Matka Boska Pocieszenia
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło-wypukłej podstawie, zamkniętego nadwieszonym łukiem półkolistym, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia tronującą Madonnę z Dzieciątkiem. Maria zwrócona jest na wprost o nieznacznie przechylonej w lewo sylwetce. Skierowaną w trzech czwartych w prawo, lekko przechyloną głowę charakteryzuje owalna twarz o silnym modelunku światłocieniowym, wyrazistych łukach brwiowych, dużych oczach, długim, prostym nosie i wąskiej linii ust w odcieniu koralowym. Ciemne włosy rozdzielone są pośrodku głowy przedziałkiem. Partie szat Marii pokrywa metalowa osłona. Matka Boska ma na sobie srebrzoną suknię spiętą kameryzowanym paskiem, pod szyją jest zawiązana złocona chusta, a głowę, ramiona i nogi osłania srebrzony płaszcz zdobiony złoconym motywem wici roślinnej. Głowę Marii wieńczy zamknięta, kameryzowana korona podtrzymywana przez parę unoszących się po bokach aniołów. Prawą rękę składa na piersi, lewą unosi z wyprostowanym palcem wskazującym. Na kolanach Matki Boskiej leży zwrócone w lewo i spoglądające na nią Dzieciątko. Zaokrągloną twarz charakteryzują wyraziste łuki brwi, duże, ciemne oczy, lekko zadarty nos, kształtne usta i wyraźnie zaznaczony podbródek. Nagą sylwetkę Jezusa okrywa w partii bioder pokryte metalową osłoną, srebrzone perizonium. W prawej, złożonej na piersi dłoni trzyma gałązkę z dwoma kwiatkami czerwonej róży, lewą rękę wyciąga do góry, w kierunku dłoni Marii. Pod stopami Matki Boskiej jest złocony sierp półksiężyca, z tarczą słoneczną w formie rozety po lewej stronie kompozycji, poniżej srebrzone obłoki. Głowę Madonny okala krąg 12 gwiazd, po bokach, na wysokości ramion jest para wotów w kształcie serca. Tło wyłożone jest czerwonym aksamitem.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło-wypukłej podstawie, zamkniętego nadwieszonym łukiem półkolistym, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia tronującą Madonnę z Dzieciątkiem. Maria zwrócona jest na wprost o nieznacznie przechylonej w lewo sylwetce. Skierowaną w trzech czwartych w prawo, lekko przechyloną głowę charakteryzuje owalna twarz o silnym modelunku światłocieniowym, wyrazistych łukach brwiowych, dużych oczach, długim, prostym nosie i wąskiej linii ust w odcieniu koralowym. Ciemne włosy rozdzielone są pośrodku głowy przedziałkiem. Partie szat Marii pokrywa metalowa osłona. Matka Boska ma na sobie srebrzoną suknię spiętą kameryzowanym paskiem, pod szyją jest zawiązana złocona chusta, a głowę, ramiona i nogi osłania srebrzony płaszcz zdobiony złoconym motywem wici roślinnej. Głowę Marii wieńczy zamknięta, kameryzowana korona podtrzymywana przez parę unoszących się po bokach aniołów. Prawą rękę składa na piersi, lewą unosi z wyprostowanym palcem wskazującym. Na kolanach Matki Boskiej leży zwrócone w lewo i spoglądające na nią Dzieciątko. Zaokrągloną twarz charakteryzują wyraziste łuki brwi, duże, ciemne oczy, lekko zadarty nos, kształtne usta i wyraźnie zaznaczony podbródek. Nagą sylwetkę Jezusa okrywa w partii bioder pokryte metalową osłoną, srebrzone perizonium. W prawej, złożonej na piersi dłoni trzyma gałązkę z dwoma kwiatkami czerwonej róży, lewą rękę wyciąga do góry, w kierunku dłoni Marii. Pod stopami Matki Boskiej jest złocony sierp półksiężyca, z tarczą słoneczną w formie rozety po lewej stronie kompozycji, poniżej srebrzone obłoki. Głowę Madonny okala krąg 12 gwiazd, po bokach, na wysokości ramion jest para wotów w kształcie serca. Tło wyłożone jest czerwonym aksamitem.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło-wypukłej podstawie, zamkniętego nadwieszonym łukiem półkolistym, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia tronującą Madonnę z Dzieciątkiem. Maria zwrócona jest na wprost o nieznacznie przechylonej w lewo sylwetce. Skierowaną w trzech czwartych w prawo, lekko przechyloną głowę charakteryzuje owalna twarz o silnym modelunku światłocieniowym, wyrazistych łukach brwiowych, dużych oczach, długim, prostym nosie i wąskiej linii ust w odcieniu koralowym. Ciemne włosy rozdzielone są pośrodku głowy przedziałkiem. Partie szat Marii pokrywa metalowa osłona. Matka Boska ma na sobie srebrzoną suknię spiętą kameryzowanym paskiem, pod szyją jest zawiązana złocona chusta, a głowę, ramiona i nogi osłania srebrzony płaszcz zdobiony złoconym motywem wici roślinnej. Głowę Marii wieńczy zamknięta, kameryzowana korona podtrzymywana przez parę unoszących się po bokach aniołów. Prawą rękę składa na piersi, lewą unosi z wyprostowanym palcem wskazującym. Na kolanach Matki Boskiej leży zwrócone w lewo i spoglądające na nią Dzieciątko. Zaokrągloną twarz charakteryzują wyraziste łuki brwi, duże, ciemne oczy, lekko zadarty nos, kształtne usta i wyraźnie zaznaczony podbródek. Nagą sylwetkę Jezusa okrywa w partii bioder pokryte metalową osłoną, srebrzone perizonium. W prawej, złożonej na piersi dłoni trzyma gałązkę z dwoma kwiatkami czerwonej róży, lewą rękę wyciąga do góry, w kierunku dłoni Marii. Pod stopami Matki Boskiej jest złocony sierp półksiężyca, z tarczą słoneczną w formie rozety po lewej stronie kompozycji, poniżej srebrzone obłoki. Głowę Madonny okala krąg 12 gwiazd, po bokach, na wysokości ramion jest para wotów w kształcie serca. Tło wyłożone jest czerwonym aksamitem.

Matka Boska Pocieszenia

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Andrychów
Miejscowość
Rzyki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Jakuba Apostoła
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/24201
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
XVIII wiek
Technika i materiał
olej na desce; repusowanie (?), złocenie, srebrzenie, kameryzacja
Wymiary podstawowe
wysokość – około 225 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Jak odnotowano w kronice parafialnej „najwcześniejsze wiadomości o tym obrazie pochodzą z roku 1830, które wzmiankują że obraz ten już się znajdował w ołtarzu”. Na początku XX wieku „dawny obraz [Matki Boskiej Pocieszenia], którego suknia była wyłożona gipsem, złocona i srebrzona, w skutek wilgoci mocno był zniszczony, domagał się odnowienia. W roku 1923 ks. Prob. Karol Gelata podjął się obraz ten gruntownie zrestaurować. Suknia została sporządzona z blachy mosiężnej posrebrzanej i pozłacanej. Korona na głowie Matki Boskiej srebrna złocona i wyłożona kamieniami drogiemi. Tło wyłożone pluszem ciemno czerwonym. Około głowy Matki Boskiej umieszczono 12 gwiazd złotych. Suknia ozdobiona kamieniami. Twarz Matki Boskiej i Dzieciątka Jezus malowane na desce, odnowione”. Restauracja obrazu została przeprowadzona w krakowskim „Zakładzie dla Sztuki Kościelnej Franciszek Kopaczyński i Spółka” kosztem 2 milionów marek polskich. „Na ten cel parafianie ofiarowali srebrne korony austr. i nie żałowali datków pieniężnych”. Poświęcenie odresaturowanego obrazu odbyło się w uroczystość Matki Boskiej Gromnicznej, 2 lutego 1923. Dokonał go ksiądz Marcin Krzyska, proboszcz z Wieprza, natomiast mszy świętej przewodniczył ksiądz Klemens Tatara, proboszcz z Andrychowa.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło-wypukłej podstawie, zamkniętego nadwieszonym łukiem półkolistym, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia tronującą Madonnę z Dzieciątkiem. Maria zwrócona jest na wprost o nieznacznie przechylonej w lewo sylwetce. Skierowaną w trzech czwartych w prawo, lekko przechyloną głowę charakteryzuje owalna twarz o silnym modelunku światłocieniowym, wyrazistych łukach brwiowych, dużych oczach, długim, prostym nosie i wąskiej linii ust w odcieniu koralowym. Ciemne włosy rozdzielone są pośrodku głowy przedziałkiem. Partie szat Marii pokrywa metalowa osłona. Matka Boska ma na sobie srebrzoną suknię spiętą kameryzowanym paskiem, pod szyją jest zawiązana złocona chusta, a głowę, ramiona i nogi osłania srebrzony płaszcz zdobiony złoconym motywem wici roślinnej. Głowę Marii wieńczy zamknięta, kameryzowana korona podtrzymywana przez parę unoszących się po bokach aniołów. Prawą rękę składa na piersi, lewą unosi z wyprostowanym palcem wskazującym. Na kolanach Matki Boskiej leży zwrócone w lewo i spoglądające na nią Dzieciątko. Zaokrągloną twarz charakteryzują wyraziste łuki brwi, duże, ciemne oczy, lekko zadarty nos, kształtne usta i wyraźnie zaznaczony podbródek. Nagą sylwetkę Jezusa okrywa w partii bioder pokryte metalową osłoną, srebrzone perizonium. W prawej, złożonej na piersi dłoni trzyma gałązkę z dwoma kwiatkami czerwonej róży, lewą rękę wyciąga do góry, w kierunku dłoni Marii. Pod stopami Matki Boskiej jest złocony sierp półksiężyca, z tarczą słoneczną w formie rozety po lewej stronie kompozycji, poniżej srebrzone obłoki. Głowę Madonny okala krąg 12 gwiazd, po bokach, na wysokości ramion jest para wotów w kształcie serca. Tło wyłożone jest czerwonym aksamitem.

Zarys problematyki artystycznej

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem leżącym na jej kolanach to obecny w sztuce od średniowiecza schemat zwany „Mariae in throno”. Ów typ ikonograficzny staje się wyrazem królewskiej godności Marii oraz zobrazowaniem poglądów teologicznych, mówiących że „w wyniku wcielenia stała się ona Tronem Boga”. Przedstawienia Madonny z Dzieciątkiem często łączą w sobie kontekst macierzyństwa, jaki w pierwszej kolejności nasuwa się w odbiorze tego typu dzieł, z wątkiem pasyjnym, odnoszącym się do męki i śmierci Jezusa. Leżące na kolanach Marii Dzieciątko budzi bowiem pewne skojarzenia ze schematem przedstawień Piety, natomiast trzymana przezeń maleńka, różana gałązka z czerwonymi kwiatkami to oczywisty symbol cierpienia i przelanej krwi.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Bardzo dobry.

Streszczenie

Obraz Matki Boskiej Pocieszenia w ołtarzu głównym w kościele parafialnym w Rzykach powstał w XVIII wieku. Na początku XX wieku wizerunek został poddany gruntownej restauracji.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym na niewysokiej stopie w kształcie prostopadłościanu o ściętych narożach, przymocowanej do trzonu na rzucie ośmioboku, z gruszkowym nodusem pośrodku, ujętym u dołu parą, a u góry jednym pierścieniem, zwieńczonym pierścieniem i wałkiem. Czarę chrzcielnicy na rzucie koła, pokrytą polichromowanym wzorem geometrycznym, dołem zdobi płaskorzeźbiony motyw ornamentyki akantowej, górą obiega wałek, znajdujący się tuż pod lekko wywiniętym wylewem. Ażurowa czasza osadzona jest na niewysokiej podstawie na rzucie koła. Tworzą ją cztery kabłąki w postaci pary małżowin w kształcie litery „C”, wspierające zwieńczenie w formie zamkniętej korony. Struktura chrzcielnicy utrzymana jest w odcieniach bordo, ciemnej zieleni oraz beżu, detale oraz czasza są złocone i srebrzone. Całość osadzona jest na niewysokiej, drewnianej podstawie na rzucie koła, wspartej na czterech metalowych nóżkach.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem schodami od strony prezbiterium. Kosz jest na planie sześcioboku ze ściankami wydzielonymi pilastrami o trzonach w formie spływów wolutowych, zdobionych motywem kampanuli i cekinów. Pola ścianek wypełniają płyciny w kształcie stojącego prostokąta dołem zamkniętego gzymsem, górą łukiem wklęsło-wypukłym w formie ornamentu rocaille’owego. Umieszczono w nich płaskorzeźbione wizerunki czterech ewangelistów ukazanych w półpostaci. W dłoniach trzymają księgi lub zwoje oraz narzędzia pisarskie. U dołu każdej postaci znajduje się banderola z napisami (od lewej: „Św(ięty) Jan, Św(ięty) Łukasz, Św(ięty) Marek, Św(ięty) Mateusz”). Podstawę kosza obiega półwałek, natomiast podwieszenie, ujęte sześcioma spływami wolutowymi, zakończone jest dekoracyjną szyszką w kształcie osłoniętej liśćmi kiści winnej latorośli. Parapet ma formę pełnego belkowania wyłamującego się ponad wspierającymi go pilastrami. Prowadzące na ambonę schody są jednobiegowe, z balustradą w formie ścianki zdobionej 4 płycinami w kształcie stojących prostokątów zamkniętych górą i dołem ornamentyką rocaille’ową, ujętej na końcu spływem wolutowym. Flankowany parą ażurowych, ornamentowych uszaków zaplecek wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z płaskorzeźbionym, całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa Dobrego Pasterza. Baldachim jest na rzucie ośmioboku, jego podstawę obiega wyłamujące się na narożach belkowanie, którego dolną krawędź zdobi motyw lambrekinu, natomiast górną kartusze rocaille’owe z kratką regencyjną. W podniebiu polichromowany motyw pokrytego obłokami nieba z płaskorzeźbioną gołębicą Ducha Świętego pośrodku. Naroża baldachimu ujmują spływy wolutowe pokryte ornamentem cekinowym. Zwieńczenie ma formę kopuły, na której osadzona jest figura dmącego w złoconą trąbę archanioła Michała stojącego na niebieskiej, ugwieżdżonej kuli, dołem ujętej wieńcem srebrzonymi obłoków. Struktura ambony utrzymana jest w kolorze białym, pola płycin są marmoryzowane w odcieniach kremowym i pomarańczowym, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone oraz w kolorze bordowym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie kamiennej tablicy w kształcie leżącego prostokąta, przymocowanej w narożach czterema śrubami o zakończeniach w formie rozetek. W górnej partii, na złoconym, prostokątnym tle jest napis „ARTUR DRAPELLA”, natomiast poniżej: „*d(nia) 4. Grudnia r(oku) 1871, / +d(nia) 16. Lutego r[oku] 1892 / Drogi synu! / spij w spokoju.”.
płyta nagrobna
Epitafium Artura Drapelli
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna. Przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem ukazanej frontalnie, w całej postaci, w postawie stojącej, z ugiętymi w łokciach rękami; w prawej dłoni trzyma przed sobą berło, prawą obejmuje Dzieciątko. Twarz owalna, o jasnej karnacji, drobnych rysach, z wysokim czołem, okolona włosami spływającymi na ramiona i plecy. Na głowie złota otwarta korona (wtórna). Ubrana w długą suknię z długimi rękawami, zmarszczoną pionowymi równoległymi fałdami, przewiązaną w pasie. Na ramiona nałożony złoty płaszcz z błękitną podszewką, okrywający całą postać i odwijający się pod prawą ręką i przy podstawie okazałymi fałdami muszlowymi. Nagie Dzieciątko o pulchnym ciele siedzi na lewym przedramieniu Matki. Kulista głowa na krótkiej szyi okolona kędzierzawymi włosami. Prawą dłonią błogosławi, w lewej trzyma kulę.
rzeźba
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, z tyłu wydrążona. Całopostaciowe przedstawienie tronującej Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Maria, ukazana frontalnie, jako młoda kobieta, siedzi z rozstawionymi kolanami, z łukowato przegiętym w lewo tułowiem i głową lekko przechyloną w prawo. Ugiętymi w łokciach rękami podtrzymuje przed sobą Dzieciątko. Twarz Marii owalna, pełna, o jasnej karnacji, z szeroko rozstawionymi oczami, regularnymi łukami brwiowymi i refleksem uśmiechu na ustach. Głowę okrywa srebrzona chusta, opadająca na ramiona dwiema kaskadami rurkowatych fałdów, spod której widać krótkie brązowe włosy. Na głowie niski złoty diadem. Maria ubrana w długą srebrną, przewiązaną w pasie suknię, spod fałdów której widać czubki srebrnych butów. Na ramiona ma narzucony złocony płaszcz spięty na piersiach i okrywający kaskadami dekoracyjnych fałdów biodra i nogi Marii oraz ławę, na której siedzi. Nagie Dzieciątko o dużej głowie i wątłym ciele siedzi bokiem na kolanach Marii, twarz zwracając ku widzowi. Lewą ręką dotyka piersi Matki, w prawej trzyma błękitną kulę.
rzeźba
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Kościół, zwrócony w kierunku południowo-wschodnim, jest budowlą murowaną z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Długość bryły wynosi 35, a szerokość 16 metrów. Korpus nawowy jest trójnawowy i czteroprzęsłowy. Stosunkowo szerokie, jednoprzęsłowe, zamknięte półkoliście prezbiterium flankują dwie przyległości, z których jedna jest zakrystią. Na osi kościoła, w przedłużeniu północnego przęsła jest trójkondygnacyjna wieża, ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami, lekko wysunięta przed lico fasady. Od zachodu do korpusu przylega kaplica. Nawy przekryte są sklepieniami kolebkowymi wspartymi na filarach o prostokątnym przekroju oraz pilastrach. Przestrzeń prezbiterium od korpusu nawowego oddziela drewniana balustrada. Artykulację ścian na zewnątrz kościoła stanowią osadzone na niewysokim cokole pojedyncze, a w narożach pary lizen wspierających obiegający bryłę fryz, przerwany w partii wieży oraz gzyms. Do wnętrza prowadzą trzy otwory drzwiowe – jeden w elewacji północnej oraz dwa w północnej ścianie kaplicy bocznej. Dwuskrzydłowe drzwi w fasadzie ujęte są profilowanym portalem zamkniętym łukiem odcinkowym zwieńczonym krzyżem. Po bokach wejścia znajduje się para kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego usytuowane jest duże okno w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, górą ujęte gzymsem. Na wysokości drugiej kondygnacji znajduje się mniejsze okno, zamknięte półkoliście i ujęte prostym obramieniem z kluczem pośrodku oraz parą guttusów pod parapetem. Podobną formę mają cztery okna w ścianach trzeciej kondygnacji wieży, dodatkowo wpisane są one w prostokątne płyciny zamknięte rodzajem łuku kotarowego. W górnej partii wieży znajdują się cztery, okrągłe otwory okienne ujęte prostymi obramieniami zwieńczonymi kluczem. Wieżę wieńczy hełm z osadzoną na cebulastej kopule latarnią zwieńczoną drugą, mniejszą zakończoną krzyżem. Ściany korpusu nawowego i prezbiterium przeprute są prostokątnymi oknami zamkniętymi półkoliście, ujętymi prostym obramieniem z kluczem pośrodku. Okno na zakończeniu prezbiterium jest zamurowane. Okna wypełnione są witrażami, które w prezbiterium zawierają wizerunki Najświętszego Serca Matki Boskiej po prawej i Najświętszego Serca Jezusa po lewej stronie. Cykl witraży znajduje się także w oknach korpusu, po prawej stronie są to kolejno przedstawienia Matki Boskiej Bolesnej, Boga Ojca, św. Karola Borromeusza i św. Wojciecha, natomiast po lewej stronie – Męża Boleści, Ducha Świętego, św. Jana z Dukli oraz św. Stanisława. Kształt okien korpusu i prezbiterium został powtórzony w kaplicy bocznej, natomiast otwory okienne usytuowane w południowych ścianach przyległości flankujących prezbiterium są w kształcie stojących prostokątów. Korpus nawowy przekryty jest dachem dwuspadowym, wykonanym z blachy. Na wysokości pierwszego przęsła umieszczona jest wieżyczka na sygnaturkę, także obita blachą. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu jasnożółtym, cokół jest szary natomiast detal architektoniczny jest biały. Plac przykościelny, z wybrukowanymi alejkami i trawnikiem, otoczony jest ogrodzeniem z murowanych słupków i metalowych segmentów.
kościół
Kościół św. Jakuba Apostoła

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej, profilowanej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna, profilowana, złocona rama z rzeźbionym, ażurowym motywem ulistnionej wici, zwieńczona okrągłym medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest niemal na wprost. Przechyloną, zwróconą nieznacznie w trzech czwartych w prawo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagą klatkę piersiową Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione i złocone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafiru. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Na prawym policzku widoczne dwie ukośne linie blizn. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Pod szyją są trzy sznury korali i krzyż. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach, wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko, zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie, zdobioną aplikacjami w formie rozetek. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym, okalają nimby z wpisanymi w nie promieniami oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło jest srebrzone.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny, z prostopadłościenną podstawą z otworami na drążki. Na podstawie obrazy z przedstawieniem Chrystusa Błogosławiącego oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem otoczone drewnianą, profilowaną ramą zdobioną po bokach spłaszczonymi wolutami i zwieńczoną medalionem z monogramami „IHS” po jednej i „MARYA” po drugiej stronie, nad którym znajduje się zamknięta korona. Medalion ujmują c-kształtne elementy, a przestrzeń pod nimi wypełniają rozwinięte kwiaty. Na awersie Chrystus w półpostaci, który lewą rękę przyciska do piersi, a prawą unosi w geście błogosławieństwa. Na owalną twarz, duże ciemne oczy, wąski nos, niewielkie usta, wąsy oraz dzielącą się w dwa pukle brodę. Długie falowane włosy opadają mu na barki. Jest ubrany w żółtą suknię, przez prawy bark ma przerzucony czerwony płaszcz z zielonym podbiciem, wywinięty, łamiący się w obszerne fałdy. Wokół głowy postaci świetlisty nimb; tło stanowią niebieskie, skłębione obłoki. Na rewersie Matka Boska z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, w półpostaci, frontalnie, z głową delikatnie przechyloną w prawo, lewą ręką przytrzymując Jezusa. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, półprzymknięte oczy, wąski nos i szerokie usta, na głowie dekorowany pasem haftu, biały welon. Ubrana jest w czerwoną suknię z wąskimi rękawami i niebieski, podbity złotem płaszcz wywijający się przy prawej ręce. Dzieciątko siedzi, zwrócone w trzech czwartych w lewo, prawą ręką błogosławi, lewą dotyka dłoni Marii. Ma owalną, pulchną twarz o niebieskich oczach, małym nosie i ustach oraz jasne, falowane włosy. Jest ubrane w sukienkę białą górą, beżową dołem i przewiązaną fioletową szarfą w pasie; stopy bose. Postacie zostały ukazane na tle kamiennej balustrady, ponad którą widać rozłożyste drzewo i fragment ogrodu z kwitnący krzakiem róż po prawej stronie.
feretron

Chrystus Błogosławiący, Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Na awersie przedstawienie Matki Bożej Różańcowej oraz czterech świętych dominikańskich. Kompozycja dwustrefowa, wielopostaciowa. W górnej połowie obrazu ukazana Matka Boża z Dzieciątkiem na kolanach, siedząca frontalnie na obłokach, ze skrzyżowanymi nogami. Lewą ręką przytrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w bok, w dłoni trzymając różaniec. Twarz ma owalną, o małych oczach, krótkim nosie i drobnych ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi, na głowie ma biały, rozwiany welon, a na stopach sandały. Dzieciątko ukazane w pozycji półleżącej na kolanach Matki, zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w przeciwną stronę, w obu rękach wyciągniętych w lewo trzyma różaniec. Dzieciątko ukazane jako niemal nagie, w partii podbrzusza przesłonięte białą tkaniną. Postacie w górnej strefie ukazane są pośród obłoków, na tle rozjaśnionego brązowo-żółtego nieba. W dolnej strefie dwie pary klęczących świętych zakonników i zakonnic. Po lewej św. Dominik, a za nim niezidentyfikowany dominikanin. Obaj zwróceni w trzech czwartych w lewo, z głowami uniesionymi w górę. Dominik ma dłonie skrzyżowane na piersi. Obaj mają szczupłe twarze, o małych okrągłych oczach, krótkich nosach i pełnych ustach, okolone krótkimi włosami, z tonsurami na głowie. Obaj ubrani są w białe habity z kapturami i szkaplerzami, Dominik ma na ramiona narzucony czarny płaszcz. Na czole ma gwiazdę. Przed nim leży pies trzymający pochodnię w pysku. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska, za nią niezidentyfikowana święta. Obie zakonnice zwrócone w trzech czwartych w prawo, z uniesionymi głowami. Święta Katarzyna z wyciągniętymi przed siebie rękami. Zakonnice o szczupłych twarzach, z niewielkimi oczami skierowanymi w górę, prostymi nosami i pełnymi ustami. Ubrane są w białe habity ze szkaplerzami, czarne płaszcz i welony. Święta Katarzyna ma na głowie koronę cierniową, na dłoniach stygmaty. Przed nią, na ziemi leży lilia. Nad głowami świętych aureole. Postacie w dolnej strefie ukazane na tle pejzażu z pagórkami w oddali. Na rewersie obrazu przedstawienie św. Piotra i św. Pawła w całej postaci. W lewej części obrazu Piotr zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Prawą ręką przytrzymuje pionową belkę odwróconego krzyża, w dłoni trzyma dwa klucze, lewą rękę kładzie na piersi. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną siwymi, kręconymi włosami i brodą. Ubrany jest w niebieską tunikę oraz jasnobrązowy płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Na stopach ma sandały. W prawej części obrazu św. Paweł, ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowana wprawo. W lewej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, prawą przytrzymuje na boku księgę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długą brodą i jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w ciemnobrązową tunikę oraz czerwony płaszcz zarzucony na ramiona. Na stopach ma sandały. Wokół głów obu świętych nimby. Postacie ukazane na tle pejzażu. W górnej partii obrazu pośród obłoków, na tle rozświetlonego nieba Oko Opatrzności. Obraz ujęty wąską, profilowaną i srebrzoną ramą.
obraz

Dwustronny obraz: Matka Boska Różańcowa ze świętymi dominikańskimi oraz św. Piotr i św. Paweł

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna rama z rzeźbionym motywem wici winnej latorośli, zwieńczona medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Przechyloną głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na czole i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagi tors Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra, zdobiony motywem kwiatowym płaszcz. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafirowym. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym i okalają nimby z motywem promieni oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu czerwieni.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Matka Boska Pocieszenia", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-pocieszenia

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności