W 1894 roku zapisano w księdze wydatków na budowę kościoła kwotę wydaną na „podróż do Kent (Kęt) po szkło i rzeźby”. Autor inwentarza parafii w Stryszawie z 1928 roku opisał znajdującą się w tym ołtarzu figurę Serca Pana Jezusa jako polichromowaną, a boczne figury św. Stanisława i św. Wojciecha jako „niekolorowe”. W inwentarzu z 1995 roku określono je już jako polichromowane. Ołtarz boczny, w którym znajduje się rzeźba, był konserwowany między 1980 a 2000 rokiem.
Rzeźba pełna na cokole przedstawiająca św. Wojciecha zwróconego nieznacznie w lewą stronę. Święty odwraca głowę w lewo, oczy ma skierowane przed siebie, nos prosty, usta wąskie, wydatne kości policzkowe. Głowę okala bujny brązowy zarost oraz kręcone włosy, które spływają na kark; na głowie infuła. Wojciech prawą ręką podtrzymuje wiosło oraz krzyż, w lewej trzyma otwartą księgę. Jest ubrany w ciemnobrązową albę, białą komżę ze złoconą koronką u dołu, ciemnobrązową stułę ze złoconymi brzegami, złoty krzyż biskupi i brązowy płaszcz z zielonym podszyciem, który jest spięty na piersi złotą fibulą. Spod szat widoczne ciemnobrązowe buty. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
Święty Wojciech urodził się w Czechach, podczas bierzmowania przyjął imię Adalbertus. Był biskupem Pragi, misjonarzem na Węgrzech, w Polsce i w Prusach, gdzie został zamordowany w 999 roku. Jest głównym patronem Polski. Wiosło, które trzyma w dłoni nawiązuje do podróży, którą odbył między Gnieznem a Prusami częściowo drogą wodną. Według przekazów również jeden z pierwszych, śmiertelnych ciosów zadano mu właśnie wiosłem.
Święty został ukazany w konwencjonalny sposób, trzymając atrybuty, które pozwalają go zidentyfikować. Ma poprawnie odwzorowane proporcje oraz fałdy szat. Figura jest przykładem dziewiętnastowiecznej rzeźby dbającej o realistyczne oddanie układu rąk oraz rysów twarzy. Cechuje ją dobra jakość artystyczna.
Ołtarz boczny, w którym znajduje się rzeźba, był konserwowany między 1980 a 2000 rokiem.
Figura św. Wojciecha powstała pod koniec XIX wieku wraz z ołtarzem wykonanym przez Stanisława Jarząbka z Kęt. Jest przykładem dziewiętnastowiecznej rzeźby, która dba o realizm przedstawienia. Cechuje ją dobra jakość artystyczna.
Agata Felczyńska, "Św. Wojciech", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-wojciech-14