Portret księdza Andrzeja Strzałkowskiego

Dzieje zabytku

Portret został namalowany na przełomie XVII i XVIII wieku. Z tekstu inwentarza kościoła spisanego w 1839 roku wynika, iż portret wraz z płytą epitafijną znajdował się pierwotnie na północnej ścianie korpusu: „Na ścianie z lewej strony przy tym ołtarzu iest portret na płótnie malowany w ramach okrągłych drewnianych niegdyś śp. X Andrzeja Strzałkowskiego, pod którym iest na drzewie czarno pomalowany złotemi literami wypisany pomnik”.

Opis

Obraz w kształcie medalionu, przedstawiający popiersie księdza Andrzeja Strzałkowskiego na czarnym tle. Ksiądz zwrócony w trzech czwartych w lewo, ubrany w komżę z koloratką oraz z przewieszoną przez szyję fioletową stułą. Twarz zwrócona delikatnie w lewo, okolona krótkim zarostem, nos pociągły, oczy ciemne ze wzrokiem skierowanym na wprost, wysokie czoło, gęste włosy o średniej długości. Rama drewniana, profilowana, malowana na czarno.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz stanowi przykład charakterystycznej dla polskiej sztuki barokowej konwencji portretu trumiennego. Prawdopodobnie wraz z epitafium zawieszonym poniżej, mógł stanowić jedno dzieło, być może połączone jedną, niezachowaną do dziś strukturą. Ksiądz Andrzej Strzałkowski był plebanem racławickim w latach 1684-1704, a wcześniej wikarym w kościele pw. Wszystkich Świętych w Krakowie. Ponadto pełnił funkcję plebana w pobliskich Paczółtowicach. Zapisał się w historii kościoła zwłaszcza poprzez fundację w latach 1700-1703 trzech ołtarzy bocznych: św. Andrzeja, św. Piotra oraz Ukrzyżowania. W kościele w Racławicach drugi wizerunek duchownego został umieszczony na ołtarzu Ukrzyżowania w obrazie stanowiącym tło krucyfiksu, w polu głównym nastawy. Fundator został ukazany wraz z pięcioma członkami Bractwa Ubogich Chrystusa Pana między Matką Bożą, a krucyfiksem. Z jego ust płynie modlitwa: „Qui me plasmasti miserere mei” („Któryś mnie utworzył, zmiłuj się nade mną”).

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz przedstawia portret księdza Andrzeja Strzałkowskiego, plebana racławickiego w latach 1684-1704. Stanowi przykład charakterystycznej dla polskiej sztuki barokowej konwencji portretu trumiennego. Niestety nieznana jest atrybucja obrazu.

Bibliografia