieszczony jest organ. Zaskrzynienia z malowanymi prostokątnymi płycinami. Filary podtrzymujące zaskrzynienia malowane na sposób imitujący marmoryzację. Podpory podtrzymujące drewniany profilowany gzyms pokryty malowanymi iluzjonistycznie elementami profili z kostkowaniem i jajownikiem. Powyżej sklepienie z malowaną iluzjonistycznie balustradą, z trzech stron (północnej, wschodniej i południowej), analogiczną jak w prezbiterium, z wazonami na cokołach umieszczonymi na osiach podpór i z postaciami. Na ścianie północnej anioł trzymający w dłoniach koronę cierniową z podpisem „VIRTUTES”, anioł trzymający księgę i berło, z podpisem „SERAFIN” oraz anioł trzymający berło, bez podpisu. Na ścianie południowej anioł trzymający buławę, z napisem „POTESTATES”, anioł trzymający miecz skierowany w górę, z napisem „CHERUBIN” i wizerunek św. Franciszka serafickiego podczas stygmatyzacji. Na sklepieniu nawy przedstawione niebo wypełnione obłokami, pośrodku scena Koronacji Najświętszej Marii Panny, zamknięta owalem i otoczona obłokami. Scena ukazuje Chrystusa i Boga Ojca tronujących pośród obłoków z gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej unoszącą się nad nimi. Obaj trzymają koronę nad głową klęczącej poniżej Marii, której nogi spoczywają na globie i sierpie księżyca, a która stopami depcze węża. Grupa otoczona uskrzydlonymi główkami anielskimi, dwoma puttami i aniołem trzymającym w dłoni lilię.

Zarys problematyki artystycznej

Program ikonograficzny polichromii sklepień prezbiterium i nawy odnosi się do dwóch wezwań kościoła - św. Marii Magdaleny i Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej, dlatego w prezbiterium ukazano scenę ekstazy św. Marii Magdaleny, a w nawie koronacji Najświętszej Marii Panny ukazanej w typie Niepokalanie Poczętej (na globie i sierpie księżyca, depczącej węża). Interesujące są postacie aniołów i świętego ukazane za malowaną balustradą prezbiterium i nawy. Dziewięciu aniołów przedstawia dziewięć chórów anielskich: Sefinów (łac. Seraphini), Cherubinów (łac. Cherubini), Trony (łac. Throni), Panowania (łac. Dominationes), Moce (łac. Virtutes), Władze (łac. Potestates), Zwierzchności (łac. Principatus), Archaniołów (łac. Archangeli) i Aniołów (łac. Angeli). W związku z tym anioł na ścianie północnej, który nie ma napisu, najpewniej ukazuje Trony. Natomiast postać dziesiąta przedstawia św. Franciszka z Asyżu, zwanego Serafickim, podczas stygmatyzacji. Anioły na polichromii rabczańskiej usytuowane są zupełnie swobodnie, bez odwołania do hierarchii chórów anielskich. Wyłącznie część z nich posiada właściwe dla danych chórów atrybuty, np. Aniołowie (dziecko, jako opiekunowie ludzi), Archaniołowie (zbroja), Zwierzchność (korona), Trony (berło), Władze (buława). Natomiast pozostałe przedstawione są niezgodnie z ikonografią np. Panowania, Serafini, Cherubini i Moce. Żaden z aniołów nie ma również szaty w odpowiadającym mu kolorze. Prawdopodobnie dla symetrii kompozycji przedstawiono również św. Franciszka. Wybór akurat tego świętego, w kontekście dziewięciu chórów anielskich, mógł odnosić się do św. Franciszka jako przykładu miłości seraficznej, gdyż otrzymał on stygmaty będące widzialnymi znakami łaski i miłości Bożej.

Polichromia została wykonana w stylu rokokowo-wczesnoklasycystycznym. Delikatne, płycinowe podziały ścian o pastelowej kolorystyce oraz lekkiej roślinno-kandelabrowej dekoracji zostały tu połączone z wyraźnymi, imitującymi kamień, iluzjonistyczne malowanymi elementami architektonicznymi nawiązującymi do porządków klasycznych. W dekoracjach ścian pojawiają się również elementy klasycyzujące, jak forma zacheuszków, otoczonych wieńcami laurowymi czy kształt i zdobienia wazonów na ścianach i na malowanej balustradzie sklepień. Natomiast same malowidła sklepień, zarówno w stylu jak i kompozycji świadczą o długim trwaniu form późnobarokowych. Główne sceny sklepień oparte są na nowożytnych wzorach graficznych.

Dotychczas w literaturze powtarzana była informacja, którą wprowadził do obiegu Edward Rastawiecki w „Słowniku malarzów” (t. 1, 1850), wskazując księdza Andrzeja Antałkiewicza, jako malarza-amatora i twórcę polichromii w kościele w Rabce. Wynika ona z błędnej interpretacji napisu w prezbiterium, według którego, w tłumaczeniu z łaciny, kościół „Odmalowany zaś kosztem tegoż plebana w Roku Pańskim 1802 A[ntoni] A[ntałkiewicz]”. Wskazuje ona proboszcza Antałkiewicza jako fundatora, a nie autora polichromii świątyni. Ponadto malowidła ścienne, w których zastosowano iluzjonistycznie malowaną architekturę oraz panoramę na sklepieniach, z pewnością nie były dziełem malarza-amatora. Stosunkowo niski poziom wykonania polichromii wskazywałby raczej na prowincjonalnego malarza o wykształceniu warsztatowym. Można się jedynie domyślać, że proboszcz mógł być autorem programu ikonograficznego polichromii, który wyróżnia nietypowa koncepcja przedstawienia chórów anielskich.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Silne zabrudzenia i zaplamienia malowideł, ubytki i zniszczenia.

Streszczenie

Polichromia została wykonana w 1802 roku staraniem proboszcza Andrzeja Antałkiewicza. Program ikonograficzny polichromii sklepień prezbiterium i nawy odnosi się do dwóch wezwań kościoła - św. Marii Magdaleny i Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej. Przy malowanej balustradzie zostały ukazane wizerunki aniołów reprezentujących dziewięć chórów anielskich i postać św. Franciszka Serafickiego. Polichromia została wykonana w stylu rokokowo-wczesnoklasycystycznym.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
"Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska", Warszawa 2016
Chrzanowski Tadeusz, Kornecki Marian , "Sztuka Ziemi Krakowskiej", Kraków 1982
Szydłowski Tadeusz, "Zabytki sztuki w Polsce. Inwentarz topograficzny, cz. 3: Województwo krakowskie, t. 1, z. 1: Powiat nowotarski", Warszawa 1938
Łepkowski Józef, "Przegląd zabytków przeszłości z okolic Krakowa", Kraków 1863 , s. 41-41
Kowalczyk Kamil, "Miejsca kultu religijnego w Rabce Zdroju", Kraków 2003
Ceklarz Katarzyna, "Monografia Muzeum im. Władysława Orkana", Rabka 2010
Rastawiecki Edward, "Słownik malarzów polskich tudzież obcych w Polsce osiadłych lub czasowo w niej przebywających, t. 1", Warszawa 1850

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona stojąca, usytuowana przy filarze z dostępem schodami z prawej strony, ustawiona na czworościennym filarze. Filar osadzony jest na szerokiej plincie i węższej bazie; trzon podzielony jest na dwie części. Poszczególne partie trzonu oddzielone są od siebie gzymsami. Naroża dolnej części artykułowane są filarkami ustawionymi na wysokich cokołach, a ścianki filarów dekorowane są neogotyckimi płycinami, zakończonymi motywem dwuliścia. Ścianki dolnej części cokołu zdobione są podwójnymi blendami. Górna część trzonu jest niższa, w narożach artykułowana pinaklami o szczytach wywiniętych do przodu. Na ściankach kwadratowe płyciny wypełnione rzeźbioną i złoconą dekoracją roślinną. Nad tą częścią trzonu osadzony jest ścięty ostrosłup czworokątny, na którym wspiera się kosz ambony. Ścianki ostrosłupa wypełnione są rzeźbionymi atrybutami ewangelistów przedstawiającymi im odpowiednio: anioła, lwa, orła i woła. Kosz ambony założony jest na planie kwadratu, naroża flankują wąskie kolumienki wspierające niepełne belkowanie i parapet. Bazy kolumienek wysokie, sześcioboczne, wyżej zdobione rzeźbioną plecionką; trzony gładkie, kapitele zdobione motywami neogotyckimi. Na lewej i środkowej ściance kosza umieszczono po dwie prostokątne płyciny z rzeźbionymi przedstawieniami ewangelistów. Kompozycje zamknięte w profilowanych ramach w kształcie stojących prostokątów, zamkniętych oślim grzbietem i motywem akantu rozchodzącym się od niego symetrycznie na przyłucza. Ewangeliści ukazani są w pozycji siedzącej z księgami w dłoniach. Ubrani są w różnokolorowe suknie z długimi rękawami i płaszcze o złoconej bordiurze. Twarze szczupłe, okolone brodami i bujnymi oraz silnie skręconymi włosami. Zaplecek prostokątny, w polu w prostokątnej płycinie płaskorzeźba Chrystusa Dobrego Pasterza, u góry dekoracja złożona z astwerku i liści akantu. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach. Podniebienie polichromowane na kolor ciemnoniebieski z rzeźbioną gołębicą Ducha Świętego w polu na tle promienistej glorii złożonej z wiązek promieni o nierównej długości. Fryz belkowania zdobią uskrzydlone główki aniołków, skierowane na wprost oraz dekoracja roślinna, nad belkowaniem biegnie rzeźbiony pas ażurowej koronki w kształcie wici roślinnej. Na baldachimie ośmioboczny cokół z otworami w kształcie stojących prostokątów wypełnionych ażurowym ornamentem roślinnym. Na cokole ustawiona jest ośmioboczna podstawa o uskokowej górnej części, na które stoi pełnoplastyczna figura Chrystusa Zmartwychwstałego, ubranego w czerwony płaszcz, który w lewej dłoni trzyma chorągiew, a prawą unosi do góry. Jego twarz jest podłużna, okolona zarostem, włosy długie, kręcone i bujne, a wokół głowy ma promienisty nimb. Schody z poręczą i prostymi tralkami, bez zdobień. Ambona w kolorze naturalnego drewna, ornamentyka złocona, detale srebrzone i złocone, podniebienie baldachimu polichromowane na kolor ciemnoniebieski.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Parapet chóru muzycznego oparty na dwóch filarach. Balustrada na planie wklęsło-wypukłym, z wybrzuszoną środkową częścią, pełna, na cokole w formie wałka, alternowana czterema pilastrami o trzonach w postaci wolut; zakończona profilowanym gzymsem. Na balustradzie, na osiach podpór rokokowe wazony. W polach rocaille'owe płyciny w formie leżącego prostokąta. Cokół na osi pilastrów dekorowany rocaille'm; pośrodku rocaille'owy kartusz z napisem: „AD/ MAIOREM DEI GLORIAM./ EDIFICATUM ET INAURATUM/ ANNO D'NI 1778/ DIE 17 7.BRIS”. Parapet z podwieszonym lambrekinem. Parapet chóru w całości polichromowany na sposób imitujący marmoryzację w kolorze białym z szarym żyłkowaniem, ornamentyka złocona.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Figura nieopracowana z tyłu; ustawiona na niskiej nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie z ugiętą prawą nogą i rękami zgiętymi w łokciach, w tym prawą wyciągniętą w bok z dłonią w geście błogosławieństwa. Twarz ma owalną o prostokątnej żuchwie, niewielkich oczach, krótkim, prostym nosie i małych ustach, okoloną krótkimi włosami skręconymi w pukle. Na głowie ma złoconą infułę z dwoma taśmami. Ubrany jest w albę, rokietę i mucet polichromowane w kolorze ciemnego brązu. Na ramiona ma narzuconą złoconą kapę, zapiętą klamrą w formie czworoliścia, zawiniętą z przodu, na prawej nodze. Na stopie ma but, a na dłoni złoconą rękawiczkę. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, niektóre elementy stroju złocone (infułą, kapa, rękawiczka).
rzeźba
Figura niezidentyfikowanego biskupa (Św. Stanisław?)
Zdjęcie nr 1: Figura nieopracowana z tyłu; ustawiona na niskiej, nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie, z prawą nogą ugiętą, obie ręce wyciąga wprzód, w prawej przytrzymuje księgę. Twarz ma pociągłą, o niewielkich, wąskich oczach, krótkim nosie i małych ustach, okoloną krótkimi, silnie kręconymi włosami i brodą. Ubrany jest w obficie fałdowaną tunikę przepasaną w talii oraz płaszcz zarzucony na lewe ramię i zawinięty z przodu postaci. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty złocone.
rzeźba
Figura niezidentyfikowanego Ewangelisty
Zdjęcie nr 1: Figura drążona z tyłu; ustawiona na niskiej, nieregularnej podstawie; ukazana frontalnie, w lekkim kontrapoście, z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Obie ręce ugięte, wyciągnięte przed siebie, w prawej trzyma pastorał. Twarz pociągła, o małych opadających oczach, wąskim, niewielkim nosie i lekko rozchylonych ustach; okolona silnie falowanymi włosami i skręconą brodą opadającą na pierś, z wyraźnie zaznaczonymi długimi wąsami. Postać ubrana w silnie drapowane albę i rokietę o płaskorzeźbionym brzegu. Na ramiona ma narzuconą kapę, zapiętą pod szyją klamrą, opadającą na przedramiona i plecy, z rozwianym fragmentem na lewej ręce. Na dłoniach ma rękawiczki, na głowie infułę, z grubą lamówką, zakończoną krzyżem, na stopach ma buty. Strój niemal w całości złocony, miejscami z przetartymi srebrzeniami; rękawiczki i buty malowane w kolorze czerwonym; polichromia twarzy i włosów naturalistyczna.
rzeźba
Figura niezidentyfikowanego biskupa
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od zakrystii dzięki schodom, przez drzwiczki zamontowane w zaplecku. Kosz na planie prostokąta o ściętych narożach, rozszerzającego się ku dołowi, na podstawie w kształcie wałka, z podwieszeniem w formie zbliżonej do stożka o ściętych narożach, wklęsło-wypukłych ściankach, zakończonym szyszką przypominającą tralkę. Parapet w formie belkowania, w miejscu ściętych naroży kosza spływy wolutowe, przechodzące na wałek i podwieszenie, sięgając szyszki, dekorowane płycinami z kampanulami, rocaille'm i zwisami roślinnymi. Ścianki kosza zdobione płycinami w formie kwadratów, o ściętych dolnych narożach, zamkniętych stykającymi się falistymi wolutami z dekoracją roślinną; w polach wypełnione rocaille'm i wiciami roślinnymi. Podwieszenie kosza od frontu dekorowane roślinnym kartuszem z kampanulami w polu, na pozostałych ściankach rocaille'm i ornamentem roślinnym. Zaplecek wąski, ujęty pilastrami dźwigającymi pełne belkowanie. W polu dekorowany dwoma płycinami; z zamontowanymi drzwiczkami. Flankowany uszami utworzonymi z ornamentu roślinnego. Baldachim na planie prostokąta o ściętych narożach; obwiedziony pełnym belkowaniem, wyłamanym w miejscu ściętych naroży i z trzech stron zakończonym szczytami z palmetami. Na baldachimie cztery kabłąki w formie wolut i cęg, stanowiące podstawę dla gorejącego wazonu. Na podniebieniu baldachimu płycina z rzeźbioną gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze beżowym, płyciny i fryzy jasnoczerwonym, spływy wolutowe jasnoniebieskim; profile i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, jednonawowy, na rzucie prostokąta, z późniejszymi dobudówkami. Prezbiterium usytuowane od północy, jednoprzęsłowe, węższe od korpusu, zamknięte półkolistą absydą. Do prezbiterium dobudowana zakrystia od wschodu oraz kaplica od zachodu poprzedzona niewielką kruchtą. Nawa główna trójprzęsłowa z partią wieżową niewyróżniającą się w bryle. Po bokach przęsła środkowego dostawione dwie kaplice na rzucie kwadratu: od wschodu Matki Boskiej Częstochowskiej, od zachodu św. Maksymiliana Marii Kolbego. Chór muzyczny wsparty na trzech arkadach. W prezbiterium sklepienie żaglaste, a w nawie krzyżowe, pozorne, oddzielone gurtami wychodzącymi z potężnych filarów przyściennych. Okna prostokątne, zamknięte półkoliście znajdują się w nawie, kaplicy przy prezbiterium, w wieży i w ścianach bocznych absydy. Natomiast w ścianach bocznych prezbiterium, na osi absydy i w kaplicach przy nawie okna koliste. Okna w większości wypełnione witrażami ze scenami figuralnymi, w innych ozdobne przeszklenia geometryczne. Fasada trójosiowa, na osi środkowej usytuowana wieża, delikatnie wystająca przed lico fasady, o podziałach ramowych, nakryta baniastym hełmem z dwukondygnacyjną latarnią. Osie boczne zwieńczone spływami wolutowymi. Dachy gontowe.
kościół
Kościół Przemienienia Pańskiego
Zdjęcie nr 1: Skarbonka w kształcie prostopadłościanu z płaskim wiekiem, zamykana na jeden metalowy zaczep, zamknięta nową kłódką. Pudło umieszczone na niskim cokole. Ścianki olistwowane metalowymi okuciami. Wieko wystające poza linię ścianek. U góry metalowy otwór na wrzucanie datków.
inne dzieła sztuki
Skarbonka na datki

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
polichromia ścienna

Polichromia

Zdjęcie nr 1: Polichromia ścian i stropów prezbiterium i nawy podkreślająca podziały architektoniczne. W prezbiterium i nawie fryzy podstropowe. W połowie wysokości okien prezbiterium i nawy poziomy fryz, ponad którym całopostaciowe przedstawienia świętych, na północnej ścianie nawy Ostatnia Wieczerza oraz dekoracja heraldyczna. Stropy z malowane na kolor ciemnoniebieski z rozrzuconymi symetrycznie złotymi i srebrnymi rozetkami, z bogatą malowaną fasetą wokół, pośrodku z dużymi owalnymi medalionami z figuralnymi przedstawieniami scen z życia św. Jana Chrzciciela. Podłucze arkady tęczowej z dekoracją z motywów roślinnych i geometrycznych. Wnęki okienne ujęte obramieniami ze zgeometryzowanych motywów roślinnych.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i stropów

Zdjęcie nr 1: Prezbiterium. Strop pokryty dekoracją malarską imitującą kasetony wypełnione rozetami oraz umieszczonymi pomiędzy nimi krzyżami wypełnionymi liśćmi na ramionach i rozetami na skrzyżowaniu. Na ścianach bocznych prezbiterium, w arkadach podtrzymywanych przez kolumny popiersia apostołów oraz popiersia mężczyzn w strojach szlacheckich ukazane na tle zielonych obić (genealogia Chrystusa). Pod nimi fryz z łacińskimi napisami od dołu zdobiony girlandami z uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz puklowanymi wazami. Na ścianach również herby: m.in. Łabędź, Jastrzębiec. Nawa główna. Strop pokryty dekoracją malarską imitującą kasetony z rozetami. Na ścianach bocznych nawy głównej: na ścianie północnej cykl pasyjny w kwadratowych obramieniach z przedstawieniami: Modlitwa w Ogrojcu, Biczowanie Chrystusa, Chrystus Umęczony, Ecce Homo, Upadek pod krzyżem oraz słabo czytelny cykl maryjny z przedstawieniami: Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Hołd Trzech Króli oraz Ucieczka do Egiptu i Rzeź niewiniątek, Jezus nauczający w świątyni. Na ścianie południowej nawy w arkadach umieszczono przedstawienia św. Wojciecha z wiosłem i św. Stanisława z Piotrowinem. Na balustradzie chóru muzycznego zachowały się częściowo trzy sceny ilustrujące przypowieść o bogaczu i Łazarzu oraz data: 1562. Kolorystyka pastelowa z przewagą zieleni, beżu i czerwieni z mocno zaznaczonymi konturami.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i stropów

Zdjęcie nr 1: Sklepienie: żebra ozdobione na przemian pasami w kolorach czerwonym i niebieskim. Na gładkich zwornikach malowane tarcze herbowe od wschodu: Gryf i Łabędź. Wysklepki malowane wzdłuż żeber ornamentem geometrycznym złożonym z półkoli, zakończonych liliami heraldycznymi. Ze zworników rozchodzi się wić roślinna. Ściana północna: przęsło wschodnie - trzy sceny podzielone na dwie strefy, zamknięte arkadami wspartymi na tralkach. W dolnej: klęczący św. Grzegorz, pod arkadą, na tle tkaniny; w kolejnej postać klęczącej kobiety przed sceną zstąpienia Chrystusa do piekieł (?). W górnej strefie św. Grzegorz klęczący przed trzema mężczyznami zgrupowanymi wokół stołu, którzy pokazują świętemu tkaninę. Przęsło zachodnie: scena podzielone na dwie strefy. W dolnej scena wielofiguralna, przedstawiająca ucztę ze św. Grzegorzem z gołębicą na ramieniu, siedzącym po środku stołu, oraz z pochylającym się ku niemu aniołem. Zamykają ją trzy arkady. W górnej scena eucharystyczna ze św. Grzegorzem i diakonem, klęczącymi przed ołtarzem, na którym stoi Chrystus na tle niszy. Całość zamknięta arkadą. Łuk arkady prowadzącej do kruchty podkreślony bordiurą z ornamentem plecionkowym, ujęty kandelabrami dźwigającymi gzyms. W przyłuczach dwie uskrzydlone główki anielskie. Ściana południowa: W obu przęsłach analogicznie do okien malowane iluzjonistyczne nisze konchowe z postaciami świętych na postumentach w górnej strefie ściany. W podłuczach arkad girlandy, podtrzymywane przez uskrzydlone główki anielskie. Nisze i okna obwiedzione bordiurą z ornamentem geometrycznym, podtrzymane wspólnym parapetem z podwieszoną girlandą kwiatową. Pod wspornikiem malowana kolumna utworzona z dwóch tralek. W prześle wschodnim: postać św. Wojciecha, z malowaną na postumencie inskrypcją: ŚW. WOJCIECH / PIERWSZY MĘCZNNIK POLSKI. W przęśle zachodnim: postać św. Stanisława biskupa z półpostacią Piotrowina z prawej strony. Na postumencie malowana inskrypcja: W 700-LECIE KANONIZACJI / ŚW. STANISŁAWA BP-A KRAKOWSKIEGO / 1253 – 1953. W dolnej strefie ściany epitafia ujmuje dekoracja. Epitafium Jacka Konstantyna Chościaka Popiela: stylizowane dekoracja roślinna z falującymi wstęgami; tablica pamiątkowa podtrzymywana przez putta. Łuk tęczowy od strony prezbiterium obwiedziony analogicznym do sklepienia geometrycznym ornamentem. Kolorystyka pastelowa, z silnymi akcentami błękitu, czerwieni i żółcieni.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i sklepienia

Zdjęcie nr 1: Polichromia pokrywa praktycznie całe wnętrze kościoła wraz z przedsionkiem. Przy wejściu, na stropie pod wieżą znajduje się polichromia patronowa. Jest wielobrawna, z motywami architektonicznymi, geometrycznymi, roślinno-kwiatowymi i figuralnymi – jeleniami, parami gołąbków, orłami, smokami. Wśród nich postać jeźdźca z kopią i grupa ludzi udających się na polowanie, poniżej których napis „Odbudowę kościoła, urządzenie wnętrza i rekonstrukcję dokonano staraniem Ks(iędza) Andrzeja Braszki / w czasie od lipca 1932 do grudnia r(oku) (19)39. / Pracę rozpoczął Władysław Cichoń + Skończył Adam Stalony-Dobrzański z Eugeniuszem Pisarkiem”. W polichromii przedsionka przeważają kolory biały, czerwony, zielony, niebieski, żółty i czarny. Ponad wejściem do nawy napis „ZACZNIJCIE / WARGI NASZE / CHWALIĆ PANNĘ / ŚWIĘTĄ / ZACZNIJCIE OPOWIADAĆ / CZEŚĆ JEJ NIEPOJĘTĄ” i po drugieh stronie „PRZYBĄDŹ NAM. MIŁOŚCIWA PANI / KU POMOCY / A WYBAW NAS / Z RĄK POTĘŻNYCH / NIEPRZYJACIÓŁ MOCY”. Poniżej „CHWAŁA OJCU I SYNOWI JEGO PRZEDWIECZNEMU”. W prezbiterium na ścianie i na suficie imitacja kasetonów z rozetami z przewagą koloru zielonego uzupełnionego czerwonym na ścianie i czarnym oraz bladożółtym na stropie. W centrum sufitu postać Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, za którymi dwaj aniołowie skłaniający głowy. Maria ma poważną twarz o delikatnych rysach, ciemne oczy i wąski nos, na głowie otwartą koronę, wokół niej nimb. Jest ubrana w jasną sukienkę i intensywnie niebieski płaszcz. Dzieciątko prawą ręką błogosławi, lewą trzyma rękę Marii. Ma owalną, delikatną twarz, a na sobie jasną tunikę i zamkniętą koronę. W nawie, pośród takich samych kasetonów jak w prezbiterium, na sklepieniu wyobrażenie św. Michała Archanioła zabijającego szatana. Ponad nim postać anioła splatającego dłonie pod brodą. Archanioł spogląda pod stopy, w prawej ręce trzyma skierowany ostrzem w stronę potwora miecz, lewą ma opuszczoną do boku. Ma na sobie zieloną tunikę przewiązaną szerokim, góralskim pasem i czerwony płaszcz. Jasne postrzępione plamy ponad jego plecami sugerują skrzydła. Anioł powyżej jest ubrany w czerwoną sukienkę, nad nim płynnie uchodzą w górę ulistnione linie. Na ścianach nawy, pod linią stropu, rząd klęczących aniołów między kwitnącymi kwiatami. Każdy jest ubrany w zielonożółtą sukienkę i sandały, ma włosy do ramion i złoty nimb. Skrzydła z różnie ułożonych piór są wielobarwne. Anioły klęczą na linii ornamentu, ściana poniżej jest jasnoniebieska, z napisem powyżej opisanych przedstawień. Na skośnych fragmentach stropu imitacja drobniejszych kasetonów o falistym zarysie, wypełnionych krzyżami równoramiennymi. Wszystkie ciemnożółte, większość na czarnym tle, niektóre na tle zielonym tworzą kształt rombów. Na krawędzi motywy geometryczne, które mogą sugerować płonące serca. Na parapecie chóru fragmenty dawnej polichromii o motywach liściasto-wiciowych z rozwiniętymi kwiatami i motywem żołędzia. Między nimi ludzka głowa. Malowidło utrzymane w dominującym kolorze brązu, z elementami zielonymi i czerwonymi.
polichromia ścienna

Polichromia

Zdjęcie nr 1: Polichromia umieszczona na półeliptycznej kopule nad kruchtą północną. Przedstawienie ujęte dekoracyjną ramą o fantazyjnym wykroju zdobioną klasycystycznymi wazonami, kartuszami i rogami obfitości. W dolnej części na jasnoczerwonej chmurze ukazane przedstawienie Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny. Matka Boska wyobrażona w pozycji leżącej na prześcieradle unoszonym przez grupę aniołów. Maria leży z głową z lewej strony kompozycji z rękami złożonymi na piersi i z ugiętymi w kolanach nogami. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, biały welon na głowie oraz niebieski płaszcz ułożony na jej nogach. Aniołowie są ubrani w różnokolorowe tuniki i płaszcze, mają też różne kolory skrzydeł. Przedstawienie okalają uskrzydlone główki aniołków oraz trójka półnagich putt sypiących kwiatki. W górnej części polichromii znajduje się odwrócony pejzaż z przedstawieniem kościoła w Brodach. W centrum jasnobłękitne niebo, a dookoła zielony pejzaż z drzewami.
polichromia ścienna

Polichromia kruchty

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Polichromia ścienna", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/polichromia-scienna-29

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności