Św. Katarzyna Aleksandryjska
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe w formie stojącego prostokąta. W centrum postać św. Katarzyny ujętej do kolan, ukazanej frontalnie, z głową zwróconą w prawo i przechyloną do tyłu, ze wzrokiem skierowanym przed siebie. W prawej, niesionej ręce trzyma palmę męczeństwa, w lewej, opuszczonej miecz, przed którym widać fragment złamanego koła. Twarz pociągła, pełna, o małych, ciemnych oczach, prostym nosie i niewielkich ustach. Na szyi i we włosach ma podwójny sznur korali, na głowie otwartą koronę. Święta jest ubrana w niebieską suknię z białym kołnierzem, dekorowaną na obszernych rękawach broszami spinającymi szarfy. Na ramiona narzucony ma jasnobrązowy płaszcz. Tło jasnoniebieskie, przy lewej krawędzi czarne skłębione chmury. Obraz oprawiony w szeroką ramę dekorowaną uskrzydlonymi główkami anielskimi.
Zdjęcie nr 2: Pole obrazowe w formie stojącego prostokąta. W centrum postać św. Katarzyny ujętej do kolan, ukazanej frontalnie, z głową zwróconą w prawo i przechyloną do tyłu, ze wzrokiem skierowanym przed siebie. W prawej, niesionej ręce trzyma palmę męczeństwa, w lewej, opuszczonej miecz, przed którym widać fragment złamanego koła. Twarz pociągła, pełna, o małych, ciemnych oczach, prostym nosie i niewielkich ustach. Na szyi i we włosach ma podwójny sznur korali, na głowie otwartą koronę. Święta jest ubrana w niebieską suknię z białym kołnierzem, dekorowaną na obszernych rękawach broszami spinającymi szarfy. Na ramiona narzucony ma jasnobrązowy płaszcz. Tło jasnoniebieskie, przy lewej krawędzi czarne skłębione chmury. Obraz oprawiony w szeroką ramę dekorowaną uskrzydlonymi główkami anielskimi.
Zdjęcie nr 3: Pole obrazowe w formie stojącego prostokąta. W centrum postać św. Katarzyny ujętej do kolan, ukazanej frontalnie, z głową zwróconą w prawo i przechyloną do tyłu, ze wzrokiem skierowanym przed siebie. W prawej, niesionej ręce trzyma palmę męczeństwa, w lewej, opuszczonej miecz, przed którym widać fragment złamanego koła. Twarz pociągła, pełna, o małych, ciemnych oczach, prostym nosie i niewielkich ustach. Na szyi i we włosach ma podwójny sznur korali, na głowie otwartą koronę. Święta jest ubrana w niebieską suknię z białym kołnierzem, dekorowaną na obszernych rękawach broszami spinającymi szarfy. Na ramiona narzucony ma jasnobrązowy płaszcz. Tło jasnoniebieskie, przy lewej krawędzi czarne skłębione chmury. Obraz oprawiony w szeroką ramę dekorowaną uskrzydlonymi główkami anielskimi.
Zdjęcie nr 4: Pole obrazowe w formie stojącego prostokąta. W centrum postać św. Katarzyny ujętej do kolan, ukazanej frontalnie, z głową zwróconą w prawo i przechyloną do tyłu, ze wzrokiem skierowanym przed siebie. W prawej, niesionej ręce trzyma palmę męczeństwa, w lewej, opuszczonej miecz, przed którym widać fragment złamanego koła. Twarz pociągła, pełna, o małych, ciemnych oczach, prostym nosie i niewielkich ustach. Na szyi i we włosach ma podwójny sznur korali, na głowie otwartą koronę. Święta jest ubrana w niebieską suknię z białym kołnierzem, dekorowaną na obszernych rękawach broszami spinającymi szarfy. Na ramiona narzucony ma jasnobrązowy płaszcz. Tło jasnoniebieskie, przy lewej krawędzi czarne skłębione chmury. Obraz oprawiony w szeroką ramę dekorowaną uskrzydlonymi główkami anielskimi.

Św. Katarzyna Aleksandryjska

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Skawina
Miejscowość
Radziszów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Parafia Św. Wawrzyńca w Radziszowie
Tagi
malarstwo XVIII wieku św. Katarzyna Aleksandryjska sztuka religijna
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny prawy
Identyfikator
DZIELO/06092
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1762 rok
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Obraz został namalowany w 1762 roku. W inwentarzu z 1786 roku opisano ołtarz z obrazem św. Katarzyny w pierwszej kondygnacji i przedstawieniem św. Wawrzyńca w zwieńczeniu.

Opis

Pole obrazowe w formie stojącego prostokąta. W centrum postać św. Katarzyny ujętej do kolan, ukazanej frontalnie, z głową zwróconą w prawo i przechyloną do tyłu, ze wzrokiem skierowanym przed siebie. W prawej, niesionej ręce trzyma palmę męczeństwa, w lewej, opuszczonej miecz, przed którym widać fragment złamanego koła. Twarz pociągła, pełna, o małych, ciemnych oczach, prostym nosie i niewielkich ustach. Na szyi i we włosach ma podwójny sznur korali, na głowie otwartą koronę. Święta jest ubrana w niebieską suknię z białym kołnierzem, dekorowaną na obszernych rękawach broszami spinającymi szarfy. Na ramiona narzucony ma jasnobrązowy płaszcz. Tło jasnoniebieskie, przy lewej krawędzi czarne skłębione chmury. Obraz oprawiony w szeroką ramę dekorowaną uskrzydlonymi główkami anielskimi.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz przedstawia św. Katarzynę Aleksandryjską, patronkę filozofów chrześcijańskich oraz uniwersytetów, która za życia miała otrzymać wysokie wykształcenie. Zalicza się ją do grona Czternastu Świętych Wspomożycieli. Katarzyna zginęła śmiercią męczeńską na początku IV wieku, gdy odmówiła wykonania rozkazu cesarza Maksencjusza – złożenia ofiar pogańskim bogom. W omawianym dziele została ukazana ze złamanym kołem i mieczem, które nawiązują do jej męczeńskiej śmierci. W trakcie tortury miażdżenia kołem sprawiła modlitwą, że rozpadło się ono w rękach oprawców. Ostatecznie została ścięta mieczem. Oba atrybuty są często wykorzystywane w ikonografii świętej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Konserwowany w latach 1999-2000.

Streszczenie

Osiemnastowieczny obraz przedstawia św. Katarzynę Aleksandryjską. Został namalowany w 1768 roku i ukazuje świętą z narzędziami, którymi ją katowano i palmą męczeństwa.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Niechaj Małgorzata, Niechaj Józef, "Radziszów. Z dziejów wsi i jej mieszkańców ", Radziszów 2015

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica w kształcie leżącego prostokąta z wyrytą poniżej krzyża łacińskiego, złocona inskrypcją „+PAMIĘCI / KAZIMIERZA HALLERA / Z JURCZYC / ZAMORDOWANEGO PRZEZ NIEMCÓW / W OŚWIĘCIMIU W R(OKU) 1942 / W 36 R(OKU) ŻYCIA”. W narożach rozety maskujące miejsca mocowania.
płyta nagrobna
Epitafium Kazimierza Hallera
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta wykonane z czarnego marmuru z rytym złoconym napisem ujęte profilowaną, białą ramą. U góry krzyż łaciński między literami Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI), poniżej którego owalny medalion z czarno-białą fotografią zmarłego, w złotek ramce. Poniżej inskrypcja „Ks(iądz) M(a)g(iste)r FRANCISZEK PACIOREK / UR(ODZONY) 6. IX. 1914 w RADZISZOWIE / ZGINĄŁ ŚMIERCIĄ MĘCZEŃSKĄ w OŚWIĘCIMIU 5. III. 1943 / ZA WIARĘ I OJCZYZNĘ / RODZICE”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Franciszka Paciorka
Zdjęcie nr 1: Prostokątna, kamienna tablica, na której wykuto inskrypcją „Pamiątce / Macieja Liebensfelo / tu spoczywającego, / w 50. roku życia swego / dnia 11. Maja 1841. r(oku) zmarłego. / w Smutku pogrążona / Małżonka / Kamień ten, łzami Żalu skropiony / położyła”.
płyta nagrobna
Epitafium Macieja Liebensfelo
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z wizerunkiem „Jezu ufam Tobie”. W centrum kompozycji postać Jezusa, który patrzy przed siebie, idzie polną ścieżką, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą składa na piersi. Spod lewej dłoni wydobywają się wiązki promieni – czerwona na lewo, a biała na prawo. Na lewej dłoni i stopach widoczne ślady męki. Jezus ma owalną twarz z wysokim czołem, niebieskie oczy, wąskie nos i usta. Jasnobrązowe włosy opadają mu na ramiona, ma krótkie wąsy i brodę dzielącą się w dwa pukle; wokół głowy świetlisty nimb Jest ubrany w jasną, długa tunikę o szerokich rękawach. Wokół niego zielone łąki, w tle rozległy pejzaż. W dolnym lewym rogu płótna czerwoną farbą sygnatura artysty „Hyła”, a w prawym dolnym rogu data „1950”. Obraz utrzymany w chłodnej kolorystyce, Chrystus wyróżniony światłem i kontrastowymi barwami.
obraz
Jezu ufam Tobie
Zdjęcie nr 1: Kapliczka wolnostojąca z figurą św. Floriana na wysokim, dwustrefowym cokole. Dolna część prostopadłościenna, na profilowanej podstawie, z płytką niszą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym na każdej ścianie. Na froncie napis „TA PAMIATKA / Małżonków Marcina i Telke / Zapałowiczów w roku 1882 / Fundatorowie proszą / przechodnich o westchnienie / za dusze Zmarłych”. Na bocznych ścianach płaskorzeźbione postacie świętych ukazanych w całej postaci, frontalnie. Z jednej strony wizerunek świętej męczennicy z płonącą budowlą z lewej strony i psem/smokiem z prawej (św. Małgorzata?). Święta trzyma w prawej ręce palmę męczeństwa, lewą przyciska do piersi. Ma łagodną, owalną twarz, włosy z przedziałkiem, zaczesane do tyłu. Jest ubrana w czerwoną, przepasaną suknię i czerwony płaszcz. Na innej płaszczyźnie postać św. Andrzeja przedstawionego jako brodaty mężczyzna w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu. Za jego plecami widać końce ramion krzyża w kształcie litery „X”. Na kolejnej św. Jan Nepomucen w sutannie, komży i płaszczu, w birecie. Z krucyfiksem i palmą męczeństwa w rękach. Na kolejnej ściance św. Marcin na koniu, w stroju żołnierza, trzymanym w prawej ręce mieczem odcina część płaszcza, który chwyta siedząca na ziemi postać w czerwonych spodniach i zielonej koszuli. W górnej strefie cokołu, w ścianie frontowej nisza z figurą Matki Boskiej w całej postaci, frontalnie, z rękami złożonymi do modlitwy i różańcem. Maria ma na sobie białą suknię i niebieski płaszcz zarzucony na głowę; na bosych stopach kwiaty róż Na cokole postać św. Floriana w całej postaci, frontalnie, z cebrzykiem z którego leje się woda na płonący dom w prawej i włócznią w lewej ręce. Ma owalną twarz, wąsy i brodę. Ubrany jest w strój rzymskiego legionisty – jasną tunikę, czerwony płaszcz, wysokie buty i hełm.
kapliczka
Kapliczka
Zdjęcie nr 1: Kapliczka wolnostojąca z postacią Matki Boskiej Różańcowej na wysokim cokole. Podstawa podzielona na trzy strefy – dolna na uskokowym cokole z płyciną w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych narożach, wyższa z tablicą z kutym, złoconym napisem „BĄDŹ / POZDRO/WIONA / KRÓLOWA / NIEBIESKA / ROKU PAN(SKIEGO) / 1822”, najwyższa gładka. Całość ujęta spływami wolutowymi i zwieńczona belkowaniem przechodzącym na osi w łuk nadwieszony z wpisaną palmetą. Na cokole figura Matki Boskiej ukazanej całopostaciowo, frontalnie z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, prawą ręką trzyma ujęty przez nie różaniec. Obie postaci mają na głowie zamknięte korony. Maria jest ubrana w białą suknię i niebieski płaszcz, Dzieciątko w czerwoną sukienkę. Postacie przykrywa metalowy daszek wsparty na czterech prętach.
kapliczka
Kapliczka z figurą Matki Boskiej Różańcowej

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, jednonawowy, z wieżą częściowo wtopioną w elewację zachodnią składający się z nawy, transeptu, zakrystii od północy z mieszczącym się na piętrze skarbcem i przystawionej od wschodu wieżyczki klatki schodowej oraz kruchty od południa. Prezbiterium dwuprzęsłowe, zamknięte trójbocznie. Nawa główna podzielona masywnymi opilastrowanymi filarami. Sklepienie prezbiterium i nawy kolebkowe z lunetami, skrzyżowania z transeptem. Od południa chór muzyczny mieszczący się między pierwszymi filarami i powyżej kruchty wejściowej. W prezbiterium okna w każdym przęśle, po każdej stronie nawy po dwa, w transepcie po trzy, w kruchcie dwa. Główne wejście od zachodu, kolejne do zakrystii i od południa. Ściany i sklepienia kościoła pokrywa polichromia złożona z geometryzujących dekoracji floralnych. Wschodnią elewację frontową kościoła tworzy trójosiowa, wieżowa fasada. Oś kompozycji stanowi wysunięta ryzalitowo dwukondygnacyjna wieża ze ściętymi narożami, które zaakcentowane są poprzez pilastry. Ściana czołowa wieży wypełniona w pierwszej kondygnacji wklęsłą płyciną, z portalem o wykroju prostokątnym, z odcinkiem gzymsu w zwieńczeniu. Ponad nim prostokątne okno zakończone łukiem pełnym. Kondygnacje rozdzielone za pomocą masywnego gzymsu. Druga kondygnacja wieży wypełniona analogicznie prostokątną płyciną, w którą wkomponowany jest wypukły panel w kształcie leżącego prostokąta. Nad nim okno o obramieniu i wykroju identycznym jak w kondygnacji niższej. Całość zwieńczona za pomocą gzymsu podokapowego i baniastego hełmu wieżowego o ściętych narożach, na które nałożona jest kopułka w formie cebulastej. Osie boczne cofnięte w stosunku do wysuniętej wieży i zrytmizowane podziałem ramowym. Tak jak w osi głównej pierwsza kondygnacja wypełniona jest wklęsłą płyciną w formie wydłużonego, stojącego prostokąta. Nad gzymsem trójkątny spływ przysłonięty wieżą. Elewacje boczne i tylna ukształtowane jednorodnie. Zrytmizowane podziałem ramowym i przeprute oknami umieszczonymi w prostokątnych płycinach. Ramiona transeptu oraz prezbiterium zrytmizowane są za pomocą pilastrów załamanych na narożach. Od południa do korpusu przylega niska kruchta. Prowadzi do niej wejście o wykroju prostokątnym z profilowanym w tynku portalem i z odcinkiem gzymsu w zwieńczeniu. Od północy pomiędzy prezbiterium, a ramieniem transeptu wprowadzona została piętrowa przybudówka zakrystii. W elewacji tej partii kościoła brak jest znaczących podziałów. Okna i drzwi tam się znajdujące mają formę stojącego prostokąta i pozbawione są jakichkolwiek obramień. Kościół pokryty dwuspadowym, jednokalenicowym dachem, nad zakrystią i kruchtami umieszczono daszki dwuspadowe. Wieża nakryta jest hełmem cebulastym. Całość pokryta została malowaną blachą.
kościół
Kościół św. Marcina
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje św. Sebastiana przywiązanego do drzewa, o rękach skrępowanych sznurem na plecach. Postać zajmuje niemal cały kadr obrazu. Ciało świętego przebite czterema strzałami silnie pochylone do przodu, przepasane na biodrach tkaniną, z prawą nogą lekko wysuniętą, z lewą cofniętą, ugiętą w kolanie. Jego głowa jest nieproporcjonalnie mała w stosunku do ciała, nos długi, oczy na wpółotwarte, usta pełne, włosy brązowe, lekko kręcone, opadające na kark i wzdłuż lewego policzka. U jego stóp leżą czerwony kołczan z niebieską szarfą ze strzałami i łuk. Za drzewem widoczne krzewy i drzewa. W tle po prawej stronie kompozycji ukazuje się grupa jeźdźców i daleki, pagórkowaty krajobraz. Wzdłuż dolnej krawędzi, częściowo zasłonięta ramą inskrypcja: „A(nno) D[omini] 1762 d(ie) 27. January Benedicta / Pinciera per R(everendum) Lucam Orłowski Cracoviae”.
obraz
Męczeństwo Św. Sebastiana
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Bartłomieja. Święty ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, lewą nogę opiera na kamieniu. W prawej, ugiętej i uniesionej ręce trzyma nóż, na którego ostrzu znajduje się napis: „Palemonus Dux fassit” (?), w lewej, ugiętej i opuszczonej ręce trzyma zdartą skórę. Twarz ma pociągłą, o dużych, migdałowatych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i pełnych, małych ustach, okoloną białą, prostą brodą i krótkimi, kręconymi, siwymi włosami. Ubrany jest w jasnobrązową suknię z kołnierzykiem, zapinaną na torsie na guziki, przepasaną w talii niebieską szarfą, a także w czerwony płaszcz zarzucony na lewe ramię i nogę oraz prawy bok. Po prawej stronie świętego znajduje się postument, na którym leży kula. Na ziemi, przy lewej nodze leży miecz. Postać ukazana na cieniowanym, brązowym tle. W prawym dolnym rogu sygnatura „Felicis Ant: de R[...] opus A[NNO] D[OMINI] 1762”. Obraz ujęty złoconą ramą dekorowaną płaskorzeźbionym wieńcem.
obraz
Św. Bartłomiej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Św. Katarzyna Aleksandryjska", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-katarzyna-aleksandryjska-10

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności