Obraz świętych Szymona i Juda Tadeusza powstał po wybudowaniu świątyni w Łętowni, z przeznaczeniem do nowego ołtarza głównego, a więc po 1765 roku.
Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym z przedstawieniem świętych apostołów Szymona i Judy Tadeusza w całej postaci. Po lewej stronie obrazu św. Juda Tadeusz, zwrócony w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, w prawej ugiętej ręce trzyma pałkę opartą o ziemię, lewą wyciąga przed siebie. Twarz ma pociągłą, szczupłą, niskim czole, dużych, okrągłych oczach, wąskim nosie i pełnych ustach; okoloną gęstymi i kręconymi, brązowymi włosami i brodą. Ubrany jest w jasnoczerwoną tunikę oraz obfity niebieski płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Po prawej stronie obrazu św. Szymon ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, lewą, ugiętą kładzie na pile opartej o ziemie. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o starczych rysach, niskim czole, dużych, okrągłych oczach skierowanych w dół, garbatym nosie i pełnych ustach; okoloną gęstymi i kręconymi, siwymi włosami i brodą. Ubrany jest w niebieska tunikę przepasaną w talii oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Postacie ukazane na tle górzystego pejzażu z obniżonym horyzontem, z niebiesko-żółtym niebem wypełnionym obłokami z czterema uskrzydlonymi główkami anielskimi.
Autor omawianego dzieła namalował szereg obrazów ołtarzowych do kościoła w Łętowni, mianowicie św. Jana Nepomucena, św. Floriana, św. Walentego, św. Jana, św. Marii Magdaleny, św. Barbary, Matki Boskiej Szkaplerznej oraz św. Anny Samotrzeć. Wszystkie te dzieła cechuje zbliżony typ fizjonomii postaci o małych, okrągłych oczach i uniesionych, łukowatych brwiach, wąskim nosie i pełnych ustach. Tkanina strojów modelowana jest bardzo miękko, układa się w duże fałdy i zagięcia, mocno rozjaśnione w miejscach załamania, o silnym światłocieniu. Widoczna jest duża szczegółowość w sposobie oddania malowania strojów. Postacie mają wydłużone, nieco zachwiane proporcje ciała, ale swobodne pozy.
Święci Szymon i Judy Tadeusz ukazani na omawianym obrazie według tradycji byli braćmi. Po rozesłaniu apostołów wspólnie głosili ewangelię nad Morzem Czerwonym i w Egipcie lub w Babilonii i Palestynie. Mieli razem ponieść śmierć męczeńską, dlatego często przedstawiani są wspólnie. Szymon zginął przecięty piłą, zaś Juda poniósł śmierć od ciosów pałką lub włócznią. Narzędzia ich męki stanowią ich atrybuty.
Dobry, spękania warstwy malarskiej, ubytki farby na obrzeżach
Obraz świętych Szymona i Judy Tadeusza powstał po wybudowaniu świątyni w Łętowni, z przeznaczeniem do nowego ołtarza głównego, a więc po 1765 roku. Święci Szymon i Juda Tadeusz według tradycji byli braćmi i wspólnie głosili ewangelię. Mieli razem ponieść śmierć męczeńską, św. Szymon przez przecięcie piłą, zaś św. Juda od ciosów pałkami, dlatego są one ich atrybutami.
Paulina Kluz, "Święci Apostołowie Szymon i Juda Tadeusz", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/swieci-apostolowie-szymon-i-juda-tadeusz