Męczeństwo Św. Sebastiana
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje św. Sebastiana przywiązanego do drzewa, o rękach skrępowanych sznurem na plecach. Postać zajmuje niemal cały kadr obrazu. Ciało świętego przebite czterema strzałami silnie pochylone do przodu, przepasane na biodrach tkaniną, z prawą nogą lekko wysuniętą, z lewą cofniętą, ugiętą w kolanie. Jego głowa jest nieproporcjonalnie mała w stosunku do ciała, nos długi, oczy na wpółotwarte, usta pełne, włosy brązowe, lekko kręcone, opadające na kark i wzdłuż lewego policzka. U jego stóp leżą czerwony kołczan z niebieską szarfą ze strzałami i łuk. Za drzewem widoczne krzewy i drzewa. W tle po prawej stronie kompozycji ukazuje się grupa jeźdźców i daleki, pagórkowaty krajobraz. Wzdłuż dolnej krawędzi, częściowo zasłonięta ramą inskrypcja: „A(nno) D[omini] 1762 d(ie) 27. January Benedicta / Pinciera per R(everendum) Lucam Orłowski Cracoviae”.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje św. Sebastiana przywiązanego do drzewa, o rękach skrępowanych sznurem na plecach. Postać zajmuje niemal cały kadr obrazu. Ciało świętego przebite czterema strzałami silnie pochylone do przodu, przepasane na biodrach tkaniną, z prawą nogą lekko wysuniętą, z lewą cofniętą, ugiętą w kolanie. Jego głowa jest nieproporcjonalnie mała w stosunku do ciała, nos długi, oczy na wpółotwarte, usta pełne, włosy brązowe, lekko kręcone, opadające na kark i wzdłuż lewego policzka. U jego stóp leżą czerwony kołczan z niebieską szarfą ze strzałami i łuk. Za drzewem widoczne krzewy i drzewa. W tle po prawej stronie kompozycji ukazuje się grupa jeźdźców i daleki, pagórkowaty krajobraz. Wzdłuż dolnej krawędzi, częściowo zasłonięta ramą inskrypcja: „A(nno) D[omini] 1762 d(ie) 27. January Benedicta / Pinciera per R(everendum) Lucam Orłowski Cracoviae”.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje św. Sebastiana przywiązanego do drzewa, o rękach skrępowanych sznurem na plecach. Postać zajmuje niemal cały kadr obrazu. Ciało świętego przebite czterema strzałami silnie pochylone do przodu, przepasane na biodrach tkaniną, z prawą nogą lekko wysuniętą, z lewą cofniętą, ugiętą w kolanie. Jego głowa jest nieproporcjonalnie mała w stosunku do ciała, nos długi, oczy na wpółotwarte, usta pełne, włosy brązowe, lekko kręcone, opadające na kark i wzdłuż lewego policzka. U jego stóp leżą czerwony kołczan z niebieską szarfą ze strzałami i łuk. Za drzewem widoczne krzewy i drzewa. W tle po prawej stronie kompozycji ukazuje się grupa jeźdźców i daleki, pagórkowaty krajobraz. Wzdłuż dolnej krawędzi, częściowo zasłonięta ramą inskrypcja: „A(nno) D[omini] 1762 d(ie) 27. January Benedicta / Pinciera per R(everendum) Lucam Orłowski Cracoviae”.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje św. Sebastiana przywiązanego do drzewa, o rękach skrępowanych sznurem na plecach. Postać zajmuje niemal cały kadr obrazu. Ciało świętego przebite czterema strzałami silnie pochylone do przodu, przepasane na biodrach tkaniną, z prawą nogą lekko wysuniętą, z lewą cofniętą, ugiętą w kolanie. Jego głowa jest nieproporcjonalnie mała w stosunku do ciała, nos długi, oczy na wpółotwarte, usta pełne, włosy brązowe, lekko kręcone, opadające na kark i wzdłuż lewego policzka. U jego stóp leżą czerwony kołczan z niebieską szarfą ze strzałami i łuk. Za drzewem widoczne krzewy i drzewa. W tle po prawej stronie kompozycji ukazuje się grupa jeźdźców i daleki, pagórkowaty krajobraz. Wzdłuż dolnej krawędzi, częściowo zasłonięta ramą inskrypcja: „A(nno) D[omini] 1762 d(ie) 27. January Benedicta / Pinciera per R(everendum) Lucam Orłowski Cracoviae”.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje św. Sebastiana przywiązanego do drzewa, o rękach skrępowanych sznurem na plecach. Postać zajmuje niemal cały kadr obrazu. Ciało świętego przebite czterema strzałami silnie pochylone do przodu, przepasane na biodrach tkaniną, z prawą nogą lekko wysuniętą, z lewą cofniętą, ugiętą w kolanie. Jego głowa jest nieproporcjonalnie mała w stosunku do ciała, nos długi, oczy na wpółotwarte, usta pełne, włosy brązowe, lekko kręcone, opadające na kark i wzdłuż lewego policzka. U jego stóp leżą czerwony kołczan z niebieską szarfą ze strzałami i łuk. Za drzewem widoczne krzewy i drzewa. W tle po prawej stronie kompozycji ukazuje się grupa jeźdźców i daleki, pagórkowaty krajobraz. Wzdłuż dolnej krawędzi, częściowo zasłonięta ramą inskrypcja: „A(nno) D[omini] 1762 d(ie) 27. January Benedicta / Pinciera per R(everendum) Lucam Orłowski Cracoviae”.

Męczeństwo Św. Sebastiana

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Lanckorona
Miejscowość
Lanckorona
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kalwaria Zebrzydowska
Parafia
Parafia Narodzenia św. Jana Chrzciciela
Tagi
Orłowski Łukasz św. Sebastian
Miejsce przechowywania
ołtarz przytęczowy północny
Identyfikator
DZIELO/03326
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
około 1762 roku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Józef Skabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Według inskrypcji obraz namalowany przez Łukasza Orłowskiego powstał około 1762 roku. Jego prawdopodobnym fundatorem był Jan Wielopolski, starosta lanckoroński i kolator świątyni.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje św. Sebastiana przywiązanego do drzewa, o rękach skrępowanych sznurem na plecach. Postać zajmuje niemal cały kadr obrazu. Ciało świętego przebite czterema strzałami silnie pochylone do przodu, przepasane na biodrach tkaniną, z prawą nogą lekko wysuniętą, z lewą cofniętą, ugiętą w kolanie. Jego głowa jest nieproporcjonalnie mała w stosunku do ciała, nos długi, oczy na wpółotwarte, usta pełne, włosy brązowe, lekko kręcone, opadające na kark i wzdłuż lewego policzka. U jego stóp leżą czerwony kołczan z niebieską szarfą ze strzałami i łuk. Za drzewem widoczne krzewy i drzewa. W tle po prawej stronie kompozycji ukazuje się grupa jeźdźców i daleki, pagórkowaty krajobraz. Wzdłuż dolnej krawędzi, częściowo zasłonięta ramą inskrypcja: „A(nno) D[omini] 1762 d(ie) 27. January Benedicta / Pinciera per R(everendum) Lucam Orłowski Cracoviae”.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz jest jedną z kilku zachowanych w Polsce replik dzieła antwerpskiego malarza Gerarda Seghersa (1591-1651), rytowanego przez Paula Pontiusa około 1618-1658 i François Ragota około 1630-1670. Z tych samych ryciny korzystali autorzy obrazów przedstawiających wczesnochrześcijańskiego świętego w kościołach w Bliznem (1723), Bieczu (2. poł. XVII wieku) i Wąchocku (XVII w.). Orłowski zredukował swoją kompozycję, rezygnując z postaci anioła wyciągającego strzałę, a widocznego na wspomnianych rycinach, wprowadzając grupę oprawców rzymskiego świętego. Najbliższym lanckorońskiego dzieła jest obraz w kaplicy św. Sebastiana w kościele Kamedułów na Bielanach w Krakowie, błędnie datowany na połowę XVII wieku. Dzieło w kościele w Lanckoronie niewątpliwie należy do najciekawszych płócien w twórczości Orłowskiego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Płótno miejscami pomarszczone, zabrudzone.

Streszczenie

Obraz Św. Sebastian jest jednym z najciekawszych dzieł krakowskiego malarza Łukasza Orłowskiego. Powstało około 1762 roku. Autor posłużył się jedną z rycin obrazu autorstwa antwerpskiego malarza Gerarda Seghersa.

Bibliografia

Walicki Michał, Tomkiewicz Władysław, "Malarstwo polskie. Manieryzm, barok", Warszawa 1971
"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Kornecki Marian, "Gerarda Seghersa „Św. Sebastian” w Polsce. Przyczynek do problemu zapożyczeń, adaptacji i aktualizacji barokowych kompozycji malarskich" , „Roczniki Humanistyczne” , s. 65-88

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Sebastian św.
Sebastian św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona w arkadzie tęczy, dostępna jednobiegowymi schodami od wschodu, od strony wejścia do zakrystii. Kosz na rzucie ośmioboku, opięty smukłymi kolumienkami o gładkich trzonach i kompozytowych kapitelach, ustawionymi występujących wybrzuszonych postumentach i wspierającymi gzyms występujący na nimi. Boki kosza na przemian gładkie i ozdobione nałożonymi rzeźbionymi motywami roślinnymi. Kosz nadwieszony na konsoli w kształcie spłaszczonego ostrosłupa. Zaplecek prostokątny, z prostokątną zamkniętą półkoliście płyciną, w której w górnej części litery IHS z krzyżem, otoczony promieniami. Baldachim powtarza rzut i podziały kosza, ozdobiomy lambrekinem, nakryty spłaszczonym ostrosłupem zwieńczonym prostym krzyżykiem. Na podniebiu rzeźbiona Gołębica Ducha Świętego wśród promieni. Struktura pomalowana na brązowo, podniebie baldachimu w kolorze bękitnym, ornamenty i detale architektoniczne złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna; przedstawienie Boga Ojca ukazanego jako starzec z długą brodą, kępką włosów nad czołem i wianuszkiem siwych włosów wokół głowy; siedzi przechylony na prawą stronę i wsparty prawą ręką na obłoku; w prawej dłoni trzyma berło. Lewa ręka odwiedziona w bok od ciała. Ubrany w długą złotą suknię z szerokimi rękawami i obszerny złoty płaszcz.
rzeźba
Bóg Ojciec
Zdjęcie nr 1: Dwie pełnoplastyczne przyścienne rzeźby, przedstawiające w całej postaci dwa siedzące w antytetycznych pozach uskrzydlone anioły. W rozłożonych na boki rękach trzymają: trzcinę z gąbką (anioł po lewej) i dzidę (anioł po prawej). Anioły, okryte złotą draperią, siedzą ukośnie na srebrzystych obłokach.
rzeźba
Aniołowie
Zdjęcie nr 1: Rzeźby pełnoplastyczne, przyścienne wyobrażające dwóch aniołów ze skrzydłami, ukazanych w całej postaci, w antytetycznych pozach, w kontrapoście, w trzech czwartych zwróconych ku środkowi ołtarza, z głowami skierowanymi do widza. Anioł po prawej prawą ręką uniesioną na wysokość barku, a anioł po lewej lewą ręką wskazują wymownym gestem na obraz Matki Boskiej umieszczony w retabulum. Obaj aniołowie o młodzieńczych twarzach okolonych ciemnymi kędzierzawymi włosami. Ramiona i tors nagie, o jasnej karnacji. Brzuch, biodra i uda okryte silnie pofałdowaną dynamicznie złotą draperią spływającą z tyłu postaci aż do ziemi. Na nogach wysokie buty odsłaniające palce. Pod stopami srebrzyste laserowane na niebiesko obłoki.
rzeźba
Aniołowie
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, z tyłu opracowana, ustawiona na niewysokim cokole. Postać zwrócona frontalnie do widza, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce. W lewej ręce trzymał chorągiew, prawą unosi wysoko do góry w geście błogosławieństwa. Ciało o wyraźnie rzeźbionej muskulaturze z zaznaczonymi śladami męki. Twarz szczupła, o podkreślonej linii kości policzkowych i długim, prostym nosie, z dużymi oczami. Twarz okolona zarostem, włosy długie, gęste, z przedziałkiem na środku głowy, opadające na plecy. Przez biodra przepasane złote perizonium; pod szyją zapięty czerwony płaszcz opadający na plecy i lewe ramię. Karnacja ciała naturalistyczna, perizonium złocone.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem, w ozdobnej ramie, z przedstawieniem Chrystusa Ukrzyżowanego. Chrystus rozpięty na krzyżu z wysoko uniesionymi nad głową. Ciało muskularne, naprężone, w lekkim skręcie tułowia w lewo i nóg w prawo. Głowa lekko przechylona na prawy bark, z twarzą zwróconą ku górze, okolona ciemnymi włosami i zarostem, na głowie korona cierniowa. Perizonium nisko zsunięte z bioder, odsłaniające prawy bok, z rozwianym końcem przy lewym udzie. Tło ciemne, ze skłębionymi ciemnymi obłokami. Ponad głową Chrystusa titulus z nieczytelnym napisem.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, jednonawowy, z wieżą częściowo wtopioną w elewację zachodnią składający się z nawy, transeptu, zakrystii od północy z mieszczącym się na piętrze skarbcem i przystawionej od wschodu wieżyczki klatki schodowej oraz kruchty od południa. Prezbiterium dwuprzęsłowe, zamknięte trójbocznie. Nawa główna podzielona masywnymi opilastrowanymi filarami. Sklepienie prezbiterium i nawy kolebkowe z lunetami, skrzyżowania z transeptem. Od południa chór muzyczny mieszczący się między pierwszymi filarami i powyżej kruchty wejściowej. W prezbiterium okna w każdym przęśle, po każdej stronie nawy po dwa, w transepcie po trzy, w kruchcie dwa. Główne wejście od zachodu, kolejne do zakrystii i od południa. Ściany i sklepienia kościoła pokrywa polichromia złożona z geometryzujących dekoracji floralnych. Wschodnią elewację frontową kościoła tworzy trójosiowa, wieżowa fasada. Oś kompozycji stanowi wysunięta ryzalitowo dwukondygnacyjna wieża ze ściętymi narożami, które zaakcentowane są poprzez pilastry. Ściana czołowa wieży wypełniona w pierwszej kondygnacji wklęsłą płyciną, z portalem o wykroju prostokątnym, z odcinkiem gzymsu w zwieńczeniu. Ponad nim prostokątne okno zakończone łukiem pełnym. Kondygnacje rozdzielone za pomocą masywnego gzymsu. Druga kondygnacja wieży wypełniona analogicznie prostokątną płyciną, w którą wkomponowany jest wypukły panel w kształcie leżącego prostokąta. Nad nim okno o obramieniu i wykroju identycznym jak w kondygnacji niższej. Całość zwieńczona za pomocą gzymsu podokapowego i baniastego hełmu wieżowego o ściętych narożach, na które nałożona jest kopułka w formie cebulastej. Osie boczne cofnięte w stosunku do wysuniętej wieży i zrytmizowane podziałem ramowym. Tak jak w osi głównej pierwsza kondygnacja wypełniona jest wklęsłą płyciną w formie wydłużonego, stojącego prostokąta. Nad gzymsem trójkątny spływ przysłonięty wieżą. Elewacje boczne i tylna ukształtowane jednorodnie. Zrytmizowane podziałem ramowym i przeprute oknami umieszczonymi w prostokątnych płycinach. Ramiona transeptu oraz prezbiterium zrytmizowane są za pomocą pilastrów załamanych na narożach. Od południa do korpusu przylega niska kruchta. Prowadzi do niej wejście o wykroju prostokątnym z profilowanym w tynku portalem i z odcinkiem gzymsu w zwieńczeniu. Od północy pomiędzy prezbiterium, a ramieniem transeptu wprowadzona została piętrowa przybudówka zakrystii. W elewacji tej partii kościoła brak jest znaczących podziałów. Okna i drzwi tam się znajdujące mają formę stojącego prostokąta i pozbawione są jakichkolwiek obramień. Kościół pokryty dwuspadowym, jednokalenicowym dachem, nad zakrystią i kruchtami umieszczono daszki dwuspadowe. Wieża nakryta jest hełmem cebulastym. Całość pokryta została malowaną blachą.
kościół
Kościół św. Marcina
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Bartłomieja. Święty ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, lewą nogę opiera na kamieniu. W prawej, ugiętej i uniesionej ręce trzyma nóż, na którego ostrzu znajduje się napis: „Palemonus Dux fassit” (?), w lewej, ugiętej i opuszczonej ręce trzyma zdartą skórę. Twarz ma pociągłą, o dużych, migdałowatych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i pełnych, małych ustach, okoloną białą, prostą brodą i krótkimi, kręconymi, siwymi włosami. Ubrany jest w jasnobrązową suknię z kołnierzykiem, zapinaną na torsie na guziki, przepasaną w talii niebieską szarfą, a także w czerwony płaszcz zarzucony na lewe ramię i nogę oraz prawy bok. Po prawej stronie świętego znajduje się postument, na którym leży kula. Na ziemi, przy lewej nodze leży miecz. Postać ukazana na cieniowanym, brązowym tle. W prawym dolnym rogu sygnatura „Felicis Ant: de R[...] opus A[NNO] D[OMINI] 1762”. Obraz ujęty złoconą ramą dekorowaną płaskorzeźbionym wieńcem.
obraz
Św. Bartłomiej
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe w formie stojącego prostokąta. W centrum postać św. Katarzyny ujętej do kolan, ukazanej frontalnie, z głową zwróconą w prawo i przechyloną do tyłu, ze wzrokiem skierowanym przed siebie. W prawej, niesionej ręce trzyma palmę męczeństwa, w lewej, opuszczonej miecz, przed którym widać fragment złamanego koła. Twarz pociągła, pełna, o małych, ciemnych oczach, prostym nosie i niewielkich ustach. Na szyi i we włosach ma podwójny sznur korali, na głowie otwartą koronę. Święta jest ubrana w niebieską suknię z białym kołnierzem, dekorowaną na obszernych rękawach broszami spinającymi szarfy. Na ramiona narzucony ma jasnobrązowy płaszcz. Tło jasnoniebieskie, przy lewej krawędzi czarne skłębione chmury. Obraz oprawiony w szeroką ramę dekorowaną uskrzydlonymi główkami anielskimi.
obraz
Św. Katarzyna Aleksandryjska

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skabski, "Męczeństwo Św. Sebastiana", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/meczenstwo-sw-sebastiana-3

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności