Św. Piotr i św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem apostołów św. Piotra i św. Pawła ukazanych w całej postaci. Po lewej stronie św. Piotr w prawej ręce złożonej na piersi trzyma klucze, lewą zaś obejmuje odwrócony krzyż. Głowę ma wzniesioną, twarz o wysokim czole, brwi ściągnięte, nos prosty, usta wąskie. Okalają ją pukle siwych włosów i krótka broda. Ubrany jest w długą, fioletową tunikę i jasnobeżowy płaszcz okrywający ramiona. Po prawej stronie stoi św. Paweł, w prawej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem do dołu, w lewej zamkniętą księgę. Jego twarz okalają długa ciemna broda i ciemne, krótki włosy. Święty jest ubrany w brązową tunikę i zielony płaszcz okrywający lewe ramię. Wokół głów postaci okrągłe nimby , obaj mają bose stopy, fałdy ich szat są obfite, miękkie. W tle syntetyczny pejzaż. W prawym dolnym rogu sygnatura i data „x. Dr. J. Kaczmarczyk / 1907.”

Św. Piotr i św. Paweł

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Zabierzów
Miejscowość
Bolechowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Bolechowice
Parafia
Parafia Św. Apostołów Piotra i Pawła
Tagi
malarstwo religijne św. Paweł św. Piotr
Miejsce przechowywania
nawa
Identyfikator
DZIELO/00860
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1907 rok
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – około 150 cm
wysokość – około 250 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

W 1907 roku proboszcz Bolechowic zadecydował o zamówieniu nowego obrazu. Poprosił księdza Józefa Kaczmarczyka, wicerektora Seminarium Duchownego oraz docenta na Uniwersytecie Jagiellońskim, o namalowanie wizerunku apostołów Piotra i Pawła, patronów parafii, na zasuwę ołtarza głównego, który miał być stosowany wymiennie z podniszczonym płótnem ze sceną ukrzyżowania.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem apostołów św. Piotra i św. Pawła ukazanych w całej postaci. Po lewej stronie św. Piotr w prawej ręce złożonej na piersi trzyma klucze, lewą zaś obejmuje odwrócony krzyż. Głowę ma wzniesioną, twarz o wysokim czole, brwi ściągnięte, nos prosty, usta wąskie. Okalają ją pukle siwych włosów i krótka broda. Ubrany jest w długą, fioletową tunikę i jasnobeżowy płaszcz okrywający ramiona. Po prawej stronie stoi św. Paweł, w prawej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem do dołu, w lewej zamkniętą księgę. Jego twarz okalają długa ciemna broda i ciemne, krótki włosy. Święty jest ubrany w brązową tunikę i zielony płaszcz okrywający lewe ramię. Wokół głów postaci okrągłe nimby , obaj mają bose stopy, fałdy ich szat są obfite, miękkie. W tle syntetyczny pejzaż. W prawym dolnym rogu sygnatura i data „x. Dr. J. Kaczmarczyk / 1907.”

Zarys problematyki artystycznej

Piotr i Paweł są, tak jak w tym przypadku, często ukazywani razem. Wynika to z ich szczególnej roli wśród apostołów. Jezus uczynił Piotra głową Kościoła, a Paweł po cudownym nawróceniu prowadził z sukcesem pracę misyjną. W kościele katolickim są wspominani jednego dnia – 29 czerwca. Ich najstarsze, wspólne przedstawienie pochodzi z II wieku. Namalowany w 1907 roku obraz koresponduje jednoznacznie z wezwaniem kościoła i ukazując świętych w ponadczasowych strojach, z atrybutami, dzięki którym można ich rozpoznać.
Autor dzieła był duchownymi oraz malarzem i konserwatorem amatorem. Jego obrazy podejmują głównie tematykę religijną. Te z podobnego okresu można potkać m.in. w kościołach w Kozach (Św. Józef, 1908), czy Morawicy (Wizja św. Franciszka, 1907).

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, miejscowo widoczne spękania warstwy malarskiej.

Streszczenie

Obraz przedstawiający świętych Piotra i Pawła został namalowany w 1907 roku przez księdza i malarza amatora Józefa Kaczmarczyka.

Bibliografia

Künstle Karl, "Ikonographie der christlichen Kunst, Bde. 1-2", Freiburg 1928

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Paweł św.
Paweł św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą, umieszczona na północnej ścianie nawy. Kosz na rzucie części ośmioboku, poprzedzony od dołu partią cokołową o mniejszej średnicy, dekorowaną płycinami z ornamentem roślinnym. Dolna krawędź tej podstawy zdobiona maswerkami. Podwieszona do niej szyszka w formie wielokąta o przekroju ośmiobocznym. Ściany kosza dekorowane ostrołukowymi blendami, z płaskorzeźbionymi postaciami czterech ewangelistów; od lewej: Łukasz, Mateusz, Jan i Marek. Postacie są mocno wydłużone, każdy trzyma w rękach księgę, u stóp mają odpowiadające im symbole zwierzęce; każdy jest podpisany. W podłuczach arkadek ornament roślinny, powyżej pas rozetek. W balustradzie schodów romboidalne płyciny wypełnione esowato wygiętą wicią roślinną. Struktura w kolorze bejcowanego na ciemno drewna; ornamenty, niektóre profile, szaty i atrybuty ewangelistów złocone; nisze malowane na granatowo.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Anioł ukazany w całej postaci, stojący na postumencie po prawej stronie drugiej kondygnacji retabulum. Zwrócony frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w stronę ołtarza. Ciężar ciała oparty na lewej nodze, prawa zaś wysunięta w przód. Twarz owalna, osadzona na szerokiej szyi. W twarzy widoczne małe oczy, wąski, delikatnie zadarty nos, niewielkie usta oraz wystająca do przodu, okrągła broda; brązowe, kręcone włosy spływają na kark. W lewej ręce anioł trzyma włócznię z nabitą gąbką, a w prawej obcęgi. Ubrany jest w długą suknię odsłaniającą prawą nogę oraz szatę wierzchnią, przepasaną w talii sznurem; skrzydła złożone. Drugi anioł ustawiony jest po drugiej stronie retabulum. Lewą ręką przytrzymuje opartą o ziemię włócznię, a w prawej trzyma młotek. Ubrany jest w długą suknię i tunikę spływające równoległymi fałdami do dołu. Głowa i skrzydła ukształtowane analogicznie jak w przypadku pierwszej postaci. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
rzeźba
Anioły
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna
Epitafium Adriana Skassewskiego
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna przedstawiająca Chrystusa Zmartwychwstałego w całej postaci, w kontrapoście. Prawą rękę ma zgiętą w łokciu, uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma drzewiec zakończony krzyżem i proporcem. Głowa uniesiona, twarz okalają ciemne długie włosy i krótka broda. Płaszcz malowany na złoto, udrapowany wokół pasa odsłaniając nagi tors, za plecami rozwiana kaskada fałd. Podstawa rzeźby półkolista, polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Podstawa na rzucie koła, trzon w typie gruszkowatym. Czara w kształcie mocno spłaszczonej kuli pokrytej puklami z profilowanym brzegiem.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna w kształcie stojącego prostokąta o trzech bokach ujętych ramą kartuszową z esownicami spiętymi klamrą. W zwieńczeniu ramy medalion, zapewne na portret (niezachowany), powyżej krzyż trójlistny. W polu epitafium inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PIIS MANIBVS / AD(MODU)M R(EVERE)NDI OLIM M(AGNIFICI) BARTHOLOMAEI WIESIEWICZ / P(AROC)HIAE D(ICTAE) ECCLE(SI)AE HVIVS RECTORIS / ET PASTORIS / ZELO PIETATIS CVLTVS DIVINI, ET PROBITATIS VITAE / CONSPICVI. / CVIVS OPERA ET SVMPTV / FACIES HAEC, QVAE CONSPICITVR ECCLE(SI)AE, NOVV(M) / ET EXIMIVM SVMPSIT AVGMENTUM / AD PERPETVA(M) MEMORIA(M), VITA FELICITER FVNCTO / A(NNO) D(OMINI) 1693 DIE 18 MENIS IVLII / POST EXACTVM AETATIS SVAE / ANNORUV(M) LXXVIII CVRSUV(M) ET REGIMINIS ECCLE(SI)AE / SVPRA QVADRAGESIMVM / HOC MNEMOSIINON / EXECVTORES STVDIO PIETATIS ACCENSI POSVERVNT / PRECARE REQVIEM VIATOR / SI ET TIBI PIVM ALIQVANDO, SVPEREST / DESIDERIVM".
płyta nagrobna
Epitafium księdza Bartłomieja Wiesiewicza

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, polichromowana figura ustawiona na niewysokim, prostopadłościennym postumencie ukazuje św. Pawła Apostoła. Święty został przedstawiony frontalnie w nieznacznym kontrapoście jako dojrzały, ciemnowłosy mężczyzna z okazałą, rozwianą brodą. W lewej dłoni podtrzymuje otwartą księgę, a prawą opiera na mieczu zwróconym ostrzem ku ziemi. Jednocześnie lekko pochyla głowę do przodu. Apostoł ma pociągłą twarz o jasnej karnacji, wysokie czoło, prosty nos i zamyślone spojrzenie. Ubrany jest w długą ciemnoniebieską tunikę spiętą w pasie oraz obszerny, czerwony płaszcz ze złotą lamówką, spięty na prawym ramieniu fibulą. Na cokole widnieje złocona inskrypcja „Św(ięty) Paweł".
rzeźba
św. Paweł Apostoł
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, polichromowana figura ustawiona na niewysokim, prostopadłościennym postumencie ukazuje św. Piotra Apostoła. Święty został przedstawiony frontalnie w nieznacznym kontrapoście jako starszy, siwiejący mężczyzna z krótką brodą. W lewej dłoni na wysokości pasa podtrzymuje zamkniętą księgę w ozdobnej oprawie, natomiast w prawej ręce zgiętej w łokciu przy piersi ma złoty i srebrny klucz. Święty ma pociągłą twarz o jasnej karnacji, rumiane policzki i wydane zakola na wysokim czole. Spojrzenie jego ciemnych, zamyślonych oczu skierowane jest przed siebie. Apostoł ubrany jest w długą ciemnoniebieską tunikę odsłaniającą u spodu fragmenty bosych stóp. Przez lewe ramię ma przerzucony obszerny, obficie drapowany, żółty płaszcz z zieloną podszewką ze złotą lamówką. Na cokole widnieje złocona inskrypcja „Św(ięty) Piotr".
rzeźba
Św. Piotr Apostoł
Zdjęcie nr 1: Neogotycki, przyścienny, jednokondygnacyjny ołtarz Matki Boskiej Różańcowej uzyskał architektoniczną strukturę ze zwieńczeniem. Kolorystyka ołtarza utrzymana została w tonacji ciemnego, bejcowanego drewna. Detale, ornamenty zostały wyzłocone, natomiast wypełnienia maswerków i ram wimperg są białe. Z kolei pole ramy głównego obrazu wykonano jako czerwone. Retabulum ustawiono na podwójnych gradusach zaokrąglonych od przodu. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu z trzema czworobocznymi płycinami od frontu, ujętymi złoconymi i profilowanymi obramieniami. Płyciny rozdzielają półkolumienki na wysokich cokolikach. Dwie skrajne płyciny stipesu wypełniono u góry maswerkiem, natomiast w środkowej znalazł się równoramienny krzyż wpisany w czteroliść. Stipes podtrzymuje drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz przylega do wysokiego, prostopadłościennego cokołu flankowanego po bokach kolumienkami, na którym wspiera się cała nastawa. Widoczne jego partie zdobią prostokątne płyciny w obramieniach. Na cokole wspiera się predella podzielona płytkimi, prostokątnymi płycinami zakończonymi ostrołukowymi arkadkami z noskami, wypełnionymi płaskorzeźbionym i złoconym ornamentem roślinnym. Pośrodku, w przerwie między płycinami predelli, usytuowano prostopadłościenne tabernakulum w formie kapliczki, zwieńczone łukiem siodłowym, flankowane dwoma pinaklami. Ostrołukowe drzwiczki tabernakulum zdobi skrzyżowana z krzyżem kotwica oraz wyobrażenie Boskiego Serca Pana Jezusa. Poniżej widoczna jest girlanda różana. Predella wspiera trójosiową kondygnację ze zwieńczeniem. Na osi środkowej usytuowano płytką, prostokątną wnękę zakończoną ostrołukiem z arkaturą. Flankują ją smukłe kolumienki na wysokich cokolikach wspierające wysokie pinakle. Ponad wnęką widoczna jest wimperga z maswerkiem dekorowana czołgankami i kwiatonem. We wnęce umieszczono płaskorzeźbione i polichromowane przedstawienie Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem i św. Katarzyną ze Sieny, a na zasuwie obraz ze św. Barbarą. W osiach skrajnych, pod gotyckimi baldachimami z wimpergami, rozdzielonymi pinaklami, ustawiono w niszach na postumentach figury św. Wojciecha i św. Stanisława. Święci zostali podpisani na postumentach. Konchy nisz są jasnoniebieskie natomiast ich ścianki zielone. Boki baldachimów udekorowano małymi wimpergami rozdzielonymi smukłymi pinaklami z kwiatonami i czołgankami. Baldachimy przechodzą w smukłe, ażurowe fiale dekorowane pinaklami i czołgankami oraz kwiatonami. Zwieńczenie nastawy na osi środkowej uzyskało kształt otwartej kapliczki z niszą zakończoną smukłą fialą z iglicą, dekorowaną czołgankami i kwiatonem. Po bokach kapliczki znajdują się ażurowe przypory wypełnione maswerkiem, flankowane pinaklami. W niszy umieszczono figurę św. Józefa z Dzieciątkiem. Całość retabulum flankują uszaki w formie ażurowych przypór, wypełnionych maswerkami i zdobionych parą pinakli.
ołtarz
ołtarz boczny Matki Boskiej Różańcowej
Zdjęcie nr 1: Drewniany ołtarz główny w Osieku uzyskał formę przyściennej, jednokondygnacyjnej, architektonicznej struktury trójosiowej z bramkami. Drewniana mensa z portatylem wspiera się na prostopadłościennym stipesie ołtarzowym. Jego fronton artykułują kolumienki o gładkich trzonach i złoconych podstawach oraz kapitelach z „gotyckim” akantem. Pomiędzy nimi w polach usytuowano złocone płyciny w kształcie leżącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ściętym. Wypełniono je płaskorzeźbionymi, polichromowanymi przedstawieniami ofiary Abrahama, Ostatniej Wieczerzy oraz ofiary Melchizedeka. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum pancerne z tronem wystawienia w formie oktagonalnej kapliczki ujętej ustawionymi ukośnie kolumienkami o skręconych trzonach zwieńczonej wimpergami, wypełnionymi złoconym „gotyckim” akantem oraz pinaklami. Na podniebiu baldachimu wyobrażono gołębicę Ducha Świętego na tle glorii promienistej oraz lilie heraldyczne w ukośnej kratownicy. Tron wystawienia ujęty został polichromowanymi postaciami klęczących aniołów, ponad którymi rozpięto ostrołukowy baldachim z wimpergami i pinaklami wsparty na gotyckich półkolumienkach. Samo retabulum ustawiono na wysokim dwukondygnacyjnym cokole artykułowanym w pierwszej kondygnacji wąskimi, ostołukowymi płycinami wypełnionymi dekoracją pseudomaswerkową. Natomiast na drugim poziomie znalazły się gotyckie kolumienki na wysokich cokołach dźwigające przecinające się łuki wypełnione dekoracją pseudomaswerkową w formie trójliści. W polach pomiędzy kolumienkami zastosowano symetryczny ornament utworzony z gotyckiego akantu, płaskorzeźbione i złocone przedstawienia aniołów, winne grona, kłosy oraz czwórliście. Wznoszącą się na cokole nastawę artykułowano „gotyckimi” kolumnami o gładkich trzonach i złoconych korynckich kapitelach. Dodatkowo w osi środkowej kolumny w połowie wysokości ozdobiono akantowymi talerzykami. Pole środkowe retabulum uzyskało kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym, w którym zainstalowano figurę Chrystusa Bolesnego, a na zasuwach obraz św. Andrzeja oraz obraz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Ujmuje je profilowane, złocone obramienie zamknięte ostrołukową wimpergą ujęty po bokach dwoma kondygnacjami zamkniętych trójlistnie nisz mieszczących polichromowane figury: św. Łukasza, św. Jana Ewangelisty, św. Mateusza i św. Marka. W osiach bocznych nastawy ustawiono w niszach zamkniętych trójlistnie polichromowane figury św. Piotra i św. Pawła na tle malowanego astwerku oraz złotych gwiazd w podniebiu. Rozbudowane, ażurowe zwieńczenie ołtarza uzyskało formę licznych pinakli dekorowanych złoconymi czołgankami, otaczającymi ażurową edikulę zwieńczoną krzyżem. Dodatkowo w osi środkowej ustawiono polichromowane figury aniołów trzymających banderole. Bramki ołtarzowe uzyskały formę ostrołukowych przejść dekorowanych rzeźbionym maswerskiem z motywami trójliścia. Całą struktura nastawy jest bejcowana i lakierowana w kolorze ciemnego brązu.Natomiast załamania profili architektonicznych malowane zostały na czerwono i błękitno. Płaskorzeźbione ornamenty pozłocone, zaś figury otrzymały pełne polichromowanie.
ołtarz
ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w ciemnoszarej, szerokiej, gładkiej, rozglifionej ramie. W polu, w jasnym kamieniu wykuto i zaciemniono inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ANNA Z HOŁYŃSKICH / ALEKSANDROWA / BRANICKA / *1824 +1907 / RODZINA PROSI O ANIOŁ PAŃSKI / ZA SPOKÓJ JEJ DUSZY”.
płyta nagrobna
Epitafium Anny z Hołyńskich Aleksandrowej Branickiej
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje wizję św. Franciszka. Święty obejmuje ciało wiszacego na krzyżu Chrystusa. W tle widok Jerozolimy. W prawym dolnym rogu sygnatura "m[alował] X[iądz] D[oktor] J[ózef] K[aczmarczyk] / 1907".
obraz
Wizja św. Franciszka

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Św. Piotr i św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-i-sw-pawel-4

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności