Św. Augustyn
Zdjęcie nr 1: Rzeźba w całej postaci ukazuje frontalnie św. Augustyna ujętego w mocnym kontrapoście. Święty podniesioną prawą ręką trzyma pastorał, lewą zaś zdaje się odbierać rybę podawana mu przez nagie putto widniejące u jego stóp. Biskup w wysokiej infule ma pociągłą twarz o zapadniętych policzkach otoczoną rozwianą, długa brodą oraz kędzierzawymi włosami wystającymi spod złoconej infuły. Jego twarz charakteryzuje wydatny nos i usta. Ubrany jest w rozwianą mocno drapowaną sutannę, komżę obszytą u spodu frędzlą oraz kapę spiętą pod szyją. Spod sutanny widoczny jest stopa obuta w trzewik. Nagie putto u stóp biskua zostało ukazane w kontrapoście w trzech czwartych w prawo. Obiema rękami podaje świętemu rybę. Fragment jego biodra zasłani rozwiana tkanina. Putto wraz z biskupem stoją na fragmencie brzegu.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba w całej postaci ukazuje frontalnie św. Augustyna ujętego w mocnym kontrapoście. Święty podniesioną prawą ręką trzyma pastorał, lewą zaś zdaje się odbierać rybę podawana mu przez nagie putto widniejące u jego stóp. Biskup w wysokiej infule ma pociągłą twarz o zapadniętych policzkach otoczoną rozwianą, długa brodą oraz kędzierzawymi włosami wystającymi spod złoconej infuły. Jego twarz charakteryzuje wydatny nos i usta. Ubrany jest w rozwianą mocno drapowaną sutannę, komżę obszytą u spodu frędzlą oraz kapę spiętą pod szyją. Spod sutanny widoczny jest stopa obuta w trzewik. Nagie putto u stóp biskua zostało ukazane w kontrapoście w trzech czwartych w prawo. Obiema rękami podaje świętemu rybę. Fragment jego biodra zasłani rozwiana tkanina. Putto wraz z biskupem stoją na fragmencie brzegu.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba w całej postaci ukazuje frontalnie św. Augustyna ujętego w mocnym kontrapoście. Święty podniesioną prawą ręką trzyma pastorał, lewą zaś zdaje się odbierać rybę podawana mu przez nagie putto widniejące u jego stóp. Biskup w wysokiej infule ma pociągłą twarz o zapadniętych policzkach otoczoną rozwianą, długa brodą oraz kędzierzawymi włosami wystającymi spod złoconej infuły. Jego twarz charakteryzuje wydatny nos i usta. Ubrany jest w rozwianą mocno drapowaną sutannę, komżę obszytą u spodu frędzlą oraz kapę spiętą pod szyją. Spod sutanny widoczny jest stopa obuta w trzewik. Nagie putto u stóp biskua zostało ukazane w kontrapoście w trzech czwartych w prawo. Obiema rękami podaje świętemu rybę. Fragment jego biodra zasłani rozwiana tkanina. Putto wraz z biskupem stoją na fragmencie brzegu.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba w całej postaci ukazuje frontalnie św. Augustyna ujętego w mocnym kontrapoście. Święty podniesioną prawą ręką trzyma pastorał, lewą zaś zdaje się odbierać rybę podawana mu przez nagie putto widniejące u jego stóp. Biskup w wysokiej infule ma pociągłą twarz o zapadniętych policzkach otoczoną rozwianą, długa brodą oraz kędzierzawymi włosami wystającymi spod złoconej infuły. Jego twarz charakteryzuje wydatny nos i usta. Ubrany jest w rozwianą mocno drapowaną sutannę, komżę obszytą u spodu frędzlą oraz kapę spiętą pod szyją. Spod sutanny widoczny jest stopa obuta w trzewik. Nagie putto u stóp biskua zostało ukazane w kontrapoście w trzech czwartych w prawo. Obiema rękami podaje świętemu rybę. Fragment jego biodra zasłani rozwiana tkanina. Putto wraz z biskupem stoją na fragmencie brzegu.
Zdjęcie nr 5: Rzeźba w całej postaci ukazuje frontalnie św. Augustyna ujętego w mocnym kontrapoście. Święty podniesioną prawą ręką trzyma pastorał, lewą zaś zdaje się odbierać rybę podawana mu przez nagie putto widniejące u jego stóp. Biskup w wysokiej infule ma pociągłą twarz o zapadniętych policzkach otoczoną rozwianą, długa brodą oraz kędzierzawymi włosami wystającymi spod złoconej infuły. Jego twarz charakteryzuje wydatny nos i usta. Ubrany jest w rozwianą mocno drapowaną sutannę, komżę obszytą u spodu frędzlą oraz kapę spiętą pod szyją. Spod sutanny widoczny jest stopa obuta w trzewik. Nagie putto u stóp biskua zostało ukazane w kontrapoście w trzech czwartych w prawo. Obiema rękami podaje świętemu rybę. Fragment jego biodra zasłani rozwiana tkanina. Putto wraz z biskupem stoją na fragmencie brzegu.
Zdjęcie nr 6: Rzeźba w całej postaci ukazuje frontalnie św. Augustyna ujętego w mocnym kontrapoście. Święty podniesioną prawą ręką trzyma pastorał, lewą zaś zdaje się odbierać rybę podawana mu przez nagie putto widniejące u jego stóp. Biskup w wysokiej infule ma pociągłą twarz o zapadniętych policzkach otoczoną rozwianą, długa brodą oraz kędzierzawymi włosami wystającymi spod złoconej infuły. Jego twarz charakteryzuje wydatny nos i usta. Ubrany jest w rozwianą mocno drapowaną sutannę, komżę obszytą u spodu frędzlą oraz kapę spiętą pod szyją. Spod sutanny widoczny jest stopa obuta w trzewik. Nagie putto u stóp biskua zostało ukazane w kontrapoście w trzech czwartych w prawo. Obiema rękami podaje świętemu rybę. Fragment jego biodra zasłani rozwiana tkanina. Putto wraz z biskupem stoją na fragmencie brzegu.
Zdjęcie nr 7: Rzeźba w całej postaci ukazuje frontalnie św. Augustyna ujętego w mocnym kontrapoście. Święty podniesioną prawą ręką trzyma pastorał, lewą zaś zdaje się odbierać rybę podawana mu przez nagie putto widniejące u jego stóp. Biskup w wysokiej infule ma pociągłą twarz o zapadniętych policzkach otoczoną rozwianą, długa brodą oraz kędzierzawymi włosami wystającymi spod złoconej infuły. Jego twarz charakteryzuje wydatny nos i usta. Ubrany jest w rozwianą mocno drapowaną sutannę, komżę obszytą u spodu frędzlą oraz kapę spiętą pod szyją. Spod sutanny widoczny jest stopa obuta w trzewik. Nagie putto u stóp biskua zostało ukazane w kontrapoście w trzech czwartych w prawo. Obiema rękami podaje świętemu rybę. Fragment jego biodra zasłani rozwiana tkanina. Putto wraz z biskupem stoją na fragmencie brzegu.
Zdjęcie nr 8: Rzeźba w całej postaci ukazuje frontalnie św. Augustyna ujętego w mocnym kontrapoście. Święty podniesioną prawą ręką trzyma pastorał, lewą zaś zdaje się odbierać rybę podawana mu przez nagie putto widniejące u jego stóp. Biskup w wysokiej infule ma pociągłą twarz o zapadniętych policzkach otoczoną rozwianą, długa brodą oraz kędzierzawymi włosami wystającymi spod złoconej infuły. Jego twarz charakteryzuje wydatny nos i usta. Ubrany jest w rozwianą mocno drapowaną sutannę, komżę obszytą u spodu frędzlą oraz kapę spiętą pod szyją. Spod sutanny widoczny jest stopa obuta w trzewik. Nagie putto u stóp biskua zostało ukazane w kontrapoście w trzech czwartych w prawo. Obiema rękami podaje świętemu rybę. Fragment jego biodra zasłani rozwiana tkanina. Putto wraz z biskupem stoją na fragmencie brzegu.

Św. Augustyn

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Polanka Wielka
Miejscowość
Polanka Wielka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Dekanat
Osiek
Parafia
Św. Marcina
Miejsce przechowywania
krypta pod nowym kościołem
Identyfikator
DZIELO/25223
Kategoria
rzeźba
Dookreślenie zabytku
rzeźba z ołtarza głównego
Czas powstania
połowa XVIII wieku
Technika i materiał
drewno, techniki snycerskie, polichromowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
szerokość – około 75 cm
wysokość – 137 cm
Inne wymiary – wymiary pastorału – wysokość: 132 cm; szerokość: 15 cm
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Rzeźba św. Augustyna pochodzi z ołtarza głównego w drewnianym kościele św. Mikołaja w Polance Wielkiej wykonanego w połowie XVIII wieku przez anonimowego pomocnika Johanna Georga Lehnera (ok. 1703-1776). Obecnie wraz z drugą figurą św. Kazimierza Królewicza z ołtarza została zdeponowana w krypcie nowego kościoła.

Opis

Rzeźba w całej postaci ukazuje frontalnie św. Augustyna ujętego w mocnym kontrapoście. Święty podniesioną prawą ręką trzyma pastorał, lewą zaś zdaje się odbierać rybę podawana mu przez nagie putto widniejące u jego stóp. Biskup w wysokiej infule ma pociągłą twarz o zapadniętych policzkach otoczoną rozwianą, długa brodą oraz kędzierzawymi włosami wystającymi spod złoconej infuły. Jego twarz charakteryzuje wydatny nos i usta. Ubrany jest w rozwianą mocno drapowaną sutannę, komżę obszytą u spodu frędzlą oraz kapę spiętą pod szyją. Spod sutanny widoczny jest stopa obuta w trzewik. Nagie putto u stóp biskua zostało ukazane w kontrapoście w trzech czwartych w prawo. Obiema rękami podaje świętemu rybę. Fragment jego biodra zasłani rozwiana tkanina. Putto wraz z biskupem stoją na fragmencie brzegu.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźbę św. Augustyna można łączyć z warsztatem działającego w Krakowie i w Małopolsce Johanna Georga Lehnera (ok. 1703-1776). Podobnie jak i ołtarz mógł ją wykonać któryś z jego uczniów, którego Anna Dettloff określiła jako "pomocnik Lehnera". Ten sam artysta około połowy XVIII wieku wykonał ołtarz główny w niedalekim drewnianym kościele św. Andrzeja w Osieku oraz ołtarz główny i prospekt organowy w kościele parafialnym św. Macieja w sąsiednich Bielanach. Wykonywane przez niego figury są stosunkowo niewielkie, o bardzo małych głowach osadzonych na długich szyjach. Jego postacie są ukazywane w silnym przegięciu, z głową odrzuconą do tyłu i twarzą uniesioną do góry. Jak zauważono, zarys ciał rzeźbionych postaci najczęściej przyjmuje kształt litery "S" lub "C". Charakteryzują je zazwyczaj szeroko rozpostarte ręce, ożywione gesty, bardzo często dramatyczne. Ich szaty drapowane są w bujne fałdy układające się miękko w charakterystyczne wałeczki. Twarze rzeźbionych figur są zróżnicowane wiekowo i zazwyczaj wyrażają uczucia. Charakteryzują je drobne usta, wystające brody i kości policzkowe, dość duże nosy i oczy zbliżone do trójkąta. Źródła inspiracji dla artysty pracującego w Polance Wielkiej i w okolicznych miejscowościach należy szukać w przedkrakowskich dziełach Lehnera zachowanych na Morawach, np. w Kravařach, Odrach i Kietrzu. W putcie podającą rybę świętemu możemy widzieć nawiązanie do historii św. Augustyna, który rozważając nad morzem tajemnicę Trójcy Świętej spotkał małe dziecko bawiące się w piasku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zły. Rzeźba zniszczoną przez drewnojady. Widoczne są zabrudzenia, przetarcia warstwy malarskiej oraz głębokie pęknięcie w połowie jednej ze stóp figury.

Literatura

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 23;
E. Sauser, Augustinus von Hippo, [w:] Lexikon der christlichen Ikonographie, Bd. 5, Ikonographie der Heiligen. Aaron bis Crescentianus von Romn, Hrgs. W. Braunfels, Rom-Freiburg-Basel-Wien 1994, kol. 283-286;
A. Hałatek, B. Jania, Świątynie Osieka, Osiek 2008, s. 5;
A. Dettloff, Rzeźba krakowska drugiej połowy XVIII w. Twórcy, nurty i tendencje, Kraków 2013, s. 69-82, il. 106-107;
Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska, red. S. Brzezicki, J. Wolańska, Warszawa 2016, s. 1028, 1076.

Streszczenie

Rzeźba św. Augustyna pochodzi z ołtarza głównego w drewnianym kościele św. Mikołaja w Polance Wielkiej wykonanego w połowie XVIII wieku przez anonimowego pomocnika Johanna Georga Lehnera (ok. 1703-1776). Obecnie wraz z drugą figurą św. Kazimierza Królewicza z ołtarza została zdeponowana w krypcie nowego kościoła.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Augustyn św.
Augustyn św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na cylindrycznej, wysokiej podstawie, ze stopą na rzucie koła, z cokolikiem i płaszczem płynnie przechodzącym w okrągły trzon. Trzon przedzielony kostkowym nodusem, zwieńczony opaską. Czara od dołu zdobiona obłymi rowkami zwieńczona szerokim kołnierzem. Pokrywa trójstrefowa, dołem puklowana, w środkowej części zdobiona pasem z liści, w górnej zakończona odwróconym talerzykiem z wieńcem laurowym i od górypokrytym palmetkami. Pokrywę wieńczy kula z krzyżem.
chrzcielnica
Chrzcielnica z pokrywą
Zdjęcie nr 1: Przyścienną, wiszącą ambonę z dostępem w postaci jednobiegowych schodów z balustradą od strony prezbiterium usytuowano przy łuku tęczowym na ścianie północnej. Ambona składa się kosz na planie ściętego sześcioboku oraz zaplecka zwieńczonego gołębicą Ducha Świętego w promienistym otoku. Kosz ambony został w dolnej części zamknięty wyłamanym na jego ścięciach cokołem dekorowanym rytmicznie usytuowanymi płaskorzeźbionymi palmetami, tworząc dekoracyjny fryz, który poprowadzono również jako cokół balustrady schodów. Odpowiednikiem ukształtowania cokołu jest wieńczące kosz wyłamane belkowanie, także przechodzące na balustradę schodów, ozdobione w górnej partii mniejszymi liśćmi palmetowymi. Kosz od spodu zamknięty jest gładkimi spływami ujętymi wiszącą, liściastą szyszką. Ścięte boki kosza udekorowano spływami wolutowymi, ozdobionymi u spodu stylizowanym liściem akantu. W płycinach pomiędzy wolutami umieszczono złocone, wiszące gałązki różane. Zaplecek uzyskał kształt stojącego prostokąta flankowany dwoma pilastrami o głowicach pozbawionych dekoracji, na których wsparto przerwane belkowanie. W przerwie belkowania usytuowano złocony, promienisty otok z wyobrażeniem srebrzonej gołębicy Ducha Świętego. Trzony pilastrów zdobi wisząca gałązka liściasta, natomiast płycinę pomiędzy pilastrami motyw roślinny ułożony w formie arabeski. Strukturę pomalowano w dwóch odcieniach beżu, zaś elementy ornamentalne wyzłocono.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźbioną postać Ukrzyżowanego Chrystusa została umieszczona na drewnianym krzyżu, którego górne ramię wieńczy biały titulus w formie krótkiej banderoli z napisem: "I.N. / R.I". Ciało Chrystusa wisi na lekko opadniętych ramionach. Głowa Zbawiciela opada na jego prawe ramię. Chrystus ma pociągłą twarz okoloną kędzierzawą brodą oraz mocno pofalowanymi, ciemnymi włosami spływającymi na ramiona, odsłaniającymi jego lewe ucho. Na głowie ma koronę cierniową uplecioną z gęstych gałązek ciernia. Spod korony spływają na szyję i tułów strużki krwi. Anatomicznie ukształtowany tors wyraźnie ukazuje układ żeber oraz intensywna wybroczynę przebitego prawego boku. Nogi Zbawiciela, skrzyżowana jedna na drugiej, do krzyża zostały przytwierdzone jednym gwoździem, podobnie jak i obie dłonie. Biodra Jezusa okala złocone perizonium przerzucone przez sznur, z widocznym festonem przy prawym boku. Całość rzeźby pokryto naturalistyczną polichromią.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Antependium uzyskało kształt wydłużonego, leżącego prostokąta. W jego polu na tle bladoczerwonej marmoryzacji zawieszono, a na wyraźnie zaznaczonym marmoryzowanym na czerwono stopniu rozmieszczono, narzędzia męki Pańskiej (arma Christi). W centrum kompozycji w otoku utworzonym z kłosów zbóż oraz winnej latorośli wyobrażono na kamiennym ołtarzu płonącego baranka ofiarnego. Po obu stronach otoku namalowano wiszące dwie białe chusty. Na chuście z prawej przedstawiono płonące serce Pana Jezusa otoczone przebitymi dłońmi i stopami Chrystusa, a chusta z lewej to Veraicon z obliczem cierpiącego Zbawiciela w koronie cierniowej. Poniżej, idąc od lewej, na stopniu ukazano niską kolumnę do biczowania z przywiązanym do niej biczem i wiązką rózg, żelazną rękawice, koronę cierniową, trzcinę, młotek, dzbanek, gwoździe i obcęgi oraz drewniany krzyż ze skrzyżowaną gąbką na kiju i lancą wraz z leżącym na stopniu titulusem w formie banderoli z napisem „I.N.R.I." i datą 1838.
inne dzieła sztuki
Antependium
Zdjęcie nr 1: Drewniany kościół pw. św. Mikołaja w Polance jest budowlą orientowaną. Do prostokątnej nawy przylega węższe, wydłużone, trójbocznie zamknięte prezbiterium z piętrową zakrystią na osi o poligonalnym zamknięciu. Do zakrystii przylega od południa kruchta. Fragment północnej ściany prezbiterium jest murowany. Od zachodu do nawy dobudowano czworoboczną wieżę poprzedzoną przedsionkiem, który również dostawiono do nawy od południa. Prezbiterium i nawę wzniesiono na zrąb, natomiast wieżę w konstrukcji słupowej. Wieża na rzucie kwadratu posiada dwie kondygnacje. Dolna jest tej samej szerokości co nawa, górna natomiast znacznie węższa. Jej masyw podzielono smukłymi pilastrami i lizenami, zaś poniżej profilowanego gzymsu koronującego umieszczono wyrzynaną w desce koronkę. Kondygnacje oddzielono daszkiem gontowym zlewającym się po bokach z dachem kościoła. Wieżę nakryto kopulastym hełmem blaszanym, zwieńczonym blaszanym obeliskiem z krzyżem. Prezbiterium i nawę nakryto eternitowym dachem siodłowym podkreślonym profilowanym gzymsem. Nad nawą w części wschodniej zainstalowano wieżyczkę na sygnaturkę w formie wielobocznego graniastosłupa przykrytego cebulastą banią z krzyżem. Dokoła kościoła założono daszek gontowy chroniący podwaliny. Pod kościołem urządzono kryptę grzebalną. Wnętrze kościoła artykułowano za pomocą pilastrów i gzymsu. Całość nakryto stropem z fasetą. Otwór tęczowy uzyskał kształt trójlistnego, ściętego łuku, wspartego na filarkach ustawionych na profilowanej belce zawieszonej na kroksztynach. W części zachodniej nawy urządzono chór muzyczny, wsparty na dwóch kolumnach jońskich z przedpiersiem rozczłonkowanym balasami. We wnętrzu ustawiono ołtarz główny i dwa ołtarze boczne oraz ambonę, a na chórze muzycznym zainstalowano prospekt organowy.
kościół
Kościół św. Mikołaja
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego w proste, złocone i profilowane ramy oraz dekoracyjne obramienie utworzone z płaskorzeźbionego ornamentu małżowinowo-chrząstkowego przytwierdzonego do zielono-błękitnego marmurowego tła. W zwieńczeniu obramienia kartusz z napisem: AVE MARIA. W centrum kompozycji na ciemnym, jednolitym tle ukazano frontalnie Madonnę z Dzieciątkiem w typie Matki Boskiej Częstochowskiej. Maria na lewym przedramieniu trzyma Dzieciątko Jezus, na które wskazuje prawą ręką przyłożoną do piersi. Matka Boska ma pociągłą twarz o brązowej karnacji z wyraźnie zaznaczonymi drobnymi ustami o pełnych wargach, wydatnym nosie i małych, migdałowych, otwartych oczach. Na jej prawym policzku widoczne są dwie rysy. Madonna ubrana jest w ciemnoniebieski maforion podbity czerwienią i lamowany taśmą z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Spod maforionu widoczna jest zielona, marszczona suknia obwiedziona pod szyją taśmą także z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Siedzące Dzieciątko Jezus zostało ujęte w trzech czwartych w prawo. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą zaś podtrzymuje na kolanach zamknięty na dwie klamry kodeks. Jezus o jasnobrązowej karnacji ma owalną twarz o spojrzeniu skierowanym na matkę, mały nos i pełne usta. Jego głowę otaczają kędzierzawe, brązowe włosy rozjaśnione przy końcówkach loków. Ubrany jest w czerwoną, marszczoną na piersi tunikę lamowaną pod szyją, u spodu i przy rękawach taśmą z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Spod tuniki wdać na dole jego bosą stopę. Głowy obu postaci otaczają złocone nimby oraz dwanaście malowanych gwiazd, na które nałożono mniejsze, metalowe i złocone. Na głowach Marii i Jezusa nałożone są srebrne i złocone korony o floranych sterczynach zdobione kameryzacją.
obraz
Matka Boska Częstochowska

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Św. Augustyn", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-augustyn-4

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności