Św. Katarzyna Aleksandryjska
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, z tyłu drążona, ustawiona na niskim postumencie na rzucie kwadratu. Święta, ukazana w en trois quatrs, zwrócona w prawo, z głową skierowaną w lewo, stoi w kontrapoście, delikatnie przechylona do tyłu. W lewej, uniesionej ręce trzyma palmę męczeństwa, w prawej miecz, skierowany ostrzem w dół. Przy jej prawym boku koło. Twarz okrągła, szeroka, niewielkie oczy i nos, usta delikatnie rozchylone. Włosy upięte z tyłu, na głowie korona otwarta. Ubrana w długą suknię spodnią z krótkimi rękawami, suknie wierzchnią z gorsetem, sięgającą kolan dekorowaną rytymi pasami z koronkowym brzegiem, oraz płaszcz, delikatnie drapowany, przewiązany na piersi, opadający na plecy i upięty na prawym biodrze. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, z tyłu drążona, ustawiona na niskim postumencie na rzucie kwadratu. Święta, ukazana w en trois quatrs, zwrócona w prawo, z głową skierowaną w lewo, stoi w kontrapoście, delikatnie przechylona do tyłu. W lewej, uniesionej ręce trzyma palmę męczeństwa, w prawej miecz, skierowany ostrzem w dół. Przy jej prawym boku koło. Twarz okrągła, szeroka, niewielkie oczy i nos, usta delikatnie rozchylone. Włosy upięte z tyłu, na głowie korona otwarta. Ubrana w długą suknię spodnią z krótkimi rękawami, suknie wierzchnią z gorsetem, sięgającą kolan dekorowaną rytymi pasami z koronkowym brzegiem, oraz płaszcz, delikatnie drapowany, przewiązany na piersi, opadający na plecy i upięty na prawym biodrze. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone.

Św. Katarzyna Aleksandryjska

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Łapsze Niżne
Miejscowość
Niedzica
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Św. Bartłomieja Apostoła
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny przy północnej ścianie nawy
Identyfikator
DZIELO/04486
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
1770 rok
Technika i materiał
drewno; rzeźbienie, polichromowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 140 cm
Autor noty katalogowej
Andrzej Włodarek
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Sprawiona do nastawy ołtarza bocznego.

Opis

Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, z tyłu drążona, ustawiona na niskim postumencie na rzucie kwadratu. Święta, ukazana w en trois quatrs, zwrócona w prawo, z głową skierowaną w lewo, stoi w kontrapoście, delikatnie przechylona do tyłu. W lewej, uniesionej ręce trzyma palmę męczeństwa, w prawej miecz, skierowany ostrzem w dół. Przy jej prawym boku koło. Twarz okrągła, szeroka, niewielkie oczy i nos, usta delikatnie rozchylone. Włosy upięte z tyłu, na głowie korona otwarta. Ubrana w długą suknię spodnią z krótkimi rękawami, suknie wierzchnią z gorsetem, sięgającą kolan dekorowaną rytymi pasami z koronkowym brzegiem, oraz płaszcz, delikatnie drapowany, przewiązany na piersi, opadający na plecy i upięty na prawym biodrze. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone.

Zarys problematyki artystycznej

óźnobarokowa rzeźba w warsztatu Johannesa Feega z Kiežmarku, odmienna stylistycznie od rzeźb w zwieńczeniu nastawy.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Rzeźba drewniana, polichromowana i złocona, umieszczona w rokokowym retabulum ołtarza Świętej Rodziny. Całopostaciowe przedstawienie świętej KatarzynyDoroty, stojącej bokiem do widza, w lekkim kontrapoście, w lewej dłoni palma, lewą przytrzymuje miecz, przy jej prawym boku koło. Rzeźba z około 1770 roku, z warsztatu Johannesa Feega z Kiežmarku, być może dzieł jego starszego brata Franciszka Feega.

Bibliografia

Szydłowski Tadeusz, "Zabytki sztuki w Polsce. Inwentarz topograficzny, cz. 3: Województwo krakowskie, t. 1, z. 1: Powiat nowotarski", Warszawa 1938
"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Chrzanowski Tadeusz, Kornecki Marian , "Sztuka Ziemi Krakowskiej", Kraków 1982

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem od tyłu dwubiegowymi schodami z podestem. Kosz na rzucie owalu o wklęsłych ściankach bocznych i wypukłej frontowej, na wypukłym cokole zdobionym od frontu płaskorzeźbionym motywem rocaille’u. U spodu kosza pięć kabłąków dekorowanych u góry palmetami i fragmentami rocaille’ów, zakończonych zwisem w formie winnego grona. Ścianki kosza opięte wklęsłym pilastrami; od frontu z figurami św. Jana i św. Mateusza siedzących na obłokach, trzymających otwarte księgi z napisem: OVI EX DEO EST VERBA DEI AUDIT / PROPTEREA VOS NON AUDITIS, QVIA EX DEO NON ESTIS. Joanne 8,47; oraz: ERAT ENIM / DOCENS EOS / SICUT PO=/TESTATEM /HABENS / ET NON / SICUT / SCRIBAE / EORUM / ET PHARI=/SAEI. Mat 7,18; na tle pozostałych pilastrów symbole ewangelistów: orzeł trzymający w ‘szponach kałamarz oraz głowa wołu. Ścianki w polach dekorowane rocaille’ami, frontowa z różanymi gałązkami. Kosz zwieńczony profilowanym gzymsem, występującym nad pilastrami. Na zaplecku obraz Szymona Kawalskiego Rozesłanie Apostołów, w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ujęty uszami utworzonymi z motywów rocaille’ów. Baldachim powtarza rzut kosza, wsparty na belkowaniu dekorowanym palmetami i rocaille’ami w partii fryzu, z podwieszonym lambrekinem. Powyżej ażurowa konstrukcja z wolut dekorowanych rocaille’ami, zbliżona do korony, otaczająca półpostać Chrystusa trzymającego jabłko królewskie i laskę pasterską. U spodu baldachimu podwieszona Gołębica Ducha Świętego w glorii. Struktura marmoryzowana laserunkowo, profile srebrzone, ornamenty złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Belka profilowana, o formie pełnego belkowania, wygięta faliście, pośrodku wyłamana łukiem półkolistym nadwieszonym. Od frontu fryz dekorowany akantem i rozetami; od strony prezbiterium data: 1770; od spodu dekorowana rozetami. Na belce Grupa Ukrzyżowania. Rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane. Pośrodku krzyż z figurą martwego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach. Kolana delikatnie ugięte, stopy przebite jednym gwoździem, założone prawa na lewą. Ciało wychudzone, smukłe, o podkreślonej muskulaturze, z zaznaczonymi śladami męki. Twarz pociągła, szczupła, oczy zamknięte; okolona zarostem. Włosy długie, opadające na ramiona. Na głowie korona cierniowa. Perizonium krótkie, ściśle opinające biodra, delikatnie drapowanie, ze zwisem tkaniny przy prawym boku. Na górnej belce krzyża titulus w formie kartusza z literami: INRI. U dołu krzyża klęcząca św. Maria Magdalena zwróconej en trois quarts w lewo, z głową skierowaną ku górze. Lewą ręką przytrzymuje stopę Chrystusa, prawa wyciągnięta przed siebie. Włosy upięte z tyłu głowy. Ubrana w bogatą suknię z gorsetem i dekoracyjnych rękawach oraz płaszcz zarzucony na ramiona. Po prawej stronie krzyża Matki Boska, ukazana frontalnie, z delikatnie pochylona głową i dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarz pociągła, z uwypuklonym podbródkiem. Maria ubrana w suknię oraz płaszcz przewiązany na lewym ramieniu. Na głowie welon. Po lewej stronie krzyża św. Jan Ewangelista, ukazany en face, z głową skierowaną ku górze i dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Twarz pociągła o młodzieńczych rysach, włosy długie, kręcone. Ubrany w długa tunikę przewiązaną w talii oraz płaszcz przewiązany na lewym ramieniu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone z laserunkiem.
rzeźba
Belka tęczowa z grupą Ukrzyżowanie
Zdjęcie nr 1: Rzeźby pełnoplastyczne, przyścienne, z tyłu drążone. Figury analogiczne, zwrócone antytetycznie. Anioły ukazane en face, stojące w kontrapoście, o lekko esowato wygiętych sylwetkach, na głowach podtrzymują woluty, ręce od wewnętrznej strony ołtarza, ugięte, uniesione do góry, podtrzymują woluty, zewnętrzne wyciągnięte w bok, dzierżą miecze o płomienistych ostrzach. Twarze pociągłe, o niewielkich oczach i długich prostych nosach. Włosy długie, opadające gęstymi puklami na ramiona. Anioły ubrane w białe tuniki sięgające do kolan, ze złotą lamówką, szatę spodnią sięgającą do kostek, odsłaniającą prawe nogi, obficie drapowane w grube fałdy, ekspresyjnie poruszone; łuskowy puklerz oraz przewieszony ukośnie przez prawe ramię płaszcz. Na głowach hełm, na nogach wysokie sandały. Skrzydła złożone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty białe, detale i skrzydła złocone.
rzeźba
Figury aniołów (kariatydy)
Zdjęcie nr 1: Drewniana, rzeźbiona chrzcielnica ustawiona na okrągłej, ściętej podstawie. Trzon w formie nagiego aniołka stojącego na srebrzonym obłoku, ze złoconymi skrzydłami i draperią przerzucona przez lewe ramię, podtrzymującego oburącz wspartą na głowie czarę w kształcie puklowanej, marmoryzowanej półkuli o wywiniętym kołnierzu. Boki czary ozdobione kwiatową girlandą podwieszoną na wstążkach. Pokrywa ażurowa uformowana z czterech srebrzonych, akantowych wolut wspartych na wieńcu laurowym, w zwieńczeniu promienista gloria z przedstawieniem popiersia Boga Ojca. Pod wolutami, pośrodku pokrywy, rzeźbiona grupa Chrzest Chrystusa. Podstawa i czara marmoryzowana.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał do słuchania spowiedzi usznej, dwuosobowy, prostopadłościenny, od przodu z parą drzwiczek osadzonych na zawiasach, zwieńczony gzymsem pośrodku wyłamanym trójbocznie. Drzwiczki konfesjonału przedzielone kolumienką, zdobione prostokątnymi płycinami zamkniętymi łukiem półpełnym nadwieszonym. Wewnątrz siedziska oddzielone pionową ścianką o dekoracyjnym wykroju. Płyciny i tylna ściana wnętrza marmoryzowane. Po bokach dwie ścianki parawanowe z prostokątnymi zamkniętymi łukiem kotarowym bramkami dla penitentów. Bramki ujęte pilastrami o kapitelach w formie główki aniołka ze złoconymi skrzydełkami, dźwigającymi uproszczone belkowanie i gzyms występujący nad podporami. W przyłuczach bramek dekoracja malarska. Na gzymsie ustawione rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane: w osi środkowej święta Weronika z chustą, w osiach bramek na konsolach o ozdobnym wykroju święty Jan Nepomucen (po lewej) i święty Jan Chrzciciel po prawej.
konfesjonał
Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Orientowany, na rzucie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy, z węższym jednoprzęsłowym zamkniętym wielobocznie prezbiterium, przy którym od północy prostokątna zakrystia; przy nawie od południa kruchta, od północy kaplica Matki Boskiej Bolesnej, na rzucie prostokąta, ze ścianą północną wybrzuszoną w połowie długości. Od zachodu przy kaplicy wieża z prostokątną przybudówką od południa. W prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe z cylindrycznymi zwornikami wiązanymi z rodem Berzeviczych; w nawie kolebkowe z lunetami na filarach przyściennych. Arkada tęczy ostrołukowa. Zewnątrz mury opięte uskokowymi przyporami. Okna ostrołukowe dwudzielne, z maswerkami. W kruchcie południowej portal do nawy kamienny, ostrołukowy. Portal do kruchty neogotycki. Dach nad nawą dwuspadowy, na kalenicy pseudogotycka wieżyczka na sygnaturkę; dach prezbiterium wielopołaciowy.
kościół
Kościół parafialny św. Bartłomieja Apostoła

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem od tyłu dwubiegowymi schodami z podestem. Kosz na rzucie owalu o wklęsłych ściankach bocznych i wypukłej frontowej, na wypukłym cokole zdobionym od frontu płaskorzeźbionym motywem rocaille’u. U spodu kosza pięć kabłąków dekorowanych u góry palmetami i fragmentami rocaille’ów, zakończonych zwisem w formie winnego grona. Ścianki kosza opięte wklęsłym pilastrami; od frontu z figurami św. Jana i św. Mateusza siedzących na obłokach, trzymających otwarte księgi z napisem: OVI EX DEO EST VERBA DEI AUDIT / PROPTEREA VOS NON AUDITIS, QVIA EX DEO NON ESTIS. Joanne 8,47; oraz: ERAT ENIM / DOCENS EOS / SICUT PO=/TESTATEM /HABENS / ET NON / SICUT / SCRIBAE / EORUM / ET PHARI=/SAEI. Mat 7,18; na tle pozostałych pilastrów symbole ewangelistów: orzeł trzymający w ‘szponach kałamarz oraz głowa wołu. Ścianki w polach dekorowane rocaille’ami, frontowa z różanymi gałązkami. Kosz zwieńczony profilowanym gzymsem, występującym nad pilastrami. Na zaplecku obraz Szymona Kawalskiego Rozesłanie Apostołów, w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ujęty uszami utworzonymi z motywów rocaille’ów. Baldachim powtarza rzut kosza, wsparty na belkowaniu dekorowanym palmetami i rocaille’ami w partii fryzu, z podwieszonym lambrekinem. Powyżej ażurowa konstrukcja z wolut dekorowanych rocaille’ami, zbliżona do korony, otaczająca półpostać Chrystusa trzymającego jabłko królewskie i laskę pasterską. U spodu baldachimu podwieszona Gołębica Ducha Świętego w glorii. Struktura marmoryzowana laserunkowo, profile srebrzone, ornamenty złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, na cokole. Mensa drewniana umieszczona na drewnianej tumbie o wklęsło-wypukłych bokach. Antependium dekorowane rocaille’owym kartuszem z rytym gorejącym sercem, brzegi zdobione rocaille’em. W predelli przeszklona trumienka z figurą św. Jana Nepomucena, w profilowanej, złoconej ramie, na rocaillowej podstawie. Nastawa ujęta parami występujących do przodu filarów: wewnętrzne filary opięte pilastrami; zewnętrzne filary z wolutami zamiast trzonów, z figurami aniołów. Podpory dźwigają pełne belkowanie, przerwane nad polem środkowym. W polu nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego trójbocznie, w której obraz Święta Rodzina w profilowanej ramie. Przy filarach od wewnątrz rocaille’owe konsole z figurami św. Doroty i św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie w formie aedikuli zbliżonej do kwadratu o fantazyjnym wklęsło-wypukłym zamknięciu; ujęte pilastrami przechodzącymi w spływy wolutowe, opadające na belkowanie, tworzące postumenty dla figur św. Stefana i św. Emeryka. W polu zwieńczenia obraz z przedstawieniem Świętej Rodziny przy pracy, w kształcie kwadratu o wklęsłych narożach, w profilowanej ramie. Zwieńczenie zamknięte glorią promienistą z literami IHS w otoczeniu obłoków; na osi pilastrów rokokowe wazony z różami. W partii cokołów kanony w rocaille’owych ramach. Trzony pilastrów i woluty dekorowane rocaille’owymi płycinami, we fryzie rocaille. Nisza w polu środkowym ujęta rocaille’ami, zwieńczona mitrą książęcą, flankowana przez parę uskrzydlonych główek anielskich. Woluty zwieńczenia dekorowane motywami rocaille’ów. Rama obrazu w polu ujęta małżowiną, ornamentem roślinnym i rocaille’ami. Struktura marmoryzowana w odcieniu jasnoniebieskim, podpory, tumba i cokoły w odcieniu kości słoniowej; ornamentyka i profile złocone.
ołtarz
Ołtarz pw. Świętej Rodziny, boczny, przy północnej ścianie nawy
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem oraz bramkami. Mensa sarkofagowa, dekorowana na froncie rokokowym kartuszem zawierającym datę odnowienia kościoła – 1869. Na niej tabernakulum w formie drewnianej skrzynki, o wklęsło-wypukłej ściance frontowej, flankowanej przez ukośnie dostawioną parę pilastrów na cokołach o trzonach w formie spływów wolutowych, dźwigających imposty oraz gzyms wyłamujący się w centrum w formę wspornika stanowiącego tron wystawienia. Całość ujęta ornamentalnymi spływami ustawionymi na cokole z prześwitami wypełnionymi kratką z krzyżykami. Drzwiczki w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, dekorowanym rocaille'em; w polu na fakturowanym tle płaskorzeźbione przedstawienie kielicha z hostią w glorii. Nastawa ołtarzowa ustawiona na dwustrefowym cokole, zryzalitowanym przy brzegach; ujęta wiązką pilastrów i stojącą przed nimi parą kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających fragmenty pełnego belkowania, o delikatnie wklęsło-wypukłej linii gzymsu. Zwieńczenie w formie wklęsło-wypukłej, ujęte spływającymi na belkowanie dużymi wolutami, zamknięte stylizowanym gzymsem w formie łuku odcinkowego nadwieszonego z uskokiem. W polu środkowym pierwszej kondygnacji nisza z figurą Matki Boskiej Różańcowej wymiennie z figurą św. Sebastiana i obrazem z przedstawieniem męczeństwa św. Sebastiana, ujęta profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem, dekorowana fragmentami rocaille'ów oraz zwieńczona ażurową konstrukcją utworzoną z rocaille'ów. Przed pilastrami rocaille’owe wsporniki z figurami św. Piotra i św. Pawła. W polu zwieńczenia obraz z przedstawieniem św. Floriana ujęty ramą w formie zbliżonej do koła z wpisanym kwadratem, dekorowaną fragmentami rocaille'ów i flankowaną zwisami utworzonymi z ulistnionych gałązek. Brzeg zwieńczenia i woluty zdobione rocaille’ową falbaną, na wolutach para siedzących puttów trzymających róże. Bramki ujęte od zewnątrz parą opilastrowanych filarów o trzonach dekorowanych rocaille'em, na których stoją figury św. Jana Ewangelisty po lewej i św. Jana Chrzciciela po prawej stronie. Przejścia w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym, z drzwiami o tym samym kształcie dekorowanymi płyciną z czterema uszakami, zakończoną trójkątnie z malowanymi na drewnie przedstawieniami Archanioła Michała po lewej i Archanioła Rafała po prawej stronie. Bramki zamknięte stylizowanym łukiem odcinkowym nadwieszonym dekorowanym rocaille'em zwieńczonym wspornikiem na rzeźby św. Stanisława i św. Wojciecha. Powyżej bramek proste ścianki zamknięte profilowanym gzymsem, wypełniające całą szerokość prezbiterium. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, z marmoryzowanymi detalami i ściankami osi zewnętrznych; ornamentyka, profile i kolumny złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa sarkofagowa, dekorowana na froncie dwiema płycinami w kształcie leżących prostokątów, ujętych po bokach i spiętych motywem ornamentalnym utworzonym z rocaille’a i liści. Oś nastawy flankowana pilastrami przechodzącymi dołem w konsole i górą we fragmenty pełnego belkowania, o delikatnie wklęsło-wypukłej linii gzymsu. Zwieńczenie w formie wklęsło-wypukłej ujęte spływającymi na belkowanie dużymi wolutami, zamknięte stylizowanym gzymsem z ceowników i zwieńczone gołębicą Ducha Świętego na tle glorii, między główkami anielskimi, osadzone na obłoku. W polu środkowym pierwszej kondygnacji nisza z figurą Matki Boskiej Różańcowej wymiennie z obrazem ze sceną Zwiastowania ujęta profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem, dekorowana fragmentami rocaille’ów. Na konsolach figury św. Joachima po lewej stronie i św. Józefa po prawej. W polu zwieńczenia obraz z przedstawieniem św. Rodziny ujęty ramą w formie trójlistnej, dekorowaną fragmentami rocaille'ów i flankowaną kwitnącymi gałązkami. Brzeg zwieńczenia i woluty zdobione taśmą i rocaille’ami, na wolutach para siedzących puttów, na zwieńczeniu uskrzydlone główki anielskie. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, z marmoryzowanym cokołem i płycinami; ornamentyka i profile złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy Matki Boskiej z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, na cokole, ukazująca Matkę Boską z Dzieciątkiem w całej postaci, w kontrapoście, frontalnie. Maria skłania głowę w kierunku Dzieciątka, które kładzie swoją na jej barku. Maria w prawej ręce trzyma berło, lewą podtrzymuje małego Jezusa, który lewą rękę składa na ciele a prawą wyciąga w kierunku Matki. Maria ma owalną twarz o pełnych policzkach, wąskie brwi, migdałowate, półprzymknięte oczy, duży nos i drobne usta. Jest ubrana w długą suknię i zarzucony na ramiona płaszcz, które łamią się ostrymi fałdami, opadając ku ziemi. Na głowie ma welon, na nogach brązowe buty w szpic. Dzieciątko ma owalną twarz o wąskich brwiach, szeroko rozstawionych, niebieskich oczach, zaróżowionych policzkach i ustach, jest nagie, ma jedynie wąską szarfę owiniętą wokół bioder. Obie postacie mają na głowach otwarte korony utworzone z liści akantu. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
rzeźba
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa sarkofagowa, dekorowana na froncie dwiema płycinami w kształcie leżących prostokątów, ujętych po bokach i spiętych motywem ornamentalnym utworzonym z rocaille’a i liści. Oś nastawy flankowana pilastrami przechodzącymi dołem w konsole i górą we fragmenty pełnego belkowania, o delikatnie wklęsło-wypukłej linii gzymsu. Zwieńczenie w formie wklęsło-wypukłej ujęte spływającymi na belkowanie dużymi wolutami, zamknięte stylizowanym gzymsem z ceowników i zwieńczone wyobrażeniem oka Opatrzności, na tle glorii promienistej i obłoków. W polu środkowym pierwszej kondygnacji rzeźba ukazująca św. Mikołaja przesłaniana obrazem z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego adorującego Matkę Boską z Dzieciątkiem wykonanym w 1830 roku przez nowotarskiego malarza Tomasza Nankego, na zamówienie organisty Jakuba Pasigowskiego. Nisza ujęta profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem, dekorowana fragmentami rocaille’ów. Na konsolach figury św. Jana Nepomucena po lewej stronie i św. Karola Boromeusza po prawej. W polu zwieńczenia obraz z przedstawieniem św. Agaty ujęty ramą w formie trójlistnej, dekorowaną fragmentami rocaille'ów i flankowaną kwitnącymi gałązkami. Brzeg zwieńczenia i woluty zdobione taśmą i rocaille'ami, na wolutach para siedzących puttów, na zwieńczeniu uskrzydlone główki anielskie. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, z marmoryzowanym cokołem i płycinami; ornamentyka i profile złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny prawy św. Mikołaja

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Andrzej Włodarek, "Św. Katarzyna Aleksandryjska", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-katarzyna-aleksandryjska-14

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności