Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, w formie aediculi. Mensa prostopadłościenna, na niej tabernakulum w formie zbliżonej do prostopadłościennej skrzynki o wypukłej ściance frontowej ustawione na tle ścianki z tronem wystawienia ujętym ramką zamkniętą łukiem nadwieszonym. Drzwiczki tabernakulum dekorowane kielichem z hostią, ujęte wolutami. Tron wystawienia oraz ściankę flankują kręcone kolumny podtrzymujące wyłamane na ich osiach belkowanie. Niszę wypełnia pasyjka na tle kół dekorowanych liliami, po jej dwóch stronach klęczące anioły trzymające kielichy. Tabernakulum polichromowane na kolor jasnoszary, fryz ciemnoszary, profile złocone. Nastawa na wysokim cokole dekorowanym prostokątnymi płycinami z dekoracją. W polu głównym rama w kształcie stojącego prostokąta, a w niej obraz z przedstawieniem św. Jana Chrzciciela. Pole flankowane zakończonymi kapitelami, kanelowanymi pilastrami podtrzymującymi wyłamane nad polem centralnym belkowanie. Na osiach zewnętrznych prostokątne płyciny. Całość zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z polem wypełnionym wieńcem i glorią promienistą z wiązkami prostych promieni przedzielonymi pojedynczymi, falistymi. Na skrajnych fragmentach belkowania wazony. Na zewnętrznych płycinach uskrzydlone aniołki na chmurach, fryz z dekoracją z naprzemiennie umieszczonych wieńców i palmet poniżej perełkowania, krawędzie zwieńczenia podkreślone rzędami listków. Struktura w kolorze jasnoszarym, płyciny ciemnoszare, profile, ornamenty i dekoracje złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, w formie aediculi. Mensa prostopadłościenna, na niej tabernakulum w formie zbliżonej do prostopadłościennej skrzynki o wypukłej ściance frontowej ustawione na tle ścianki z tronem wystawienia ujętym ramką zamkniętą łukiem nadwieszonym. Drzwiczki tabernakulum dekorowane kielichem z hostią, ujęte wolutami. Tron wystawienia oraz ściankę flankują kręcone kolumny podtrzymujące wyłamane na ich osiach belkowanie. Niszę wypełnia pasyjka na tle kół dekorowanych liliami, po jej dwóch stronach klęczące anioły trzymające kielichy. Tabernakulum polichromowane na kolor jasnoszary, fryz ciemnoszary, profile złocone. Nastawa na wysokim cokole dekorowanym prostokątnymi płycinami z dekoracją. W polu głównym rama w kształcie stojącego prostokąta, a w niej obraz z przedstawieniem św. Jana Chrzciciela. Pole flankowane zakończonymi kapitelami, kanelowanymi pilastrami podtrzymującymi wyłamane nad polem centralnym belkowanie. Na osiach zewnętrznych prostokątne płyciny. Całość zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z polem wypełnionym wieńcem i glorią promienistą z wiązkami prostych promieni przedzielonymi pojedynczymi, falistymi. Na skrajnych fragmentach belkowania wazony. Na zewnętrznych płycinach uskrzydlone aniołki na chmurach, fryz z dekoracją z naprzemiennie umieszczonych wieńców i palmet poniżej perełkowania, krawędzie zwieńczenia podkreślone rzędami listków. Struktura w kolorze jasnoszarym, płyciny ciemnoszare, profile, ornamenty i dekoracje złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, w formie aediculi. Mensa prostopadłościenna, na niej tabernakulum w formie zbliżonej do prostopadłościennej skrzynki o wypukłej ściance frontowej ustawione na tle ścianki z tronem wystawienia ujętym ramką zamkniętą łukiem nadwieszonym. Drzwiczki tabernakulum dekorowane kielichem z hostią, ujęte wolutami. Tron wystawienia oraz ściankę flankują kręcone kolumny podtrzymujące wyłamane na ich osiach belkowanie. Niszę wypełnia pasyjka na tle kół dekorowanych liliami, po jej dwóch stronach klęczące anioły trzymające kielichy. Tabernakulum polichromowane na kolor jasnoszary, fryz ciemnoszary, profile złocone. Nastawa na wysokim cokole dekorowanym prostokątnymi płycinami z dekoracją. W polu głównym rama w kształcie stojącego prostokąta, a w niej obraz z przedstawieniem św. Jana Chrzciciela. Pole flankowane zakończonymi kapitelami, kanelowanymi pilastrami podtrzymującymi wyłamane nad polem centralnym belkowanie. Na osiach zewnętrznych prostokątne płyciny. Całość zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z polem wypełnionym wieńcem i glorią promienistą z wiązkami prostych promieni przedzielonymi pojedynczymi, falistymi. Na skrajnych fragmentach belkowania wazony. Na zewnętrznych płycinach uskrzydlone aniołki na chmurach, fryz z dekoracją z naprzemiennie umieszczonych wieńców i palmet poniżej perełkowania, krawędzie zwieńczenia podkreślone rzędami listków. Struktura w kolorze jasnoszarym, płyciny ciemnoszare, profile, ornamenty i dekoracje złocone i srebrzone.

Ołtarz główny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Dobczyce
Miejscowość
Dobczyce
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych
Tagi
ołtarz główny tabernakulum
Miejsce przechowywania
Kościół
Identyfikator
DZIELO/12870
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
1851 rok (?)
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Opis

Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, w formie aediculi. Mensa prostopadłościenna, na niej tabernakulum w formie zbliżonej do prostopadłościennej skrzynki o wypukłej ściance frontowej ustawione na tle ścianki z tronem wystawienia ujętym ramką zamkniętą łukiem nadwieszonym. Drzwiczki tabernakulum dekorowane kielichem z hostią, ujęte wolutami. Tron wystawienia oraz ściankę flankują kręcone kolumny podtrzymujące wyłamane na ich osiach belkowanie. Niszę wypełnia pasyjka na tle kół dekorowanych liliami, po jej dwóch stronach klęczące anioły trzymające kielichy. Tabernakulum polichromowane na kolor jasnoszary, fryz ciemnoszary, profile złocone.
Nastawa na wysokim cokole dekorowanym prostokątnymi płycinami z dekoracją. W polu głównym rama w kształcie stojącego prostokąta, a w niej obraz z przedstawieniem św. Jana Chrzciciela. Pole flankowane zakończonymi kapitelami, kanelowanymi pilastrami podtrzymującymi wyłamane nad polem centralnym belkowanie. Na osiach zewnętrznych prostokątne płyciny. Całość zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z polem wypełnionym wieńcem i glorią promienistą z wiązkami prostych promieni przedzielonymi pojedynczymi, falistymi. Na skrajnych fragmentach belkowania wazony.
Na zewnętrznych płycinach uskrzydlone aniołki na chmurach, fryz z dekoracją z naprzemiennie umieszczonych wieńców i palmet poniżej perełkowania, krawędzie zwieńczenia podkreślone rzędami listków.
Struktura w kolorze jasnoszarym, płyciny ciemnoszare, profile, ornamenty i dekoracje złocone i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Klasycystyczny.

Streszczenie

Ołtarz głowny w stylu klasycystycznym wykonał w 1851 roku Kajetan Domasiewicz z Nowego Sącza.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z dostępem z prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie ściętego koła, z półkolistym podwieszeniem zakończonym szyszką. Ścianka kosza i balustrada schodów zdobione płycinami w ramach. Parapet w formie gzymsu, od dołu zdobiony pasem z dekoracją roślinną. W polu zaplecka obraz z przedstawieniem Jezusa Dobrego Pasterza, ujęty ramą o dekoracji geometrycznej. Baldachim na planie ściętego koła, podtrzymywany przez dwa wsporniki, o kanelowanej krawędzi, zakończone wolutami. Brzeg baldachimu w formie gzymsu dekorowanego pasem ornamentu roślinnego. Na nim rzeźbiona skała, na której znajdują się tablice prawa. Na podniebieniu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura malowana w kolorze seledynowym, płyciny kremowym, detale ciemnozielonym, profile złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, ustawiona na niskim filarze, dostępna od prawej strony schodami umieszczonymi przy filarze międzynawowym. Filar czworoboczny, na profilowanym cokole, naroża opięte filarkami o czworobocznych trzonach, zamknięty prostym gzymsem. Na ściankach płytkie płyciny w kształcie prostokąta o wklęsłych narożach, w złoconych obramieniach. Gzyms zdobiony rzędem niskich ostrosłupów ozdobionych rzeźbionym i złoconym greckim krzyżykiem. Filar wspiera kosz na rzucie siedmioboku, opięty na narożach kolumienkami wspierającymi belkowanie i gzyms. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi niszami zamkniętymi łukiem półkolistym nadwieszonym. Nad niszami fryz zdobiony analogicznie jak w podstawie ambony ostrosłupami z krzyżykami greckimi, poniżej fryz z motywów rybiej łuski. We niszach, na wysokich postumentach ustawione rzeźby od lewej: kielich, św. Jan, św. Łukasz, św. Marek i św. Mateusz. Kolumny o gładkich, złoconych trzonach i kapitelach kompozytowych. Parapet w formie prostego gzymsu. Zaplecek wysoki, z płyciną zamkniętą łukiem półkolistym nadwieszonym. W polu płaskorzeźbione tablice Dekalogu umieszczone na obłokach, otoczone sześcioma wiązkami promieni o nierównej długości. Belkowanie zdobione analogicznie jak na koszu. Baldachim na rzucie ośmioboku, w formie ostrosłupa, z wydzielonym cokołem, podzielony na dwie strefy, zwieńczony umieszczonym na niskim cokole krzyżem łacińskim z odchodzącymi ze skrzyżowania ramion grubymi promieniami. Cokół baldachimu ozdobiony nad narożnikami małymi wazonikami na wysokich postumentach oraz podwieszonym lambrekinem z liści akantu. Na podniebieniu rzeźbiona Gołębica Ducha Świętego otoczona wiązkami promieni nierównej długości. Ewangeliści w niszach ukazani w pozycji stojącej, ubrani w długie i złocone szaty. Twarze szerokie, z małymi i wąskimi ustami, włosy średniej długości, ciemnobrązowe. Wokół głów złote i koliste nimby. Św. Jan zwrócony en trois quarts w lewo, z otwartą księgą Pisma Świętego w lewej dłoni, w której napis: A SŁOWO BYŁO U BOGA / I BOGIEM BYŁO SŁOWO. Św. Łukasz ukazany en face, z głową zwróconą w lewo. Św. Marek ukazany en face, z głową zwróconą w prawo. Po jego prawej stronie kolumna. Św. Mateusz ukazany frontalnie z otwartą księgą w dłoni, w tle, po jego prawej stronie drzewo. Z prawej strony jednobiegowe schody z balustradą zakończoną słupkiem w formie filaru, z arkadami zamkniętymi łukiem półkolistym. Struktura malowana w kolorze jasnobrązowym, profile i ornamenty złocone oraz srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica kielichowa, ustawiona na dużej podstawie na rzucie ściętego koła oraz na prostopadłościennym cokole na rzucie kwadratu. Trzon wklęsło-wypukły z uskokiem u spodu; nodus gruszkowaty, dekorowany czterema lwimi głowami trzymającymi w paszczach festony z podwieszonej tkaniny. Czara w formie bardzo spłaszczonej półkuli z wywiniętą i profilowaną krawędzią; dekorowana uskrzydlonymi główkami anielskimi na przemian z kokardami z podwieszonymi festonami z tkaniny. Pokrywa w formie baldachimu na rzucie sześcioboku, wypiętrzona, zwieńczona krzyżem.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie prostokąta stojącego, ujęte prostokątną profilowaną ramą. Pole w ramie podzielone poziomo na dwie części; w górnym płaskorzeźbiona figura nagiego dziecka leżącego frontalnie, z głową wspartą na prawej ręce, opartej łokciem na czaszce. Prawa rączka ułożona wzdłuż ciała. Prawa noga zgięta w kolanie, lewa wyprostowana, ułożona na prawej. Główka dziecka o okrągłym kształcie, wąskich ustach i okrągłych przymkniętych oczach. Ciało z zaznaczoną muskulaturą, brzuch wydatny. Dziecko ułożone na tkaninie, która przewija się pomiędzy nóżkami. Pod płaskorzeźbą, w dolnej części epitafium inskrypcja łacińska, majuskułą: ILLV[S]TRIS AC MAGNICVS D(OMINVS) D(OMINVS) SEBASTIANVS / LVBOMIIRSKI HAERES IN WISNICZ CASTELLANVS / MALOGOSCE(NSIS) SA(N)DECEN[SIS] SCEPVSIEN[SIS DOBCICIEN[SIS] / CAPITANE(VS) ZVPARI(VS)Q[VE] CRACO(VIENSIS) SEBASTIANO / SEMESTRI FILLIOLO SVO CHARISIMO SIBI IMMA/TVRA MORTE SVPERTO. QVA(N)DO ILLI MAIORA P[RO]PAE/STARE NO(N) LICVIT PARVA(M) HA(E)C TABELLA(M) AMORIS / PATERNI MONVMENTVM. AD POST ERITATE(M) O(MN)IS/ PATRIMONII LOCO EXTARE VOLVIT QVI / OBDORMIVIT ANNO SALVTIS M.DXC IV MEN/SIS [R] EBRVA [RI]I DIE XV REQVIESCAT I(N) D(OMI)NO.
płyta nagrobna
Epitafium Sebastiana Lubomirskiego
Zdjęcie nr 1: Trójnawowa, czteroprzęsłowa bazylika filarowa, z jednoprzęsłowym, zakończonym wielobocznie prezbiterium, przy którym od południa prostokątna zakrystia; od zachodu na osi wieża na rzucie kwadratu, z kruchtą w przyziemiu, częściowo wtopiona w korpus nawowy. Arkady międzynawowe i tęcza zamknięte półkoliście. Sklepienia kolebkowe z lunetami. Okna prostokątne zamknięte półkoliście, w nawie głównej, ponad arkadami międzynawowymi, okulusy. Fasada pięcioosiowa, pośrodku z ryzalitem wieży występującej przed lico elewacji nawy głównej i naw bocznych, w których zamknięte półkoliście otwory wejściowe. Wieża czterokondygnacyjna, nakryta ostrosłupowym, wysokim hełmem. Zakończenie prezbiterium opięte przyporami. Dachy dwuspadowe na nawą główną i prezbiterium, pulpitowe nad nawami bocznymi.
kościół
Kościół parafialny pw. Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych
Zdjęcie nr 1: Orientowany, jednonawowy, ścienno- filarowy, z jednoprzęsłowym trójbocznie zamkniętym prezbiterium, po którego bokach zakrystia i kruchta. Od zachodu czworoboczna wieża wtopiona w korpus. Sklepienia kolebkowe, w korpusie na gurtach. Elewacje na cokole, potynkowane. Fasada trójosiowa, pośrodku z płytkim ryzalitem, w którym prostokątny portal, nad nim półkoliste okno, wyżej elewacja wieży ujęta półszczytami.
kościół
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela, obecnie filialny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny ze zwieńczeniem, trójosiowy. Neogotycki na trapezowym postumencie. Mensa wsparta na dwóch kolumnach o schodkowych, bazach w formie ośmioramiennych gwiazd na siedmiobokach z wklęsłymi ramionami. Z każdego ramienia gwiazd strzeliście unosiła się ku kapitelowi wzdłuż trzonu służka, tworząc u dołu romboidalną, wklęsłą siatkę. Struktura ta zachowała się mniej niż w połowie na lewej kolumnie. Kapitel lewy ornamentalnie pokryty regularną siatką ze stylizowanych, suchych gałęzi, które tworzą trzy strefy pól ornamentalnych. Dolne przypominają ostre łuki, krzyżują się w nich gałęzie. Środkowe, romboidalne są puste a górne wypełniają sploty suchego akantu. Prawy kapitel posiada podobne podziały pól, różni się wypełnieniem górnej ze stref, gdzie przestrzeń całkowicie zajmują na przemian bujne winne grona oraz pochylające się kłosy zbóż. Zaplecek pod mensą, od frontu podzielono na sześć stref. Na dwóch zewnętrznych i dwóch środkowych znajdują się przedstawienia płaskorzeźbionych łuków okiennych z maswerkami. Druga płaszczyzna od lewej i prawej ozdobiona jest płaskorzeźbą roślinną. Ryzalitowana w części środkowej kondygnacja pierwsza stanowi tabernakulum na cokole. Zadaszenie spadziste pokryte różnorodnym zdobieniem, flankowane czworokątnymi filarami, na których kapitelach wspierają się ramiona ostrych łuków z wimpergami. Powyżej kapitele filarów stanowią blanki z których wyrastają ażurowe formy zbudowane z kilku esownic stylizowane na oset, zakończone profitkami. Widać wnętrze tabernakulum przez ażurowe, dwuskrzydłowe drzwiczki. Na lewych jest przestrzenna rzeźba Orła w koronie osadzona w nieznacznie uszkodzonej oprawie ze splotów gałęzi. Z prawej podobnie wykonane przedstawienie Pogoni Litewskiej. Konny rycerz ma złamany miecz. W centrum ołtarza w prostokątnej ramie znajduje się owalne pole wewnątrz otoczone ciasnym splotem guzowatych gałęzi. W środkowych punktach owalu z gałęzi wstawiono owalne płaskorzeźby z kości słoniowej ze scenami z życia Chrystusa. W samym środku niewielka rzeźba Jezusa Ukrzyżowanego. Ramę główną flankują postacie Ewangelistów po dwóch z każdej strony, jeden nad drugim, na postumentach i pod gotyckimi baldachimami, najwyższy jest okazalszy. Zwieńczenie ołtarza stanowi wysunięta balustrada zbudowana z ostrołukowych ramion ze sterczynami, centralne ramiona zbiegają się i łączą w sterczynę zakończoną krzyżem. Ołtarz flankowany strzelistymi formami z typowych dla neogotyckiej stylizacji elementami architektonicznymi, w które wkomponowano po jednej postaci świętych z każdej strony.
ołtarz

ołtarz

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Ołtarz główny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-102

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności