Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłą płyciną z inskrypcją, wsparte na gzymsie z podwieszonymi pod nim stykającymi się wolutami i zwieńczone wydatnym, profilowanym gzymsem z akroterionami na narożach i gotycką tarczą nakrytą otwartą koroną ujętą stylizowaną wicią roślinną. W tarczy druga tarcza o wciętych pobocznicach i głowicy z rytym godłem herbu Jastrzębiec – odwróconej podkowie z krzyżem kawalerskim. Tarcza nakryta otwartą koroną i klejnotem w postaci jastrzębia z godłem w prawym szponie. Na tablicy inskrypcja „THOMAS AB OLWITA / UZNAŃSKI / HAERES BONORUM SZAFLARY OBIIT / A(NNO) D(OMINI) MD CCCXLVIII.” W prawym dolnym rogu tablicy z inskrypcją sygnatura kamieniarza "E(dward) Stehlik / w Krakowie."
Epitafium zostało wykonane w warsztacie jednego z najwybitniejszych krakowskich kamieniarzy Edwarda Stehlika. Rzemieślnik ten chętnie korzystał z łomów czarnego marmuru dębnickiego i wykonywał dzieła (w tym dziesiątki epitafiów i pomników nagrobnych) w różnych stylach od neogotyku, przez neorenesans i neobarok. W konwencji tej ostatniej formule stylistycznej utrzymane jest epitafium w kościele parafialnym w Szaflarach, choć dwa akroteriony z muszlami na narożach wskazują na inspiracje motywami zaczerpniętymi ze starożytnej sztuki egipskiej i rzymskiej, a które chętnie wprowadzano w okresie klasycyzmu.
Dobry.
Epitafium zasłużonego właściciela Szaflar Tomasza Uznańskiego wykonał krakowski kamieniarz Edward Stehlik, zapewne po 1848 roku. Epitafium z czarnego marmuru dębnickiego jest przykładem częstego w XIX wieku wykorzystywania motywów neobarokowych, choć narożne akroteriony należą do języka wypowiedzi artystycznej doby późnego klasycyzmu.
Józef Skrabski, "Epitafium Tomasza Uznańskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-tomasza-uznanskiego