Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 9: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 10: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 11: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 12: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 13: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 14: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 15: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 16: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 17: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 18: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 19: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 20: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
Zdjęcie nr 21: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.

Ołtarz główny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Andrychów
Miejscowość
Rzyki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Jakuba Apostoła
Miejsce przechowywania
prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/24329
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
1885 rok
Fundator
społeczność parafialna
Technika i materiał
drewno cięte, rzeźbione, polichromowane, marmoryzowane, złocone, srebrzone
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Ołtarz główny „drewniany […] olejno malowany i złocony” został wykonany w 1885 roku sumptem parafian. Konsekracja ołtarza miała miejsce 23 września 1928, a dokonał jej sufragan krakowski, biskup Stanisław Rospond. „Staraniem ks. Prob. Karola Gelaty budowa ołtarza dokonana została stosownie do instrukcji wymaganej do budowy ołtarza stałego. Podstawę ołtarza wybudowaną dawniej przykryto płytą kamienną z jednego kawłałka. Płyta ta spoczywa na czterech filarach kamiennych, które spoczywają na ziemi. Dodatkowa budowa ołtarza kosztowała 202 zł. W owej płycie zostały zamurowane relikwie św. Stanisława Biskupa krak. i św. Honesty p. i męcz.”

Opis

Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Retabulum ołtarza głównego w kościele parafialnym w Rzykach wykonano w 1885 roku, jego struktura prezentuje przykład charakterystycznej dla sztuki XIX wieku tradycji nawiązywania do plastyki dawnych epok. Rozbudowana i zdynamizowana architektoniczna forma retabulum przejawia cechy typowe dla osiemnastowiecznych ołtarzy barokowych wyrażone m.in. uskokowym układem podpór czy wyłamującego się ponad nimi, przerwanego belkowania.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Bardzo dobry.

Streszczenie

Retabulum ołtarza głównego w kościele parafialnym w Rzykach wykonano w 1885 roku, jego struktura prezentuje formę neobarokową.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym na niewysokiej stopie w kształcie prostopadłościanu o ściętych narożach, przymocowanej do trzonu na rzucie ośmioboku, z gruszkowym nodusem pośrodku, ujętym u dołu parą, a u góry jednym pierścieniem, zwieńczonym pierścieniem i wałkiem. Czarę chrzcielnicy na rzucie koła, pokrytą polichromowanym wzorem geometrycznym, dołem zdobi płaskorzeźbiony motyw ornamentyki akantowej, górą obiega wałek, znajdujący się tuż pod lekko wywiniętym wylewem. Ażurowa czasza osadzona jest na niewysokiej podstawie na rzucie koła. Tworzą ją cztery kabłąki w postaci pary małżowin w kształcie litery „C”, wspierające zwieńczenie w formie zamkniętej korony. Struktura chrzcielnicy utrzymana jest w odcieniach bordo, ciemnej zieleni oraz beżu, detale oraz czasza są złocone i srebrzone. Całość osadzona jest na niewysokiej, drewnianej podstawie na rzucie koła, wspartej na czterech metalowych nóżkach.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem schodami od strony prezbiterium. Kosz jest na planie sześcioboku ze ściankami wydzielonymi pilastrami o trzonach w formie spływów wolutowych, zdobionych motywem kampanuli i cekinów. Pola ścianek wypełniają płyciny w kształcie stojącego prostokąta dołem zamkniętego gzymsem, górą łukiem wklęsło-wypukłym w formie ornamentu rocaille’owego. Umieszczono w nich płaskorzeźbione wizerunki czterech ewangelistów ukazanych w półpostaci. W dłoniach trzymają księgi lub zwoje oraz narzędzia pisarskie. U dołu każdej postaci znajduje się banderola z napisami (od lewej: „Św(ięty) Jan, Św(ięty) Łukasz, Św(ięty) Marek, Św(ięty) Mateusz”). Podstawę kosza obiega półwałek, natomiast podwieszenie, ujęte sześcioma spływami wolutowymi, zakończone jest dekoracyjną szyszką w kształcie osłoniętej liśćmi kiści winnej latorośli. Parapet ma formę pełnego belkowania wyłamującego się ponad wspierającymi go pilastrami. Prowadzące na ambonę schody są jednobiegowe, z balustradą w formie ścianki zdobionej 4 płycinami w kształcie stojących prostokątów zamkniętych górą i dołem ornamentyką rocaille’ową, ujętej na końcu spływem wolutowym. Flankowany parą ażurowych, ornamentowych uszaków zaplecek wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z płaskorzeźbionym, całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa Dobrego Pasterza. Baldachim jest na rzucie ośmioboku, jego podstawę obiega wyłamujące się na narożach belkowanie, którego dolną krawędź zdobi motyw lambrekinu, natomiast górną kartusze rocaille’owe z kratką regencyjną. W podniebiu polichromowany motyw pokrytego obłokami nieba z płaskorzeźbioną gołębicą Ducha Świętego pośrodku. Naroża baldachimu ujmują spływy wolutowe pokryte ornamentem cekinowym. Zwieńczenie ma formę kopuły, na której osadzona jest figura dmącego w złoconą trąbę archanioła Michała stojącego na niebieskiej, ugwieżdżonej kuli, dołem ujętej wieńcem srebrzonymi obłoków. Struktura ambony utrzymana jest w kolorze białym, pola płycin są marmoryzowane w odcieniach kremowym i pomarańczowym, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone oraz w kolorze bordowym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie kamiennej tablicy w kształcie leżącego prostokąta, przymocowanej w narożach czterema śrubami o zakończeniach w formie rozetek. W górnej partii, na złoconym, prostokątnym tle jest napis „ARTUR DRAPELLA”, natomiast poniżej: „*d(nia) 4. Grudnia r(oku) 1871, / +d(nia) 16. Lutego r[oku] 1892 / Drogi synu! / spij w spokoju.”.
płyta nagrobna
Epitafium Artura Drapelli
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna. Przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem ukazanej frontalnie, w całej postaci, w postawie stojącej, z ugiętymi w łokciach rękami; w prawej dłoni trzyma przed sobą berło, prawą obejmuje Dzieciątko. Twarz owalna, o jasnej karnacji, drobnych rysach, z wysokim czołem, okolona włosami spływającymi na ramiona i plecy. Na głowie złota otwarta korona (wtórna). Ubrana w długą suknię z długimi rękawami, zmarszczoną pionowymi równoległymi fałdami, przewiązaną w pasie. Na ramiona nałożony złoty płaszcz z błękitną podszewką, okrywający całą postać i odwijający się pod prawą ręką i przy podstawie okazałymi fałdami muszlowymi. Nagie Dzieciątko o pulchnym ciele siedzi na lewym przedramieniu Matki. Kulista głowa na krótkiej szyi okolona kędzierzawymi włosami. Prawą dłonią błogosławi, w lewej trzyma kulę.
rzeźba
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Kościół, zwrócony w kierunku południowo-wschodnim, jest budowlą murowaną z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Długość bryły wynosi 35, a szerokość 16 metrów. Korpus nawowy jest trójnawowy i czteroprzęsłowy. Stosunkowo szerokie, jednoprzęsłowe, zamknięte półkoliście prezbiterium flankują dwie przyległości, z których jedna jest zakrystią. Na osi kościoła, w przedłużeniu północnego przęsła jest trójkondygnacyjna wieża, ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami, lekko wysunięta przed lico fasady. Od zachodu do korpusu przylega kaplica. Nawy przekryte są sklepieniami kolebkowymi wspartymi na filarach o prostokątnym przekroju oraz pilastrach. Przestrzeń prezbiterium od korpusu nawowego oddziela drewniana balustrada. Artykulację ścian na zewnątrz kościoła stanowią osadzone na niewysokim cokole pojedyncze, a w narożach pary lizen wspierających obiegający bryłę fryz, przerwany w partii wieży oraz gzyms. Do wnętrza prowadzą trzy otwory drzwiowe – jeden w elewacji północnej oraz dwa w północnej ścianie kaplicy bocznej. Dwuskrzydłowe drzwi w fasadzie ujęte są profilowanym portalem zamkniętym łukiem odcinkowym zwieńczonym krzyżem. Po bokach wejścia znajduje się para kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego usytuowane jest duże okno w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, górą ujęte gzymsem. Na wysokości drugiej kondygnacji znajduje się mniejsze okno, zamknięte półkoliście i ujęte prostym obramieniem z kluczem pośrodku oraz parą guttusów pod parapetem. Podobną formę mają cztery okna w ścianach trzeciej kondygnacji wieży, dodatkowo wpisane są one w prostokątne płyciny zamknięte rodzajem łuku kotarowego. W górnej partii wieży znajdują się cztery, okrągłe otwory okienne ujęte prostymi obramieniami zwieńczonymi kluczem. Wieżę wieńczy hełm z osadzoną na cebulastej kopule latarnią zwieńczoną drugą, mniejszą zakończoną krzyżem. Ściany korpusu nawowego i prezbiterium przeprute są prostokątnymi oknami zamkniętymi półkoliście, ujętymi prostym obramieniem z kluczem pośrodku. Okno na zakończeniu prezbiterium jest zamurowane. Okna wypełnione są witrażami, które w prezbiterium zawierają wizerunki Najświętszego Serca Matki Boskiej po prawej i Najświętszego Serca Jezusa po lewej stronie. Cykl witraży znajduje się także w oknach korpusu, po prawej stronie są to kolejno przedstawienia Matki Boskiej Bolesnej, Boga Ojca, św. Karola Borromeusza i św. Wojciecha, natomiast po lewej stronie – Męża Boleści, Ducha Świętego, św. Jana z Dukli oraz św. Stanisława. Kształt okien korpusu i prezbiterium został powtórzony w kaplicy bocznej, natomiast otwory okienne usytuowane w południowych ścianach przyległości flankujących prezbiterium są w kształcie stojących prostokątów. Korpus nawowy przekryty jest dachem dwuspadowym, wykonanym z blachy. Na wysokości pierwszego przęsła umieszczona jest wieżyczka na sygnaturkę, także obita blachą. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu jasnożółtym, cokół jest szary natomiast detal architektoniczny jest biały. Plac przykościelny, z wybrukowanymi alejkami i trawnikiem, otoczony jest ogrodzeniem z murowanych słupków i metalowych segmentów.
kościół
Kościół św. Jakuba Apostoła
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło-wypukłej podstawie, zamkniętego nadwieszonym łukiem półkolistym, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia tronującą Madonnę z Dzieciątkiem. Maria zwrócona jest na wprost o nieznacznie przechylonej w lewo sylwetce. Skierowaną w trzech czwartych w prawo, lekko przechyloną głowę charakteryzuje owalna twarz o silnym modelunku światłocieniowym, wyrazistych łukach brwiowych, dużych oczach, długim, prostym nosie i wąskiej linii ust w odcieniu koralowym. Ciemne włosy rozdzielone są pośrodku głowy przedziałkiem. Partie szat Marii pokrywa metalowa osłona. Matka Boska ma na sobie srebrzoną suknię spiętą kameryzowanym paskiem, pod szyją jest zawiązana złocona chusta, a głowę, ramiona i nogi osłania srebrzony płaszcz zdobiony złoconym motywem wici roślinnej. Głowę Marii wieńczy zamknięta, kameryzowana korona podtrzymywana przez parę unoszących się po bokach aniołów. Prawą rękę składa na piersi, lewą unosi z wyprostowanym palcem wskazującym. Na kolanach Matki Boskiej leży zwrócone w lewo i spoglądające na nią Dzieciątko. Zaokrągloną twarz charakteryzują wyraziste łuki brwi, duże, ciemne oczy, lekko zadarty nos, kształtne usta i wyraźnie zaznaczony podbródek. Nagą sylwetkę Jezusa okrywa w partii bioder pokryte metalową osłoną, srebrzone perizonium. W prawej, złożonej na piersi dłoni trzyma gałązkę z dwoma kwiatkami czerwonej róży, lewą rękę wyciąga do góry, w kierunku dłoni Marii. Pod stopami Matki Boskiej jest złocony sierp półksiężyca, z tarczą słoneczną w formie rozety po lewej stronie kompozycji, poniżej srebrzone obłoki. Głowę Madonny okala krąg 12 gwiazd, po bokach, na wysokości ramion jest para wotów w kształcie serca. Tło wyłożone jest czerwonym aksamitem.
obraz
Matka Boska Pocieszenia

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, na brzegach profilowana. W polu kuta inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / s(więtej) p(amięci) / FELIKS MACHNICKI / 19 lat mając umarł 24 Marca / 1885 r(oku) / stroskani rodzice kładąc ten pomnik / proszą o westchnienie / za jego duszę”.
płyta nagrobna
epitafium Feliksa Machnickiego
Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w formie leżącego prostokąta, ujęta drewnianą i polichromowaną ramą, o przecinających się listwach w narożach, dekorowaną płaskorzeźbionym ornamentem roślinnym. Zwieńczona owalnym, drewnianym medalionem z fotografią zmarłej na porcelanie. W polu płyty złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / Stanisławy / z / GADOMSKICH / KEMPNER / + 7/3 1885 w 33 roku życia / Wdzięczny mąż z dziećmi.”
płyta nagrobna
Epitafium Stanisławy z Gadomskich Kemper
Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie prostokąta stojącego wypełniona inskrypcją. Inskrypcja: D.O.M. / Ś.P. FELIXA / SZCZEPANOWSKA / UMARŁA W KRAKOWIE 1851 r. / Ś. P. KAROL / SZCZEPANOWSKI / URODZONY W KRAKOWIE W 1833 r. / ZMARŁ W MAJĄTKU SWOIM BEREZNICA / D. 1 MAJA 1885 r. / W SMUTKU POGRĄŻONA MATKA / PROSI POBOŻNYCH O ZDROWAŚ MARYA / ZA JCH DUSZE
płyta nagrobna
Epitafium Felixy i Karola Szczepanowskich
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany, trójnawowy, czteroprzęsłowy, z jednoprzęsłowym prezbiterium zakończonym wielobocznie. Do prezbiterium dostawione symetrycznie aneksy, od zachodu kruchta, w przyziemiu wieża flankowana dwiema klatkami schodowymi (pomieszczeniem gospodarczym?). Nawy oddzielone od siebie masywnymi filarami opilastrowanymi, z uproszczonymi kapitelami, podtrzymującymi arkady. Nawy i prezbiterium nakryte sklepieniem krzyżowym na gurtach, pięcioboczne zamknięcie prezbiterium sklepieniem parasolowatym. Nawę i prezbiterium oświetlają wysokie, prostokątne okna zakończone półkoliście z oknami trójrzędowymi dwuosiowymi, zakończonymi maswerkami. Układ komunikacyjny zaznaczony kamiennymi portalami o sfazowanych węgarach. Do kościoła prowadzą duże prostokątne drzwi, w kruchcie zakończone półkoliście. Tam też prostokątne wejścia do aneksów bocznych. W południowo-zachodniej ścianie prostokątne wejście zamknięte ściętym łukiem nadwieszonym. Takie samo wejście do aneksu południowego przy prezbiterium. Do aneksu północnego przy prezbiterium prostokątne wejście zamknięte łukiem odcinkowym, ujęte kamiennym portalem, zamkniętym półkoliście. Wejście w ścianie nawy południowej zaznaczone kamiennym portalem zamkniętym łukiem ostrym. W skrajnym przęśle nawy od zachodu chór muzyczny wsparty na dwóch filarach międzynawowych. W części chóru nad kruchtą wnęka otwarta kamienną rozetą. Fasada kościoła trójosiowa, dwukondygnacyjna, ujęta szkarpami z uskokami. Szkarpy z uskokami wydzielają także środkową oś fasady. W jej dolnej kondygnacji znajduje się kamienny portal główny, ujęty uskokowo ustawionymi półkolumnami i zakończony półkolistym tympanonem wypełnionym płaskorzeźbą ze sceną Zesłania Ducha Świętego. Powyżej wypełniona maswerkiem rozeta w profilowanej ramie. Między nią a biforium niewielki herb rodziny Potockich. Szczyt dekoruje fryz arkadkowy. W osiach bocznych wysokie, dwudzielne okna z maswerkiem. Budynek ustawiony na kamiennym cokole, oszkarpowany, z kamiennymi detalami, dekorowany fryzem arkadkowym, z otwartym od zewnątrz obejściem prezbiterium. W obejściu płaskorzeźbiona grupa Ukrzyżowania. Dachy kryte blachą – nawy i wieży dwuspadowe, przybudówek przy prezbiterium pulpitowe, nad obejściem i prezbiterium wieloboczne. Na kalenicy wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i wielobocznym dachem.
kościół
Kościół Zesłania Ducha Świętego
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny z kamienną mensą, z portatylem i kamiennymi bokami. Antepedium drewniane, obwiedzione profilowaną ramą z narożami wypełnionymi stylizowanymi liśćmi i wypukło rzeźbionym imieniem Marii pośrodku. Tabernakulum na planie półkola, wbudowane w strefę cokołu. Nastawa wsparta na podwójnym cokole, flankowanym masywnymi, półkolumnami, ustawionymi pod kątem; w drugiej strefie zdwojonymi, wspierającymi dwie pary ukośnie ustawionych pilastrów. W polu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI wieku, a na zasuwie dwa obrazy: pierwszy – św. Mikołaja z połowy XIX wieku, drugi – św. Józefa z 1901 roku, namalowany przez Antoniego Gramatykę. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego gzymsem o łuku wklęsło-wypukłym, po bokach ujęte ukośnie dostawionymi spływami wolutowymi. U szczytu zwieńczenia muszla palmetowa oraz dwa wazoniki na skrajach gzymsu. W polu zwieńczenia obraz z przedstawieniem Nauczania Marii, otoczony wicią roślinną. W partii zwieńczenia na filarach usadzone są rzeźby aniołków. Płyciny cokołów zdobi złocona, ryta dekoracja roślinna. Na trzonach pilastrów znajdują się sięgające do jednej trzeciej wysokości girlandy kwiatów. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy, detale i ornamentyka złocone. Portatyl kamienny, kwadratowy z napisem na przyklejonej kartce papieru „Anno Domini 1969 die 2 Maii excelentissimus Julianus Groblicki episcopus titularis Philadelphiensis in Arabia, auxiliuris Cracoviensis tabulam hanc consecravit et reliquis sanctorum martyrum Brittcii episcopi in et inclusit necnon sancti Prosperas”.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny z kamienną mensą z portatylem. Antepedium drewniane obwiedzione profilowaną ramą z narożami wypełnionymi stylizowanymi liśćmi i wypukło rzeźbionym monogramem IHS pośrodku. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, flankowane na przodzie parą kolumienek, zamknięte od góry profilowanym gzymsem. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płaskorzeźbionym kielichem z hostią w glorii. Nastawa wsparta na podwójnym, ukośnie ustawionym cokole, podtrzymującym parę zdwojonych filarów i stojących przed nimi parę kolumn. Podpory wspierają imposty i przerywany, wolutowy przyczółek, z usadzoną nań parą aniołków. W polu głównym, w prostokątnej ramie, zamkniętej łukiem nadwieszonym znajduje się obraz „Najświętsze Serce Pana Jezusa” z końca XIX wieku oraz obraz „Trójca Święta” z 1784 roku na zasuwie. Zwieńczenie w kształcie wklęsło-wypukłym, zamkniętym gzymsem utworzonym z dwóch wolut spiętych pośrodku muszlą palmetową. W polu środkowym obraz „Stygmatyzacja św. Franciszka”. W partii cokołu prostokątne płyciny zamknięte profilowanymi ramami z dekoracją floralną w polu, a górne części filarów zdobione ornamentem akantowym. Podpory ustawione na bazach, trzony gładkie, kapitele kompozytowe. Imposty zdobione stylizowanymi rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy, detale i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny ze zwieńczeniem, trójosiowy. Neogotycki na trapezowym postumencie. Mensa wsparta na dwóch kolumnach o schodkowych, bazach w formie ośmioramiennych gwiazd na siedmiobokach z wklęsłymi ramionami. Z każdego ramienia gwiazd strzeliście unosiła się ku kapitelowi wzdłuż trzonu służka, tworząc u dołu romboidalną, wklęsłą siatkę. Struktura ta zachowała się mniej niż w połowie na lewej kolumnie. Kapitel lewy ornamentalnie pokryty regularną siatką ze stylizowanych, suchych gałęzi, które tworzą trzy strefy pól ornamentalnych. Dolne przypominają ostre łuki, krzyżują się w nich gałęzie. Środkowe, romboidalne są puste a górne wypełniają sploty suchego akantu. Prawy kapitel posiada podobne podziały pól, różni się wypełnieniem górnej ze stref, gdzie przestrzeń całkowicie zajmują na przemian bujne winne grona oraz pochylające się kłosy zbóż. Zaplecek pod mensą, od frontu podzielono na sześć stref. Na dwóch zewnętrznych i dwóch środkowych znajdują się przedstawienia płaskorzeźbionych łuków okiennych z maswerkami. Druga płaszczyzna od lewej i prawej ozdobiona jest płaskorzeźbą roślinną. Ryzalitowana w części środkowej kondygnacja pierwsza stanowi tabernakulum na cokole. Zadaszenie spadziste pokryte różnorodnym zdobieniem, flankowane czworokątnymi filarami, na których kapitelach wspierają się ramiona ostrych łuków z wimpergami. Powyżej kapitele filarów stanowią blanki z których wyrastają ażurowe formy zbudowane z kilku esownic stylizowane na oset, zakończone profitkami. Widać wnętrze tabernakulum przez ażurowe, dwuskrzydłowe drzwiczki. Na lewych jest przestrzenna rzeźba Orła w koronie osadzona w nieznacznie uszkodzonej oprawie ze splotów gałęzi. Z prawej podobnie wykonane przedstawienie Pogoni Litewskiej. Konny rycerz ma złamany miecz. W centrum ołtarza w prostokątnej ramie znajduje się owalne pole wewnątrz otoczone ciasnym splotem guzowatych gałęzi. W środkowych punktach owalu z gałęzi wstawiono owalne płaskorzeźby z kości słoniowej ze scenami z życia Chrystusa. W samym środku niewielka rzeźba Jezusa Ukrzyżowanego. Ramę główną flankują postacie Ewangelistów po dwóch z każdej strony, jeden nad drugim, na postumentach i pod gotyckimi baldachimami, najwyższy jest okazalszy. Zwieńczenie ołtarza stanowi wysunięta balustrada zbudowana z ostrołukowych ramion ze sterczynami, centralne ramiona zbiegają się i łączą w sterczynę zakończoną krzyżem. Ołtarz flankowany strzelistymi formami z typowych dla neogotyckiej stylizacji elementami architektonicznymi, w które wkomponowano po jednej postaci świętych z każdej strony.
ołtarz

ołtarz

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Ołtarz główny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-123

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności