Władysław Łuszczkiewicz urodził się 3 października 1828 w Krakowie w rodzinie Michała i Emilii z Krzyżanowskich. W 1858 roku poślubił Malwinę Ramloff. Był wybitnym historykiem sztuki, muzeologiem i konserwatorem zabytków, ale również malarzem. W polskim malarstwie został prekursorem historyzmu. Malował obrazy historyczne, religijne, portrety, rzadziej sceny rodzajowe. Wykształcenie zdobył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Wojciecha Kornelego Stattlera i Jana Nepomucena Głowackiego. Studiował również filozofię i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia artystyczne uzupełniał od 1849 roku w École des Beaux-Arts w Paryżu i krótko u L. Gallaita w Antwerpii. Po powrocie do kraju pracował jako nauczyciel rysunku w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a od 1877 jako profesor malarstwa. W 1884 roku objął stanowisko dyrektora krakowskiego Muzeum Narodowego. Do jego uczniów należeli m.in.: Artur Grottger, Jan Matejko, Aleksander Kotsis, Jacek Malczewski, Stanisław Wyspiański i Wojciech Weiss. Jego dzieła znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie i w Warszawie, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w zbiorach prywatnych. W 1887 roku podczas Pierwszej Wielkiej Wystawy Sztuki Polskiej został wystawiony jego obraz „Towarzysze kurkowi krakowscy”. Podczas ostatnich prac inwentaryzacyjnych Pracowni Inwentaryzacji i Digitalizacji Zabytków Uniwersytetu Papieskiego odnaleziono kolejny obraz tego malarza i historyka sztuki "Stygmatyzacja św. Franciszka" w kościele św. Marcina w Marcyporębie. Władysław Łuszkiewicz zmarł 23 maja 1900 w Krakowie.
Maria Działo, "Władysław Łuszczkiewicz", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/wladyslaw-luszczkiewicz