ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 2: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 3: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 4: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 5: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 6: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 7: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 8: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 9: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 10: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 11: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 12: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 13: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.
Zdjęcie nr 14: Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.

ołtarz główny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Polanka Wielka
Miejscowość
Polanka Wielka
Miejsce przechowywania
prezbiterium kościoła
Identyfikator
DZIELO/25135
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
połowa XVIII wieku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie i snycerskie, polichromowanie, złocenie
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Rokokowy ołtarz główny, wraz z dwoma ołtarzami bocznymi, wykonanymi przez anonimowego pomocnika Johanna Georga Lehnera (ok. 1703-1776) we wnętrzu kościoła zostały ustawione w połowie XVIII wieku. Ołtarz na przestrzeni wieków był kilkakrotnie odnawiany. Znajdujący się w nim obrazy Matki Boskiej Apokaliptycznej i św. Mikołaja zostały przeniesione do nowego kościoła. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku w wyniku włamania skradziono znajdujące się w zwieńczeniu figury aniołów. Rzeźby św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna zostały zdeponowane w krypcie nowego kościoła.

Opis

Kamienny ołtarz zamknięto w drewnianej obudowie, nakrywając go drewnianą mensą z portatylem. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu. Antepedium ujęte zostało złoconą ramą dekorowaną rocaille’m. W jego polu umieszczono haftowaną tkaninę z medalionem w centrum z przedstawieniem w glorii chrystogramu "IHS", flankowany przez wić różaną. Na mensie ołtarza usytuowano tabernakulum w formie stojącego prostopadłościanu o płaskim froncie i wklęsłych bokach pozbawionych cokołu. Drzwiczki wprawiono w płaską niszę zwieńczoną profilowanym łukiem odcinkowym, nadwieszonym. U góry tabernakulum flankuje para sakramentek. Na tabernakulum usytuowano tron eucharystyczny utworzony z dwóch ażurowych spływów wolutowych podtrzymujących baldachim z lambrekinem. Na baldachimie na czerwonej poduszce spoczywa płaska, złocona korona otwarta. Retabulum ołtarzowe wzniesiono na planie półowalu i polichromowano je na biało. Jest to architektoniczna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa struktura ze zwieńczeniem. Po bokach flankują ją bramki ustawione na dwustrefowym, tralkowym, wklęsło-wypukłym cokole. Łuki bramek tworzą fantazyjnie wygięte dwie woluty. Kondygnacja została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest połączone gzymsem przyjmującym formę łuku falistego i wyłamane na osiach podpór. Kondygnację ujmują spływy wolutowe połączone z łukowato wygiętymi wolutami podtrzymywanymi przez wysokie tralkowe cokoły, tworząc bramki ołtarza. Bramki zwieńczono fantazyjnie wygiętymi impostami podtrzymującymi ornament rocalliowy. W polu środkowym umieszczono wielkoformatowe zdjęcie znajdującego się tu pierwotnie obrazu św. Mikołaja, ujęte profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta flankowanego parą pilastrów zwróconych do wewnątrz oraz parą pilastrów zwróconych na zewnątrz, których trzony przechodzą w spływy wolutowe opadające na belkowanie. Pilastry dźwigają niepełne, wklęsło-wypukłe belkowanie przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się przedstawienie gołębicy Ducha Świętego z ażurowymi promieniami na tle owalnego okna prezbiterium, ujęte w fantazjną, wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi, rokokowymi panneau ze zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Na ich tle usytuowano pierwotnie figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna (obecnie przeniesione do krypty nowego kościoła). Rzeźby stały na górnej strefie cokołu na wspornikach z rocaille. W przyłuczach i na belkowaniu znalazły się ornamenty roślinne. Także trzony pilastrów zwieńczenia dekorowane są złoconymi zwisami z rocaille i kwiatów. Pole wokół promieni z gołębicą Ducha Świętego również ozdobiono fragmentami rocaille.

Zarys problematyki artystycznej

Retabulum ołtarza głównego w Polance Wielkiej można połączyć z warsztatem działającego w Krakowie i w Małopolsce Johanna Georga Lehnera (ok. 1703-1776), być może z którymś z jego uczniów, którego Anna Dettloff określiła jako "pomocnik Lehnera". Ten sam artysta około połowy XVIII wieku wykonał ołtarz główny w niedalekim drewnianym kościele św. Andrzeja w Osieku oraz ołtarz główny i prospekt organowy w kościele parafialnym św. Macieja w sąsiednich Bielanach. W wymienionych przykładach materiałem preferowanym przez artystę jest drewno, najczęściej malowane na biało ze złoconymi elementami dekoracyjnymi. Wykonywane przez niego figury są stosunkowo niewielkie, o bardzo małych głowach osadzonych na długich szyjach. Jego postacie są ukazywane w silnym przegięciu, z głową odrzuconą do tyłu i twarzą uniesioną do góry. Jak zauważono, zarys ciał rzeźbionych postaci najczęściej przyjmuje kształt litery "S" lub "C". Charakteryzują je zazwyczaj szeroko rozpostarte ręce, ożywione gesty, bardzo często dramatyczne. Ich szaty drapowane są w bujne fałdy układające się miękko w charakterystyczne wałeczki. Twarze rzeźbionych figur są zróżnicowane wiekowo i zazwyczaj wyrażają uczucia. Charakteryzują je drobne usta, wystające brody i kości policzkowe, dość duże nosy i oczy zbliżone do trójkąta. Z kolei postacie aniołów, niezachowane w Polance Wielkiej ale znane ze zdjęć archiwalnych, najczęściej prezentują typ młodzieńca ujętego w dynamicznej pozie z rozwianymi włosami i rozpostartymi skrzydłami. Były one zbudowane z dużych piór mimo, że uniesione, to jednak zgięte. W zgięciu tworzył się wystający element przypominający kość w kształcie gałki powleczoną skórą. Na uwagę zasługuje także bardzo obficie wykorzystanie w ornamentyce motywów regencyjnych oraz grzebykowych rocaille i rokokowe panneau. Źródła inspiracji dla artysty pracującego w Polance Wielkiej i w okolicznych miejscowościach należy szukać w przedkrakowskich dziełach Lehnera zachowanych na Morawach, np. w Kravařach, Odrach i Kietrzu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zły. Konstrukcja została mocno uszkodzona przez drewnojady. Widać spuchnienie drewna i jego spudrowanie, a także liczne ubytki w ornamentach. Występują przetarcia i uszkodzenia polichromii. Struktura bardzo mocno zabrudzona.

Literatura

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 23;
A. Hałatek, B. Jania, Świątynie Osieka, Osiek 2008, s. 5;
A. Dettloff, Rzeźba krakowska drugiej połowy XVIII w. Twórcy, nurty i tendencje, Kraków 2013, s. 69-82, il. 106-107;
Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska, red. S. Brzezicki, J. Wolańska, Warszawa 2016, s. 1028, 1076.

Streszczenie

Rokokowy ołtarz główny, wraz z dwoma ołtarzami bocznymi, wykonanymi przez anonimowego pomocnika Johanna Georga Lehnera (ok. 1703-1776) we wnętrzu kościoła zostały ustawione w połowie XVIII wieku. Na przestrzeni wieków był on kilkakrotnie odnawiany. Znajdujący si ę w nim obraz Matki Boskiej apokaliptycznej i obraz św. Mikołaja zostały przeniesione do nowego kościoła. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku w wyniku włamania skradziono znajdujące się w zwieńczeniu figury aniołów. Figury św. Kazimierza Królewicza i św. Augustyna zostały zdeponowane w krypcie nowego kościoła.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na cylindrycznej, wysokiej podstawie, ze stopą na rzucie koła, z cokolikiem i płaszczem płynnie przechodzącym w okrągły trzon. Trzon przedzielony kostkowym nodusem, zwieńczony opaską. Czara od dołu zdobiona obłymi rowkami zwieńczona szerokim kołnierzem. Pokrywa trójstrefowa, dołem puklowana, w środkowej części zdobiona pasem z liści, w górnej zakończona odwróconym talerzykiem z wieńcem laurowym i od górypokrytym palmetkami. Pokrywę wieńczy kula z krzyżem.
chrzcielnica
Chrzcielnica z pokrywą
Zdjęcie nr 1: Przyścienną, wiszącą ambonę z dostępem w postaci jednobiegowych schodów z balustradą od strony prezbiterium usytuowano przy łuku tęczowym na ścianie północnej. Ambona składa się kosz na planie ściętego sześcioboku oraz zaplecka zwieńczonego gołębicą Ducha Świętego w promienistym otoku. Kosz ambony został w dolnej części zamknięty wyłamanym na jego ścięciach cokołem dekorowanym rytmicznie usytuowanymi płaskorzeźbionymi palmetami, tworząc dekoracyjny fryz, który poprowadzono również jako cokół balustrady schodów. Odpowiednikiem ukształtowania cokołu jest wieńczące kosz wyłamane belkowanie, także przechodzące na balustradę schodów, ozdobione w górnej partii mniejszymi liśćmi palmetowymi. Kosz od spodu zamknięty jest gładkimi spływami ujętymi wiszącą, liściastą szyszką. Ścięte boki kosza udekorowano spływami wolutowymi, ozdobionymi u spodu stylizowanym liściem akantu. W płycinach pomiędzy wolutami umieszczono złocone, wiszące gałązki różane. Zaplecek uzyskał kształt stojącego prostokąta flankowany dwoma pilastrami o głowicach pozbawionych dekoracji, na których wsparto przerwane belkowanie. W przerwie belkowania usytuowano złocony, promienisty otok z wyobrażeniem srebrzonej gołębicy Ducha Świętego. Trzony pilastrów zdobi wisząca gałązka liściasta, natomiast płycinę pomiędzy pilastrami motyw roślinny ułożony w formie arabeski. Strukturę pomalowano w dwóch odcieniach beżu, zaś elementy ornamentalne wyzłocono.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźbioną postać Ukrzyżowanego Chrystusa została umieszczona na drewnianym krzyżu, którego górne ramię wieńczy biały titulus w formie krótkiej banderoli z napisem: "I.N. / R.I". Ciało Chrystusa wisi na lekko opadniętych ramionach. Głowa Zbawiciela opada na jego prawe ramię. Chrystus ma pociągłą twarz okoloną kędzierzawą brodą oraz mocno pofalowanymi, ciemnymi włosami spływającymi na ramiona, odsłaniającymi jego lewe ucho. Na głowie ma koronę cierniową uplecioną z gęstych gałązek ciernia. Spod korony spływają na szyję i tułów strużki krwi. Anatomicznie ukształtowany tors wyraźnie ukazuje układ żeber oraz intensywna wybroczynę przebitego prawego boku. Nogi Zbawiciela, skrzyżowana jedna na drugiej, do krzyża zostały przytwierdzone jednym gwoździem, podobnie jak i obie dłonie. Biodra Jezusa okala złocone perizonium przerzucone przez sznur, z widocznym festonem przy prawym boku. Całość rzeźby pokryto naturalistyczną polichromią.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Antependium uzyskało kształt wydłużonego, leżącego prostokąta. W jego polu na tle bladoczerwonej marmoryzacji zawieszono, a na wyraźnie zaznaczonym marmoryzowanym na czerwono stopniu rozmieszczono, narzędzia męki Pańskiej (arma Christi). W centrum kompozycji w otoku utworzonym z kłosów zbóż oraz winnej latorośli wyobrażono na kamiennym ołtarzu płonącego baranka ofiarnego. Po obu stronach otoku namalowano wiszące dwie białe chusty. Na chuście z prawej przedstawiono płonące serce Pana Jezusa otoczone przebitymi dłońmi i stopami Chrystusa, a chusta z lewej to Veraicon z obliczem cierpiącego Zbawiciela w koronie cierniowej. Poniżej, idąc od lewej, na stopniu ukazano niską kolumnę do biczowania z przywiązanym do niej biczem i wiązką rózg, żelazną rękawice, koronę cierniową, trzcinę, młotek, dzbanek, gwoździe i obcęgi oraz drewniany krzyż ze skrzyżowaną gąbką na kiju i lancą wraz z leżącym na stopniu titulusem w formie banderoli z napisem „I.N.R.I." i datą 1838.
inne dzieła sztuki
Antependium
Zdjęcie nr 1: Drewniany kościół pw. św. Mikołaja w Polance jest budowlą orientowaną. Do prostokątnej nawy przylega węższe, wydłużone, trójbocznie zamknięte prezbiterium z piętrową zakrystią na osi o poligonalnym zamknięciu. Do zakrystii przylega od południa kruchta. Fragment północnej ściany prezbiterium jest murowany. Od zachodu do nawy dobudowano czworoboczną wieżę poprzedzoną przedsionkiem, który również dostawiono do nawy od południa. Prezbiterium i nawę wzniesiono na zrąb, natomiast wieżę w konstrukcji słupowej. Wieża na rzucie kwadratu posiada dwie kondygnacje. Dolna jest tej samej szerokości co nawa, górna natomiast znacznie węższa. Jej masyw podzielono smukłymi pilastrami i lizenami, zaś poniżej profilowanego gzymsu koronującego umieszczono wyrzynaną w desce koronkę. Kondygnacje oddzielono daszkiem gontowym zlewającym się po bokach z dachem kościoła. Wieżę nakryto kopulastym hełmem blaszanym, zwieńczonym blaszanym obeliskiem z krzyżem. Prezbiterium i nawę nakryto eternitowym dachem siodłowym podkreślonym profilowanym gzymsem. Nad nawą w części wschodniej zainstalowano wieżyczkę na sygnaturkę w formie wielobocznego graniastosłupa przykrytego cebulastą banią z krzyżem. Dokoła kościoła założono daszek gontowy chroniący podwaliny. Pod kościołem urządzono kryptę grzebalną. Wnętrze kościoła artykułowano za pomocą pilastrów i gzymsu. Całość nakryto stropem z fasetą. Otwór tęczowy uzyskał kształt trójlistnego, ściętego łuku, wspartego na filarkach ustawionych na profilowanej belce zawieszonej na kroksztynach. W części zachodniej nawy urządzono chór muzyczny, wsparty na dwóch kolumnach jońskich z przedpiersiem rozczłonkowanym balasami. We wnętrzu ustawiono ołtarz główny i dwa ołtarze boczne oraz ambonę, a na chórze muzycznym zainstalowano prospekt organowy.
kościół
Kościół św. Mikołaja
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego w proste, złocone i profilowane ramy oraz dekoracyjne obramienie utworzone z płaskorzeźbionego ornamentu małżowinowo-chrząstkowego przytwierdzonego do zielono-błękitnego marmurowego tła. W zwieńczeniu obramienia kartusz z napisem: AVE MARIA. W centrum kompozycji na ciemnym, jednolitym tle ukazano frontalnie Madonnę z Dzieciątkiem w typie Matki Boskiej Częstochowskiej. Maria na lewym przedramieniu trzyma Dzieciątko Jezus, na które wskazuje prawą ręką przyłożoną do piersi. Matka Boska ma pociągłą twarz o brązowej karnacji z wyraźnie zaznaczonymi drobnymi ustami o pełnych wargach, wydatnym nosie i małych, migdałowych, otwartych oczach. Na jej prawym policzku widoczne są dwie rysy. Madonna ubrana jest w ciemnoniebieski maforion podbity czerwienią i lamowany taśmą z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Spod maforionu widoczna jest zielona, marszczona suknia obwiedziona pod szyją taśmą także z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Siedzące Dzieciątko Jezus zostało ujęte w trzech czwartych w prawo. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą zaś podtrzymuje na kolanach zamknięty na dwie klamry kodeks. Jezus o jasnobrązowej karnacji ma owalną twarz o spojrzeniu skierowanym na matkę, mały nos i pełne usta. Jego głowę otaczają kędzierzawe, brązowe włosy rozjaśnione przy końcówkach loków. Ubrany jest w czerwoną, marszczoną na piersi tunikę lamowaną pod szyją, u spodu i przy rękawach taśmą z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Spod tuniki wdać na dole jego bosą stopę. Głowy obu postaci otaczają złocone nimby oraz dwanaście malowanych gwiazd, na które nałożono mniejsze, metalowe i złocone. Na głowach Marii i Jezusa nałożone są srebrne i złocone korony o floranych sterczynach zdobione kameryzacją.
obraz
Matka Boska Częstochowska

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Paulina Kluz, ks. Szymon Tracz, "ołtarz główny ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-126

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności