Ołtarz powstał w XIX wieku, w pole główne wstawiono wizerunek „Jezu Ufam Tobie”, a w zwieńczenie obraz św. Faustyny Kowalskiej; oba z pierwszej połowy XX wieku.
Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna, ustawiona na jednostopniowym podwyższeniu. Antepedium ujęte profilowaną, prostokątną płyciną, obwiedzioną złoconą ramą. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, flankowane po bokach rzeźbionymi uszami utworzonymi z uskrzydlonych główek aniołków i wolut, zamknięte profilowanym gzymsem. Drzwiczki w formie kwadratowej płyciny, obwiedzionej pasem cekinów, z równoramiennym krzyżem i medalionem z wyobrażeniem pelikana karmiącego pisklęta w centrum. Tron wystawienia w formie prostopadłościennej, szklanej gabloty, dekorowanej wzdłuż naroży stylizowanymi, wysuszonymi liśćmi akantu. Nastawa ujęta parą pilastrów na cokołach, o kanelowanych trzonach i kapitelach kompozytowych dźwigających niepełne belkowanie z wydatnym gzymsem, wyłamanym w ich partii. W polu głównym obraz „Jezu ufam Tobie” w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym w profilowanej ramie. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego gzymsem o łuku nadwieszonym. W polu obraz ze św. Faustyną w formie powtarzającej linie zwieńczenia. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanymi, wysuszonymi i spiralnie skręconymi liśćmi akantu. W przyłuczach w polu środkowym uskrzydlone główki anielskie. Fryz dekorowany płycinami z ornamentem wstęgowo-cęgowym oraz rozetami. Kondygnacja i zwieńczenie ujęte uszami utworzonymi z suchego akantu.
Ołtarz marmoryzowany w kolorystyce różowo-pomarańczowej z detalami architektonicznymi marmoryzowanymi w kolorystyce czarnego marmuru; detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
Ołtarz reprezentuje typ aediculowy, czyli jednokondygnacyjnej, jednoosiowej struktury ujętej parą podpór dźwigających przerywane belkowanie, ze zwieńczeniem. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły twórcy tego retabulum. Nastawa nosi cechy klasycystyczne, które przejawiają się w uspokojeniu form, kanelowanych pilastrach, nowych formach (kształt tabernakulum) i znacznie oszczędniejszym zdobieniu nastawy. Ikonografia ołtarza poświęcona jest Miłosierdziu Bożemu, w teologii chrześcijańskiej jednemu z największych przymiotów Boga. Kluczowa rola tej prawdy została przypomniana przez Chrystusa za pośrednictwem św. Faustyny Kowalskiej w objawieniach trwających od 28 lipca 1934 do czerwca 1938 roku, które siostra Faustyna zapisywała w „Dzienniczku”, np. „Córko moja, napisz, że im większa nędza, tym większe ma prawo do miłosierdzia mojego, a namawiaj wszystkie dusze do ufności w niepojętą przepaść miłosierdzia mojego, bo pragnę je wszystkie zbawić. Zdrój miłosierdzia mojego został otwarty na oścież włócznią na krzyżu dla wszystkich dusz – nikogo nie wyłączyłem” (Dzienniczek poz. 1182).
Ołtarz powstał w XIX wieku, w pole główne wstawiono wizerunek „Jezu Ufam Tobie”, a w zwieńczenie obraz św. Faustyny Kowalskiej; oba z pierwszej połowy XX wieku. Ikonografia ołtarza poświęcona jest Miłosierdziu Bożemu, w teologii chrześcijańskiej jednemu z największych przymiotów Boga. Kluczowa rola tej prawdy została przypomniana przez Chrystusa za pośrednictwem św. Faustyny Kowalskiej w objawieniach trwających od 28 lipca 1934 do czerwca 1938 roku.
Maria Działo, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-71