Nieznany święty
Zdjęcie nr 1: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 2: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 3: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 4: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 5: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 6: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 7: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 8: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 9: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 10: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 11: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.
Zdjęcie nr 12: Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.

Nieznany święty

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Krzeszowice
Miejscowość
Tenczynek
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Krzeszowice
Parafia
Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny Matki Boskiej
Identyfikator
DZIELO/08824
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
lata czterdzieste XVIII wieku
Technika i materiał
drewno rzeźbione, polichromowane, złocone
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Figura nieznanego świętego (być może apostoła) powstała z przeznaczeniem dla ołtarza wzniesionego do nowego murowanego kościoła, którego budowę rozpoczęto w 1728 roku. Ołtarz Matki Boskiej wspomniano w inwentarzu kościoła z 1748 roku, zatem powstał przed tą datą, ale nie był wówczas jeszcze pomalowany.

Opis

Figura ukazuje mężczyznę w całej postaci, w kontrapoście, ubranego w długą suknię przewiązaną w pasie i płaszcz spięty na piersiach, z otwartą księgą na prawej dłoni, z lewą przytrzymującą na biodrach płaszcz. Głowa zwrócona w lewo, ku górze, okolona długą, falującą brodą.

Zarys problematyki artystycznej

Cechy formalne figury nieznanego świętego (być może jednego z apostołów) w ołtarzu Matki Boskiej wskazują na autorstwo Ludwika Ladislawa, rzeźbiarza pochodzącego z Opawy, czynnego w Krakowie od 1741 roku. Do cech tych należy sposób kształtowania wydłużonej sylwety, miękko modelowanych szat z zaoblonymi marszczeniami, długich i głębokich fałd kształtowanych równolegle. W tenczyńskiej figurze sposób modelowania twarzy o wydatnym płaskim nosie, z oczami o mocno zaznaczonych powiekach i charakterystycznych pogrubionych brwiach oraz krótkiej brodzie i kręconych wąsach jest niemal identyczny z figurami św. Jana Nepomucena i św. Jana Kantego w ołtarzu św. Jana Chrzciciela w kościele Mariackim w Krakowie, które Ladislawowi przypisała Anna Dettloff. Te same cechy odnaleźć można w zespole jego rzeźb w ołtarzu głównym kolegiaty w Sandomierzu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Figura niezidentyfikowanego świętego (być może jednego z apostołów) powstała zapewne w latach czterdziestych XVIII wieku w warsztacie mało znanego rzeźbiarza Ludwika Ladislawa z Opawy, działającego w Krakowie od 1741 roku, autora dekoracji rzeźbiarskiej ołtarza głównego kolegiaty w Sandomierzu.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na wysokim, dwuczęściowym, schodkowym postumencie, z trzonem w kształcie gruszkowatym i puklowaną czarą z profilowanym wylewem. Pokrywa utworzona z ośmiu drewnianych kabłąków w kształcie dwóch rzędów spływów wolutowych, ozdobionych motywem koguciego grzebienia, podtrzymujących glob ziemski nakryty koroną zamkniętą z czterema kabłąkami z kulą i krzyżem. Wewnątrz ażurowej pokrywy grupa rzeźbiarska Chrzest Chrystusa w Jordanie i gołębica Ducha Świętego nad nimi.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Niewielka kropielnica z głęboką, półkulistą czarą na wodę ozdobioną pionowymi występami imitującymi pukle i wylewem w kształcie ćwierćwałka jest wmurowana w ścianę kruchty kościoła.
kropielnica
Kropielnica
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, jednonawowy (z dodatkową przestrzenią od południa powstałą w wyniku połączenia trzech kaplic), z półkoliście zamkniętym prezbiterium, z prostokątną zakrystią od północy, z kruchtą na osi nawy głównej oraz drugą od północy; między zakrystią a kruchtą północną babiniec. Nawa szersza od prezbiterium, prostokątna, trójprzęsłowa, ze sklepieniem kolebkowym z lunetami na gurtach. Od zachodu chór muzyczny wsparty na kolumnach. Ściany nawy podzielone zdwojonymi pilastrami, między którymi nisze arkadowe, od południa półokrągłe arkady łączące nawę główną z nawą boczną. Partię ścian od sklepienia oddziela pełne belkowanie wyłamane na osi pilastrów, które jest kontynuowane w przekrytym sklepieniem kolebkowym z lunetami prezbiterium. W partii przyziemia oraz sklepienia prostokątne okna w rozglifionych obramieniach zamkniętych łukiem odcinkowym, na osi prezbiterium owalne. Od zachodu oraz od południa drzwi zamknięte łukiem odcinkowym. Fasada trójosiowa, dwukondygnacyjna, zwieńczona trójkątnym przyczółkiem, poprzedzona jednokondygnacyjną kruchtą, do której wchodzi się po sześciostopniowych schodach. Osie rozdzielone są pojedynczymi lub zdwojonymi pilastrami, kondygnacje dzieli bogato profilowane belkowanie. W kruchcie drzwi o wykroju prostokąta zamknięte łukiem odcinkowym, okna w osiach bocznych o identycznym jak drzwi wykroju; okulus w szczycie. W osi środkowej drugiej kondygnacji fasady okno prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym, a u szczytu okulus. Na elewacjach kontynuowany jest gzyms oddzielający drugą kondygnację i partię dachu, pionowe podziały utworzone zostały przez lizeny. Nawa główna oraz kruchty nakryte dachami dwuspadowymi, część nawy bocznej, zakrystia oraz babiniec jednospadowymi, druga część nawy bocznej trójspadowym, zakrystia dwuspadowym zamkniętym półkoliście. Dwie wieżyczki na sygnaturki: jedna nad nawą główną, druga, mniejsza nad prezbiterium. Obie przeprute arkadami, zwieńczone kopułami z kulą i krzyżem. Do najważniejszych elementów wyposażenia należą: ołtarz główny późnobarokowy z obrazem Przemienienia Pańskiego przywieziony z Rzymu w 1723 roku, dwa regencyjne ołtarze boczne z barokowymi obrazami Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz św. Katarzyny, oba ozdobione sukienkami oraz obraz z przedstawieniem św. Józefa, pochodzący z trzeciego ołtarza wisi teraz na ścianie nawy głównej.
kościół
Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks to przedstawienie ukrzyżowanego Jezusa. Martwe ciało Zbawiciela o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze jest rozciągnięte i przybite trzema gwoździami do prostego krzyża. Widać na nim ślady męki: strużki krwi płynące spod grubej korony cierniowej, przebity bok oraz krwawiące rany. Głowa jest opuszczona na prawe ramię, oczy zamknięte, usta rozchylone. Ręce ma rozpostarte, stopy założone na siebie, przybite jednym gwoździem. Biodra otacza białe perizonium opadające na lewym udzie, związane z prawej strony i opadające miękką fałdą w dół. Na górnym ramieniu krzyża widnieje rozwinięty titulus z majuskułowymi literami „INRI” (Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum).
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks to przedstawienie ukrzyżowanego Jezusa. Martwe ciało Zbawiciela o wyraźnie zaznaczonej budowie jest rozciągnięte i przybite trzema gwoździami do krzyża, którego ramiona są zakończone wielolistnie. Na ciele widać ślady męki: strużki krwi płynące spod korony cierniowej i ran w dłoniach i stopach oraz przebity bok. Głowa jest opuszczona na prawe ramię, oczy zamknięte, usta rozchylone. Ręce, których palce są podwinięte, rozpostarte, stopy założone na siebie, przybite jednym gwoździem. Biodra otacza kremowe perizonium opadające na lewym udzie, związane na prawym i opadające miękką, zawijającą się fałdą w dół do wysokości kolan. Na górnym ramieniu krzyża widnieje titulus z majuskułowymi literami „INRI” (Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum).
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia Jezusa w typie Ecce Homo, po biczowaniu, ze śladami męki, siedzącego na kamieniu z rękami złożonymi na lewym udzie. Zbawiciel z bolesnym wyrazem twarzy zwraca wzrok ku górze, ma owalną twarz, duże, jasne oczy otoczone opuchniętymi powiekami spoglądające spod uniesionych brwi, wąski nos oraz niewielkie, nieznacznie rozchylone usta. Twarz okala ciemny zarost, spod korony cierniowej nałożonej na długie, opadające na ramiona ciemne włosy spływają strużki krwi. W prawej dłoni związanych sznurem rąk trzyma trzcinę, lewą stopę opiera na kamieniu, prawą na ziemi. Spod okrywającego jego plecy i nogi, związanego pod szyją purpurowego, podbitego złotem płaszcza widać nagi, umięśniony tors.
rzeźba
Ecce Homo

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Nieznany święty ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/nieznany-swiety-4

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności