Stygmatyzacja św. Franciszka
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 7: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 8: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 9: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 10: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 11: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 12: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 13: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 14: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 15: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 16: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 17: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 18: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 19: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.
Zdjęcie nr 20: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.

Stygmatyzacja św. Franciszka

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Brzeźnica
Miejscowość
Marcyporęba
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wadowice Północ
Parafia
Św. Marcina
Tagi
Łuszczkiewicz Władysław malarstwo XIX wieku św. Franciszek z Asyżu
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/13575
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1882 rok
Autor
Władysław Łuszczkiewicz
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 98 cm
wysokość – 144 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 128 cm
Szerokość bez ramy – 82 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Obraz „Stygmatyzacja św. Franciszka” wykonał Władysław Łuszczkiewicz w 1882 roku.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, głowę wspiera na prawej dłoni, a w lewej trzyma czerwony krzyż. Ma szeroką twarz z krótkim zarostem, z małymi oczami i podłużnym nosem. Włosy krótkie, ciemnobrązowe z tonsurą. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany białym sznurem, wokół głowy ma złoty i okrągły nimb. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, naturalnej wielkości, z którego ran wychodzą białe promienie tworzące stygmaty u św. Franciszka. Scena ukazana pośród skał, w oddali pejzaż górski. Obraz zamknięty u góry łukiem odcinkowym, przyłucza malowane na czerwono. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się sygnatura „Luszczkiewicz / 1882”. Rama drewniana, profilowana, dekorowana plastycznym, fantazyjnym ornamentem.

Zarys problematyki artystycznej

Scena przedstawiająca stygmatyzację św. Franciszka została ukazana w tradycyjnym ujęciu ikonograficznym, w którym święty klęczy, a powyżej, po przeciwległej stronie obrazu znajduje się Chrystus jako serafin. Dzieła o podobnym układzie kompozycyjnym można odnaleźć w większości kościołów Małopolski. Po raz pierwszy ten typ ikonograficzny zastosował Angiolo di Bondone, zw. Giottem na fresku w kaplicy Scrovegnich w Padwie (ok. 1275-1299). Przedstawienie bezpośrednio nawiązuje do wydarzenia na górze Alwernii z 1224 roku, gdzie św. Franciszek otrzymał stygmaty. Autorem dzieła jest Władysław Łuszczkiewicz (1828-1900) wybitny malarz, historyk sztuki, muzeolog i konserwator zabytków. Był prekursorem historyzmu w polskim malarstwie. Malował również obrazy religijne, portrety, rzadziej sceny rodzajowe. Wykształcony w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Wojciecha Kornelego Stattlera i Jana Nepomucena Głowackiego, studiował również filozofię i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia artystyczne uzupełniał od 1849 roku w École des Beaux-Arts w Paryżu i krótko u L. Gallaita w Antwerpii. Wróciwszy do kraju pracował jako nauczyciel rysunku w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a od 1877 roku jako profesor malarstwa. W 1884 roku objął stanowisko dyrektora krakowskiego Muzeum Narodowego. Do jego uczniów należeli m.in. Artur Grottger, Jan Matejko, Aleksander Kotsis, Jacek Malczewski, Stanisław Wyspiański i Wojciech Weiss. Jego prace malarskie znajdują się m. in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, Warszawie, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w zbiorach prywatnych. Odnalezienie obrazu autorstwa tego wybitnego artysty i historyka sztuki stanowi wyjątkowe wydarzenie.

Streszczenie

Scena przedstawiająca stygmatyzację św. Franciszka została ukazana w tradycyjnym ujęciu ikonograficznym, w którym święty klęczy, a powyżej, po przeciwległej stronie obrazu znajduje się Chrystus jako serafin. Po raz pierwszy ten typ ikonograficzny zastosował Angiolo di Bondone, zw. Giottem na fresku w kaplicy Scrovegnich w Padwie (ok. 1275-1299). Przedstawienie bezpośrednio nawiązuje do wydarzenia na górze Alwernii z 1224 roku, gdzie św. Franciszek otrzymał stygmaty. Autorem dzieła jest Władysław Łuszczkiewicz (1828-1900) wybitny malarz, historyk sztuki, muzeolog i konserwator zabytków. Był prekursorem historyzmu w polskim malarstwie. Malował również obrazy religijne, portrety, rzadziej sceny rodzajowe. Odnalezienie obrazu autorstwa tego wybitnego artysty i historyka sztuki stanowi wyjątkowe wydarzenie.

Bibliografia

"Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.): malarze, rzeźbiarze, graficy, t. 5", Warszawa 1993
Wolańska Joanna, "Towarzystwo Świętego Łukasza w Krakowie i „Przyjaciel Sztuki Kościelnej” " , [w:] "Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX, cz. 1 " , Kraków 2004 , s. 39-87

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Władysław Łuszczkiewicz
Zdjęcie nr 1 dla osoby: Franciszek św.
Franciszek św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona, przyścienna, wisząca, z jednobiegowymi schodami od strony prezbiterium. Kosz w formie czworoboku o ściętych narożach ze spływami wolutowymi. Ścianki kosza zdobione są nieregularną ramą z ornamentu rocaille'owego. W płycinie czołowej (południowej) płaskorzeźba Siewcy. Woluty zdobione ornamentami kwiatowymi w formie girland podtrzymują mocno wysunięte, wyłamane na ich osi belkowanie. Kosz od dołu zakończony jest stożkiem ujętym czterema wolutami, dekorowanymi motywami roślinnymi, zakończony roacille’ową szyszką. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, ujęty dwoma kanelowanymi pilastrami podtrzymującymi belkowanie wyłamane nad osią główną. W dolnej części zaplecka drzwiczki zamknięte łukiem odcinkowym, a w górnej płaskorzeźbiona dekoracja rocaille’owa. Po bokach zaplecka ażurowe rocaille’owe uszy. Baldachim powtarzający rzut kosza z lambrekinem podwieszonym u dołu i zamknięty silnie wysuniętym gzymsem. Zwieńczenie uformowane z czterech wolut spiętych w kabłąk, na którego szczycie na niskim kwadratowym cokole ustawiona jest figura Michała Archanioła depczącego szatana. W podniebieniu gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Polichromia w kolorze białym, ornamentyka złocona, gołębica srebrzona, podniebienie baldachimu malowane na niebiesko.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem świętego archanioła Gabriela. Archanioł ukazany w półpostaci, zwrócony trzy czwarte w lewo z prawą ręką wzniesioną ku górze i gałązką białej lilii w lewej dłoni. Twarz ukazana z lewego profilu, idealizowana, z pełnymi ustami, długim nosem i dużymi oczami. Archanioł ma jasne, długie i kręcone włosy, zawinięte w pukle. Ubrany jest w żółtą tunikę, przewiązaną w talii oraz czerwony płaszcz zwiewnie zarzucony na ramiona, a u pleców niebieskie skrzydła. W górnej części obrazu znajdują się dwa uskrzydlone aniołki w poruszonych pozach.
obraz
Archanioł Gabriel ze sceny Zwiastowania
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa przy kolumnie biczowania. Chrystus w lekkim wykroku, w trzech czwartych zwrócony w prawo, z lewą nogą wysuniętą do przodu, z rękami przywiązanymi łańcuchem do kolumny biczowania. Twarz owalna z dużym nosem, z zamkniętymi oczami, okolona krótkim i ciemnobrązowym zarostem. Włosy długie, ciemnobrązowe, opadające na plecy i ramiona. Wokół głowy świetlisty nimb. Ciało nagie o sumarycznie opracowanej muskulaturze ze spływającymi strużkami żywo-czerwonej krwi. Na biodrach krótkie, białe perizonium. Kolumna kamienna o gładkim trzonie i wklęsło-wypukłej bazie, ustawiona na stylobacie. Chrystus stoi na kamiennej posadzce z kwadratowych płytek. W dolnym prawym rogu leżą dwa bicze. Tło ciemne, jednolite. Rama drewniana, profilowana, od wewnętrznej strony pomalowana na złoto, od zewnątrz na czarno.
obraz
Chrystus u słupa
Zdjęcie nr 1: Łuk tęczowy o półkolistym wykroju, na profilowanej belce zdobionej pośrodku ryzowaną rozetą ustawiona grupa Ukrzyżowania. W centrum krucyfiks, po prawej św. Jan Ewangelista, po lewej Matka Boska i św. Maria Magdalena obejmująca krzyż. Chrystus przybity do krzyża trzema gwoździami, sylwetka w delikatnym zwisie, z głową pochyloną delikatnie w dół, o sztywnym układzie sylwetki z zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na prawym biodrze ze zwisem wzdłuż prawego uda. Twarz podłużna, okolona zarostem; włosy długie spływające na prawe ramię w silnie skręcone pukle, na głowie zielona korona cierniowa złożona z dwóch przeplatających się gałązek. Nad głową Chrystusa biały titulus z napisem: „I(ESUS) N(AZARENUS) R(EX) I(UDAEORUM)”. Krzyż prosty, gładki o ramionach zakończonych gzymsikami. Po lewej stronie krucyfiksu rzeźba św. Marii Magdaleny ukazana w pozycji klęczącej, pochylonej do przodu, obejmująca dłońmi krzyż. Święta jest ubrana w długą, srebrzoną suknię, odsłaniającą nagie ramiona, przewiązaną w talii. Twarz szeroka, delikatnie otwarte usta, małe oczy i długi nos. Głowę okalają długie, ciemne włosy, spływające na plecy. Za nią ustawiona jest rzeźba Matki Boskiej w delikatnym kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie, ze splecionymi na wysokości piersi rękami. Maria jest ubrana w długą, złoconą suknię oraz złocony płaszcz założony na głowę i spływający wzdłuż sylwetki. Twarz szeroka, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, wzrok skierowany na krucyfiks, zmarszczone brwi. Po prawej stronie rzeźba św. Jana Ewangelisty, ukazanego w postawie stojącej, zwróconego w trzech czwartych w prawo, z rękami splecionymi na wysokości pasa. Twarz owalna, małe usta, długi i wąski nos, wzrok skierowany ku górze, zmarszczone brwi. Włosy ciemne, bujne, spływające na plecy. Święty ubrany jest w długą, złoconą suknię z długimi rękawami. Rzeźby ustawione są na niskich, zielonych cokolikach. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone i srebrzone.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami św. Zofii i św. Barbary, ustawiony na prostopadłościennej, profilowanej podstawie o wklęsłym przebiegu, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia. Rama obrazów w kształcie stojącego prostokąta, obwiedziona bogatą dekoracją rokokową z rocaille’ami i kwiatami, zwieńczona niewielkim łacińskim krzyżykiem. Po jednej stronie obraz przedstawiający św. Zofię i stojące przed nią trzy córki. Święta zwrócona delikatnie w lewo, z szeroko rozłożonymi rękami na boki. Twarz owalna o delikatnych rysach. Ubrana jest w długą, ciemną suknię, brązowy płaszcz spięty pod szyją i biały welon. Nad głową świętej złoty i okrągły nimb. Dwie córki od lewej strony zwrócone trzy czwarte w lewo. Ubrane w długie jasne suknie, córka po lewej dodatkowo w czerwony płaszcz i z małym krzyżykiem w dłoni, a córka po środku w zielony fartuch i kij w prawej dłoni. Córka po prawej, zwrócona w prawo, oparta o ramię siostry, z lewą ręką opartą o nią. Ubrana jest w fioletową spódnicę i niebieską bluzkę z szerokimi rękawami. Twarze córek o delikatnych rysach, okolone długimi i ciemnobrązowymi włosami. W tle oddalony górski krajobraz, w górze błękitne niebo. Po drugiej stronie obrazu przedstawienie św. Barbary. W centrum święta ujęta do kolan, ukazana frontalnie, z głową zwróconą w prawo i przechyloną do tyłu, ze wzrokiem skierowanym ku górze. W prawej dłoni trzyma kielich z hostią, w lewej, opuszczonej gałązka palmy i miecz skierowany ostrzem w dół. Twarz pełna, o dużych oczach, prostym nosie i szerokich ustach. Święta jest ubrana w żółtą suknię oraz niebieski płaszcz; na głowie ma założoną zieloną chusteczkę, spod której widać długie, jasne i kręcone włosy. Po prawej stronie obrazu wysoka wieża, tło jednolite, szare, rozświetlone w górnej lewej części obrazu.
feretron
Feretron z obrazem św. Zofii i św. Barbary
Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany, orientowany, jednonawowy o konstrukcji zrębowej, oszalowany. Prezbiterium kwadratowe o wielobocznym zamknięciu z zakrystią od północy. Nawa szersza, prawie kwadratowa, przy niej od północy kaplica i składzik później dostawiony; od południa i od zachodu kruchty. Korpus nakryty dachem dwuspadowym, jednokalenicowym, z barokową wieżyczką na sygnaturkę na kalenicy; składzik nakryty dachem pulpitowym. Wewnątrz stropy kasetonowe. Otwór tęczy o profilowanym łuku półkolistym podwyższonym; belka profilowana, na niej grupa Ukrzyżowania. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Kaplica otwarta do nawy półkolistą arkadą. Troje drzwi o ozdobnych obramieniach uszatych, schodkowatych i uszato-schodkowatych, ze starymi okuciami. Wieża nowa, izbicowa o pochyłych ścianach, zwieńczona ostrosłupowym hełmem.
kościół
Kościół św. Marcina

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ambona nadwieszona, przyścienna. Jej kosz jest ośmioboczny, wsparty na szerokich wolutach z plintą w kształcie winnego grona. Ścianki kosza podzielone kompozytowymi półkolumnami wspartymi na konsolkach z liściastymi wolutami. Między kolumienkami nisze konchowe z muszlami, wewnątrz których postacie ewangelistów, od lewej Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Figury ewangelistów ujęte całopostaciowo w pozycji stojącej, ubrane w długie tuniki i płaszcze. W dłoniach podtrzymują otwarte księgi, a u stóp widnieją ich symbole. Kosz wieńczy belkowanie wyłamujące się ponad kolumienkami, z fryzem zdobionym wiciami akantu. Zaplecek z dwiema płycinami zamkniętymi łukiem półkolistym. Ponad nimi pole w kształcie leżącego prostokąta, wewnątrz którego krzyż. Zaplecek flankowany dwiema listwami ujętymi ulistnionymi konsolami. Pośrodku dwie płyciny w kształcie wąskich prostokątów zakończonych półkoliście. W górnej części prostokątne pole w złoconym profilu z listkami wypełniającymi górne naroża, z przerwanym, wolutowym przyczółkiem i krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie. Baldachim na rzucie ośmioboku, z podwieszonym lambrekinem z chwostami i z ażurową koronką w kształcie wici roślinnej. Na baldachimie ośmioboczny cokół uskokowy, z płycinami w kształcie stojących prostokątów zamkniętych łukiem półkolistym nadwieszonym. Na cokole pełnoplastyczna figura stojącego Jana Chrzciciela, ubranego w wielbłądzią skórę i złocony płaszcz przerzucony przez lewe ramię. Jego twarz jest pociągła, okolona zarostem, włosy sięgające uszu. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma krzyż z banderolą. W podniebiu gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Ambona polichromowana na szaro, detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Czarnomarmurowa tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta z kutą inskrypcją „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / X(IĘDZU) WOJCIECHOWI / CISZEŃSKIEMU / Dziekanowi i plebanowi w Bolechowi/cach, zmarłemu dnia 11 Października 1871. / który oszczędnie żyjąc zostawił koś/ciołowi legat, z którego zbudowano chór / ambonę boczne ołtarze i wymalowano / kościół. / kładzie ten kamień wdzięczny następca / X(IĄDZ) W(ALENTY) SKIMINA R(OKU) 1882.”
płyta nagrobna
Epitafium księdza Wojciecha Ciszeńskiego
Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami Najświętszego Serca Jezusa oraz Najświętszego Serca Marii ustawiony na prostopadłościennej i profilowanej podstawie, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia w procesji. Obrazy umieszczone są w prostokątnych i profilowanych obramieniach, górne naroża ścięte ukośnie z uskokiem. Obramienia u góry i u dołu ram zdobione są rzeźbionymi wolutkami ze stylizowanymi liśćmi akantu. U szczytu ażurowe zakończenie złożone z dwóch stykających się wolut. Podstawa feretronu i boki polichromowane są na kolor zielony, obramienie po stronie Najświętszego Serca Marii malowane na kolor błękitny, a na odwrociu na kolor czerwony. Obrazy umieszczone są w szerokich ramach w kształcie stojących prostokątów o górnych narożach ściętych ukośnie z uskokiem. Rama dekorowana jest liśćmi bujnego akantu i złocona. Obraz przedstawiający Najświętsze Serce Marii w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach. W centrum kompozycji znajduje się serce oplecione ukośnie wieńcem z róż i przebite z prawej strony na wylot mieczem, u góry zakończone płomieniami spośród których wyłania się gałązka białej lilii. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca. Po drugiej stronie feretronu znajduje się obraz Najświętszego Serca Jezusa, oplecionego ukośnie koroną cierniową, z raną po lewej stronie, z której obficie sączą się strużki krwi. Serce zakończone jest płomieniami, spośród których wyłania się krzyż. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca.
feretron
Feretron Najświętsze Serce Jezusa i Marii
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Po lewej stronie obrazu stoi Chrystus zwrócony trzy czwarte w lewo z pochyloną głową i dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Twarz podłużna o delikatnych rysach, półprzymkniętych oczach, okolona zarostem. Włosy długie, ciemnobrązowe, opadające na ramiona. Chrystus ubrany jest w białą suknię z długimi i szerokimi rękawami, odsłaniającą ramiona. Po prawej stronie obrazu stoi św. Jan Chrzciciel zwrócony trzy czwarte w prawo. W lewej ręce trzyma krzyż na długim drzewcu, prawą unosi nad głową Jezusa, a w dłoni trzyma białą muszlę, z której wypływa woda. Twarz szczupła, okolona ciemnym zarostem, włosy ciemne i długie. Ubrany jest w skórę z sierści wielbłąda, odsłaniającą lewe ramię i tors. Sylwetki Chrystusa i św. Jana Chrzciciela masywne. W górnej części obrazu widoczna jest nadlatująca gołębica Ducha Świętego. Scena została ukazana na tle sumarycznie oddanego krajobrazu; tło ciemne. Rama drewniana, profilowana, malowana na kolor złoty.
obraz
Chrzest Chrystusa
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, obwiedzionego płaskorzeźbioną bordiurą z motywami polerowanych rozłożystych liści dębu i żołędzia na nieobrobionym, szorstkim tle. Pośrodku płycina w formie stojącego prostokąta, ujęta profilowaną, fazowaną wklęsło ramą, zamknięta łukiem nadwieszonym. W górnej części płyciny, puste, owalne pole z przeznaczeniem na portret zmarłego. Nad łukiem, na dwóch stykających się wolutach, osadzony krzyż łaciński o rozszerzających się ramionach. W polu tablicy inskrypcja „DEO OPTIMO MAXIMO / IGNACY RAFAŁ / CZERWIAKOWSKI / UR(ODZONY) W KRAKOWIE R(OKU) 1808, NIEWYGASŁEJ PAMIĘCI / UKOCHANY OJCIEC W RODZINIE, PROFESOR BOTANIKI / W TECHNICE, POTEM W UNIWERSYTE(CIE) JAGIEL(LOŃSKIM) DYREKTOR / OGRODU BOTANICZNEGO, PÓŹNIEJ DZIEKAN WYDZIAŁU / I REKTOR. WICEPREZYDENT AKA(DEMII) UMIEJĘTNOŚCI / PREZES KOMISYI EXAMIN(ACYJNEJ) NA NAUCZYCIELI I T.D. / ZMARŁ 5. VI. 1882. | Prosi pobożnych o westchnienie do Boga.”
płyta nagrobna
Epitafium Ignacego Rafała Czerwiakowskiego
Zdjęcie nr 1: Kapliczka wolnostojąca z figurą św. Floriana na wysokim, dwustrefowym cokole. Dolna część prostopadłościenna, na profilowanej podstawie, z płytką niszą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym na każdej ścianie. Na froncie napis „TA PAMIATKA / Małżonków Marcina i Telke / Zapałowiczów w roku 1882 / Fundatorowie proszą / przechodnich o westchnienie / za dusze Zmarłych”. Na bocznych ścianach płaskorzeźbione postacie świętych ukazanych w całej postaci, frontalnie. Z jednej strony wizerunek świętej męczennicy z płonącą budowlą z lewej strony i psem/smokiem z prawej (św. Małgorzata?). Święta trzyma w prawej ręce palmę męczeństwa, lewą przyciska do piersi. Ma łagodną, owalną twarz, włosy z przedziałkiem, zaczesane do tyłu. Jest ubrana w czerwoną, przepasaną suknię i czerwony płaszcz. Na innej płaszczyźnie postać św. Andrzeja przedstawionego jako brodaty mężczyzna w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu. Za jego plecami widać końce ramion krzyża w kształcie litery „X”. Na kolejnej św. Jan Nepomucen w sutannie, komży i płaszczu, w birecie. Z krucyfiksem i palmą męczeństwa w rękach. Na kolejnej ściance św. Marcin na koniu, w stroju żołnierza, trzymanym w prawej ręce mieczem odcina część płaszcza, który chwyta siedząca na ziemi postać w czerwonych spodniach i zielonej koszuli. W górnej strefie cokołu, w ścianie frontowej nisza z figurą Matki Boskiej w całej postaci, frontalnie, z rękami złożonymi do modlitwy i różańcem. Maria ma na sobie białą suknię i niebieski płaszcz zarzucony na głowę; na bosych stopach kwiaty róż Na cokole postać św. Floriana w całej postaci, frontalnie, z cebrzykiem z którego leje się woda na płonący dom w prawej i włócznią w lewej ręce. Ma owalną twarz, wąsy i brodę. Ubrany jest w strój rzymskiego legionisty – jasną tunikę, czerwony płaszcz, wysokie buty i hełm.
kapliczka
Kapliczka

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Maria Działo, "Stygmatyzacja św. Franciszka", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/stygmatyzacja-sw-franciszka-3

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności