Obraz św. Barbary powstał po wybudowaniu świątyni w Łętowni, z przeznaczeniem do nowego ołtarza bocznego, a więc po 1765 roku.
Podobrazie w kształcie stojącego prostokąta, pole obrazu zamknięte łukiem półkolistym nadwieszonym. W centrum ukazana św. Barbara, klęczy na skale na prawe kolano, zwrócona jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i dłońmi złożonymi na piersi. Twarz ma owalną, o okrągłych oczach, skierowanych w górę, krótkim nosie i pełnych ustach. Włosy ma długie, brązowe, opadające na ramię i plecy. Na głowie ma koronę otwartą, wokół niej nimb. Ubrana jest w białą suknię spodnią oraz niebieską wierzchnią ze złoconymi lamówkami i szerokimi rękawami. Wokół dekoltu przewiązana biała, rozwiana tkanina, spięta z przodu broszą. Na plecy i prawe ramę ma narzucony czerwony płaszcz, a na stopach złocone sandały. Przed świętą na obłoku unosi się kielich z hostią, z której promień pada na świętą. Na skale, obok niej leżą miecz i liść palmy, za nią ukazana wieżą. Święta ukazana na tle górzystego pejzażu, z zachmurzonym brązowo-szarym niebiem.
Autor omawianego dzieła namalował szereg obrazów ołtarzowych do kościoła w Łętowni, mianowicie św. Jana Nepomucena, św. Floriana, św. Szymona i św. Judy, św. Jana, św. Marii Magdaleny, św.Walentego, Matki Boskiej Szkaplerznej oraz św. Anny Samotrzeć. Wszystkie te dzieła cechuje zbliżony typ fizjonomii postaci o małych, okrągłych oczach i uniesionych, łukowatych brwiach, wąskim nosie i pełnych ustach. Tkanina strojów modelowana jest bardzo miękko, układa się w duże fałdy i zagięcia, mocno rozjaśnione w miejscach załamania, z silnym światłocieniem. Widoczna jest duża szczegółowość w sposobie oddania strojów i atrybutów. Postacie są smukłe, o wydłużonych, lekko zachwianych proporcjach, ale upozowane są swobodnie.
Święta Barbara przedstawiona na omawianym obrazie była córką bogatego poganina, w tajemnicy przed ojcem przyjęła chrześcijaństwo i złożyła śluby czystości, za co ten zamknął ją w wieży. Następnie została postawiona przed sądem i skazana na ścięcie. Święta w ikonografii jest przedstawiana w koronie i bogatej sukni, co ma związek z pozycją społeczną jej rodziny. Atrybutem św. Barbary jest kielich z hostią, gdyż przed śmiercią w zamknięciu anioł przyniósł jej Komunię Świętą. W przedstawieniach świętej pojawiają się również wieża, miecz, a także palma męczeńska.
Zabrudzenia, ściemniały werniks, ubytki malatury wzdłuż krawędzi płótna.
Obraz św. Barbary powstał po wybudowaniu świątyni w Łętowni, z przeznaczeniem do nowego ołtarza bocznego, a więc po 1765 roku. Święta Barbara przedstawiona na omawianym obrazie była córką bogatego poganina, w tajemnicy przed ojcem przyjęła chrześcijaństwo. W ikonografii przedstawiana jest w w koronie i bogatej sukni, jej atrybutami są kielich z hostią, wieża, miecz i palma męczeńska.
Paulina Kluz, "Św. Barbara", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-barbara-35