Dzieje zabytku nie są znane.
Obraz w formie leżącego prostokąta ze sceną pokłonu trzech króli. Z lewej strony kompozycji siedzi Maria prezentująca Dzieciątko klęczącemu przed nią królowi. Jest ubrana w czerwoną suknię i niebieski płaszcz, który obszernymi fałdami okrywa jej nogi i plecy. Na głowie ma welon, wokół głowy nimb. Ma owalną, smutną twarz, niewielkie oczy i usta, spod welonu widać ciemne, zaczesane na boki włosy. Za nią stoi św. Józef z siwą brodą i włosami, ubrany w jasną suknię i brązowy płaszcz. Za ich plecami widać nakrytą strzechą stajnię ze zwierzętami. Klęczący przed Marią król prezentuje otwartą szkatułkę ze złotem. Ma podłużną twarz, siwe włosy i brodę, żółty płaszcz. Za nim stoi drugi, trzymający łódkę z kadzidłem. Jest ubrany w białą tunikę i czerwony płaszcz, na głowie ma otwartą koronę, w uszach złote kolczyki. Obok niego ostatni władca trzyma w rękach pojemnik z mirrą. Jest ubrany w bardzo obszerny, zdobiony ornamentami płaszcz, turban i otwartą koronę. Za sceną, z tyłu po prawej stronie widać architekturę miasta otoczonego murami, a za nim rozmyte wzgórza. W prawym dolnym rogu krzak wyrastający zza kamienia. W partii nieba widoczna gwiazda betlejemska.
Na obrazie przedstawiono scenę odwołującą się do biblijnego przekazu o mędrcach, w której trzej władcy przybywają, by złożyć hołd nowo narodzonemu Jezusowi Chrystusowi. Od pierwszej połowy XII wieku władcy są ukazywani jako królowie, często również jako przedstawiciele trzech kontynentów – Europy, Afryki i Azji. Ubrani w kosztowne stroje, w koronach lub turbanach przynoszą ze sobą dary. Do miejsca objawienia prowadziła ich widoczna na niebie gwiazda.
Obraz, którego autor nie jest znany, jest przykładam przeciętnej twórczości XIX wieku. Charakteryzuje go prosta i typowa dla tego tematu kompozycja, drobne błędy w oddaniu anatomii i przestrzeni oraz podstawowa kolorystyka.
Zły, odwrocie podobrazia silnie zabrudzone, pokryte grubą warstwą kurzu, warstwa malarska słabo związana z podłożem; na całej powierzchni malowidła liczne ubytki mechaniczne warstwy malarskiej wraz z zaprawą oraz zadrapania.
Obraz, którego autor nie jest znany, jest przykładam przeciętnej twórczości XIX wieku. Charakteryzuje go prosta i typowa dla tego tematu kompozycja, drobne błędy w oddaniu anatomii i przestrzeni oraz podstawowa kolorystyka.
Agata Felczyńska, "Pokłon Trzech Króli", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/poklon-trzech-kroli-1