Św. Piotr

Dzieje zabytku

Figura św. Piotra powstała w XVII wieku. Został przeniesiona do kościoła w Łętowni z innej świątyni.

Opis

Rzeźba drążona, ustawiona na podstawie na plenie kwadratu. Święty ukazany frontalnie, z obiema ugiętymi rękami, przyciśniętymi do ciała, w prawej dłoni ma klucz. Twarz ma pociągłą, o starczych rysach, z wysokim czołem, o migdałowatych, opadających oczach, dużym, prostym nosie i wąskich, długich ustach; okoloną siwą, długą i falistą brodą oraz kręconymi włosami sięgającymi ramion, na głowie ma łysinę. Ubrany jest w srebrzoną tunikę, o regularnych fałdach, przepasaną w talii złoconą szarfą. Na ramiona ma narzucony ciemnoczerwony płaszcz, ściśle przylegający do ciała, związany u pasa na lewym biodrze, na stopach ma buty. Polichromia ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Figury św. Piotra i św. Józefa posiadają te same cechy formalne i zostały najpewniej wykonane przez tego samego rzeźbiarza. Sylwetki postaci ukazane są w sztywnych, blokowych pozach, z rękami przylegającymi do ciała oraz ściśle opasującymi je szatami. Pozbawione są ekspresji.
Święty Piotr był bratem św. Andrzeja, rybakiem, przyłączył się do Chrystusa i został jego apostołem. Jezus zmienił jego pierwotne imię Szymon, co później wyjaśnił: „Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i Ja na tej Skale zbuduje Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze do królestwa niebieskiego [...]” (Mt 16, 18-19), dlatego w ikonografii jednym z atrybutów świętego są właśnie klucze.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Figura św. Piotra powstała w XVII wieku. Został przeniesiona do kościoła w Łętowni z innej świątyni. Święty Piotr był bratem św. Andrzeja, rybakiem, przyłączył się do Chrystusa i został jego apostołem. W ikonografii jednym z atrybutów świętego są klucze.

Bibliografia