tabernakulum

Dzieje zabytku

Tabernakulum pochodzi z niezachowanego ołtarza św. Józefa, który prawdopodobnie został wykonany w 1723 roku, o czym miał świadczyć umieszczony na nim napis „Którzy mnie zdobią, żywot wieczny otrzymują / 1723 rok”.

Opis

Tabernakulum w kształcie prostopadłościennej skrzynki na niskim cokole, z lekko wypukłą ścianką przednią, flankowaną parą pilastrów z przylegającymi do nich półkolumienkami wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms, lekko wypukły w środkowej partii. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną i złoconą ramą, zdobione grawerowanym, złoconym i srebrzonym przedstawieniem krzyża łacińskiego z wiązkami promieni wychodzących z miejsca przecięcia ramion oraz monogramem IHS. Struktura polichromowana w kolorze czerwieni i czerni, partie detalu architektonicznego złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Tabernakulum to ozdobna, zamykana na klucz szafka, która służy do przechowywania hostii i komunikantów. Słowo tabernakulum wywodzi się z języka łacińskiego i oznacza „namiot” lub „przybytek”, czym nawiązuję do starotestamentowego Przybytku Mojżeszowego, zwanego też Namiotem Spotkania. Przybytek ten został zbudowany w czasie wędrówki Izraelitów z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Wewnątrz Izraelici przechowywali Arkę Przymierza. Omawiane dzieło zostało wykonane w stylu barokowym. Drzwiczki ozdobione są krzyżem oraz monogramem IHS, jednymi z najczęściej pojawiających się motywów w tym miejscu obok kielicha z hostią.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, po konserwacji.

Streszczenie

Tabernakulum pochodzi z niezachowanego ołtarza św. Józefa, który prawdopodobnie został wykonany w 1723 roku, o czym miał świadczyć umieszczony na nim napis „Którzy mnie zdobią, żywot wieczny otrzymują / 1723 rok”. Tabernakulum to ozdobna, zamykana na klucz szafka, która służy do przechowywania hostii i komunikantów.

Bibliografia