Obraz prawdopodobnie powstał w XVII wieku namalowany przez nieznanego artystę.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta z całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa przy kolumnie biczowania. Chrystus w lekkim wykroku, w trzech czwartych zwrócony w prawo, z lewą nogą wysuniętą do przodu, z rękami przywiązanymi łańcuchem do kolumny biczowania. Twarz owalna z dużym nosem, z zamkniętymi oczami, okolona krótkim i ciemnobrązowym zarostem. Włosy długie, ciemnobrązowe, opadające na plecy i ramiona. Wokół głowy świetlisty nimb. Ciało nagie o sumarycznie opracowanej muskulaturze ze spływającymi strużkami żywo-czerwonej krwi. Na biodrach krótkie, białe perizonium. Kolumna kamienna o gładkim trzonie i wklęsło-wypukłej bazie, ustawiona na stylobacie. Chrystus stoi na kamiennej posadzce z kwadratowych płytek. W dolnym prawym rogu leżą dwa bicze. Tło ciemne, jednolite. Rama drewniana, profilowana, od wewnętrznej strony pomalowana na złoto, od zewnątrz na czarno.
Obraz przedstawia scenę Biczowania Chrystusa, która została opisana w trzech Ewangeliach. Samodzielne przedstawienie Chrystusa biczowanego przy kolumnie rozwinęło się w XV wieku, jako scena służąca kontemplacji. Od początku XVI wieku stała się ona szczególnie popularna w Hiszpanii, w której niedługo potem rozwinięto motyw, ukazując Chrystusa po biczowaniu, tak jak w omawianym obrazie, na którym widzimy spływające strużki krwi po jego ciele. Po soborze trydenckim (1545-1563) inspirowano się podczas malowania niewielką kolumną biczowania przechowywaną w kościele św. Praksedy w Rzymie. Temat Chrystusa u słupa był również popularny w sztuce polskiej XVII wieku. Podobne obrazy z tego okresu znajdują się w: kościele w Kalwarii Zebrzydowskiej, klasztorze Franciszkanów w Krakowie, kolegium Jezuitów w Krakowie (obraz prawdopodobnie namalowany w Hiszpanii) i w kościele parafialnym w Tykocinie. Ikonograficzny temat powrócił w sztuce polskiej w XIX wieku. Chrystus w omawianym obrazie został przedstawiony na czarnym tle, aby podkreślić mistycyzm dzieła i zwrócić szczególną uwagę na umęczonego Zbawiciela. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora zabytku. Obraz reprezentuje warsztat prowincjonalny, co przejawia się w sumarycznie oddanych detalach anatomicznych i sposobie kształtowania rysów twarzy.
Ściemnienie i zabrudzenie powierzchni, duże ubytki warstwy malarskiej w tle obrazu (zamalowane).
Obraz przedstawia scenę Biczowania Chrystusa, która została opisana w trzech Ewangeliach. Postać Chrystusa w omawianym wizerunku została zakomponowana na czarnym tle, aby podkreślić mistycyzm dzieła i zwrócić szczególną uwagę na umęczonego Zbawiciela. Obraz został namalowany prawdopodobnie w XVII wieku, niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora dzieła.
Maria Działo, "Chrystus u słupa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrystus-u-slupa-4