Św. Ojciec Pio
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna figura św. Ojca Pio ukazanego w całej postaci, stojącego frontalnie, na niewysokiej podstawie zbliżonej do prostopadłościanu. Głowa jest lekko pochylona w dół. Prawa ręka uniesiona jest w geście błogosławieństwa, lewa wsparta na piersiach. Pociągłą twarz charakteryzują rysy dojrzałego mężczyzny, ciemne, podkrążone oczy oraz półdługi, gęsty, siwy zarost; na głowie są krótkie, siwe włosy. Święty ubrany jest w habit kapucyński przewiązany sznurem, na którym zawieszony jest czarny różaniec. Na ramiona nałożona jest zielona stuła zdobiona reliefowym motywem kłosów zbóż. Dłonie osłaniają szare rękawiczki w typie mitenek. Na stopach są ciemnobrązowe buty z kwadratowymi noskami. Na podstawie znajduje się niewielka tabliczka w formie banderoli z napisem: „O(jciec) PIO”.
Zdjęcie nr 2: Pełnoplastyczna figura św. Ojca Pio ukazanego w całej postaci, stojącego frontalnie, na niewysokiej podstawie zbliżonej do prostopadłościanu. Głowa jest lekko pochylona w dół. Prawa ręka uniesiona jest w geście błogosławieństwa, lewa wsparta na piersiach. Pociągłą twarz charakteryzują rysy dojrzałego mężczyzny, ciemne, podkrążone oczy oraz półdługi, gęsty, siwy zarost; na głowie są krótkie, siwe włosy. Święty ubrany jest w habit kapucyński przewiązany sznurem, na którym zawieszony jest czarny różaniec. Na ramiona nałożona jest zielona stuła zdobiona reliefowym motywem kłosów zbóż. Dłonie osłaniają szare rękawiczki w typie mitenek. Na stopach są ciemnobrązowe buty z kwadratowymi noskami. Na podstawie znajduje się niewielka tabliczka w formie banderoli z napisem: „O(jciec) PIO”.
Zdjęcie nr 3: Pełnoplastyczna figura św. Ojca Pio ukazanego w całej postaci, stojącego frontalnie, na niewysokiej podstawie zbliżonej do prostopadłościanu. Głowa jest lekko pochylona w dół. Prawa ręka uniesiona jest w geście błogosławieństwa, lewa wsparta na piersiach. Pociągłą twarz charakteryzują rysy dojrzałego mężczyzny, ciemne, podkrążone oczy oraz półdługi, gęsty, siwy zarost; na głowie są krótkie, siwe włosy. Święty ubrany jest w habit kapucyński przewiązany sznurem, na którym zawieszony jest czarny różaniec. Na ramiona nałożona jest zielona stuła zdobiona reliefowym motywem kłosów zbóż. Dłonie osłaniają szare rękawiczki w typie mitenek. Na stopach są ciemnobrązowe buty z kwadratowymi noskami. Na podstawie znajduje się niewielka tabliczka w formie banderoli z napisem: „O(jciec) PIO”.

Św. Ojciec Pio

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Raciechowice
Miejscowość
Gruszów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Rozesłania Świętych Apostołów
Miejsce przechowywania
kaplica północna
Identyfikator
DZIELO/13938
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XX wieku
Technika i materiał
Gips odlewany, malowany
Wymiary podstawowe
wysokość – 75 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Pełnoplastyczna figura św. Ojca Pio ukazanego w całej postaci, stojącego frontalnie, na niewysokiej podstawie zbliżonej do prostopadłościanu. Głowa jest lekko pochylona w dół. Prawa ręka uniesiona jest w geście błogosławieństwa, lewa wsparta na piersiach. Pociągłą twarz charakteryzują rysy dojrzałego mężczyzny, ciemne, podkrążone oczy oraz półdługi, gęsty, siwy zarost; na głowie są krótkie, siwe włosy. Święty ubrany jest w habit kapucyński przewiązany sznurem, na którym zawieszony jest czarny różaniec. Na ramiona nałożona jest zielona stuła zdobiona reliefowym motywem kłosów zbóż. Dłonie osłaniają szare rękawiczki w typie mitenek. Na stopach są ciemnobrązowe buty z kwadratowymi noskami. Na podstawie znajduje się niewielka tabliczka w formie banderoli z napisem: „O(jciec) PIO”.

Zarys problematyki artystycznej

Jednym z najpopularniejszych świętych XX wieku jest włoski prezbiter i kapucyn Ojciec Pio. Urodził się 25 maja 1887 w Pietrelcinie (Kampania) jako Francesco Forgione. Pochodził z prostej, chłopskiej rodziny, był jednym z pięciorga dzieci Grazio Mario Forgione i Marii Giuseppy de Nunzio Forgione. Od wczesnego dzieciństwa planował swe życie podporządkować Bogu i pokucie, co częściowo wiązało się z głęboko religijnym wychowaniem. Jako nastolatek rozpoczął przygotowania do życia zakonnego. By je podjąć, konieczne było zdobycie odpowiedniego wykształcenia, a co się z tym wiąże, poniesienia także pewnych kosztów. Celem zdobycia funduszy ojciec Francesca wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W 1903 roku, w wieku 15 lat Francesco rozpoczął nowicjat w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów w Morcone, gdzie następnie złożył śluby zakonne przyjmując imię Pio, ku czci św. Piusa V. Święcenia kapłańskie przyjął w 1910 roku. Od 1916 roku do końca życia pełnił służbę w klasztorze kapucynów Matki Bożej Łaskawej w San Giovanni Rotondo. Od wczesnego dzieciństwa do śmierci borykał się z wieloma poważnymi problemami zdrowotnymi. Już na początku kapłaństwa za jego przyczyną miały mieć miejsce pierwsze cuda. Główna działalność Ojca Pio polegała na pełnieniu funkcji duchowego przewodnika wielu zwracających się do niego ludzi, których pouczał o zasadach duchowego rozwoju: codziennej Komunii Świętej, medytacji i rachunku sumienia oraz cotygodniowym sakramencie pokuty. Ojciec Pio zmarł 23 września 1968, kilka dni po pięćdziesiątej rocznicy otrzymania stygmatów, które według świadków całkowicie zniknęły tuż po jego śmierci. Zjawisko stygmatyzacji było źródłem wielu cierpień fizycznych i duchowych zakonnika, stało się też przedmiotem zainteresowań badaczy. Według świadków następstwem tego zjawiska były rozliczne nadprzyrodzone umiejętności Ojca Pio, jak m.in. dar uzdrawiania, lewitacja, bilokacja, abstynencja od snu i przyjmowania pokarmów, czynienie cudów. Postać Ojca Pio, jako osoby pretendującej do miana jednego ze świętych Kościoła katolickiego, wzbudzała liczne kontrowersje zarówno wśród świeckich sceptyków, jak i w kręgach duchowieństwa. Ostatecznie kanonizacji włoskiego zakonnika dokonał papież Jan Paweł II 16 czerwca 2002. Z intensywnie rozwijającym się na całym świecie kultem świętego wiązało się ukształtowanie jego ikonograficznych wizerunków, które bazowały na fotografiach i zapisach filmowych utrwalających realny wygląd Ojca Pio. W ich kontekście ikonografia świętego zachowuje jego fizyczne podobieństwo, odnoszące się najczęściej do okresu schyłku życia. W wizerunkach Ojca Pio ubranego w habit kapucyński, ze stułą na ramionach pojawiają się krótkie, siwe włosy i półdługi zarost oraz rękawiczki osłaniające pokryte stygmatami dłonie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Stan zachowania dobry.

Literatura

http://www.vatican.va/news_services/liturgy/saints/ns_lit_doc_20020616_padre-pio_pl.html [dostęp 11.03.2018]

http://www.padrepio.catholicwebservices.com/POLSKA/POLSKA_index.htm [dostęp 11.03.2018]

Streszczenie

W kościele parafialnym w Gruszowie, na jednym z ołtarzy bocznych, znajduje się figura jednego z najpopularniejszych świętych XX wieku, św. Ojca Pio. Wiąże się ona zapewne z lokalnym kultem włoskiego stygmatyka, który w swych wizjach miał przepowiedzieć pontyfikat Jana Pawła II.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, stojąca, z dostępem z prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z podestem i balustradą. Kosz wsparty jest na ośmiobocznej, uskokowo profilowanej stopie, a następnie na o ośmiobocznym trzonie dekorowanym płycinami w kształcie pionowych prostokątów. Kosz jest także na rzucie ośmioboku, z wydatną listwą cokołową u nasady, posiadającą formę masywnego wałka i profilowanym gzymsem w partii zwieńczenia. Ścianki kosza wypełnione są płycinami w kształcie pionowych prostokątów zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi, z malowanymi przedstawieniami, od lewej: św. Jana Ewangelisty, Jezusa Dobrego Pasterza, św. Łukasza Ewangelisty oraz św. Mateusza Ewangelisty. Wszystkie osoby przedstawione są w półpostaci, ewangeliści ukazani jako piszący w księgach, z atrybutami w narożach obrazów: św. Jan z orłem, św. Łukasz z wołem oraz św. Mateusz z aniołem. Baldachim powtarza rzut kosza ambony, o krawędzi zdobionej lambrekinem; wyżej jest zredukowane belkowanie. Balustrada schodów jest z jedną, sylwetowo wyciętą, dwulalkową tralką z płaskim nodusem. Struktura malowana jest w kolorze jasnobeżowym, detale w kolorze czerwonym, profilowania złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Wolnostojąca chrzcielnica w typie kielichowym osadzona jest na okrągłej, profilowanej, wklęsło-wypukłej stopie. Toczony trzon w dolnej partii zdobi gruszkowy nodus przechodzący w ujęty dwoma pierścieniami (talerzykami) wałek. Czara jest cylindryczna, dołem puklowana, o profilowanym wylewie. Struktura czaszy chrzcielnicy jest profilowana, wklęsło-wypukła i zwieńczona złoconym krzyżem o trójlistnych zakończeniach ramion. Całość utrzymana jest w kolorze bieli, część detali jest złocona.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty prostą, ciemnobrązową ramą zawiera przedstawienie rozmowy Jezusa z Samarytanką przy studni. Główne postaci ukazane są pośrodku kompozycji. Po lewej stronie studni siedzi, zwrócony na wprost Jezus. Skierowaną profilem w prawo głowę charakteryzują długie, wspierające się na barkach, brązowe włosy i długi zarost oraz delikatne rysy pociągłej twarzy. Jezus ubrany jest w białą suknię z długimi rękawami oraz przerzucony przez lewe ramię, osłaniający biodra i nogi niebieski płaszcz z czerwoną podszewką. Łokieć lewej ręki wspiera na cembrowinie studni, prawą unosi na wysokości klatki piersiowej. Gest dłoni sugeruje moment rozmowy ze stojącą po drugiej stronie studni, w lekkim wykroku młodą kobietą zwróconą profilem w lewo, o nieco pochylonej sylwetce. Pociągłą twarz charakteryzują delikatne rysy o klasycznym profilu, z długim, prostym nosem. Widoczne spod kremowej chusty rudawe włosy są upięte z tyłu głowy. Kobieta ubrana jest w długą, kremową suknię z długimi, drapowanymi rękawami oraz wydatnym dekoltem, pod biustem spiętą szeroką, czerwoną szarfą. Dodatkowo przez prawe ramię przerzucony jest osłaniający biodra i nogi jasnobrązowy płaszcz. Lewą, opuszczoną wzdłuż ciała ręką podtrzymuje połę płaszcza, prawą trzyma uchwyt stojącego na studni naczynia. Postaci ukazane są na tle rozłożystego drzewa. W głębi rozciąga się pagórkowy krajobraz z krętą rzeką i pojedynczymi drzewami. Po lewej stronie znajduje się zabudowa niewielkiego miasta. W przestrzeni pejzażu widoczne są pojedyncze sylwetki postaci. Kolorystyka obrazu jest nasycona, plama barwna miękko, malarsko opracowana.
obraz
Chrystus i Samarytanka
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, częściowo złoconą, polichromowaną na czarno ramą, zawiera wizerunek Jezusa Ukrzyżowanego w otoczeniu arma Christi. Sylwetkę Jezusa w typie „Cristo morto” charakteryzuje sumarycznie opracowana muskulatura ciała. Głowa wsparta jest na prawym barku. Szeroką twarz charakteryzują wyraziste rysy z długim, prostym nosem i wydatnie zaznaczonymi oczami. Ramiona są w łagodnym zwisie, tors z wyrazistą linią żeber. Biodra przesłania krótkie, związane na lewym boku, białe perizonium. Nogi przebite są jednym gwoździem. Po lewej stronie kompozycji, powyżej poziomego ramienia krzyża jest usytuowany na obłokach kielich. Poniżej znajduje się drabina, włócznia ze skrzyżowanymi płonącymi pochodniami, obok trzcina z zatkniętymi gąbkami. W dole kompozycji, na kamiennej płycie znajduje się dzban, trzy kości do gry, młotek, sakiewka z napisem „30” i wysypującymi się monetami oraz bicz. Prawą stronę kompozycji, powyżej ramienia krzyża zajmuje przedstawienie chusty św. Weroniki na obłokach. Niżej znajduje się dużych rozmiarów kamienny słup w formie tralki opleciony sznurem, którym przytwierdzony jest miecz o głowni zakrzywionej na wzór szabli, pośrodku której jest odcięte ucho. Na słupie stoi zwrócony kogut. Obok znajduje się gorejące serce. U dołu, na kamiennej płycie leżą obcęgi, trzy gwoździe, łańcuch i rękawica. Tło kompozycji jest ciemnoniebieskie.
obraz
Chrystus Ukrzyżowaniu w otoczeniu arma Christii
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty jest profilowaną i dekorowaną złoconym ornamentem ramą. Po środku kompozycji, na jednolitym ciemnym tle ukazany jest ukrzyżowany Jezus w otoczeniu arma Christi. Sylwetkę Jezusa charakteryzuje sumaryczny modelunek. Głowa wsparta jest na prawym barku, ramiona w łagodnym zwisie w kształcie litery "U". Biodra osłonięte są krótkim białym perizonium związanym na prawym boku. Krzyż osadzony jest na czerwonej skale. Po lewej stronie kompozycji znajduje się pionowo ustawiona włócznia ze skrzyżowanymi maczugą i wiązką rózg, niżej jest miecz o zakrzywionej na wzór szabli głowni. W dolnej części kompozycji znajduje się ustawiona ukośnie drabina oraz sakiewka z napisem „30” i wysypującymi się monetami, obcęgi, trzy kości do gry, dzban i młotek. Po prawej stronie analogicznie do włóczni jest usytuowana długa trzcina z gąbką i ze skrzyżowanymi na niej maczugą i płonącą pochodnią, niżej jest bicz. W prawym dolnym rogu znajduje się kamienny słup w formie tralki z przymocowanymi kajdanami; na nim stoi kogut. Tło kompozycji jest jednolite, czarne.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany (kopia Chrystusa Kobylańskiego?)
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty jest profilowaną, złoconą i polichromowaną w odcieniu ciemnej czerwieni ramą, zawiera wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus ukazany jest na wprost, w półpostaci. Zwróconą w trzech czwartych w lewo, przechyloną w bok głowę charakteryzuje owalna twarz o sumarycznie opracowanych rysach, wyraziście zaznaczonych oczach, zwłaszcza dolnych powiekach, szerokich łukach brwiowych, długim prostym nosie, wyraźnym wykroju ciemnych ust. Dodatkowo cechują ją światłocieniowo zaznaczone policzki oraz krótki, dwudzielny, ciemnobrązowy zarost. Długie, skręcone w rurkowe pukle włosy wspierają się na barkach. Częściowo odsłonięty tors Jezusa charakteryzuje sumaryczny modelunek muskulatury oraz zarysu żeber. Na ramiona nałożony jest związany na klatce piersiowej niebieskim troczkiem i przewieszony przez przedramiona czerwony płaszcz. Skrzyżowane w nadgarstkach ręce związane są sznurem. W prawej dłoni Jezus trzyma pojedynczą trzcinę. Głowę wieńczy korona cierniowa i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi, torsie i rękach widoczne są drobne stróżki krwi. Tło przedstawienia jest jednolite, utrzymane w odcieniu ciemnej zieleni. Obraz charakteryzuje intensywna, nasycona kolorystyka. U dołu napis „ECCE HOMO”.
obraz
Chrystus Ecce Homo

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Św. Ojciec Pio", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-ojciec-pio

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności