Tabernakulum z tronem wystawienia
Zdjęcie nr 1: Tabernakulum w formie skrzynki, na cokole, z wybrzuszonym licem, z korpusem flankowanym ustawionymi ukośnie pilastrami, dźwigającymi gzyms, o trzonach przechodzących dołem w spływy wolutowe dekorowane motywami rocaille. Drzwiczki kwadratowe, zamknięte od góry półkoliście, ujęte ramą dekorowaną ornamentem roślinnym, w polu aplikowany kielich eucharystyczny w otoczeniu kłosów zbóż i kiści winogron. Na tabernakulum tron wystawienia utworzony ze ścianki wyłożonej czerwonym atłasem flankowanej kolumienkami dekorowanymi liśćmi akantu, ustawionymi na postumentach i dźwigającymi podwójne imposty i stojące na nich wazoniki. Całość zwieńczona baldachimem w formie kopuły zakończonej krzyżem, na planie analogicznym do tabernakulum, z podwieszonym stylizowanym lambrekinem. Drewniana struktura tabernakulum pozłacana, tron posrebrzany i pozłacany.
Zdjęcie nr 2: Tabernakulum w formie skrzynki, na cokole, z wybrzuszonym licem, z korpusem flankowanym ustawionymi ukośnie pilastrami, dźwigającymi gzyms, o trzonach przechodzących dołem w spływy wolutowe dekorowane motywami rocaille. Drzwiczki kwadratowe, zamknięte od góry półkoliście, ujęte ramą dekorowaną ornamentem roślinnym, w polu aplikowany kielich eucharystyczny w otoczeniu kłosów zbóż i kiści winogron. Na tabernakulum tron wystawienia utworzony ze ścianki wyłożonej czerwonym atłasem flankowanej kolumienkami dekorowanymi liśćmi akantu, ustawionymi na postumentach i dźwigającymi podwójne imposty i stojące na nich wazoniki. Całość zwieńczona baldachimem w formie kopuły zakończonej krzyżem, na planie analogicznym do tabernakulum, z podwieszonym stylizowanym lambrekinem. Drewniana struktura tabernakulum pozłacana, tron posrebrzany i pozłacany.

Tabernakulum z tronem wystawienia

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Igołomia-Wawrzeńczyce
Miejscowość
Igołomia
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/01830
Kategoria
tabernakulum
Ilość
1
Czas powstania
tabernakulum: 1766, XX wiek; tron wystawienia: XIX/XX wiek
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie, snycerskie i rzeźbiarskie, złocone, srebrzone; stop miedzi kuty, lany
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Tabernakulum powstało najpewniej w 1766 roku razem z ołtarzem głównym. Opisane zostało w aktach wizytacji z 1783 roku, mianowicie było polichromowane w kolorze niebieskim, tak jak struktura ołtarza („Cyborium podobnież malowane z zameczkiem dobrym”). W takim stanie wymieniono je również w inwentarzu kościoła z 1831 roku. Prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku do tabernakulum dobudowano tron wystawienia. W XX wieku w osiemnastowieczną strukturę drewnianej skrzynki wmontowano wzmocnione, metalowe tabernakulum. Zapewne odnowione razem z całym ołtarzem podczas jego kompleksowej konserwacji w 1999 roku.

Opis

Tabernakulum w formie skrzynki, na cokole, z wybrzuszonym licem, z korpusem flankowanym ustawionymi ukośnie pilastrami, dźwigającymi gzyms, o trzonach przechodzących dołem w spływy wolutowe dekorowane motywami rocaille. Drzwiczki kwadratowe, zamknięte od góry półkoliście, ujęte ramą dekorowaną ornamentem roślinnym, w polu aplikowany kielich eucharystyczny w otoczeniu kłosów zbóż i kiści winogron. Na tabernakulum tron wystawienia utworzony ze ścianki wyłożonej czerwonym atłasem flankowanej kolumienkami dekorowanymi liśćmi akantu, ustawionymi na postumentach i dźwigającymi podwójne imposty i stojące na nich wazoniki. Całość zwieńczona baldachimem w formie kopuły zakończonej krzyżem, na planie analogicznym do tabernakulum, z podwieszonym stylizowanym lambrekinem. Drewniana struktura tabernakulum pozłacana, tron posrebrzany i pozłacany.

Zarys problematyki artystycznej

Tabernakulum igołomskie przyjmuje najbardziej typową dla XVIII wieku formę skrzynki ujętej spływami wolutowymi. Uzupełnione zostało w późniejszym czasie o eklektyczny w swojej formie i dekoracji tron wystawienia.
Tabernakulum jest to zamykana szafka umieszczona na ołtarzu głównym, w której przechowywany jest Najświętszy Sakrament. Natomiast tron wystawienia umieszczany na tabernakulum służy jako miejsce do wystawienia Najświętszego Sakramentu w monstrancji. Baldachim wieńczący tron ma szczególne znaczenie, gdyż w Kościele stanowi on osłonę przedmiotów szczególnego kultu czy świętości, jak w omawianym przypadku Najświętszego Sakramentu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Tabernakulum powstało najpewniej w 1766 roku razem z ołtarzem głównym. Prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku dobudowano do niego tron wystawienia. W XX wieku w osiemnastowieczną strukturę drewnianej skrzynki wmontowano wzmocnione, metalowe tabernakulum.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie
Akta wizytacji kapitulnych
Actus visitationis externae ecclesiarum decanatus Zatoriensis expeditae mense Augusto a. D. 1679 per. R. D. Andream Pęgowski, archidiaconum Cracoviensem.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, z tyłu opracowana. Na podstawie w formie okrągłego pagórka figura Chrystusa Zmartwychwstałego. W lekkim kontrapoście, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej złocony krzyż na wysokim drzewcu. Na ramiona zarzucony złocony płaszcz o czerwonej podszewce. Na głowie złocona, otwarta korona.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z dostępem od strony północnej w formie podestu z balustradą, prowadzącego do drzwi przekutych w murze. Kosz na planie zbliżonym do kwadratu, o wklęsło-wypukłych ściankach, na cokole dekorowanym rocaille'em, z podwieszeniem w formie stożka ujętego spływami wolutowymi i zakończonego szyszką. Ścianki kosza ujęte w narożach pilastrami o trzonach w formie spływów wolutowych dekorowanych kampanulami, podtrzymujących belkowanie z gzymsem tworzącym parapet. Na ściankach płyciny zdobione rocaille'em. Balustrada podestu pełna, dekorowana płycinami ze stylizowanym ornamentem roślinnym. Zaplecek flankowany pilastrami o kanelowanych trzonach, o kapitelach w formie konsol dźwigających imposty oraz fragmenty przerwanego, wolutowego, odwróconego na zewnątrz przyczółka. W polu zaplecka płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, z malowanym krzyżem ujętym wieńcem laurowym i tablicami Dekalogu. Zaplecek flankowany uszami w formie stylizowanego rocaille'u. Całość zwieńczona rzeźbą gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana na kolor biały, profile i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na wysokim, prostopadłościennym cokole, z gruszkowatym trzonem ujętym pierścieniami, z niską, puklowaną czarą o profilowanym bogato wylewie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na wysokim postumencie wmurowanym w ścianę, prostopadłościennym cokole, z trzonem w typie gruszkowym oraz czarą z puklami i profilowanym brzegiem. Na trzonie herb Przyjaciel i sygle wokół niego: "MB O[LSZYŃSKI] / S[ANCTAE] T[HEOLOGIAE] D[OCTOR] / P[AROCHUS] I[GOLOMIENSIS]". Pokrywa w kształcie ażurowej świątynki, na rzucie sześcioboku, ujętej spływami wolutowymi, nakryta czaszą ozdobioną liśćmi akantu, z popiersiem Boga Ojca błogosławiącego z kulą w dłoni; wewnątrz św. Jana Chrzciciel chrzczący Jezusa w Jordanie.
chrzcielnica
chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona jest na niskiej podstawie w formie płyty oraz na wypukłym postumencie imitującym fragment gruntu. Chrystus ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w wykroku, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma drzewce zakończone krzyżem, z brakującą chorągwią. Jego twarz jest szczupła i pociągła, o dużych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okolona krótką, brązową brodą skręconą w dwa pukle oraz brązowymi, silnie kręconymi włosami opadającymi na plecy. Biodra Chrystusa przepasane są krótkim perizonium, zaś na jego lewym ramieniu zawieszony jest czerwony płaszcz, który otacza diagonalnie postać i zarzucony jest z przodu postaci na lewym przedramieniu, odsłaniając tors i nogi. Ciało bardzo wychudzone, o podkreślonych liniach żeber i mostka klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia ciała jest naturalistyczna, perizonium pozłacane, a drzewce pomalowane na kolor brązowy.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Rzeźba jest drążona z tyłu, ustawiona na niewielkiej, prostej podstawie. Dawid przedstawiony w całej postaci, ukazany jest frontalnie, stoi w kontrapoście, z głową skierowaną w lewą stronę, lekko uniesioną. Jego lewa ręka spoczywa na piersi, prawą przytrzymuje stojącą przed nim harfę. Twarz ma szczupłą, o dużych oczach z głęboko rzeźbionymi powiekami i uniesionymi brwiami, o prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótką kręconą brodą oraz rzeźbionymi w falowane pasma włosami opadającymi na jego lewe ramię. Dawid ubrany jest w wysokie buty, tunikę sięgającą kolan i zbroję torsową, na piersi ma zapięty płaszcz królewski z futrzanym kołnierzem, opadający po bokach postaci i zawinięty na jego prawej nodze. Na głowie ma koronę otwartą. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, broda i włosy w kolorze brązowym, zaś części stroju i atrybuty są pozłacane.
rzeźba
Dawid

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Na niskiej prostopadłościennej, ośmiobocznej, dwustopniowej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie gruszkowym podtrzymującym półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa w formie korony zamkniętej z obręczą zwieńczoną fleuronami (kwiatonami) i z czterema kabłąkami spiętymi kulą z równoramiennym krzyżem. Na na całej powierzchni imitacje kaboszonów (zaoblonych kamieni szlachetnych).
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ołtarz drewniany, prostopadłościenny. Antepedium nowe w formie leżącego prostokąta w profilowanej ramie. Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, ustawiony na dwustrefowym cokole. Retabulum ujęte dwiema parami kolumn, z których skrajne wysunięte do przodu. Podpory o kapitelach kompozytowych, dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz przerwany, trójkątny przyczółek z ustawionymi za nim figurami: po lewej św. Kazimierza, po prawej św. Floriana. W polu środkowym obraz z przedstawieniem „Jezu Ufam Tobie” oraz „Święty Jan Kanty” na zasuwie. Obrazy ujęte w profilowane, proste ramy w kształcie stojącego prostokąta. Ołtarz flankowany uszami utworzonymi z rocaille'u. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym, ujętego po bokach spływami wolutowymi. U szczytu zdobione rzeźbioną, dekoracją rocaille'ową. W polu w kształcie stojącego prostokąta obraz „Święty Jan Ewangelista”. W partii belkowania pięć relikwiarzy ułożonych w rzędzie, w różnych kształtach: pierwszy znajdujący się pośrodku w postaci prostokątnej płyciny o bokach zamkniętych łukiem nadwieszonym, dwa umieszczone po bokach w formie krzyża greckiego i dwa na skrajach w kształcie spłaszczonego owalu. W relikwiarzach na czerwonym materiale umieszczone relikwie świętych, opisane karteczkami: „S(anctae) Gertrudis.”, „S(anctae) Victoris. M(artyris)”, „S(anctae) Maximae M(artyris)”, „3 Sanctor-”, „S(ancti) Victoris M(artyris)”, „S(anctae) Marcella”, „S(ancta) Prisca (?)”. Część podpisów nieczytelna. Struktura ołtarza polichromowana w kolorze bieli; rzeźby, detale, ornamentyka, profile i kolumny pozłacane.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym z uskokiem z przedstawieniem apoteozy św. Barbary. Święta w centrum obrazu ukazana frontalnie, z głową skierowaną w lewo, klęczy na lewe kolano na obłoku, prawą nogę ma wyprostowaną. W lewej ugiętej i uniesionej ręce trzyma kielich z unoszącą się nad nim hostią w glorii promienistej, prawą rękę wyciąga w bok. Twarz ma owalną, o okrągłych oczach skierowanych w górę, małym nosie i rozchylonych ustach. Włosy ma upięte z tyłu z wplecionymi sznurami pereł i kamieni szlachetnych. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w żółtą, długą suknię spodnią, zieloną sięgającą kolan oraz czerwoną wierzchnią z wystającą białą koszulą z rozwianym fragmentem, przepasaną dekoracyjnym gorsetem w talii. Na lewe ramię ma narzucony niebieski płaszcz, opadający na prawy bok i nogę. Po prawej stronie świętej, na obłoku klęczy putto, podając jej liść palmy. Za nim, w oddali widoczna wieża. U dołu obrazu na kamiennych stopniach leżą miecz i kajdany przymocowane do kuli. W górnej części obrazu niebo wypełnione obłokami rozstępującymi się wokół głowy świętej, na ich tle trzy uskrzydlone główki anielskie.
obraz
Apoteoza św. Barbary
Zdjęcie nr 1: Rzeźba jest drążona z tyłu, ustawiona na niewielkiej, prostej podstawie. Dawid przedstawiony w całej postaci, ukazany jest frontalnie, stoi w kontrapoście, z głową skierowaną w lewą stronę, lekko uniesioną. Jego lewa ręka spoczywa na piersi, prawą przytrzymuje stojącą przed nim harfę. Twarz ma szczupłą, o dużych oczach z głęboko rzeźbionymi powiekami i uniesionymi brwiami, o prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótką kręconą brodą oraz rzeźbionymi w falowane pasma włosami opadającymi na jego lewe ramię. Dawid ubrany jest w wysokie buty, tunikę sięgającą kolan i zbroję torsową, na piersi ma zapięty płaszcz królewski z futrzanym kołnierzem, opadający po bokach postaci i zawinięty na jego prawej nodze. Na głowie ma koronę otwartą. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, broda i włosy w kolorze brązowym, zaś części stroju i atrybuty są pozłacane.
rzeźba
Dawid
Zdjęcie nr 1: Obraz z przedstawieniem Marcina Baryczki ujmuje złocona, profilowana rama z czterema uszakami. Cała postać kapłana w ujęciu frontalnym, z głową zwróconą trzy czwarte w prawo, została przedstawiona na tle architektury i pastelowego pejzażu. Kapłan stoi przed półkolistymi drzwiami w jasnobrązowym portalu, do których prowadzą dwa stopnie. W wyciągniętej prawej ręce trzyma biały zwój. Natomiast lewą przyciska do piersi trzymaną księgę w czarnej oprawie o czerwonych bokach, spiętą na dwie klamry. Jest to starszy mężczyzna o siwych włosach i krótkim zaroście, z rumianą twarzą o prostym nosie i wydatnych wargach. Ubrany jest w sutannę z koloratką w kształcie kołnierzyka, sięgającą kolan komżę z szerokimi rękawami wiązaną pod szyją i czarny biret kapłański na głowie. Na ramionach ma ciemnobeżową stułę. Ponad głową zaznaczono za pomocą jasnej kreski prosty nimb talerzowy. Za kapłanem z prawej strony rozciąga się sekwencja zimowego pejzażu ze sceną zrzucenia go z mostu do zamarzniętej rzeki. Most wspiera się na dwóch arkadach. Z jego korony dwóch ludzi energicznie zrzuca Baryczkę do zamarzniętej Wisły. Z prawej strony most poprzedza brama mostowa w formie domku nakrytego dachem pulpitowym z półokrągłą bramą. Za nią widoczne jest wysokie drzewo przysypane śniegiem. W głębi rozpościerają się niskie wzgórza. Pod obrazem widnieje czarny napis „S(ANCTUS) BARICZKA VIC(ARIUS) E(CCLESIAE) C(ATHEDRALIS) C(RACOVIENSIS)”. Poniżej drugi napis ujęty w profilowaną, złoconą ramę: „NOLITE TIMERE EOS QVI OCCIDUNT CORPUS / ANIMAM AUTEM NON POSSUNT OCCIDERE Mat(theus) 11”.
obraz
Marcin Baryczka
Zdjęcie nr 1: Rzeźba jest drążona z tyłu, ustawiona na niewielkiej, prostej podstawie. Mojżesz przedstawiony jest w całej postaci, ukazany frontalnie, stoi w kontrapoście, z głową skierowaną w prawą stronę. Prawą dłonią trzyma tablice z przykazaniami, częściowo przysłaniające przód postaci, lewą wyciąga przed siebie. Twarz ma szczupłą i pociągłą, o przymrużonych oczach i uniesionych brwiach, prostym nosie i pełnych, rozchylonych ustach, okoloną długą, kręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi, zmierzwionymi włosami, na szczycie głowy uformowanymi w dwa loki. Mojżesz ubrany jest w tunikę, przepasaną w talii oraz płaszcz z rękawami narzucony na plecy i ramiona. Figura polichromowana naturalistycznie w partiach ciała, tunika srebrzona, płaszcz złocony.
rzeźba
Mojżesz

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Tabernakulum z tronem wystawienia", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/tabernakulum-z-tronem-wystawienia-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności