Dzieje zabytku nie są znane.
Pełnoplastyczna, polichromowana figura Chrystusa na krzyżu. Sylwetka zmarłego jest smukła, o białej karnacji, z wyraźnie zaznaczoną muskulaturą i układem kostnym. Ramiona rozpostarte, uniesione powyżej głowy, nogi są lekko ugięte w kolanach, przechylone na prawą stronę. Głowa opada na prawe ramię, twarz pociągła, oczy otwarte, nos o prostym profilu, usta rozchylone. Włosy ciemne, spływają na plecy i ramiona, twarz okala krótka broda. Na głowie ciemnozielona korona cierniowa, biodra otoczone białym, krótkim perizonium podtrzymywanym brązowym sznurem, opadające pionowymi fałdami z przodu i na prawy bok. Na ciele Chrystusa widoczne są ślady męki: przebity bok, dłonie oraz stopy. Nad głową titulus z napisem „INRI” ujęty liśćmi; krzyż czarny.
Śmierć Chrystusa na krzyżu będąca ofiarą odkupienia ludzkich grzechów oraz późniejsze zmartwychwstanie oznaczające przezwyciężenie śmierci określają fundament religii chrześcijańskiej. Najważniejszym symbolem wiary i śmierci ofiarnej jest krucyfiks – plastyczne przedstawienie umierającego lub umarłego Chrystusa na krzyżu, występujące samodzielne lub jako część większej grupy. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Z punktu widzenia historii sztuki od XI wieku nacisk kładziono na ukazanie nie triumfu, lecz cierpienia Chrystusa. Zbawiciel jest ukazany w koronie cierniowej, z opuszczoną głową i śladami męki. Przedstawienie zredukowane, jak w przypadku tej rzeźby, wyłącznie do postaci wiszącego na krzyżu, martwego Jezusa uwypukla jego osamotnienie w czasie męki i stanowi obowiązkowe wyposażenie każdego kościoła.
Omawiane dzieło jest pokryte grubą warstwą farby, co utrudnia atrybucję i datowanie, lecz byćmoże wykonał je ten sam artysta, który wyrzeźbił również drugi, znajdujący się w kościele krucyfiks. Świadczyć o tym może podobne traktowanie ciała w obu rzeźbach, niemal identyczny układ perizoniów oraz zbieżna dekoracja titulusów.
Ramiona postaci zostały wtórnie umocowane, całość przemalowana, w niektórych partiach widoczne są ubytki polichromii.
Przechowywana w kościele w Zalasie figura Ukrzyżowanego pochodzi z XVIII (?) wieku i najpewniej wykonał ją ten sam artysta, który wyrzeźbił również drugi, znajdujący się w kościele krucyfiks.
Agata Felczyńska , "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-128