ołtarz boczny lewy
Zdjęcie nr 1: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 9: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 10: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 11: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 12: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 13: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 14: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 15: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 16: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 17: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 18: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.
Zdjęcie nr 19: Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.

ołtarz boczny lewy

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Brzeszcze
Miejscowość
Jawiszowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Dekanat
Osiek
Parafia
Św. Marcina
Miejsce przechowywania
kościół, północno-wschodni narożnik nawy
Identyfikator
DZIELO/13011
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
1877 rok
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Bielsko
Technika i materiał
drewno polichromowane, złocenie, rzeźbienie, masa gipsowa
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Neogotycki ołtarz dedykowany Najświętszemu Sercu Pana Jezusa został wykonany w 1887 roku w bielskiej firmie Gottlieba Mireckiego. W części centralnej umieszczono obraz Bożego Serca autorstwa Petra Bohuna z trzeciej ćwierci XIX wieku, a na zasuwie obraz Matki Boskiej Różańcowej z 1863 roku oraz późniejszy obraz z przedstawieniem św. Barbary.

Opis

Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę drewnianej i polichromowanej przyściennej struktury architektonicznej. Jest to założenie jednoosiowe i jednokondygnacyjne ze zwieńczeniem. Drewniana mensa wspiera się na prostopadłościennym drewnianym stipesie ołtarzowym flankowanym po bokach kolumienkami na wysokich cokolikach. Antepedium zostało podzielone obramionymi podłużnymi dwiema płycinami. Ich wewnętrzne krótsze boki są wklęsłe. W centrum pomiędzy płycinami znajduje się złocony czteroliść w owalu z wpisanym w środku krzyżem równoramiennym. Nastawa została ustawiona na zdwojonym cokole z przylegającym do niego na środku wielobocznym tabernakulum. Prostopadłościenne tabernakulum o ściętych narożach dekorowane jest płycinami ozdobionymi przenikającymi się ostrołukami z noskami. Drzwiczki zdobią litery alfa i omega. Górną część tabernakulum zamyka profilowany gzyms, natomiast dolną dekoruje pseudogotycki fryz z motywem czteroliścia wpisanego w romboidalną kratownicę. Podobny fryz znajduje się w dolnej cześć cokołu nastawy. Z kolei górną zdobią podłużne płyciny ze złoconą dekoracją maswerkową. Z cokołu wyrasta architektoniczna struktura utworzona z centralnej aediculi flankowanej parami kolumn o korynckich, złoconych kapitelach i czerwonych trzonach dekorowanych złotym ornamentem geometrycznym. Kolumny zostały ustawione na niewielkich postumentach. Podtrzymują one imposty z cokolikami z rozetami, z których wyrastają złocone, skręcone mniejsze kolumienki z fantazyjnymi kapitelami podtrzymującymi czworoboczne sterczyny przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. W dolnej części pomiędzy kolumnami zastosowano wydłużone płyciny zwieńczone trójbocznie z wpisanymi ostrołukami, wypełnionymi złoconym ornamentem astwerkowym. Natomiast w górnej części pomiędzy skręconymi kolumienkami oraz w tle arkady wieńczącej aediculę zastosowano płyciny dekorowane złoconymi ostrołukami z noskami. Ponad bocznymi płycinami wypiętrzono po bokach dwa mniejsze trójkątne szczyty zakończone pinaklami. Większy trójkątny szczyt, wypełniony obrazem z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wznosi się nad centralną aediculą zakończoną ostrołukowo. W górnej części ostrołuk aediculi wypełnia ażurowy fantazyjny maswerk. W aediculi znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a na zasuwach obraz Matki Boskiej Różańcowej i św. Barbary. Nastawę po bokach flankują pełnoplastyczne figury św. Dominika oraz św. Katarzyny Sieneńskiej. Całość polichromowana jest w odcieniach seledynowej zieleni, rozbielonej czerwieni oraz błękintawej szarości. Partie ornamentów i profile płycin są złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Nastawa ołtarza bocznego w Jawiszowicach prezentuje ciekawą transpozycję popularnych na przełomie XIX i XX wieku retabulów ołtarzowych inspirowanych sztuką gotycką. Tego rodzaju ołtarze były tworzone w oparciu o ogólnodostępne wzorniki, które były wykorzystywane przez lokalne warsztaty snycersko-rzemieślnicze, czego przykład stanowi zbliżony w swej formie architektoniczno-artystycznej do jawiszowickiego ołtarz główny w kościele parafialnym pw. Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Kozach z 1901 roku, wykonany przez rzeźbiarza Władysława Druciaka. Na uwagę zasługuje fakt wykorzystania w nastawie dobrej jakości pod względem artystycznym obrazów oraz wykonanych w masie gipsowej figur św. Dominika i św. Katarzyny Sieneńskiej, naśladujących bardzo popularne rzeźby sprowadzane z manufaktur w Tyrolu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Ostatnią konserwację nastawy w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku przeprowadzili Dorota i Bogusław Krówkowie z Krakowa.

Literatura

Z dziejów parafii Świętych Szymona i Judy Tadeusza w Kozach, red. T. Borutka, s. 411;
R. Kalinowski, Ecclesia Sancti Martini Jawiszowice, Kraków 2017, s. 89-90.

Streszczenie

Neogotycki ołtarz dedykowany Najświętszemu Sercu Pana Jezusa został wykonany w 1887 roku w bielskiej firmie Gottlieba Mireckiego. W części centralnej umieszczono obraz Bożego Serca autorstwa Petra Bohuna z trzeciej ćwierci XIX wieku, a na zasuwie obraz Matki Boskiej Różańcowej z 1863 roku oraz późniejszy obraz z przedstawieniem św. Barbary. Z czasów powstania ołtarza pochodzi obraz w zwieńczeniu z przedstawieniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny. Program ideowy nawiązujący do tajemnicy różańca św. uzupełniają figury św. Dominika i św. Katarzyny Sieneńskiej.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Grupa Ukrzyżowania składa się z pełnoplastycznych, całopostaciowych figur ustawionych na belce tęczowej. Pośrodku zamocowano polichromowany na ciemnobrązowo krzyż z realistycznie rzeźbioną figurą Chrystusa o plastycznie opracowanym modelunku muskulatury ciała. Postać do krzyża przytwierdzono za pomocą trzech gwoździ. Zbawiciel ma głowę pochyloną i złożoną na prawym barku. Posiada szeroką, owalną twarz o sumarycznie opracowanych rysach, półprzymknięte oczy, lekko rozchylone usta i krótki, ciemnobrązowy zarost. Długie, ciemnobrązowe, falowane włosy opadają mu na plecy i na prawy bark. Na głowie znajduje się zielona, cierniowa korona, spod której ciekną stróżki krwi. Nieproporcjonalnie długie ramiona ułożone zostały w płytkim, U-kształtnym zwisie z zaznaczonymi ścięgnami i żyłami na przedramionach. Dłonie o zaciśniętych palcach przybito dwoma gwoździami, spod których ciekną strużki krwi. Klatkę piersiową ukształtowano z wyraziście zaznaczoną linią żeber i raną w boku ze strugami krwi. Na biodrach umiejscowiono krótkie, złocone perizonium z festonem przy prawym boku. Jego zwichrowane draperie zostały ułożone horyzontalnie. Chrystus ma zgięte w kolanach nogi z założoną prawą stopą na lewą przybite jednym gwoździem. W górnej partii pionowej belki krzyża zawieszono biały titulus w formie banderoli z napisem: "INRI". U stóp krzyża, po lewej stronie, na niskiej, prostopadłościennej podstawie, ustawiono rzeźbę klęczącej św. Marii Magdaleny. Święta jest zwrócona profilem w prawo. Jej owalną twarz charakteryzują sumarycznie opracowane rysy. Ma długie brązowe, lekko falowane włosy opadające na plecy. Ubrana jest w długą, srebrzystobłękitną, drobno fałdowaną suknię związaną srebrnym paskiem. Oburącz ujmuje pionową belkę krzyża. Tuż obok niej, na lewo, na niskiej, prostopadłościennej podstawie ustawiono figurę stojącej frontalnie Matki Boskiej Bolesnej. Jej nieznacznie odchyloną głowę charakteryzuje owalna, szeroka twarz o sumarycznie opracowanych rysach i wzroku skierowanym ku górze. Maria ubrana jest w długą srebrzyścieczerwoną suknię przewiązaną złotym paskiem i osłaniający głowę, plecy i prawe ramię, drobnofałdowany srebrzysty płaszcz. Ręce trzyma złożone w geście modlitwy. Po prawej stronie krzyża na niskiej, prostopadłościennej podstawie zamocowano stojącą figurę św. Jana Ewangelisty, ujętego frontalnie w nieznacznym kontrapoście. Święty ma lekko odchyloną do tyłu, zwróconą w trzech czwartych w lewo głowę. Charakteryzuje ją owalna, szeroka twarz o sumarycznie opracowanych rysach. Na plecy opadają mu długie, falowane, brązowe włosy. Jan ubrany jest w długą, srebrzystozieloną tunikę i przerzucony przez prawe ramię i podtrzymywany lewym przedramieniem złocistoochrowy płaszcz. Ręce trzyma skrzyżowane na piersiach. Z tyłu titulusa widnieje napis: Malował Jan i Ludwik, bracia Stankiewicze 1913. Napis widoczny jest także na górnej płaszczyźnie z tyłu krzyża: Malował 1913. Belka tęczowa jest prostopadłościenna, o profilowanych dolnych narożach. Polichromowano ją w odcieniach zieleni, czerwieni i żółci. Na środku widnieje flankowany parą złoconych krzyżyków złocony z przodu napis: + OTO BARANEK BOŻY KTÓRY GŁADZI GRZECHY ŚWIATA +; z tyłu: RENOVATUM A[nno] D[omini] 1913 + 1953 + 1983 + 2013
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Na niebieskim, drewnianym krzyżu o ramionach wykończonych profilowanymi, złoconymi listwami zawieszono pełnoplastyczną rzeźbę ukrzyżowanego Chrystusa. Ponad jego głową przytwierdzono złocony titulus w formie krótkiej, wygiętej, podłużnej banderoli z inskrypcją "IN / RI". Ukrzyżowany Chrystus o jasnej karnacji ciała ma ukośnie wyciągnięte, sztywne ręce o przybitych do krzyża dłoniach oraz założoną nogę prawą na lewą, przytwierdzone jednym gwoździem. Jego ciało jest szczupłe. Ukrzyżowany ma zapadniętą klatkę piersiową, podkreślone żebra i obojczyk. Głowa Jezusa w zielonej koronie cierniowej opada na prawe ramię. Twarz otacza krótki brązowy zarost oraz długie brązowe włosy przykrywające kark i opadające na prawe ramię. Zbawiciel ma zamknięte oczy, prosty nos i wąskie usta. Na czole, szyi, ramionach, przy przebitym boku, dłoniach i stopach oraz na nogach widoczne są stróżki krwi. W partii bioder ciało Chrystusa okrywa przewiązane, złocone perizonium przechodzące w rozwiany feston przy prawym boku.
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna wolnostojąca figura przedstawia w całej postaci uskrzydlonego anioła. Został on ujęty frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych zwróconą w prawo w lekkim skłonie. Stoi on na złocistym obłoku mając lewą nogę lekko zgiętą w kolanie i wspartą o obłok. Anioł obie ręce ma uniesione ku górze na wysokości piersi. Układ palców prawej ręki wskazuje, iż mógł w niej coś trzymać, natomiast lewa dłoń ujęta jest w geście wskazującym. Postać charakteryzuje pociągła, młodzieńcza twarz o jasnej karnacji z nieznacznie zmarszczonymi brwiami, prostym nosem i półotwartymi ustami. Jego głowę okalają modelowane brązowe włosy sięgające karku. Złocone skrzydła anioła są rozpostarta z charakterystycznym mocnym wycięciem i mięsistym modelunkiem piór ułożonych wertykalnie. Anioł ubrany jest w sięgającą ziemie złoconą tunikę odsłaniającą bose stopy obute w wysokie sandały. Ekspresyjnie udrapowana tunika ma krótkie rękawy sięgające łokci.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Drewniany kościół pw. św. Marcina w Jawiszowicach jest budowlą orientowaną, wzniesioną na zrąb. Do węższego prezbiterium zamkniętego trójbocznie przylega szersza nawa na rzucie zbliżonym do kwadratu. Od północy przy prezbiterium wybudowano zakrystię na planie wydłużonego prostokąta, a od zachodu wieżę w konstrukcji na słup na rzucie kwadratu. Zwieńczono ją izbicą z baniastym hełmem z latarnią. W przyziemiu wieży urządzono kruchtę. Nawę z prezbiterium nakryto jednokalenicowym dachem z więźbą w układzie storczykowym z przypustnicami (nadbitkami). W węższej części prezbiterialnej dach wsparty jest na trójkątnych zastrzałach widocznych na zewnątrz. Nad prezbiterium wznosi się sygnaturka w formie latarni z baniastym hełmem zwieńczonym krzyżem. Bryłę kościoła w całości otaczają arkadowe soboty z drewnianymi parapetami i z prześwitami wypełnionymi półprzeźroczystą pleksą. Na wysokości wejścia południowego do kościoła linię sobót wysunięto do przodu, dzięki czemu powstała pseudokruchta nakryta dachem siodłowym. Zarówno dach kościoła, jak i zakrystii, sobót oraz hełmy wieży i sygnaturki pokryte są gontem. Ściany nawy i prezbiterium utworzone z poziomo układanych bali przepruwają prostokątne okna z wpisanym łukiem półokrągłym, stanowiącym część stolarki okiennej. Na osi prezbiterium za ołtarzem głównym wycięto okulus. Wnętrze kościoła w nawie nakrywa płaski strop ze skośnym szalowaniem po bokach, a w prezbiterium pozorne sklepienie kolebkowe. Prezbiterium od nawy oddziela półokrągła tęcza z profilowaną belką, na której umieszczono grupę Ukrzyżowania. Całość wnętrza zdobi wielobarwna, ornamentalno-figuralna polichromia. Podłogę świątyni wyłożono kamiennymi płytami. W zachodniej części nawy urządzono chór muzyczny wsparty na dwóch drewnianych filarach z klatką schodową usytuowaną w południowo-zachodnim narożniku. Na chórze ustawiono prospekt organowy. Do wnętrza kościoła prowadzą dwa wejścia - od zachodu poprzez kruchtę w przyziemiu wieży oraz od południa z drewnianym portalem zamkniętym łukiem odcinkowym. Drewniany portal zamknięty łukiem odcinkowym prowadzi także z prezbiterium do zakrystii. Wypełniają go obite metalowymi płycinami i listwami drzwi. Własne wejście na zewnątrz posiada także zakrystia. Wnętrze prezbiterium w części wschodniej wypełnia architektoniczny ołtarz główny. Na ścianie północnej prezbiterium przy łuku tęczowym zawieszono ambonę, do której schody prowadzą z zakrystii. Pod skosem po obu stronach łuku tęczowego w narożnikach nawy ustawiono dwa ołtarze boczne, a pod chórem muzycznym dwa konfesjonały. W nawie stoją dwa rzędy ław kościelnych, a na jej ścianie północnej zawieszono na półeczkach feretrony procesyjne. Kościół otacza droga procesyjna wyłożona kamiennymi płytami, a cmentarz przykościelny zamyka drewniany parkan z dwiema bramkami wejściowymi.
kościół
Kościół św. Marcina
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie wydłużonego prostokąta przedstawia stojącą w całej postaci w nieznacznym kontrapoście bł. Salomeę na tle górzystego krajobrazu. Błogosławiona została ukazana frontalne ze złożonymi na piersi dłońmi do modlitwy, z lekkim przechyleniem głowy w prawą stronę. Salomea ma pociągłą twarz o rumianych policzkach, wydatny prosty nos i mięsiste wargi. Jej głowę otacza kolisty nimb. Ubrana jest w strój klaryski z zakonnym welonem na głowie i podwiką pod szyją. Na ramionach ma narzucony płaszcz spięty pod szyją, odsłaniający habit ze szkaplerzem przewiązany w talii sznurem zakończonym krzyżykiem. Przy ziemi spod habitu widoczne są czubki butów. Całą postać okrywa drewniana, płaskorzeźbiona, złocona i srebrzona sukienka wotywna, która najprawdopodobniej powtarza pierwotny układ szat bł. Salomei. W lewym rogu obrazu u stóp błogosławionej leży złocona, drewniana korona zamknięta. Salomea stoi na trawiastym gruncie. Za nią rozpościera się górzysty krajobraz utrzymany w tonacji błękitno-różowej z widocznym fragmentem jeziora okrytego mgłą. Ponad górami przedstawiono niebo z bladoniebieskimi obłokami oraz wyraźnie zaznaczoną światłością jaśniejącą ponad głową błogosławionej.
obraz
Bł. Salomea
Zdjęcie nr 1: Obraz ma kształt prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujęty jest w złoconą i srebrzoną profilowaną ramę z charakterystyczną koronką biegnącą przy jej wewnętrznej krawędzi. W centrum przedstawienia ukazano stojącą nad podwyższeniu Matkę Boską trzymającą na lewej ręce małego Jezusa, a w prawej zapaloną świecę. Pociągła twarz Madonny charakteryzuje się wyrazistymi oczami, prostym nosem i pełnymi ustami. Matka Boska ubrana jest we wzorzystą, plisowaną karminową suknię, dekorowaną u spodu i pod szyją złotym obszyciem. Suknia spięta jest w talii. Na głowie Marii widoczny jest błękitny maforion okrywający jej ramiona i opadający do ziemi. Spod niego widać jej brązowe włosy. Z kolei na nim, spod zamkniętej złotej korony, uwidacznia się koronkowa chusta. Głowę Marii otacza dwanaście czerwonych gwiazd. Trzymane Dzieciątko szczelnie jest owinięte w biało-niebieskie powijaki. Owalną twarz o wyrazistych oczach i ustach otaczają krótkie brązowe włosy. Wokół głowy widoczny jest promienisty nimb. Trzymana przez Marię świeca gromniczna w górnej części dekorowana jest bukiecikiem kwiatów. Z dwóch stron dwustopniowego podwyższenia, na którym stoi Madonna, wyobrażono dwie wazy o fantazyjnie dekorowanych czaszach, wypełnione biało-czwerwonymi różami oraz chabrami. Nad Matką Boską w górnej części obrazu ukazano wyłaniającego się z niebios w półpostaci Boga Ojca, który z rozpostartych ramion zdaje się wypuszczać gołębicę Ducha Świętego. Twarz Boga Ojca okala siwiejąca broda oraz włosy. Ubrany jest w niebieski płaszcz narzucony na białą tunikę, z której widoczne są tylko rękawy. Jego głowę otaczają potrójne promienie oraz trójkąt. Duch Święty unoszący się ponad Madonną został przedstawiony w promienistej glorii. Po obu stronach Boga Ojca widoczne są dwie pary uskrzydlonych głów anielskich namalowanych na obłokach. Z kolei poniżej po obu stronach Matki Boskiej z Dzieciątkiem unoszą się całopostaciowo przedstawieni dwaj aniołowie. Anioł z prawej strony trzyma wiklinowy koszyk z parą synogarlic. Okryty jest tylko przerzuconą przez ramiona i biodra czerwoną tkaniną. Z kolei anioł po przeciwnej stronie trzyma dymiącą kadzielnicę. Co jest charakterystyczne, anioł ten nie ma skrzydeł.
obraz
Matka Boska Gromniczna

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta z czarnego marmuru w formie stojącego prostokąta, ujęta grubą ramą z piaskowca z czterema uszakami, zakończona szczytem z anthemionem. W partii szczytu tarcze z godłami herbów Pelikan i Trąby, zwieńczone otwartą koroną, ujęte skręconym akantem. W polu tablicy złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / AUGUSTYNA ROZWADOWSKIEGO / + 1. MARCA 1813. / TERESY z ROZWADOWSKICH / FERENCOWEJ / + 1. MARCA 1816. / MARYI z OPOLSKICH / ROZWADOWSKIEJ / + 28. CZERWCA 1829. / ANTONIEGO ROZWADOWSKIEGO / + 12. LUTEGO 1837. / ROZALII z ROZWADOWSKICH / FOLTAŃSKIEJ / + 5. SIERP(NIA) 1847. / FRANCISZKA FOLTAŃSKIEGO / POCHOWANEGO W KRZĘCINIE, + 2. LUTEGO 1849. / STEFANII FOLTAŃSKIEJ / + 26. LUTEGO 1854. / SPOKÓJ ICH DUSZOM. / Pomnik ten poświęca ANTONINA / z FOLTAŃSKICH DZIĘGIELOWSKA / 1877”.
płyta nagrobna
Epitafium rodzin Rozwadowskich i Foltańskich
Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza i prowadzących do niego jednobiegowych schodów z balustradą, zaplecka oraz baldachimu. Wieloboczny kosz ustawiono na profilowanym, łamanym cokole. Poniżej widoczne jest podwieszenie utworzone ze zmniejszających się profilów układających się w spłaszczony stożek. Boki kosza artykułowano za pomocą diagonalnie ustawionych filarków na cokolikach podtrzymujących imposty z profilowanym i łamanym belkowaniem. Trzony filarków ozdobiono prostokątnymi płycinami z rozetą w środku. Płaszczyzny pomiędzy filarkami udekorowano prostokątnymi płycinami obwiedzionymi obramieniami z wolich oczu z geometryzowanym, płaskorzeźbionym ornamentem roślinno-kwiatowym w polu. Płyciny pomiędzy impostami przy górnych krawędziach ozdobiono ornamentem kostkowym. Zaplecek ambony ujęto dwoma pilastrami o płaskich głowicach zdobionych motywem stylizowanych liści. Trzony pilastrów przedzielono na środku medalionem z rozetą i dwiema palmetami. Pomiędzy pilastrami umieszczono pole obrazowe w kształcie wydłużonego prostokąta o ściętych narożach w części górnej. W polu znajduje się obraz z całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa jako Dobrego Pasterza. Ponad zapleckiem zawieszono wieloboczny baldachim utworzony z łamanego, profilowanego belkowania i podwieszonego lambrekinu, zwieńczony wielobocznymi spływami, na szczycie których umieszczono na poduszce zamkniętą księgę, a za nią na obłokach w otoczeniu promieni dwie tablice Dekalogu. Strukturę architektoniczną ambony polichromowano w kolorze opalizującej zieleni, profile, ornamenty wyzłocona, a tablice Dekalogu i obłoki posrebrzono.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta, przymocowana do ściany czterema śrubami, znajdującymi się w narożach. Wzdłuż krawędzi złocona ramka. W polu złocona inskrypcja: „Tutaj spoczywa / ELEONORA z REMERÓW KEMPNER / WNUCZKA BARBARY LISICKIEJ / FUNDATORKI TUTEJSZEGO KOŚCIOŁA / zmarła w 60 roku życia d(nia) 5/I 1877. / Prosi o westchnienie do Boga.” Ponad inskrypcją złocony krzyż.
płyta nagrobna
Epitafium Eleonory Kemper
Zdjęcie nr 1: Feretron obustronny, z przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa malowanym na blasze i na odwrocie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy malowanej na drewnie. Rama w kształcie pionowego prostokąta, zamkniętego łukiem w ostry grzbiet. Przy dolnej krawędzi umieszczone ażurowe zwoje ornamentu roślinnego, ujęte postumentami, w których wydrążono prostokątne otwory do wsuwania drążków. Feretron ustawiony na dwóch nóżkach. Po bokach ustawione profilem postacie na konsolach, ponad nimi znajdują się ażurowe baldachimy ze sterczynami. Rama łuku wieńczącego ozdobiona stylizowanym astwerkiem. Całość zwieńczona jest krzyżem. Na awersie obrazu przedstawienie Chrystusa w całej postaci, stojącego na globie pośród obłoków, zwróconego w trzech czwartych w prawo, z obiema rękoma uniesionymi ku górze. Jego twarz jest pociągła, o łagodnych rysach, okolona brodą i włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w czerwoną tunikę, ze złotą lamówką oraz niebieski płaszcz, o żółtej podszewce. Na jego piersi znajduje się gorejące serce w glorii promienistej. Z drugiej strony feretronu przedstawienie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy o ikonografii zgodnej ze schematem.
feretron
Feretron z obrazami Najświętszego Serca Jezusa i Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta. Kompozycja podzielona jest na dwie sceny, wzdłuż dolnej krawędzi pole z napisem. W lewej części przedstawienia ukazane wnętrze sali tronowej. Po prawej stronie Władysław Warneńczyk, siedzący na tronie ustawionym na trójstopniowym podwyższeniu, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako młodzieniec, z jasnymi włosami, w białej tunice oraz jasnoróżowym płaszczu podbitym gronostajem, na głowie ma koronę otwartą, w lewej ręce trzyma berło. Nad nim zawieszony zielony baldachim, z fragmentem tkaniny przymocowanej do kolumny, stojącej obok. Przed królem, na stole nakrytym niebieską tkaniną młody mężczyzna spisuje piórem dokument. Ukazany jest frontalnie, z głową skierowaną w lewo. Przedstawiony jako młody mężczyzna z jasnymi włosami, ubrany w żółtą szatę i jasnoróżowy płaszcz. Druga scena ukazana we wnętrzu kościoła w Gdowie. Po prawej stronie ołtarz główny zwieńczony glorią, z obrazem Matki Boskiej Gdowskiej. Przed nim ksiądz przedstawiony tyłem z uniesionymi w górę rękami, w których trzyma hostię. Ubrany jest w białą albę i jasnoróżowy ornat z niebieską kolumną. Po jego lewej stronie klęczy ministrant, ukazany tyłem, z uniesioną prawą ręką, w której trzyma dzwonek. Ubrany jest w czerwoną tunikę i białą komżę. W lewej części sceny klęczący mężczyzna, zwrócony profilem w lewo, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, wyciągniętej do przodu trzyma dokument. Ukazany jest jako starzec z siwymi włosami i brodą oraz łysiną na głowie. Ubrany jest w jasnoniebieską tunikę oraz niebieski płaszcz. U dołu obrazu wierszowany czarny napis na białym tle objaśniający przedstawione sceny: „Na dowód tedy powinnej wdzięczności / Pisze Przywilej przytomnej wieczności / Sosien trzydzieści Dębów pięć dotego / Grubych siedemnaście jelenia rosłego / By niepołomski Starosta tameczny / Tu miejscu temu na pożytek wieczny / Odwoził drzewo jelenia i grzywny / O jak Bóg zawsze w swoich sprawach dziwny / Tenże Przywilej potym jak był dany / Wlat półtorasta był Aprobowany / Odtąd jak zginał ani wiedzieć zgoła / Czyli oddany czy wzięty z Kościoła / Niechciał utaić Bóg Maryi Cudu / Dowiadomości w Polsce swego ludu / Wraca Przywilej Cudem znaleziony / By honor Panny był znowu wsławiony / Peregryn jakiś Bóg wie jak się zowie / Zubioru prostak jednak grzeczny w mowie / Wdom Lubomirskich gdy się wsłużbie został / W pańskich papierach w Gdańsku tego dostał / Myślałem mówi zawsze o tym Gdowie / Azali przecie kto mi o nim powie / Więc wszedszy w kościół o Obraz się pyta / Przed nim klęknąwszy za piersi się chwyta / Wyjmuje Prawo wraca Kościołowi / Kładzie na Ołtarz Księdzu Plebanowi / Który gdy chce mu dać pieniędzy cosi / Przyjąć nie chce o momento prosi / Więc gdy u dworu IKM toprawo uznano / Na złotych osiemset tam redukowano / Które niech będzie Bóg pochwalon zato / Zawsze oddają już dwunaste lato. 1877” oraz „odnowiono napis i obrazy 1948r(oku) Wład(ysław) Porabik”.
obraz
Historia zapisu Władysława Warneńczyka na rzecz kościoła w Gdowie
Zdjęcie nr 1: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Biały Kościół, na północ od głównej drogi z Krakowa do Olkusza. Teren wokół niego jest otoczony wysokim, kamiennym murem, otynkowanym. Główne wejście znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami, flankowanymi przez cztery masywne filary, zdobione ostrołukowymi blendami. Na szczycie filarów ustawione są rzeźby św. Mikołaja i św. Stanisława oraz dwa wazony płomieniste po bokach. Na południowy zachód od kościoła wybudowana jest w ogrodzeniu kaplica. Ponadto w murze są jeszcze trzy wnęki, przykryte daszkami, w których umieszczone są figury. Kościół jest orientowany, murowany, otynkowany. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone prostą ścianą i nakryte pozornym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, nakryta drewnianym stropem z kasetonami, oddzielona od prezbiterium szeroką ostrołukową arkadą w ścianie tęczowej. Od południa do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta zakrystia ze sklepieniem beczkowym (pozostawiona ze starego kościoła). Do tej części wzdłuż południowej ściany nawy przylegają kruchta oraz nowo wybudowana druga zakrystia. Na zachodniej ścianie nawy chór muzyczny, dostępny klatką schodową od strony nawy. Nawę oświetlają umieszczone w południowych i północnych ścianach prostokątne, zamknięte ostrołukowo, rozglifione okna. Na ścianie północnej trzy, a na południowej dwa oraz jedno mniejsze, usytuowane pośrodku nawy nad kruchtą. W prezbiterium są dwa okna na ścianie wschodniej. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony zachodniej, drugie przez zakrystię od strony wschodniej oraz trzecie przez kruchtę od południa. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. Drzwi między kruchtą a nawą główną są dębowe, przeszklone; za nimi zamocowana jest metalowa krata. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z regularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. We wschodniej ścianie, pomiędzy dwoma oknami znajduje się niewielka wnęka, zakończona łukiem półkolistym z figurą Matki Boskiej w polu; powyżej w trójkątnym szczycie umieszczone jest niewielkie, wąskie okienko zakończone łukiem ostrołukowym. Elewacje są bez podziałów architektonicznych. Do zachodniej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica. Poszczególne kondygnacje ustawione są na niskich cokołach i zamknięte profilowanymi gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty zaakcentowane rozglifionym portalem w kształcie ostrołukowej arkady i dwustopniowymi schodami. W drugiej kondygnacji ostrołukowe okno zamknięte parą ostrołukowych blend, połączonych jednym parapetem, od góry zamknięte dekoracyjnym trójarkadkowym fryzem. Trzecia kondygnacja ośmioboczna, w każdej ze ścian naprzemiennie ostrołukowe okno lub blenda. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym ośmioma, małymi wieżyczkami. Po bokach wieży, na ścianie zachodniej nawy dwie prostokątne blendy, zamknięte ostrołukowo. Prezbiterium i nawa przykryte stromymi dachami dwuspadowymi. Wieżyczka na sygnaturkę ośmioboczna z latarnią.
kościół
Kościół św. Mikołaja

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, o przednich narożach ujętych pilastrami hermowymi, z drewniana mensą. Antepedium w formie prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem hostii okolonej drobnymi promieniami i ujętej liśćmi i pąkami mniszka lekarskiego. Retabulum osadzone na niewysokim cokole, lekko zryzalitowanym po bokach. Wyżej predella ujęta parą konsoli wolutowych wspierających wyłamujący się ponad nimi gzyms. Cokół wraz z predellą flankowany parą uszaków w formie spływów wolutowych. Część środkowa ujęta parą kolumn o trzonach zdobionych motywem kandelabru, wspierających fryz wyłamujący się ponad nimi oraz gzyms przybierające postać trójboczną. Zwieńczenie w kształcie kwadratu zamkniętego odcinkiem gzymsu o lekko zryzalitowanych bokach. Predellę, część środkową i zwieńczenie ujmują pary ujmują pary uszaków o fantazyjnych wykrojach, zdobione ornamentem okuciowym i wicią roślinną. Uszaki zwieńczenia dodatkowo zdobione parą główek anielskich i medalionów ze św. Barbarą po prawej stronie i św. Katarzyną Aleksandryjską po lewej. Na bokach gzymsu para figur siedzących aniołów. Szczyt w postaci ujętego parą wolut i zwieńczonego krzyżem kartusza z okrągłym medalionem z monogramem imienia Jezus. w predelli obraz w kształcie leżącego prostokąta ze sceną Nawiedzenie św. Elżbiety. Pole środkowe retabulum, ujęte motywami kaboszonów, ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, w środku obraz Najświętszego Serca Jezusa. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem. W środku wizerunek Matki Boskiej Różańcowej ze św. Teresą z Avila. Struktura polichromowana w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz

Boczny prawy (południowy)

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "ołtarz boczny lewy", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-lewy-9

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności