Wizja św. Kazimierza
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.
Zdjęcie nr 7: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.
Zdjęcie nr 8: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.
Zdjęcie nr 9: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.
Zdjęcie nr 10: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.
Zdjęcie nr 11: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.

Wizja św. Kazimierza

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Franciszka z Asyżu
Tagi
barok Czechowicz Szymon malarstwo XVIII wieku
Miejsce przechowywania
Kościół
Identyfikator
DZIELO/09128
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
około 1893 roku
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Obraz pierwotnie znajdował się w ołtarzu bocznym, lewym, który nosił wezwanie św. Kazimierza królewicza (obecnie św. Kingi). Ołtarz ufundowała rodzina Matusików z Wieliczki po 1718 roku. Konsekrował go biskup Jan Tarło 28 sierpnia 1721, a ponownie 4 listopada 1893 kardynał Albin Dunajewski. Być może w związku z drugą konsekracją zakupiono obraz u artystki Machtyldy Meleniewskiej.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w prostej, profilowanej i złoconej ramie. Wielopostaciowa kompozycja ze św. Kazimierzem klęczącym przed ukazującą mu się w niebiosach Marią z Dzieciątkiem. Święty jest ubrany w długi płaszcz książęcy w kolorze żółtym, z gronostajowym podbiciem i pelerynkę. Głowę i ręce unosi w geście adoracji. Ukazany został jako młody, długowłosy mężczyzna pozbawiony zarostu. Towarzyszą mu atrybuty: mitra książęca położona na stole znajdującym się po prawej stronie obrazu, lilie oraz otwarta księga z napisem: "Omni die dic MARIAE […]" trzymane przez putta w prawym, dolnym rogu obrazu. Maria siedząca na obłoku, w prawym, górnym rogu. Ubrana w czerwoną suknię oraz błękitny płaszcz, a towarzyszący jej dziecięcy Chrystus – przepasany białą pieluchą. Z obłoków wyłaniają się uskrzydlone główki puttów. Dodatkowo w lewej części obrazu nieco w cieniu, pojawiają się dwa większe anioły. W tle znajduje się kolumna i udrapowana wokół niej ciemno-czerwona tkanina. Kolorystyka ciepła, z przewagą brązów i żółcieni. Dominantę kolorystyczną stanowi złocisty płaszcz królewicza i jego białe podbicie.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz ukazujący wizję św. Kazimierza w kościele Reformatów w Wieliczce jest kopią dzieła Szymona Czechowicza, znajdującego się w kościele św. Anny w Krakowie. Jego autorka Matylda Meleniewska studiowała na Wyższych kursach dla kobiet w Krakowie u Jana Styki i Marcelego Guyskiego i tam, w latach 1890-1892 uczyła rysunku. Studiowała w Dreźnie i Académie Julian w Paryżu. Wystawiała w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (1916) i Lwowie (1916, 1919). Obrazy artystki znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz ukazujący wizję św. Kazimierza w kościele Reformatów w Wieliczce jest kopią dzieła Szymona Czechowicza, znajdującego się w kościele św. Anny w Krakowie. Jego autorka Matylda Meleniewska studiowała na Wyższych kursach dla kobiet w Krakowie u Jana Styki i Marcelego Guyskiego i tam, w latach 1890-1892 uczyła rysunku. Studiowała w Dreźnie i Académie Julian w Paryżu. Wystawiała w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (1916) i Lwowie (1916, 1919). Obrazy artystki znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie.

Bibliografia

Walczy Łukasz, "Dzieje klasztoru oo. franciszkanów-reformatów w Wieliczce" , „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce” , s. 93-154
Sroka Albin, "Sanktuarium Matki Boskiej Wielickiej", Jarosław 1989

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ściany kościoła malowane w kolorze jasnozielonym, artykułowane malowanymi pilastrami o korynckich kapitelach z trzonami wypełnionymi motywem symetrycznej arabeski. Na ścianach nawy i prezbiterium, pomiędzy pilastrami wydzielone prostokątne pola w ramach wypełnionych geometrycznym ornamentem z całopostaciowymi przedstawieniami apostołów wraz z ich atrybutami. Każda z ram podzielona na dwie kwatery. W górnych umieszczone wizerunki apostołów, w dolnych inskrypcje na tle ornamentu roślinnego i złoconych krzyży: SW(IĘTY) JAKOB MŁODSZY, SW(IĘTY) JAN, SW(IĘTY) JĘDRZEJ, SW(IĘTY) PIOTR, SW(IĘTY) PAWEŁ, SW(IĘTY) BARTŁOMIEJ, SW(IĘTY) SZYMON, SW(IĘTY) JAKOB STARSZY, SW(IĘTY) TOMASZ, SW(IĘTY) MATEUSZ, SW(IĘTY) FILIP, SW(IĘTY) TADEUSZ. W górnej części ścian malowany fryz wypełniony prostokątnymi płycinami wypełnionymi naprzemiennie ornamentem roślinnym i cęgowym oraz malowanymi en grisaille postaciami puttów trzymających girlandy. Na stropie prezbiterium malowanym kolorem niebiesko-zielonym, w części centralnej wydzielona rama w kształcie stojącego prostokąta o ściętych narożach mieszcząca scenę Wniebowzięcia Marii. Rama ujęta 14 mniejszymi medalionami wplecionymi w ornament roślinny mieszczącymi sceny z życia Marii i Chrystusa: Zwiastowanie, Nawiedzenie, św. Elżbiety, Boże Narodzenie, Ofiarowanie Chrystusa w świątyni, Odnalezienie Chrystusa w świątyni, Modlitwę w ogrójcu, Biczowanie, Cierniem koronowanie, Drogę krzyżową, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Przemienienie na górze Tabor, Zesłanie Ducha Świętego i Koronację Marii. Na ścianie tęczowej, na jasnożółtym tle postaci dwóch ustawionych naprzeciwko siebie klęczących na obłokach aniołów, z których anioł z lewej strony wskazuje palcem przed siebie, anioł z prawej składa ręce w geście modlitwy. Na stropie nawy malowanym kolorem jasnoniebieskim, w części centralnej pole w kształcie stojącego prostokąta ujętego ramą dekorowaną ornamentem geometrycznym i roślinnym ze sceną Przemienienia na górze Tabor malowaną według obrazu Rafaela Santi o tym samym temacie. Balustrada chóru muzycznego malowana w odcieniach jasnej zieleni, z dekoracją płycinową. W płycinach dekoracja roślinna o charakterze arabeskowych, w płycinie centralnej dodatkowo przedstawienie harfy ujętej liśćmi laurowymi i zwieńczonej gwiazdą. U dołu balustrady fryz wypełniony motywem palmety, u góry fryz z motywem kwiatowym.
polichromia ścienna
Polichromia ścienne
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy. Mensa drewniana, prostopadłościenna na cokole. Antepedium dekorowane płyciną w formie leżącego prostokąta mieszczącą medalion z monogramem IHS w otoku z glorii promienistej. Retabulum o neogotyckich formach umieszczone na niewielkim cokole z monogramem PX na osi. W centrum ostrołukowa płycina ujęta złoconymi neogotyckimi kolumienkami mieszcząca rzeźbiony krucyfiks. W tle malowana dekoracja w postaci wici roślinnej oraz równoramiennych krzyży. Całość ujęta ażurowymi uszami w formie ostrołukowych, wypełnionych maswerkiem arkadek zwieńczonych pinaklami. Całość zamknięta od góry wimpergą zdobioną złoconymi żabkami oraz zwieńczoną krzyżem. Struktura malowana w odcieniach brązu, zieleni i czerwieni. Detal architektoniczny oraz ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz w kaplicy cmentarnej
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, polichromowana figura przedstawiająca ukrzyżowanego Chrystusa. Ciało muskularne o dobrze oddanej budowie anatomicznej z wyeksponowaną raną w prawym boku postaci. Głowa okolona długimi, brązowymi włosami, w cierniowej, złoconej koronie, opuszczona w dół i skierowana lekko w prawo. Twarz podłużna z zamkniętymi oczami, długim, prostym nosem oraz lekko rozchylonymi, sinymi ustami. Perizonium krótkie, złocone, udrapowane na lewym boku postaci. Stopy przebite jednym gwoździem. U szczytu pionowej belki krzyża złocony titulus z napisem „IN/RI”.
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją: „KU UCZCZENIU / ELEONORY z JANOWSKICH / GIRTLEROWEJ / Żony Kazimierza ur(odzonej) 20/2 1812 r(oku) zm(arłej) 15/1. 1893 r(oku) / w Krakowie. / w dowód niewygasłej pamięci / Jej cnotliwego życia / dzieci i wnuki pomnik ten poświęcają. / NAJLEPSZA ŻONA, PRZEZACNA MATKA, / WZOROWA CHRZEŚCIANKA PRACE z MĘŻEM / DZIELIŁA, WIARĄ TROSKI SŁODZĄC BOJAŻNI / BOŻEJ UCZYŁA. / POKÓJ JEJ ZACNEJ DUSZY”.
płyta nagrobna
Epitafium Eleonory z Janowskich Girtlerowej
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, trójosiowy z bramkami. Mensa murowana prostopadłościenna, antepedium drewniane w złoconej ramie dekorowanej akantem. W jego polu medalion z monogramem maryjnym w glorii promienistej, otoczony przestylizowaną winoroślą. Tabernakulum w osi, metalowe, prostopadłościenne, jednodrzwiczkowe, z przedstawieniem kielicha z hostią. Retabulum ołtarzowe drewniane na cokole. Pole ołtarza z prostokątną, profilowaną ramą zamkniętą łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem. Mieści obraz Matki Boskiej Szkaplerznej, w bogatej akantowo-kwiatowej ramie z umieszczonym u góry, w osi owalnym obrazem Boga Ojca; zasuwany obrazami św. Józefa oraz św. Izydora Oracza. Pole jest ujęte ustawionymi na wysokich cokołach dekorowanych akantem, kolumnami o trzonach wypełnionych ornamentem roślinno-kwiatowym o układzie kandelabrowym oraz u podstawy z pełnoplastycznymi, uskrzydlonymi główkami aniołów; kapitele kompozytowe. Kolumny dźwigają niepełne, wyniesione pośrodku belkowanie, z odcinkami półkolistego przyczółka, na którym siedzą pełnoplastyczne, złocone figurki puttów. Fryz dekorowany akantem. W zwieńczeniu obraz św. Antoniego Padewskiego, prostokątny, zamknięty półkoliście, ujęty akantowymi wolutami. W bocznych osiach, ponad bramkami, prostokątne obrazy z lewej: św. Anny, z prawej: św. Joachima, dekorowane złoconym, ażurowym zwieńczeniem z kartuszy ujętych akantem. Ołtarz utrzymany w odcieniach beżu i szarości ze złoceniami w partiach ornamentów oraz w załamaniach profili architektonicznych.
ołtarz
Ołtarz boczny Matki Boskiej Szkaplerznej
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, w formie aediculi, na cokole. Mensa w formie prostopadłościanu ujętego w dwie grube kolumny o kapitelach roślinnych, stojących na cokołach, z profilowaną płyciną w polu. W czterech rogach figury czterech cnót kardynalnych: Wstrzemięźliwości, Męstwa, Sprawiedliwości i niezidentyfikowanej postaci kobiecej z mieczem i czarą ognia (Roztropność?). Pole środkowe nastawy flankowane jest dwiema parami kolumn na cokołach, o kapitelach kompozytowych, które podtrzymują łuk nadwieszony. Ołtarz wieńczy gzyms o fantazyjnym zarysie, zbliżonym do trójkąta, który w partii środkowej wyłamuje się, przybierając kształt prostokąta zwieńczonego trójkątnie. W partii cokołów kolumn kartusze z herbami Krakowa i Uniwersytetu Krakowskiego. Trzony wewnętrznej pary kolumn dekorowane spiralną opaską o motywach geometrycznych, zewnętrznej zaś indywidualną dekoracją geometryczną. Obie pary kolumn ujęte cęgami z medalionami z wizerunkami Kazimierza Jagiellończyka i Klemensa VIII. Medaliony dekorowane perełkowaniem i ornamentem roślinnym. Archiwolta łuku ozdobiona ornamentem z motywem palmety i maswerkiem. W polu środkowym obraz św. Jana Kantego w ramie z dekoracją geometryczną. W tympanonie płaskorzeźba z przedstawieniem pelikana karmiącego pisklęta w gnieździe. W partii pomiędzy arkadą a gzymsem wieńczącym trzy kartusze z herbami Polski (Orzeł Biały), Litwy (Pogoń) i Rusi (Michał Archanioł). Gzyms wieńczący dekorowany ornamentem roślinnym z motywem palmety, liści, perełkowania oraz lilii heraldycznej. Całość zwieńczona krzyżem.
ołtarz
Ołtarz przytęczowy lewy św. Jana Kantego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Wizja św. Kazimierza", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/wizja-sw-kazimierza

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności