Najświętsze Serce Jezusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Chrystus ukazany do kolan, frontalnie, lewą ręką odsłania szatę z piersi, prawą wyciąga do przodu, w geście otwartej dłoni. Twarz ma pociągłą, o dużych oczach, długim nosie i pełnych ustach, okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz jasnymi włosami opadającymi na ramiona. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w białą, luźną tunikę, odsłaniającą tors oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię i otaczający postać. Na jego piersi unosi się gorejące serce w glorii promienistej. Na dłoniach ma ślady męki. Chrystus ukazany jest na cieniowanym zielono-granatowym tle. Obraz ujęty złoconą, szeroką ramą, dekorowaną rzeźbionymi rozetami.
Zdjęcie nr 2: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Chrystus ukazany do kolan, frontalnie, lewą ręką odsłania szatę z piersi, prawą wyciąga do przodu, w geście otwartej dłoni. Twarz ma pociągłą, o dużych oczach, długim nosie i pełnych ustach, okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz jasnymi włosami opadającymi na ramiona. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w białą, luźną tunikę, odsłaniającą tors oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię i otaczający postać. Na jego piersi unosi się gorejące serce w glorii promienistej. Na dłoniach ma ślady męki. Chrystus ukazany jest na cieniowanym zielono-granatowym tle. Obraz ujęty złoconą, szeroką ramą, dekorowaną rzeźbionymi rozetami.
Zdjęcie nr 3: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Chrystus ukazany do kolan, frontalnie, lewą ręką odsłania szatę z piersi, prawą wyciąga do przodu, w geście otwartej dłoni. Twarz ma pociągłą, o dużych oczach, długim nosie i pełnych ustach, okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz jasnymi włosami opadającymi na ramiona. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w białą, luźną tunikę, odsłaniającą tors oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię i otaczający postać. Na jego piersi unosi się gorejące serce w glorii promienistej. Na dłoniach ma ślady męki. Chrystus ukazany jest na cieniowanym zielono-granatowym tle. Obraz ujęty złoconą, szeroką ramą, dekorowaną rzeźbionymi rozetami.

Najświętsze Serce Jezusa

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Mogilany
Miejscowość
Gaj
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Mogilany
Parafia
Parafia Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
Gorejące Serce malarstwo XX wieku Najświętsze Serce Jezusa
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny
Identyfikator
DZIELO/01288
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1923 rok
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Wszystkie prawa zastrzeżone

Dzieje zabytku

Obraz Najświętszego Serca Jezusa został namalowany przez księdza Józefa Kaczmarczyka w Krakowie w 1923 roku.

Opis

Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Chrystus ukazany do kolan, frontalnie, lewą ręką odsłania szatę z piersi, prawą wyciąga do przodu, w geście otwartej dłoni. Twarz ma pociągłą, o dużych oczach, długim nosie i pełnych ustach, okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz jasnymi włosami opadającymi na ramiona. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w białą, luźną tunikę, odsłaniającą tors oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię i otaczający postać. Na jego piersi unosi się gorejące serce w glorii promienistej. Na dłoniach ma ślady męki. Chrystus ukazany jest na cieniowanym zielono-granatowym tle. Obraz ujęty złoconą, szeroką ramą, dekorowaną rzeźbionymi rozetami.

Zarys problematyki artystycznej

Ikonografia Najświętszego Serca Jezusa kształtowała się od XVIII wieku, począwszy od zaaprobowania przez Klemensa XIII nabożeństwa do tegoż (1765) i powstania jego pierwszych wizerunków autorstwa Pompea Batoniego. Jednak to wiek XIX był okresem największego kultu Serca Jezusowego, a za tym ukształtowania się jego jedynej dopuszczalnej ikonografii, ustalonej dopiero w 1891 roku, a więc wizerunku Chrystusa z unoszącym się na jego piersi gorejącym sercem. Autor obrazu w Gaju, Józef Kaczmarczyk, wykonał go według wzoru występującego w dziełach małopolskich już w XIX wieku, chociażby w wizerunkach Najświętszego Serca Jezusa Juliana Makarewicza z 1889 roku (pałac biskupi w Krakowie) czy malarza o nazwisku Olchowczyk z XIX wieku w kościele w Alwerni.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Drobne zabrudzenia w dolnej części obrazu.

Streszczenie

Obraz został namalowany przez księdza Józefa Kaczmarczyka w Krakowie w 1923 roku. Ikonografia Najświętszego Serca Pana Jezusa kształtowała się od XVIII wieku. Natomiast jedyny dopuszczalny typ wizerunku Najświętszego Serca Jezusa został ustalony dopiero w 1891 roku i przedstawiał Chrystusa z unoszącym się na jego piersi gorejącym sercem.

Bibliografia

Wiecheć Władysław, "Parafia Matki Bożej w Gaju", Kraków 2001
Klekot Ewa, "Najświętsze Serce Jezusowe – sceny z życia symbolu" , „Konteksty. Polska Sztuka Ludowa” , s. 55-66

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem przez drzwi od strony zakrystii. Kosz wieloboczny, na cokole, z podwieszeniem w postaci ośmiu kabłąków, zakończonych szyszką. Ścianki kosza wydzielone kolumienkami podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet. W polach nisze z płaskorzeźbionymi przedstawieniami ewangelistów. Po prawej stronie do kosza dobudowany ćwierćkolisty podest z pełną balustradą. Zaplecek wąski, ujęty dwiema kolumienkami stojącymi na wspornikach, podtrzymującymi imposty, na których stoją wazoniki. W dolnej części płycina. W polu obraz w formie stojącego prostokąta, ujęty ramą zakończoną muszlą, z przedstawieniem Chrystusa w typie Salvator Mundi. Baldachim na planie ośmioboku, w formie belkowania, na którym ustawione są kabłąki, podtrzymujące figurę anioła grającego na trąbie. Na podniebiu baldachimu figura gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze niebiesko-zielonym; kolumienki, profile i ornamentyka złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Figura anioła ukazana jest frontalnie, w kontrapoście, z uniesioną wysoko lewą ręką i dłonią w geście wskazującym oraz prawą ręką wysuniętą w bok. Twarz ma pociągłą, o wysokim czole, małych, migdałowatych oczach, nosie i otwartych ustach, okoloną krótkimi, falowanymi włosami. Anioł ubrany jest w białą tunikę ze złoconą lamówką, odsłaniającą połowę klatki piersiowej i prawe ramię oraz złocony, obfity płaszcz otaczający postać, ekspresyjnie drapowany, opadający na ziemię. Skrzydła ma złocone, złożone po bokach postaci. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Podstawa na rzucie koła, trzon w typie gruszkowatym. Czara w kształcie mocno spłaszczonej kuli pokrytej puklami z profilowanym brzegiem. Pokrywa dwustrefowa, strefy oddzielone gładką wklęską, dolna strefa puklowana, górna puklowna, ujęta od dołu fryzem z liści, zwężająca się ku górze, zwieńczona złoconą kulą z krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Tablica z czarnego marmuru w formie leżącego prostokąta, ujęta profilowaną ramą z piaskowca, zwieńczoną wolutowym szczytem z krzyżem. W polu inskrypcja „Pamięci / X(IĘDZA) TOMASZA LEŚNIAKA / PROBOSZCZA TEJ PARAFII / + 1871 / X(IĘDZA) FRANCISZEK LEŚNIAK / KANONIK KATEDR(Y) TARNOWSKIEJ”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Tomasza Leśniaka
Zdjęcie nr 1: Marmurowa tablica w kształcie leżącego prostokąta, ujęta kamienną, architektoniczną obudową w formie aediculi. Tablica u dołu zamknięta profilowanym gzymsem, z wspornikiem pośrodku, na którym znajduje się tarcza z godłem herbowym Ślepowron. Pole tarczy szrafowane poziomo i pomalowane na błękitny kolor, zaś elementy godła złocone (krzyże i pierścień). Tarcza nakryta hełmem prętowym z utrąconym klejnotem. Tablica flankowana korynckimi kolumienkami dźwigającymi belkowanie z gzymsem wyłamanym pośrodku półkoliście, zwieńczonym krzyżem. W podłuczu dwa medaliony z płaskorzeźbionymi wizerunkami zmarłych, dekorowane ornamentem roślinnym. W polu płyty inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PAMIĘCI / SZYMONA I ADAMA / SKORUPKA / PADLEWSKICH / PATRONÓW TEGO KOŚCIOŁA / + 1841 – +1879 / wdzięczny wnuk zarazem syn / Józef”.
płyta nagrobna
Epitafium Szymona i Adama Skorupka Padlewskich
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, tynkowany, orientowany, jednonawowy. Prezbiterium prostokątne, zamknięte trójbocznie, od północy przylega zakrystia na planie prostokąta. Nawa szersza od prezbiterium, na rzucie prostokąta, od południa dostawiona kaplica Matki Boskiej na planie prostokąta, od zachodu wieża na planie kwadratu z dwoma aneksami po bokach. Prezbiterium dwuprzęsłowe, nawa trójprzęsłowa, nakryte sklepieniami krzyżowo-żebrowymi o gurtach spływających na profilowane wsporniki. Otwór tęczowy w formie półkolistej arkady. Parapet chóru muzycznego drewniany, wsparty na dwóch filarach. Posadzka z płyt ceramicznych. Fasada wieżowa, jednoosiowa, trójkondygnacyjna, zwężająca się ku górze; dwie dolne kondygnacje na planie kwadratu, trzecia ośmioboku. Trzy ściany pierwszej kondygnacji wieży ujęte lizenami, zakończone profilowanym gzymsem z krenelażem oraz daszkiem pulpitowym. Na osi portal w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w opasce tynkowej z dwuskrzydłowymi drzwiami. Portal zamknięty od góry i po bokach uskokowym gzymsem z daszkiem pulpitowym. Nad portalem biforium. Trzy ściany drugiej kondygnacji wieży ujęte lizenami, zakończone profilowanym gzymsem z krenelażem oraz daszkiem pulpitowym. Na ścianach ślepe biforia we wnękach w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Trzecia kondygnacja zakończona profilowanym gzymsem z kostkowaniem, na ściankach otwory dzwonne w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, naprzemiennie ślepe i otwarte. Wieża nakryta dachem ostrosłupowym. Po bokach wieży dwukondygnacyjne aneksy na planie wieloboku, przekryte daszkami wielospadowymi. Nawa i prezbiterium oszkarpowane w narożach jedno i dwuuskokowymi szkarpami nakrytymi daszkami. Na elewacji południowej pięć otworów okiennych w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, z szerokim rozglifieniem. Na elewacji wschodniej dwa analogiczne okna, na północnej trzy. Nawa, kaplica i zakrystia nakryte dachami blaszanymi, dwuspadowymi, prezbiterium pięciospadowym.
kościół
Kościół Najświętszej Marii Panny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Przyścienną, wiszącą ambonę usytuowano przy łuku tęczowym na zachodniej ścianie prezbiterium. Ambona składa się z baldachimu, zredukowanego zaplecka, kosza oraz prowadzących do niej przyściennych schodów. Wykonana jest z drewna dębowego, bejcowanego i lakierowanego. Partie ornamentalne zostały wyzłocone lub też polichromowane na czerwono i niebiesko. Kosz uzyskał kształt ośmioboczny. Wieńczy go parapet w formie profilowanego gzymsu koronującego. Kolejne pięć boków kosza flankują spiralne kolumienki o liściastych kapitelach ustawionych na wysokich cokolikach, podtrzymujących imposty z pinaklami. Pole każdego boku ozdobiono maswerkowym baldachimem zwieńczonym wygiętą do przodu sterczyną zakończoną kwiatonem. Baldachimy wspierają smukłe kolumienki o liściastych kapitelach ustawione na wysokich cokolikach. Cokoliki kolumienek narożnych i tych podtrzymujących baldachimy wspierają się na łamanym cokole obiegającym cały kosz. Cokół dekorowany od spodu arkaturą złoconą i polichromowaną na czerwono i niebiesko oddziela górną część ambony od jej spodu. Spód ambony utworzono z spływów koncentrujących się na środku na ośmiobocznej, profilowanej opasce dekorowanej od góry stylizowanym motywem lilii heraldycznej, a od dołu stylizowanymi, złoconymi liśćmi winnej latorośli otaczającej dużą kiść winnego grona. Pod baldachimami na czterech bokach umieszczono wykonane w głębokim reliefie przedstawienia stojących ewangelistów. Piąty bok ambony, przylegający do schodów, zdobi zredukowany baldachim pod którym umieszczono złocony i srebrzony kwiat słonecznika. Każdy z ewangelistów stoi na niewielkim postumencie, ustawionym na głównym cokole. Na każdym postumencie widnieję imię przedstawionego ewangelisty. Na południowym boku kosza umieszczono św. Jan. Ukazany został frontalnie z głową ujętą w trzech czwartych w lewo. Ma on długie, falowane, brązowe włosy spływające na ramiona, głowę pochyloną w prawo, wzrok skierowany ku górze. W lewej ręce trzyma księgę, a w prawej, przyciśniętej do piersi pióro. Ubrany jest w długą zieloną tunikę, nakrytą czerwonym płaszczem. Po lewej stronie, u jego stóp widnieje czarny orzeł. Na kolejnym boku znajduje się św. Marek. Wyobrażono go frontalnie z prawą ręką w geście błogosławieństwa, natomiast w lewej trzyma rotulus. Ma on krótkie, brązowe włosy oraz brodę. Ubrany jest w niebieską tunikę odsłaniającą fragmenty bosych stóp i żółty płaszcz. Po lewej stronie przy jego nogach znajduje się lew. Na następnym boku ukazano frontalnie stojącego św. Mateusza. Ewangelista w lewej ręce przyciśniętej do piersi trzyma rotulus, a prawą opuszczoną wzdłóż tułowia wyciąga do przodu. Ma długie, brązowe, falowane włosy spływające na kark oraz brodę. Ubrany jest w blado różową tunikę i żółty płaszcz. Przy jego lewej stopie znajduje się uskrzydlona anielska główka. Dalej znajduje się także przedstawiony frontalnie św. Łukasz. Równocześnie prawą i lewą ręką podtrzymuje zamknietą księgę. Ma on łysiejące czoło i głowę otoczoną siwiejącymi włosami i brodą. Ewangelista ma na sobie brązową tunikę u spodu odsłaniającą fragmenty bosych stóp oraz bladoniebieski płaszcz przerzucony przez prawe ramię. U jego stóp, po lewej stronie, znajduje się wół. Na ambonę prowadzą ulokowane przy ścianie schody o dziesięciu stopniach. Ich balustradę artykułują kolumienki o liściastych kapitelach flankujące ażurowe, ostrołukowe arkady wypełnione u góry złoconym maswerkiem. Zaplecek ambony został zredukowany do szerokiej listwy dekorowanej stylizowaną ostrołukową arkadką. W jej górnej części wyobrażono dwie tablice Dekalogu z numerami przykazań: na jednej: I, II, III, IV, V; na drugiej: VI, VII, VIII, IX, X. Ponad amboną zawieszono wieloboczny baldachim zwieńczony ażurową wiązką spiętych razem pierścieniem zdobionych czołgankami prętów, tworzących dekoracyjny kwiaton wygięty do przodu. Boki baldachimu ozdobiono wycinanymi w desce maswerkami flankowanymi pinaklami, zwieńczonymi powyginanymi sterczynami. Niebieskie podniebie baldachimu zdobi srebrzone wyobrażenie gołębicy Ducha Świętego na tle złocistych promieni.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, trójosiowy. Mensa ołtarzowa skrzyniowa, prostopadłościenna z kamiennym portatylem, zamknięta profilowanym gzymsem podtrzymywanym przez cztery marmoryzowane kolumny. Antepedium dekorowane trzema płycinami: środkowa kwadratowa z krzyżem trójlistnym w czworoliściu, boczne z aplikowanym motywem winorośli i kłosów zbóż. Retabulum ustawione na predelli, trójosiowe o półkoliście zamkniętych wnękach zakończonych trójkątnymi szczytami, w polu których uskrzydlone główki anielskie w medalionach. Wnęka środkowa wyższa i szersza zamknięta dwuspadowym daszkiem, ujęta parą kolumn kompozytowych wspierających odcinki gzymsu. Wewnątrz obraz z przedstawieniem św. Rozalii. We wnękach bocznych pełnoplastyczne figury św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Nad wnęką środkową baldachim z figurą Chrystusa Zmartwychwstałego, po bokach pełnoplastyczne figury świętych. Predella dekorowana fryzem arkadkowym oraz płycinami z maswerkowaniem i rozetami, boki retabulum ujęte ażurowymi uszakami formowanymi z wici roślinnej. Półkoliste łuki wnęk zdobione arkadkami. Całość polichromowana na odcień ciemnobrązowy, detal architektoniczny i profilowania pomarańczowe oraz złocone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica z pokrywą ustawiona na dwustopniowym, kamiennym cokole na rzucie kwadratu. Stopa w formie ośmiokąta foremnego na kształt jednolalkowej tralki, trzon żłobkowany. Czara ośmioboczna, puklowana. Pokrywa na ośmiobocznej, profilowanej podstawie z uszami po dwóch bokach, na bocznych i tylnych kwaterach napis „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1923 FUNDAT RZEPA z BUGAJU”. Zwieńczona złoconą koroną, od dołu ujętą puklowaniem, na której ustawiona rzeźbiona, pełnoplastyczna scena Chrztu Chrystusa w Jordanie. Chrystus ukazany ze złożonymi rękami, stoi w wodzie, powyżej na skałach Jan Chrzciciel trzymający w lewej ręce wysoki krzyż, a w prawej konchę. Nad nimi wydłużona gloria z gołębicą Ducha Świętego. Tło sceny stanowi drzewo.
chrzcielnica
Chrzcielnica

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron Najświetsze Serce Jezusa

Zdjęcie nr 1: Fresk wkomponowany w arkadę zamkniętą półkoliście, w ścianie południowej prezbiterium, nad portalem do aneksu. Ukazuje siedzącą na tronie Matkę Boską z Dzieciątkiem na kolanach oraz klęczących i stojących przed nią od lewej proboszcza Józefa Krzemińskiego, rodzinę w stroju ludowym, Izabelę i Felicjana Szybalskich oraz chłopca z chorągwią w ręku.
polichromia ścienna

Adoracja Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Czworoboczne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, ujęte w dekoracyjną ramę ze zwieńczeniem oraz ażurową wicią akantowo-kwiatową po bokach, ustawiono na postumencie w kształcie leżącego prostopadłościanu dekorowanego profilami o wklęsłych bokach z wywiniętym ornamentem roślinnym. Całość przytwierdzonym do prostopadłościennego cokołu, profilowanego i fazowanego, przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia, wspartego na czterech rzeźbionych lwich łapach. Zwieńczenie uzyskało kształt półkolistego pola z krzyżem równoramiennym w otoku w środku, ujętego dekoracyjną ramą otoczoną na zewnątrz ażurowym ornamentem, zakończonego na szczycie krzyżem. Na awersie w polu obrazowym umieszczono obraz z adoracja św. Franciszka z Asyżu. Święty został ukazany frontalnie stojąc w centrum kompozycji na stopniu przed ołtarzem. Obie rozłożone ręce z widocznymi stygmatami ma uniesione w górze. Prawą zdaje się błogosławić klęczącą przed nim parę. Franciszek ma pociągłą twarz o jasnej karnacji z półprzymkniętymi oczami o spojrzeniu skierowanym na klęczących z wydatnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie włosy z wyciętą tonsurą oraz brązową broda. Ubrany jest w brązowy habit franciszkańskie przewiązany w pasie sznurem. Przed nim z prawej strony kompozycji klęczy kobieta z mężczyzną ujęci od tyłu w trzech czwartych w prawo. Oboje mają modlitewnie złożone dłonie. Mężczyzna ma ciemne włosy i zarost, ubrany jest w surdut. Kobieta ma krótko upięte włosy oraz czarną suknię z białym kołnierzykiem. Z lewej strony kompozycji stoi brodaty franciszkanin z tonsurą ujęty w profilu w prawo. W lewej ręce trzyma złożony habit, a w prawej sznur. Za Franciszkiem znajduje się prostopadłościenny ołtarz nakryty białym obrusem z ustawionym na nim krucyfiksem i czterema płonącymi świecami w wysokich lichtarzach. Tło dla ołtarza tworzy szarobeżowa wnęka flankowana dwiema lizenami. Na rewersie wyobrażono Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny. W centrum kompozycji znalazła się wyobrażona w całej postaci w mocnym kontrapoście Madonna stojąca na półksiężycu na obłokach. Maria obie dłonie ma skrzyżowane na piersiach. Jej głowa została ujęta w trzech czwartych w prawo. Jest to młoda dziewczyna o pociągłej twarzy, jasnej karnacji wydatnym nosie i pełnych ustach. Jej spojrzenie uniesionych oczu skierowane jest w górę. Głowę otaczają długie, brązowe włosy spływające na plecy oraz świetlista poświata z dwunastoma gwiazdkami. Niepokalana ubrana jest w białą suknię przewiązaną w talli oraz niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, którego poły opadają na obłoki. Ponad głową Marii dwa putta unoszą zamkniętą, złotą koronę. Po jej bokach na rozjaśnionym tle na obłokach wyobrażono dwie pary uskrzydlonych aniołków. Pozostałych pięć aniołków igra pośród obłoków poniżej półksiężyca, na którym wspiera się Maria.
feretron

Adoracja św. Franciszka z Asyżu, Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami Najświętszego Serca Jezusa oraz Najświętszego Serca Marii ustawiony na prostopadłościennej i profilowanej podstawie, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia w procesji. Obrazy umieszczone są w prostokątnych i profilowanych obramieniach, górne naroża ścięte ukośnie z uskokiem. Obramienia u góry i u dołu ram zdobione są rzeźbionymi wolutkami ze stylizowanymi liśćmi akantu. U szczytu ażurowe zakończenie złożone z dwóch stykających się wolut. Podstawa feretronu i boki polichromowane są na kolor zielony, obramienie po stronie Najświętszego Serca Marii malowane na kolor błękitny, a na odwrociu na kolor czerwony. Obrazy umieszczone są w szerokich ramach w kształcie stojących prostokątów o górnych narożach ściętych ukośnie z uskokiem. Rama dekorowana jest liśćmi bujnego akantu i złocona. Obraz przedstawiający Najświętsze Serce Marii w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach. W centrum kompozycji znajduje się serce oplecione ukośnie wieńcem z róż i przebite z prawej strony na wylot mieczem, u góry zakończone płomieniami spośród których wyłania się gałązka białej lilii. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca. Po drugiej stronie feretronu znajduje się obraz Najświętszego Serca Jezusa, oplecionego ukośnie koroną cierniową, z raną po lewej stronie, z której obficie sączą się strużki krwi. Serce zakończone jest płomieniami, spośród których wyłania się krzyż. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca.
feretron

Feretron Najświętsze Serce Jezusa i Marii

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym, ujęty w złoconą, profilowaną ramę. Kompozycja wielopostaciowa, dwustrefowa. W dolnej części obrazu przedstawiona grupa dwunastu apostołów skupionych wokół pustego grobu Marii, ukazanych na tle rozległego pejzażu z widocznymi w tle zabudowaniami oraz zamkiem. W górnej strefie ukazujące się w obłokach uskrzydlone główki anielskie. Grobowiec Marii kamienny, ustawiony na dwustopniowym podwyższeniu, ukazany skrócie perspektywicznym. Na pierwszym planie ustawieni częściowo tyłem św. Piotr ukazany jako starszy, siwy mężczyzna w granatowej szacie i brązowym płaszczu oraz św. Jan Ewangelista, który został przedstawiony jako młodzieniec o twarzy pozbawionej zarostu ubrany w obszerny, czerwony płaszcz. Nieco z lewej grupa kolejnych apostołów ze św. Pawłem w czerwonym płaszczu na czele. Postaci zwracają się w kierunku grobowca, zaglądając do jego wnętrza. Na dalszym planie kolejni uczniowie Chrystusa pochylający się nad grobowcem oraz wykonujący dynamiczne gesty, m.in. wskazujący na niebo. Wszyscy apostołowie, poza św. Janem Ewangelistą zostali ukazani jako brodaci, dojrzali mężczyźni o twarzach z widocznymi zmarszczkami. Kolorystka obrazu ciemna, ciepła z dominacją brązów i czerni.
obraz

Apostołowie u grobu Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym przedstawia scenę Chrztu Jezusa w Jordanie. Na pierwszym planie, po prawej stronie kompozycji znajduje się stojąca w lekkim kontrapoście postać Jezusa zwróconego nieznacznie w lewo. Jego postawę charakteryzuje lekko pochylona głowa z krótkim zarostem, o długich, falowanych włosach oraz skrzyżowane na piersiach ręce. Nagą sylwetkę osłania jedynie w partii bioder, sięgające połowy ud białe perizonium. Jezus stoi w płynącej środkiem kompozycji rzece. Po lewej stronie, na skalistym brzegu stoi zwrócony w trzech czwartych w prawo św. Jan Chrzciciel. Lekko pochyloną głowę charakteryzuje krótki ciemnobrązowy zarost i długie, opadające na plecy włosy. Nagą sylwetkę mężczyzny osłania w partii bioder perizonium wykonane ze skóry zwierzęcej. Prawą ręką podtrzymuje długą laskę w formie krzyża z banderolą z napisem: „Ecce Agnus Dei”, lewą, wyciągniętą nad głową Jezusa wylewa z małej, płaskiej miseczki wodę. Tło przedstawienia stanowi rozległy pejzaż z wzniesieniami, z widoczną na drugim planie murowaną zabudową oraz smukłymi drzewami palmowymi w głębi. Błękitne niebo zaczerwienione jest tuż nad linią horyzontu. Płaskorzeźbę ujmuje rzeźbiona na wzór retabulum ołtarzowego architektoniczna struktura. Podstawę tworzy wysoki cokół, ujęty parą kolumienek, którego pole wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło ściętych narożach. Na cokole osadzona jest część środkowa struktury, w formie prostokątnej arkady zamkniętej łukiem półkolistym, ujętej parą kolumienek oraz parą uszaków w postaci zamkniętych trójkątnie przypór. Struktura powyżej arkady przybiera formę frontonu budowli ze szczytem, jaki tworzy gzyms wieńczący w kształcie trójkątnego przyczółka, flankowany parą niewielkich pilastrów. Powyżej widoczna konstrukcja przypominająca pokryty dachówką dach pulpitowy. Zwieńczenie ma formę aediculi z arkadą z łukiem trójlistnym, ujętą parą kolumienek wspierających belkowanie z gzymsem w kształcie półkolistego łuku nadwieszonego. Dodatkowo po bokach aediculi znajduje się para przypór. Powyżej arkady w części środkowej przedstawiono płaskorzeźbione popiersie Boga Ojca. W arkadzie zwieńczenia jest figura anioła. Utrzymaną w odcieniach brązu strukturę zdobi złocona dekoracja ornamentalna w formie stylizowanych wici roślinnych i rozet.
płaskorzeźba

Chrzest Jezusa w Jordanie

Jak cytować?

Paulina Kluz , "Najświętsze Serce Jezusa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/najswietsze-serce-jezusa-19

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności