Św. Maria Magdalena

Dzieje zabytku

Obraz św. Marii Magdaleny powstał po wybudowaniu świątyni w Łętowni, z przeznaczeniem do nowego ołtarza bocznego, a więc po 1765 roku.

Opis

Obraz w formie trapezu zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, o wklęsłych bokach. W centrum ukazana półpostać św. Marii Magdaleny w jaskini. Święta zwrócona w trzech czwartych w prawo, ze splecionymi dłońmi trzymającymi krzyż, opartymi na czaszce leżącej na otwartej księdze. Twarz ma owalną, o dużych, okrągłych oczach skierowany w dół, wąskim, długim nosie i pełnych ustach. Włosy ma długie, falowane, opadające na ramiona i plecy. Ubrana jest w białą szatę przewiązaną diagonalnie przez prawe ramię, odsłaniającą pierś oraz niebieski płaszcz zarzucony na plecy i prawe ramię. Święta ukazana na tle groty, z widocznym po lewej stronie górzystym pejzażem z wieżą.

Zarys problematyki artystycznej

Autor omawianego dzieła namalował szereg obrazów ołtarzowych do kościoła w Łętowni, mianowicie św. Jana Nepomucena, św. Floriana, św. Szymona i św. Judy, św. Jana, św. Walentego, św. Barbary, Matki Boskiej Szkaplerznej oraz św. Anny Samotrzeć. Wszystkie te dzieła cechuje zbliżony typ fizjonomii postaci o małych, okrągłych oczach i uniesionych, łukowatych brwiach, wąskim nosie i pełnych ustach. Tkanina strojów modelowana jest bardzo miękko, układa się w duże fałdy i zagięcia, mocno rozjaśnione w miejscach załamania, z silnym światłocieniem. Widoczna jest duża szczegółowość w sposobie oddania strojów i atrybutów. Postacie są smukłe, o wydłużonych, lekko zachwianych proporcjach, ale upozowane są swobodnie.
Maria Magdalena była jedną z niewiast, które podążyły za Chrystusem. W Piśmie Świętym została opisana jako kobieta, z której Jezus wypędził siedem demonów (Łk 8, 2). Święta ta była obecna przy ukrzyżowaniu i zmartwychwstaniu Chrystusa. Część biblistów utożsamiało ją również z opisaną w Piśmie nierządnicą oraz siostrą Marty i Łazarza. Po wniebowstąpieniu Jezusa Maria Magdalena razem z rodzeństwem i innymi towarzyszami wyruszyła w podróż statkiem pozbawionym steru i dopłynęła do Marsylii. Na miejscu nawrócili oni parę książęcą, św. Łazarz został biskupem Marsylii, a Maria Magdalena udała się do pustelni na 30 lat. Omawiany obraz przedstawia pokutującą w pustelni Marię Magdalenę. Zgodnie z ikonografią święta ma rozpuszczone włosy, a jej ciało zakryte jest brązowym płaszczem pokutnym. Czaszka i księga, które leżą przed nią na skale oraz krzyż w dłoniach oznaczają pokutę.
Ukazany w tle daleki pejzaż z architekturą być może odnosi się do odległego miasta (Marsylii?), jeszcze silniej podkreśla oddalenie świętej od cywilizacji i wybór życia pustelniczego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Ściemniały werniks.

Streszczenie

Obraz św. Marii Magdaleny powstał po wybudowaniu świątyni w Łętowni, z przeznaczeniem do nowego ołtarza bocznego, a więc po 1765 roku. Omawiany obraz przedstawia pokutującą w pustelni Marię Magdalenę. Zgodnie z ikonografią święta ma rozpuszczone włosy, a jej ciało zakryte jest brązowym płaszczem. Czaszka i księga, które leżą przed nią na skale oraz krzyż w dłoniach oznaczają pokutę.

Bibliografia