Ołtarz powstał w pierwszej połowie XVIII wieku. W aktach wizytacji z 1832 roku w ołtarzu wymieniono obraz św. Antoniego Padewskiego i dwie figury aniołów (obecnie w ołtarzu w kaplicy). Został przebudowany w 1902 roku. Dodano wówczas zwieńczenie, w polu centralnym umieszczono figurę Najświętszego Serca Jezusa (wykonana w Gröden w Tyrolu) oraz trzy figury w zwieńczeniu będące dziełem Franciszka Repesika z Nowej Wsi Spiskiej.
Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, dwukondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na dwustrefowym cokole z wyłamanymi pod kątem prostopadłościanami. Ołtarz sarkofagowy, wklęsło-wypukły, na wysokim cokole, dekorowany w narożach ornamentem roślinnym i rocaille'owym kartuszem w polu. Mensa szersza od ołtarza, drewniana. Nastawa ujęta parą kolumn o skręconych trzonach zdobionych wicią roślinną, podtrzymujących pełne belkowanie, wyłamane na ich osi pod kątem. Fryz i cokół na linii kolumn dekorowany płycinami z ornamentem roślinnym, na belkowaniu ustawione figury św. Teresy i św. Józefa. W środkowej części fryzu napis „O najsladsie Srdce môjho Ježiša / učíň, aby som Ta vždy viac a viac milovah”. Całe pole główne wypełnia wnęka ujęta ramą dekorowaną ornamentem roślinnym, z tłem złożonym z kratki i krzyży. Na jej tle, na cokole ustawiona figura Najświętszego Serca Jezusa. Druga kondygnacja węższa, ustawiona na cokole z wyłamanymi pod kątem prostopadłościanami; ujęta parą kolumn podtrzymującą pełne belkowanie, wyłamane na ich osi pod kątem, na nim dwie figurki aniołów. W polu figura św. Antoniego Padewskiego ustawiona na cokole. Zwieńczenie w formie leżącego prostokąta zamkniętego gzymsem przyjmującym kształt łuku półkolistego, dekorowanego ornamentem roślinnym, zwieńczonego krzyżem. W polu medalion z monogramem IHS w glorii promienistej, na wypukłym, półokrągłym cokole. Struktura polichromowana na sposób imitujący marmoryzację w kolorze zielono-białym, z czerwonymi detalami, kolumny, profile oraz ornamentyka złocone i srebrzone.
Bardzo charakterystyczny motyw ustawionych pod kątem kolumn o skręconych trzonach podtrzymujących wyłamane belkowanie z silnie wysuniętym do przodu gzymsem przywodzi na myśl ołtarze z kościoła św. Katarzyny w Nowym Targu, ołtarz główny w świątyni w Niedzicy i inne, o bardzo zbliżonej strukturze i dekoracji figuralnej (jego dawne figury w ołtarzu w kaplicy). Być może dzieła te zostały wykonane przez wciąż słabo rozpoznany warsztat braci Wierzbickich z Nowego Targu, działający na terenie Spisza. Przebudowa ołtarza, pozbawienie go jego pierwotnej dekoracji ornamentalnej i figuralnej oraz zastąpienie jej rzeźbami z XX wieku sprawiły, że nastawa ma dziś charakter eklektyczny.
Dobry.
Ołtarz powstał w pierwszej połowie XVIII wieku. W aktach wizytacji z 1832 roku w ołtarzu wymieniono obraz św. Antoniego Padewskiego i dwie figury aniołów (obecnie w ołtarzu w kaplicy). Został przebudowany w 1902 roku. Dodano wówczas zwieńczenie, w polu centralnym umieszczono figurę Najświętszego Serca Jezusa (wykonana w Gröden w Tyrolu) oraz trzy figury w zwieńczeniu będące dziełem Franciszka Repesika z Nowej Wsi Spiskiej. Być może ołtarz został wykonany przez wciąż słabo rozpoznany warsztat braci Wierzbickich z Nowego Targu. Wszystkie zmiany w strukturze i dekoracji sprawiły, że nastawa ma dziś charakter eklektyczny.
Paulina Kluz, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-138