Według akt wizytacji z 1783 roku wyposażenie kościoła, a więc ołtarze i ich rzeźba figuralna, zostały wykonane w 1766 roku z inicjatywy ówczesnego proboszcza Andrzeja Dominika Lipiewicza. Pierwotnie oba ołtarze boczne były polichromowane na niebiesko z pozłacanymi elementami („podobnież iak wielki Ołtarz malowane y złocone”). W 1974 roku Tadeusz Rybski wykonał nowe antependium. Podczas konserwacji w 2000 roku retabulum zostało przemalowane na biało.
Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na dwustrefowym cokole, z wyodrębnionymi po bokach dwoma prostopadłościennymi postumentami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny. Antepedium w formie poziomego prostokąta w profilowanej ramie, w polu podzielone jest wstęgami na trzy owalne pola, wewnątrz każdego korona w wieńcu z ornamentu roślinnego, dookoła w niewielkich polach ptaki z gałązkami w dziobach. Na mensie ustawione tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ujętej spływami wolutowymi, zwieńczonej motywem rocaille. Drzwiczki w formie pionowego prostokąta, w profilowanej ramie z rytym przedstawieniem kielicha z hostią na obłoku.
Środkowa część struktury nastawy ujęta parą kolumn kompozytowych ustawionych na tle zwielokrotnionych pilastrów oraz na wyodrębnionych cokołach dekorowanych rocaille'm. Kolumny dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz odcinki przerwanego, falistego przyczółka z siedzącymi na nich puttami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem św. Józefa w formie pionowego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w profilowanej ramie dekorowanej rocaille'm. Nad obrazem, w partii belkowania rocaille'owy kartusz z napisem „SANCTE / JOSEPH / INTERCEDE / PRO NOBIS”. Po zewnętrznej stronie kolumn na wspornikach stoją figury Dawida i Mojżesza. Ołtarz flankowany uszami utworzonymi z motywów rocaille. Zwieńczenie w formie trapezu ujętego spływami wolutowymi, zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, obwiedzionego profilowanymi listwami, zwieńczonego gzymsem, dekorowanym kartuszem z motywów rocaille. W polu powtarzającym kształt zwieńczenia obraz św. Kryspina z Viterbo w profilowanej ramie. Struktura ołtarza polichromowana w kolorze bieli, ornamentyka, profile i kolumny pozłacane.
Ołtarz św. Józefa odpowiada typowym dla XVIII wieku strukturom aediculowym, o prostej architekturze składającej się z pary podpór podtrzymującej belkowanie często z przerwanym przyczółkiem i zwieńczeniem. Ołtarze boczne kościoła w Igołomi razem z ich dekoracją figuralną zostały wykonane w nieznanym dotychczas warsztacie, który zrealizował również wyposażenia architektoniczno-rzeźbiarskie w Łętowni, Spytkowicach (koło Chabówki) oraz w kościele św. Wawrzyńca w Pleszowie (dziś Nowej Hucie; wyposażenie ze zlikwidowanego kościoła Wszystkich Świętych w Krakowie). Struktura ołtarzy bocznych w Igołomi pod względem architektonicznym jest analogiczna do ołtarzy w kaplicach bocznych kościoła św. Szymona i św. Judy w Łętowni.
Ołtarz był konserwowany w 2000 roku.
Według akt wizytacji z 1783 roku wyposażenie kościoła, a więc ołtarze i ich rzeźba figuralna, zostały wykonane w 1766 roku z inicjatywy ówczesnego proboszcza Andrzeja Dominika Lipiewicza. Ołtarz św. Józefa odpowiada typowym dla XVIII wieku strukturom aediculowym. Został wykonany w nieznanym dotychczas warsztacie.
Paulina Kluz, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-106