Polichromia
Zdjęcie nr 1: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 2: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 3: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 4: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 5: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 6: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 7: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 8: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 9: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 10: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 11: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 12: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 13: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 14: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 15: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 16: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 17: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 18: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 19: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 20: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 21: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 22: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 23: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 24: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 25: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 26: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
Zdjęcie nr 27: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.

Polichromia

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Nowy Targ
Miejscowość
Dębno Podhalańskie
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Nowy Targ
Parafia
Parafia św. Michała Archanioła
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/01218
Kategoria
polichromia ścienna
Czas powstania
około 1500 r.
Technika i materiał
drewno, zaprawa kredowa, farba; technika klejowa, wg skórzanych patronów układanych wzdłużnie lub poprzecznie, niekiedy odwracanych, na białym lub barwionym kredowym podkładzie.
Autor noty katalogowej
Andrzej Włodarek
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Malowidła wielokrotnie uzupełniane oraz rekonstruowane w l. 1936-1937.

Opis

Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.

Zarys problematyki artystycznej

Przykład malarstwa patronowego o motywach identycznych lub bliskich malowidłom w kościołach w Łopusznej i Harklowej, a także realizacjom na Śląsku (szafa zakrystyjna w Starym Bielsku, strop w Małujowicach). Zwrócono uwagę na współistnienie w dekoracji motywów romańskich, gotyckich, tekstylnych oraz, zapożyczonych ze stolarki, haftów, kobierców orientalnych.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Konserwowane 1936-1937 (T. Sas Terlecki, M. Ritter), 1999-2003 (J. Adamowicz, ASP Kraków).

Streszczenie

Całościowa dekoracja stropów i ścian kościoła oraz elementów wyposażenia świątyni (ambona, chór muzyczny, ławka kolatorska), wykonana w technice klejowej przy użyciu skórzanych patronów , składające się z 77 różnorodnych motywów układanych w dekoracyjne pasy.

Bibliografia

Szydłowski Tadeusz, "Zabytki sztuki w Polsce. Inwentarz topograficzny, cz. III, t. I, z. 1, Powiat nowotarski", Warszawa 1938
"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Wolff-Łozińska Barbara, "Malowidła stropów polskich 1. połowy XVI w. Dekoracje roślinne i kasetonowe", Warszawa 1971
Monita Rafał, Skorupa Andrzej, Milan Józef, "Dębno Podhalańskie. Kościół drewniany", Kraków 2011

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kosz ambony na rzucie połowy ośmioboku, opięty prostymi listwami, dołem z wydzielonym cokołem z motywem ząbków, zwieńczony gzymsem. Kosz zawieszony na północnej ścianie prezbiterium na ostrosłupowej konsoli. Dostępny od wschodu, od strony wejścia do zakrystii, jednobiegowymi schodami z balustradą podzieloną listwami na romboidalne płyciny. Struktura zdobiona dekoracją patronową o motywach roślinno-geometrycznych.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem wklęsło-wypukłym. Rama ażurowa z wici akantowej, zwieńczona główką anielską ze skrzydełkami. Obraz Matka Boska Szkaplerzna: w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym. Pośrodku Matka Boska, ukazana w półpostaci, podtrzymująca stojące na obłoku Dzieciątko. Maria zwrócona en trois quarts w lewo, prawą ręką przytrzymuje stojące obok Dzieciątko. Twarz owalna o wysokim czole, wyraźne rysy wydobyte światłocieniem, rumiane policzki; duży nos, usta niewielkie, pełne. Włosy brązowe, falowane, z przedziałkiem na środku głowy, ukryte pod welonem. Ubrana w czerwoną suknię z długimi rękawami, przez ramiona przerzucony płaszcz z obfita partią drapowanej tkaniny przy prawym boku. Na głowie biały welon zarzucony na ramiona. Dzieciatko zwrócone en trois quarts w prawo, w kontrapoście, prawym łokciem opiera się ramię Matki, w lewej, wyciągniętej trzyma szkaplerz z literami: IHS. Twarz pełna o pucułowatych, rumianych policzkach, dużym czole, niewielkie oczy spoglądające w dół, zadarty nosek. Włosy krótkie, jasne, kręcone. Ciało o wydatnej muskulaturze, wydobytej światłocieniem. Przez biodra przewiązana biała pieluszka, ze zwisem tkaniny przy lewym boku. Postacie ukazane na tle kłębiastych, ciemnych chmur , rozświetlonych w górnej partii obrazu i u spodu Dzieciatka. Kolorystyka ciepła, nasycona. Plastyka wydobyta światłocieniem, o delikatnych przejściach tonalnych, ciała rozświetlone, laserunki. Obraz św. Michał Archanioł: W centrum obrazu całopostaciowe przedstawienie św. Michała Archanioła pokonującego szatana. Archanioł zwrócony en trois quarts w lewo, w dużym wykroku, w lewej ręce, przed piersią, dzierży tarczę, w prawej, uniesionej w górę, trzyma płomienisty miecz. Twarz owalna, z dużym czołem, oczy głęboko osadzone, mały nos, rumiane lica. Włosy krótkie, gęste, kręcone. Na głowie diadem. Ubrany w czerwoną, rozwianą u spodu tunikę, sięgającą kolan oraz zbroję torsową , bogato dekorowaną, z frędzlami. Postać otoczona rozwianym pasem niebieskiego, zawijającego się płaszcza. Na nogach wysokie sandały. Skrzydła duże, rozpostarte.
feretron
Feretron z obrazami: Św. Michał Archanioł i Matka Boska Szkaplerzna
Zdjęcie nr 1: Pośrodku belki tęczowej krzyż widlasty z figurą martwego Chrystusa Ukrzyżowanego, flankowany przez malowane na desce postacie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty. Obrazy w kształcie wyciętego w desce konturu postaci. Krzyż w formie drzewa życia, z pojedynczymi wypustkami, na zakończeniach ramion medaliony z przedstawieniami symboli Ewangelistów z banderolami, górny medalion pusty; pod nim ukośny titulus w formie banderoli z napisem: INRI. Figura Chrystusa w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opadająca; nogi silnie zgięte w kolanach, podkulone; stopy przebite jednym gwoździem, założone prawa na lewą. Ciało o niewłaściwych proporcjach anatomicznych, z silnie podkreśloną klatką piersiową oraz zaznaczonymi śladami męki. Twarz pociągła, o delikatnie rzeźbionych rysach, okolona zarostem. Włosy długie, falowane, opadają na plecy, na głowie korona cierniowa. Perizonium długie, sięgające kolan, ściśle opina biodra, z dwoma zwisami tkaniny po bokach. Polichromia naturalistyczna.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu. Figura Chrystusa umarłego. Ciało w delikatnym zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach; głowa opadająca na prawe ramie. Ciało wychudzone, wydatna muskulatura, zaznaczone obficie krwawiące ślady męki. Nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem, założone prawa na lewą. Twarz pociągła, okolona zarostem, włosy długie, opadające na plecy i prawe ramie. Na głowie korona cierniowa. Złocone perizonium przewiązane podwójnym sznurem, odsłaniające prawe udo, ze zwisem na prawym boku. Krzyż polichromowany na ciemny brąz. W górnej części pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem: INRI. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, perizonium złocone.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastycznaa, ścięta z tyłu. Figura Chrystusa umarłego. Głowa opuszczona, twarz owalna, okolona krótka brodą, włosy długie, opadające na prawe ramię. Na głowie korona cierniowa. Nogi delikatnie ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem, w układzie prawa na lewą. Ciało wychudzone, o podkreślonej klatce piersiowej. Perizonium przewiązane podwójnym sznurem, odsłaniające prawe udo, ze zwisem tkaniny na prawym boku.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Orientowany, jednoprzestrzenny, nawa na rzucie prostokąta, z węższym, prostokątnym prezbiterium, przy którym od północy wąska zakrystia. Od zachodu przy nawie wieża na rzucie kwadratu, od południa kruchta. Wnętrze nakryte stropem, w nawie z zaskrzynieniem. Portale zachodni i do zakrystii ostrołukowe, fazowane; portal południowy zamknięty łukiem kotarowym. Okna prostokątne, w prezbiterium od południa okno bliźnie, od wschodu zamknięte łukiem kotarowym. Wokół podcienia, obecnie zaszalowane. Więźba dachowa jętkowa, ze znakami montażowymi. Dach nad nawą i prezbiterium jednokalenicowy, dwuspadowy, nad nawą z połaciami przedłużonymi na zaskrzynienia i od północy nad zakrystię. Na kalenicy wieżyczka na sygnaturkę z baniastym hełmem. Wieża o ścianach pochyłych, z nadwieszoną izbicą, zwieńczona ostrosłupowym hełmem. Wokół kościoła ogrodzenie belek układanych na zrąb, z dwiema bramkami.
kościół
Kościół św. Michała Archanioła w Dębnie Podhalańskim

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba o głębokim reliefie, w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem modlącego się na skale Chrystusa w otoczeniu trzech śpiących apostołów. W centrum kompozycji postać klęczącego Chrystusa, zwróconego w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną niemal frontalnie oraz z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma owalną, o wysokim czole, wąskich, oczach i nosie, małych ustach, okoloną krótką brodą i włosami rzeźbionymi w silnie skręcone pukle opadające na ramiona. Ubrany jest w luźną, laserowaną na czerwono tunikę, o szerokich, odwiniętych rękawach oraz złoty płaszcz zarzucony na lewy bok postaci, opadający z tyłu na nogi i z przodu na ziemię, silnie drapowany w łamane i misowe fałdy. Na pierwszym planie, w lewym dolnym rogu św. Jan ukazany jako śpiący, siedzący na lewej nodze, z ugiętą prawą przytrzymywaną obiema rękami przy korpusie, zwrócony jest w trzech czwartych w lewo, z głową opadającą na prawy bark. Twarz ma kwadratową, o zamkniętych, migdałowatych oczach, wąskim nosie i małych ustach, okoloną silnie kręconymi w rurkowate pukle włosami, sięgającymi ramion, z grzywką. Ubrany jest w czarną, luźną tunikę oraz czerwony płaszcz zarzucony na lewe ramię i zawinięty wokół nóg, przylegający do ciała. W prawym dolnym rogu śpiący św. Piotr, ukazany jako siedzący, z wysunięta do przodu lewą nogą, na prawej opiera łokieć ręki podtrzymującej jego opadającą głowę, lewa ręka spoczywa na kolanie. Zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z głową skierowana w przeciwną stronę. Twarz ma kwadratową, o zamkniętych, migdałowatych oczach, wąskim nosie i małych ustach, okoloną krótką, siwą silnie kręconą brodą oraz krótkimi włosami, z łysiną na głowie. Ubrany jest w granatową, luźną tunikę i srebrny płaszcz zarzucony na ramiona, zapięty pod szyją i opadający na nogi. Na trzecim planie, za skałą nad św. Janem wyłania się półpostać śpiącego św. Jakuba, opartego prawą ręką na skale, na której spoczywa jego głowa. Twarz ma kwadratową, o zamkniętych, migdałowatych oczach, wąskim nosie i małych ustach, okoloną krótką, brązową, silnie kręconą brodą. Ubrany jest w czerwoną, laserowaną tunikę i złocony płaszcz zarzucony na głowę i ramiona. W oddali, w lewym górnym rogu przy sztachetowym płocie widoczne są niewielkie trzy postacie Judasza i żołnierzy idących mostkiem. Tło w postaci zielonych pól. Płaskorzeźba ujęta profilowaną ramą. U spodu przedstawienia napis „Renovatum 1856 / Pinxyt Sitarski”.
płaskorzeźba
Modlitwa Chrystusa w Ogrójcu
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Matka Boska ukazana w półpostaci, frontalnie, z głową lekko przechyloną w lewo. W prawej dłoni, na tle piersi trzyma kwiat róży, lewą podtrzymuje na ramieniu Dzieciątko. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i małych, pełnych ustach, okoloną jasnobrązowymi, kręconymi włosami ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w czerwoną suknię o dekoracyjnej, złoconej lamówce z malowaną imitacją kameryzacji. Na głowę i ramiona ma narzucony ciemnoniebieski maforion o złoconym wzorze kwiatowym, z dekoracyjną, złoconą lamówką, z malowaną imitacją kameryzacji, na piersi zapięty okrągłą broszą z malowanym kamieniem szlachetnym. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, lewą ręką podtrzymuje złocone jabłko królewskie, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma szczupłą, trójkątną, o dużych, migdałowatych oczach, małym nosie i ustach, okoloną jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrane jest w czerwoną suknię o złoconym wzorze kwiatowym, ze złoconą lamówką z imitacją kameryzacji. Postacie ukazane na złoconym tle, z rytym w zaprawie wzorem wici roślinnej oraz rytymi w zaprawie nimbami wokół ich głów.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem (Matka Boska Gajowska)
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem ze św. Janem Chrzcicielem i św. Katarzyną Aleksandryjską. W centrum kompozycji Matka Boska ukazana jako siedząca, lewą ręką przytrzymuje siedzące Dzieciątko, oparte o jej lewe ramię. Twarz ma owalną o małych, półprzymkniętych oczach, długim i prostym nosie oraz wąskich ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię oraz niebieski płaszcz z żółtą podszewką, zarzucony na plecy i lewe ramię, zakrywający kolana. Na głowie ma biały welon opadający na prawe ramię i plecy. Dzieciątko w pozycji stojącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, nagie, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma kwadratową o przymkniętych oczach, małym nosie i ustach, okoloną jasnymi i kręconymi włosami. U nóg Matki Boskiej, z lewej strony obrazu podchodzi św. Jan Chrzciciel, ukazany jako kilkuletnie dziecko, z prawego profilu, z delikatnie uniesioną głową. W lewej ręce trzyma laskę zakończoną krzyżem. Twarz ma szeroką, o pełnych policzkach, małych oczach skierowanych w górę, małym nosie i ustach, okoloną jasnymi i krótkimi włosami. Jego ciało przesłonięte jest w partii torsu brązową melotą. Obok niego znajduje się biały baranek. Po prawej stronie obrazu stoi św. Katarzyna Aleksandryjska, wspierająca się lewą ręką o koło, a w prawej, ugiętej w łokciu trzyma palmę męczeństwa. Twarz ma owalną o małych ustach, długim nosie i małych oczach, okoloną jasnymi włosami, splecionymi w warkocze dookoła głowy i spiętymi wstążkami. Ubrana jest w oliwkowozieloną suknię z dekoltem i czerwonymi rękawami. W tle krajobraz górski i błękitne niebo. Kolorystyka jasna, pastelowa, szaty silnie przemalowane. Rama drewniana, rzeźbiona, zdobiona kimationem i liśćmi akantu. Na odwrociu przyklejona karteczka z drukowanym napisem „Księdza Jana kniazia z Kozielska Puzyny księcia biskupa krakowskiego, no 16”.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem i św. Janem Chrzcicielem oraz św. Katarzyną Aleksandryjską
Zdjęcie nr 1: Figura ścięta z tyłu. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową silnie zadartą do góry, przechyloną w prawo. Lewa ręka podtrzymuje z przodu płaszcz, prawa jest złożona na piersi. Twarz ma szczupłą, o oczach skierowanych w górę, małym nosie i wąskich ustach, okoloną silnie kręconymi włosami sięgającymi ramion, z czubem nad czołem. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała zieloną tunikę z kołnierzykiem oraz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię czerwony płaszcz. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała.
rzeźba
Św. Jan Ewangelista

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Polichromia ścian i stropów prezbiterium i nawy podkreślająca podziały architektoniczne. W prezbiterium i nawie fryzy podstropowe. W połowie wysokości okien prezbiterium i nawy poziomy fryz, ponad którym całopostaciowe przedstawienia świętych, na północnej ścianie nawy Ostatnia Wieczerza oraz dekoracja heraldyczna. Stropy z malowane na kolor ciemnoniebieski z rozrzuconymi symetrycznie złotymi i srebrnymi rozetkami, z bogatą malowaną fasetą wokół, pośrodku z dużymi owalnymi medalionami z figuralnymi przedstawieniami scen z życia św. Jana Chrzciciela. Podłucze arkady tęczowej z dekoracją z motywów roślinnych i geometrycznych. Wnęki okienne ujęte obramieniami ze zgeometryzowanych motywów roślinnych.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i stropów

Zdjęcie nr 1: Prezbiterium. Strop pokryty dekoracją malarską imitującą kasetony wypełnione rozetami oraz umieszczonymi pomiędzy nimi krzyżami wypełnionymi liśćmi na ramionach i rozetami na skrzyżowaniu. Na ścianach bocznych prezbiterium, w arkadach podtrzymywanych przez kolumny popiersia apostołów oraz popiersia mężczyzn w strojach szlacheckich ukazane na tle zielonych obić (genealogia Chrystusa). Pod nimi fryz z łacińskimi napisami od dołu zdobiony girlandami z uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz puklowanymi wazami. Na ścianach również herby: m.in. Łabędź, Jastrzębiec. Nawa główna. Strop pokryty dekoracją malarską imitującą kasetony z rozetami. Na ścianach bocznych nawy głównej: na ścianie północnej cykl pasyjny w kwadratowych obramieniach z przedstawieniami: Modlitwa w Ogrojcu, Biczowanie Chrystusa, Chrystus Umęczony, Ecce Homo, Upadek pod krzyżem oraz słabo czytelny cykl maryjny z przedstawieniami: Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Hołd Trzech Króli oraz Ucieczka do Egiptu i Rzeź niewiniątek, Jezus nauczający w świątyni. Na ścianie południowej nawy w arkadach umieszczono przedstawienia św. Wojciecha z wiosłem i św. Stanisława z Piotrowinem. Na balustradzie chóru muzycznego zachowały się częściowo trzy sceny ilustrujące przypowieść o bogaczu i Łazarzu oraz data: 1562. Kolorystyka pastelowa z przewagą zieleni, beżu i czerwieni z mocno zaznaczonymi konturami.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i stropów

Zdjęcie nr 1: Sklepienie: żebra ozdobione na przemian pasami w kolorach czerwonym i niebieskim. Na gładkich zwornikach malowane tarcze herbowe od wschodu: Gryf i Łabędź. Wysklepki malowane wzdłuż żeber ornamentem geometrycznym złożonym z półkoli, zakończonych liliami heraldycznymi. Ze zworników rozchodzi się wić roślinna. Ściana północna: przęsło wschodnie - trzy sceny podzielone na dwie strefy, zamknięte arkadami wspartymi na tralkach. W dolnej: klęczący św. Grzegorz, pod arkadą, na tle tkaniny; w kolejnej postać klęczącej kobiety przed sceną zstąpienia Chrystusa do piekieł (?). W górnej strefie św. Grzegorz klęczący przed trzema mężczyznami zgrupowanymi wokół stołu, którzy pokazują świętemu tkaninę. Przęsło zachodnie: scena podzielone na dwie strefy. W dolnej scena wielofiguralna, przedstawiająca ucztę ze św. Grzegorzem z gołębicą na ramieniu, siedzącym po środku stołu, oraz z pochylającym się ku niemu aniołem. Zamykają ją trzy arkady. W górnej scena eucharystyczna ze św. Grzegorzem i diakonem, klęczącymi przed ołtarzem, na którym stoi Chrystus na tle niszy. Całość zamknięta arkadą. Łuk arkady prowadzącej do kruchty podkreślony bordiurą z ornamentem plecionkowym, ujęty kandelabrami dźwigającymi gzyms. W przyłuczach dwie uskrzydlone główki anielskie. Ściana południowa: W obu przęsłach analogicznie do okien malowane iluzjonistyczne nisze konchowe z postaciami świętych na postumentach w górnej strefie ściany. W podłuczach arkad girlandy, podtrzymywane przez uskrzydlone główki anielskie. Nisze i okna obwiedzione bordiurą z ornamentem geometrycznym, podtrzymane wspólnym parapetem z podwieszoną girlandą kwiatową. Pod wspornikiem malowana kolumna utworzona z dwóch tralek. W prześle wschodnim: postać św. Wojciecha, z malowaną na postumencie inskrypcją: ŚW. WOJCIECH / PIERWSZY MĘCZNNIK POLSKI. W przęśle zachodnim: postać św. Stanisława biskupa z półpostacią Piotrowina z prawej strony. Na postumencie malowana inskrypcja: W 700-LECIE KANONIZACJI / ŚW. STANISŁAWA BP-A KRAKOWSKIEGO / 1253 – 1953. W dolnej strefie ściany epitafia ujmuje dekoracja. Epitafium Jacka Konstantyna Chościaka Popiela: stylizowane dekoracja roślinna z falującymi wstęgami; tablica pamiątkowa podtrzymywana przez putta. Łuk tęczowy od strony prezbiterium obwiedziony analogicznym do sklepienia geometrycznym ornamentem. Kolorystyka pastelowa, z silnymi akcentami błękitu, czerwieni i żółcieni.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i sklepienia

Zdjęcie nr 1: Na wschodniej ścianie prezbiterium odsłonięto rysunek węglem drzewnym na pobiale wapiennej z przedstawieniem Grupy Ukrzyżowania (180 x 180 cm), z przełomu XIV i XV wieku. Freski w prezbiterium datowane są na około 1420 rok. Północną ścianę prezbiterium zdobi u dołu Veraicon (wys. 50 cm), a u góry rozbudowane Ukrzyżowanie (290 x 260 cm) z Arma Christi i innymi scenami Męki (Modlitwa w Ogrojcu, Pocałunek Judasza, Umywanie rąk, Zaparcie się św. Piotra oraz Vir dolorum i Chusta św. Weroniki. Na ścianie północno-wschodniej, wysoko pod sklepieniem, widnieje Tron Łaski (220 x 170 cm). Na południowej ścianie prezbiterium zachowały się napisy łacińskie minuskułą o treści moralizatorskiej. Na północnej ścianie nawy odsłonięto przedstawienia figuralne w trzech strefach, pochodzące z czasu po 1501 roku. W górnej strefie widnieje (od lewej) Wjazd do Jerozolimy Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż oraz być może Spotkanie Jezusa ze św. Weroniką. W strefie środkowej rozpoznano przedstawienia przykazań Dekalogu opatrzone łacińskimi napisami. Przedstawienia w najniższej strefie zachowały się szczątkowo, ale odczytuje się je jako przedstawienia Siedmiu grzechów głównych. Na ścianie tęczowej zachowały się fragmenty malowideł uważanych za przedstawienie Golgoty. Ponadto odsłonięto również na ścianach prezbiterium zacheuszki datowane na przełom XIV i XV wieku oraz w nawie jeden zacheuszek z 1501 roku, upamiętniający rekoncyliację kościoła.
polichromia ścienna

Polichromia ścian prezbiterium i ściany północnej nawy.

Zdjęcie nr 1: Polichromia pokrywa praktycznie całe wnętrze kościoła wraz z przedsionkiem. Przy wejściu, na stropie pod wieżą znajduje się polichromia patronowa. Jest wielobrawna, z motywami architektonicznymi, geometrycznymi, roślinno-kwiatowymi i figuralnymi – jeleniami, parami gołąbków, orłami, smokami. Wśród nich postać jeźdźca z kopią i grupa ludzi udających się na polowanie, poniżej których napis „Odbudowę kościoła, urządzenie wnętrza i rekonstrukcję dokonano staraniem Ks(iędza) Andrzeja Braszki / w czasie od lipca 1932 do grudnia r(oku) (19)39. / Pracę rozpoczął Władysław Cichoń + Skończył Adam Stalony-Dobrzański z Eugeniuszem Pisarkiem”. W polichromii przedsionka przeważają kolory biały, czerwony, zielony, niebieski, żółty i czarny. Ponad wejściem do nawy napis „ZACZNIJCIE / WARGI NASZE / CHWALIĆ PANNĘ / ŚWIĘTĄ / ZACZNIJCIE OPOWIADAĆ / CZEŚĆ JEJ NIEPOJĘTĄ” i po drugieh stronie „PRZYBĄDŹ NAM. MIŁOŚCIWA PANI / KU POMOCY / A WYBAW NAS / Z RĄK POTĘŻNYCH / NIEPRZYJACIÓŁ MOCY”. Poniżej „CHWAŁA OJCU I SYNOWI JEGO PRZEDWIECZNEMU”. W prezbiterium na ścianie i na suficie imitacja kasetonów z rozetami z przewagą koloru zielonego uzupełnionego czerwonym na ścianie i czarnym oraz bladożółtym na stropie. W centrum sufitu postać Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, za którymi dwaj aniołowie skłaniający głowy. Maria ma poważną twarz o delikatnych rysach, ciemne oczy i wąski nos, na głowie otwartą koronę, wokół niej nimb. Jest ubrana w jasną sukienkę i intensywnie niebieski płaszcz. Dzieciątko prawą ręką błogosławi, lewą trzyma rękę Marii. Ma owalną, delikatną twarz, a na sobie jasną tunikę i zamkniętą koronę. W nawie, pośród takich samych kasetonów jak w prezbiterium, na sklepieniu wyobrażenie św. Michała Archanioła zabijającego szatana. Ponad nim postać anioła splatającego dłonie pod brodą. Archanioł spogląda pod stopy, w prawej ręce trzyma skierowany ostrzem w stronę potwora miecz, lewą ma opuszczoną do boku. Ma na sobie zieloną tunikę przewiązaną szerokim, góralskim pasem i czerwony płaszcz. Jasne postrzępione plamy ponad jego plecami sugerują skrzydła. Anioł powyżej jest ubrany w czerwoną sukienkę, nad nim płynnie uchodzą w górę ulistnione linie. Na ścianach nawy, pod linią stropu, rząd klęczących aniołów między kwitnącymi kwiatami. Każdy jest ubrany w zielonożółtą sukienkę i sandały, ma włosy do ramion i złoty nimb. Skrzydła z różnie ułożonych piór są wielobarwne. Anioły klęczą na linii ornamentu, ściana poniżej jest jasnoniebieska, z napisem powyżej opisanych przedstawień. Na skośnych fragmentach stropu imitacja drobniejszych kasetonów o falistym zarysie, wypełnionych krzyżami równoramiennymi. Wszystkie ciemnożółte, większość na czarnym tle, niektóre na tle zielonym tworzą kształt rombów. Na krawędzi motywy geometryczne, które mogą sugerować płonące serca. Na parapecie chóru fragmenty dawnej polichromii o motywach liściasto-wiciowych z rozwiniętymi kwiatami i motywem żołędzia. Między nimi ludzka głowa. Malowidło utrzymane w dominującym kolorze brązu, z elementami zielonymi i czerwonymi.
polichromia ścienna

Polichromia

Zdjęcie nr 1: Polichromia umieszczona na półeliptycznej kopule nad kruchtą północną. Przedstawienie ujęte dekoracyjną ramą o fantazyjnym wykroju zdobioną klasycystycznymi wazonami, kartuszami i rogami obfitości. W dolnej części na jasnoczerwonej chmurze ukazane przedstawienie Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny. Matka Boska wyobrażona w pozycji leżącej na prześcieradle unoszonym przez grupę aniołów. Maria leży z głową z lewej strony kompozycji z rękami złożonymi na piersi i z ugiętymi w kolanach nogami. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, biały welon na głowie oraz niebieski płaszcz ułożony na jej nogach. Aniołowie są ubrani w różnokolorowe tuniki i płaszcze, mają też różne kolory skrzydeł. Przedstawienie okalają uskrzydlone główki aniołków oraz trójka półnagich putt sypiących kwiatki. W górnej części polichromii znajduje się odwrócony pejzaż z przedstawieniem kościoła w Brodach. W centrum jasnobłękitne niebo, a dookoła zielony pejzaż z drzewami.
polichromia ścienna

Polichromia kruchty

Jak cytować?

Andrzej Włodarek, "Polichromia", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/polichromia-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności