Trójca Święta

Dzieje zabytku

Obraz został namalowany przez Stanisława Bochyńskiego w 1909 roku.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym z przedstawieniem Trójcy Świętej. Po lewej stronie kompozycji siedzi Chrystus zwrócony w trzech czwartych w lewo. Zbawiciel prawą ręką przytrzymuje wysoki krzyż, a lewą wyciąga przed siebie. Ma skrzyżowane nogi, prawą stopę opiera na globie. Twarz ma podłużną o delikatnych rysach, szeroko otwartych oczach i prostym nosie, okoloną jasną i gęstą brodą rozdzieloną na końcu na dwa pukle oraz jasnobrązowymi włosami opadającymi na plecy. Chrystus jest ubrany w czerwony płaszcz okrywający ramiona, biodra i nogi, lecz odsłaniający tors. Na jego ciele widoczne są ślady męki – przebity bok oraz rany po gwoździach. Po prawej stronie kompozycji siedzi Bóg Ojciec zwrócony w trzech czwartych w prawo, z prawą stopą opartą na globie. W prawej ręce trzyma berło, lewą ma ugiętą w łokciu i uniesioną. Ma twarz o rysach starszego mężczyzny z orlim nosem, dużymi i niebieskimi oczami, okoloną długą i siwą brodą oraz siwymi włosami sięgającymi do ramion. Jest ubrany w długą, białą suknię z szerokimi rękawami oraz niebieski płaszcz z zieloną podszewką i szeroką, złotą lamówką na brzegach. Pomiędzy postaciami, u góry, widoczna jest gołębica Ducha Świętego unosząca się na tle rozświetlonego nieba. Scena rozgrywa się na tle szaro-różowych skłębionych obłoków, umieszczonych w dolnej części obrazu. Bóg Ojciec i Chrystus wspierają stopy na ciemnoniebieskim globie, od dołu podtrzymywanym przez trzy uskrzydlone główki aniołków. W prawym dolnym narożu obrazu sygnatura: „S(tanisław) Bochynski 1909”.

Zarys problematyki artystycznej

Artysta przedstawił Trójcę Świętą w tradycyjnej formule ikonograficznej, w której Boga Ojca ukazuje się jako starca, Chrystusa jako mężczyznę w sile wieku, a Ducha Świętego pod postacią białej gołębicy. Chrystus trzyma w dłoni krzyż – symbol swojej męki, a Bóg Ojciec berło królewskie, czyli atrybut władzy. Również kolory szat odnoszą się do przedstawionych osób. Czerwona szata Chrystusa to nawiązanie do jego męczeńskiej śmierci, a błękitny kolor płaszcza Boga Ojca do jego niebiańskiej chwały. Możliwe, że autor waksmundzkiego obrazu, Stanisław Bochyński, czerpał inspirację z popularnych w XIX wieku rycin lub reprodukcji, które powielały obraz Petera Paula Rubensa. Kompozycja jest bowiem odzwierciedleniem dzieła tego flamandzkiego malarza, namalowanego między 1620, a 1625 rokiem, które obecnie przechowywane jest w Bawarii w Bayerische Staatsgemäldesammlungen – Staatsgalerie Neuburg. Bochyński zachował główny układ kompozycyjny obrazu, zmienił jednak wiele mniejszych detali, na przykład w miejsce trzech aniołów podtrzymujących glob umieścił trzy główki anielskie. Możliwe, że taki schemat zastosowano również na XIX-wiecznej grafice, z której autor korzystał. Stanisław Bochyński był absolwentem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Największy zbiór jego prac znajduje się w klasztorze sióstr benedyktynek w Staniątkach.

Streszczenie

Obraz został wykonany przez malarza Stanisława Bochyńskiego w 1909 roku. Artysta przedstawił Trójcę Świętą w tradycyjnej formule ikonograficznej, w której Boga Ojca ukazuje się jako starca, Chrystusa jako mężczyznę w sile wieku, a Ducha Świętego pod postacią białej gołębicy. Możliwe, że autor waksmundzkiego obrazu czerpał inspirację z popularnych w XIX wieku rycin lub reprodukcji, które powielały obraz Petera Paula Rubensa. Kompozycja jest bowiem wzorowana na dziele tego flamandzkiego malarza, namalowanego między 1620, a 1625 rokiem, które obecnie przechowywane jest w Bawarii w Bayerische Staatsgemäldesammlungen – Staatsgalerie Neuburg.

Bibliografia