Ambona powstała w połowie XVIII wieku wraz z całym wyposażeniem świątyni. Jest wzmiankowana w inwentarzu kościoła z 1831 roku i opisana jako niebieska.
Kosz ambony na rzucie czworoboku, o bokach lekko wypukłych, wsparty na piramidalnym cokole z szyszką ujętą liśćmi. Kosz podzielony szerokimi, kanelowanymi spływami i zwieńczony gzymsem. Na ściance frontowej płaskorzeźbiona figura Chrystusa błogosławiącego trzymany w ręku bochenek chleba. Zaplecek flankowany profilowanymi listwami z kampanulami zakończonymi ulistnionymi konsolkami, pośrodku obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, nadwieszonym z przedstawieniem Jezusa wśród mędrców. Baldachim powielający rzut kosza, profilowany, ujęty impostami, zwieńczony czterema esowato wygiętymi i łączącymi się górą kabłąkami. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego ,a tle promieni. Na nich figura Chrystusa Zmartwychwstałego, ukazanego w całej postaci, w kontrapoście, z płaszczem na plecach osłaniającym biodro. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma chorągiew.
Józef Skrabski, "Ambona", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/ambona-72