Najświętsze Serce Marii

Dzieje zabytku

Dzieje zabytku nie są znane.

Opis

Rzeźba pełna, na cokole, przedstawiająca typ ikonograficzny Najświętsze Serce Marii. Matka Boska została ukazana całopostaciowo, frontalnie, w lekkim kontrapoście. Głowę ma nieznacznie pochyloną do przodu, karnację jasną, rysy twarzy delikatne, powieki wpółprzymknięte. Jasne, falowane włosy dzielące się w pukle opadają na ramiona i dekolt. Maria jest ubrana w białą suknię przepasaną złotym sznurem. Na ramiona ma zarzucony błękitny, podbity zielenią płaszcz zdobiony przy brzegach złotą lamówką i złotym ornamentem roślinnym, a na głowę biały welon opadający na plecy i ramiona. Prawą rękę przyciska do piersi, na której widoczne gorejące złotym płomieniem, czerwone serce oplecione różanym wieńcem, lewą wyciąga przed siebie.

Zarys problematyki artystycznej

Ukazany w rzeźbie typ ikonograficzny Serca Marii jest symbolem doskonałej miłości do Boga i ludzi oraz symbolem Marii jako kobiety niepokalanej. W sposób naturalny łączy się z tematem Serca Jezusa. Ikonografia przedstawienia kształtowała się pod wpływem kultu propagowanego przez Jana Eudesa oraz kolejnych objawień maryjnych i jest bardzo różnorodna. Wywodzi się ze średniowiecznych przedstawień Matki Boskiej Bolesnej i wątków pasyjnych. Często wykazuje związek z ujęciem Serca Jezusa, w ten sam sposób lokalizując serce przed klatką piersiową oraz tematem Niepokalanej, co uwidacznia się w półksiężycu i wężu pod stopami Marii. Artysta zachował proporcje ciała, prawidłowo przedstawił fałdy szat. Zgodnie z konwencją przedstawień religijnych i dziewiętnasto- oraz dwudziestowieczną modą rzeźbę cechuje łagodny wyraz.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Rzeźba ukazująca typ ikonograficzny Serca Marii powstała w XIX lub w XX wieku. Przedstawienia o tym temacie kształtowały się m.in. pod wpływem kultu kolejnych objawień maryjnych i łączą się z podobnie ukazywanym typem Serca Jezusa.

Bibliografia