Epitafium Tomasza Uznańskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłą płyciną z inskrypcją, wsparte na gzymsie z podwieszonymi pod nim stykającymi się wolutami i zwieńczone wydatnym, profilowanym gzymsem z akroterionami na narożach i gotycką tarczą nakrytą otwartą koroną ujętą stylizowaną wicią roślinną. W tarczy druga tarcza o wciętych pobocznicach i głowicy z rytym godłem herbu Jastrzębiec – odwróconej podkowie z krzyżem kawalerskim. Tarcza nakryta otwartą koroną i klejnotem w postaci jastrzębia z godłem w prawym szponie. Na tablicy inskrypcja „THOMAS AB OLWITA / UZNAŃSKI / HAERES BONORUM SZAFLARY OBIIT / A(NNO) D(OMINI) MD CCCXLVIII.” W prawym dolnym rogu tablicy z inskrypcją sygnatura kamieniarza "E(dward) Stehlik / w Krakowie."

Epitafium Tomasza Uznańskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Szaflary
Miejscowość
Szaflary
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Biały Dunajec
Parafia
Św. Andrzeja Apostoła
Miejsce przechowywania
prezbiterium kościoła, ściana północna
Identyfikator
DZIELO/14367
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
po 1848 roku
Autor
Edward Stehlik
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
marmur dębnicki kuty, złocony
Wymiary podstawowe
szerokość – 135 cm
wysokość – 115 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Domena Publiczna

Opis

Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłą płyciną z inskrypcją, wsparte na gzymsie z podwieszonymi pod nim stykającymi się wolutami i zwieńczone wydatnym, profilowanym gzymsem z akroterionami na narożach i gotycką tarczą nakrytą otwartą koroną ujętą stylizowaną wicią roślinną. W tarczy druga tarcza o wciętych pobocznicach i głowicy z rytym godłem herbu Jastrzębiec – odwróconej podkowie z krzyżem kawalerskim. Tarcza nakryta otwartą koroną i klejnotem w postaci jastrzębia z godłem w prawym szponie. Na tablicy inskrypcja „THOMAS AB OLWITA / UZNAŃSKI / HAERES BONORUM SZAFLARY OBIIT / A(NNO) D(OMINI) MD CCCXLVIII.” W prawym dolnym rogu tablicy z inskrypcją sygnatura kamieniarza "E(dward) Stehlik / w Krakowie."

Zarys problematyki artystycznej

Epitafium zostało wykonane w warsztacie jednego z najwybitniejszych krakowskich kamieniarzy Edwarda Stehlika. Rzemieślnik ten chętnie korzystał z łomów czarnego marmuru dębnickiego i wykonywał dzieła (w tym dziesiątki epitafiów i pomników nagrobnych) w różnych stylach od neogotyku, przez neorenesans i neobarok. W konwencji tej ostatniej formule stylistycznej utrzymane jest epitafium w kościele parafialnym w Szaflarach, choć dwa akroteriony z muszlami na narożach wskazują na inspiracje motywami zaczerpniętymi ze starożytnej sztuki egipskiej i rzymskiej, a które chętnie wprowadzano w okresie klasycyzmu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Epitafium zasłużonego właściciela Szaflar Tomasza Uznańskiego wykonał krakowski kamieniarz Edward Stehlik, zapewne po 1848 roku. Epitafium z czarnego marmuru dębnickiego jest przykładem częstego w XIX wieku wykorzystywania motywów neobarokowych, choć narożne akroteriony należą do języka wypowiedzi artystycznej doby późnego klasycyzmu.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Adama Wiśniewskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z prostokątnej podstawy z wykrojoną od dołu wnęką wypełnioną muszlą i tablicy w kształcie stojącego prostokąta zakończonego uszakami i łukiem, półkolistym nadwieszonym z okrągłym polem na portret, łuk zakończony krzyżem. W polu Inskrypcja „Pamięci / Alojzego Rafała Estreichera / ur(odzonego) w Krakowie 1785 r(oku) / Fil(ozofii) i Med(ycyny) D(okto)ra Professora zwyczajnego / przez lat 36 w Uniwersytecie Jagiellonskim, / Zoologii Botaniki Mineralogii, / Dyrektora Ogrodu Botanicznego, / wielu Towarzystw uczonych Członka, / który zaufaniem Kollegów powołany / sprawował godność Rektora Uniwersytetu, / Senatora Rzeczy Pospolitej Krakowskiej / i kilkakrotnie Dziekana Wydziału, / a jako Professór wysłużony / umarł w Krakowie w d(niu) 1. Sierpnia 1852 r(oku)”. Na podstawie kuta sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Alojzego Rafała Estreichera
Zdjęcie nr 1: Epitafium o formie leżącego prostokąta z uszakami. Pole z inskrypcją gładkie, prostokątne, z ćwierćkoliście ściętymi rogami, obwiedzione pasem z surowego, nie polerowanego marmuru. W polu inskrypcja „Nieodżałowanej pamięci / EDWARDA STEHLIKA / artysty rzeźbiarza i obywatela m(iasta) Krakowa / ur(odzonego) 1835. zm(arłego) 1888. / HELENY CÓRKI i EDWARDA SYNA / żona i matka kładzie ukochanym tę pamiątkę / prosząc o Zdrowaś Marya / za ich duszę.”
płyta nagrobna
Epitafium Edwarda Stehlika i jego dzieci Heleny i Edwarda
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, z szeroką ramą z uszakami, z dolną krawędzią wykrojoną faliście i górną, trójkątną zwieńczoną krzyżem. W polu inskrypcja „FELIX † 1845 I NAPOLEON † 1850 / TOMASZA WYSOCKIEGO / zasłużonego Profesora i Prorektora / w Liceum S(więtej) Anny zm(arłego) r(oku) 1833 Synowie, / którym umrzeć na rodzinnej ziemi / BÓG nie dozwolił / proszą wraz z Ojcem swoim / o modlitwę”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Feliksa, Napoleona i Tomasza Wysockich
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z profilowaną ramą i dwiema pseudogotyckimi arkadkami utworzonymi z maswerków. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA CZECHA / urodzonego w Krakowie r(oku) 1762. / Doktora filozofii, / Professora Matematyki wyższej / W AKADEMII KRAKOWSKIEJ, / DYREKTORA / Gimnazyum Wołyńskiego / W KRZEMIEŃCU / i tamże zmarłego dnia 6 Grudnia r(oku) 1810. / SYNOWIE / napis ten poświęcają.” W lewym dolnym narożu obramienia sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Czecha
Zdjęcie nr 1: Epitafium osadzone na profilowanym cokole, zwężającym się ku dołowi, z dwiema przylegającymi do siebie, ulistnionymi wolutami, zostało wykonane w typie łuku triumfalnego, ujętego pilastrami i stojącymi przed nimi kolumnami jońskimi, dźwigającymi belkowanie wyłamujące się ponad nimi i przyczółek w formie łuku odcinkowego. W przyczółku owalny kartusz z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, nad przyczółkiem krzyż. W polu środkowym wnęka prostokątna zamknięta półkoliście z malowanym portretem zmarłego. Mężczyzna ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, z głową zwróconą niemal frontalnie. Ubrany w rektorską togę z gronostajowym kołnierzem, z łańcuchem uniwersyteckim. Twarz o wyraźnych rysach, szeroka, z dużym nosem, wąskimi ustami, w okularach, z wysoką łysiną i siwymi bokobrodami. Pod portretem tablica z inskrypcją „JÓZEF KREMER / DOKTOR PRAWA I FILOZOFII / REKTOR I PROFESOR UNIWERS(YTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO) / CZŁONEK AKADEMII UMIEJĘTNOŚCI / ŻOŁNIERZ Z R(OKU) 1831. / UR(ODZONY) 22 LUTEGO 1805 R(OKU). ZM(ARŁ) 2 CZERWCA 1875 / SŁUŻYŁ OJCZYŹNIE ORĘŻEM, NAUKĄ I PIÓREM. / WIECZNE ODPOCZYWANIE RACZ MU DAĆ PANIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Kremera

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Edward Stehlik

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica wkomponowana w wysoką i szeroką niszę w północnej ścianie pierwszego przęsła prezbiterium, ujętą wykonanymi z drewna cokołami i kanelowanymi półkolumnami o kompozytowych kapitelach z impostami, między którymi profilowana arkada z Okiem Opatrzności w kluczu. Nisza pokryta polichromią ukazującą Chrzest Chrystusa w Jordanie. Podstawa na rzucie ośmioboku, profilowana i fazowana w górnej części. Założony na rzucie ośmioboku cokół stanowi podstawę trzonu na rzucie koła, o części środkowej w typie gruszkowatym, zwieńczonego ośmioboczną płytą podpierającą rozłożystą czarę o powierzchni imitującej puklowanie. Czarę wieńczy pokrywa w kształcie dzwonu o gęsto profilowanej powierzchni, zwieńczonego kulą z krzyżem. Na dwóch bokach cokołu chrzcielnicy inskrypcja „FR(ANCISZEK) TUMIDALSKI / majst(er) kamien(iarski) / DĘBNIK KRZESZOWICE / 1900”.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta ujęta profilowaną ramą z uszakami, zwieńczona węższym, prostokątnym polem zamkniętym trójkątnym, profilowanym gzymsem, ujętym dwoma zwróconymi do siebie wolutami ze spływami wypełnionymi listkami. W polu kuta, złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / HONORATA de DOMARADZKIE UZNAŃSKA / HERES BONORUM SZAFLARY * 12 JANUARII 1797. 28. APRILIS 1878. / IMITABILE EXEMPLAR CARAE UXORIS, AMANTIS MATRIS, OPTIMAE CIVIS, / VIDUA FACTA DUOS FILIOS EDUCAVIT, / ET REM FAMILIAREM BENE GESSIT. / EX SEPTEM LIBERIS QUINQUE / SUMMOS DIGNITATIS GRADUS OBTINUERUNT IN CIVITATE. / AD PERPETUAM MEMORIAM POSUIT GRATO ANIMO FILIUS. / R(EQUIESCAT) I(N) P(ACE)”.
płyta nagrobna
Epitafium Honoraty z Domaradzkich Uznańskiej
Zdjęcie nr 1: Przyścienną ambonę wspartą na masywnym filarze ustawiono przy północnej ścianie nawy, obok wejścia do kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej. Wejście na nią prowadzi z kruchty północnej. Ambona z wejściem połączona jest za pomocą podestu z drewnianą, ażurową balustradą, utworzoną z półokrągłych arkadek wspartych na wysmuklonych tralkach. Filar ambony ustawiono na dwupoziomowym cokole na planie czworoboku o ściętych narożach. Cokół w górnej części przechodzi w ośmioboczny filar zwieńczony stylizowanymi i złoconymi liśćmi akantu ułożonymi kielichowo. Boki filaru zdobią stylizowane, złocone kampanulle. Kosz ambony wykonano na planie czworoboku. W narożach pojawiły się pilastry podtrzymujące wyłamane belkowanie stanowiące parapet ambony, dekorowane stylizowaną wicią akantową z palmetami. Ścianki kosza ozdobione zostały podwójnymi, prostokątnymi płycinami, zamkniętymi łukiem odcinkowym, które wypełniono płaskorzeźbioną i złoconą, stylizowaną wicią akantu. Również pilastry na narożach ozdobiono stylizowaną wicią liści akantu, wieńcząc je kapitelami kompozytowymi. Przy dolnej krawędzi kosza zawieszono płaskorzeźbione i złocone girlandy kwiatowo-roślinne. Wysoki zaplecek ambony uzyskał architektoniczną formę flankowaną przez dwie kolumny z attyckimi bazami na wysokich postumentach, z pierścieniem w połowie wysokości i kapitelami kompozytowymi. Kolumny podtrzymują belkowanie dodatkowo wsparte na czterech konsolkach. W polu pomiędzy kolumnami na tle prostokątnej zwieńczonej półokrągło płyciny wyobrażono dwie płaskorzeźbione, półokrągłe tablice Dekalogu, dekorowane diagonalnymi rozetkami. Ponad amboną zawieszono baldachim na planie czworoboku o ściętych narożach, zwieńczonych małymi pinaklami. Jego boki ozdabia stylizowany ornament akantowy z muszlami. Na podniebieniu wyobrażono rzeźbioną gołębicę Ducha Świętego. Całość baldachimu wieńczy ażurowa latarnia na planie ośmioboku, o ośmiu kolumnach wspierających belkowanie, z daszkiem zwieńczonym krzyżykiem.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Przyścienny, otwarty konfesjonał szafiasty, wykonany w całości z drewna uzyskał formę architektoniczną ustawioną na niskim cokole. Drewniane siedzisko z podłokietnikami i wysokim zapleckiem flankują dwie ścianki boczne przeprute dwoma kwadratowymi okienkami wypełnionymi romboidalną kratownicą. Ścianki od góry zamknięte są wyciętym, odwróconym łukiem odcinkowym. Od frontu zamykają je smukłe czworoboczne filarki zwieńczone zdwojonymi płaskimi kulami z krzyżykami. W dolnej partii do filarków od przodu przymocowano półwypukłe drzwi. Zdobią je cztery kwadratowe płyciny, obramione profilowanymi listwami. Przestrzeń pomiędzy płycinami tworzy krzyż równoramienny. W górnej części do filarków przymocowano dwuskrzydłowe drzwiczki, których przody ozdobiono płaskorzeźbionym motywem stylizowanego dziewięciosiłu. Podobny motyw wpisano w pola ułożonych w pionowym rzędzie trzech płycin obramionych profilowanymi listwami. Płyciny umieszczono na bocznych policzkach konfesjonału. Górne płyciny uzyskały kształt stojącego trapezu, natomiast pozostałe cztery mają kształt czworoboczny. Policzki wieńczą wolutowe spływy. Zaplecek konfesjonału w górnej części ozdobiony został czworoboczną płyciną o wklęsłych narożach, ujętą szeroką, wklęsło-wypukłą ramą. Pole płyciny ozdobiono krzyżem utworzonym z fazowanych listew, w kształcie zbliżonym do krzyża równoramiennego z wpisanym okręgiem.
konfesjonał
konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
ołtarz
ołtarz
Zdjęcie nr 1: Kościół św. Andrzeja Apostoła w Szaflarach jest murowaną świątynią orientowaną. Składa się z czteroprzęsłowej nawy, przylegającego do niej od wschodu węższego, trójprzęsłowego prezbiterium zamkniętego łukiem spłaszczonym oraz czworobocznej wieży usytuowanej od zachodu. Po bokach nawy, na planie kwadratu ze ściętymi narożami, wzniesiono naprzeciw siebie dwie kaplice boczne, otwarte do wnętrza kościoła półokrągłymi arkadami. Od wschodu do kaplicy Najświętszego Serca Pana Jezusa przylega niewielka kruchta. Z kolei po stronie północnej prezbiterium wzniesiono na planie prostokąta zakrystię, poprzedzoną przedsionkiem i aneksem łączącym ją z kaplicą boczną Matki Boskiej, nad którym znajduje się skarbczyk. Prezbiterium doświetlone zostało przez trzy półokrągłe okna w ścianie południowej. Nawa, opięta na zewnątrz przyporami, została nakryta sklepieniem żaglastym z gurtami, a jej wnętrze, podobnie jak w prezbiterium, rozczłonkowano półfilarami. Zarówno nawę jak i prezbiterium nakryto dachem siodłowym, pokrytym blachą miedzianą. Obie kaplice boczne zasklepiono ośmiodzielnym sklepieniem i przykryto dachem namiotowym, wieńcząc go wielobocznymi latarniami z krzyżem. Doświetlają je półokrągłe okna oraz okulus, umieszczony w ścianie ołtarzowej, zamurowany w kaplicy Najświętszego Serca Pana Jezusa i od zewnątrz wypełniony współczesną mozaiką z wyobrażeniem Chrystusa Pantokratora. Elewacje prezbiterium, nawy i kaplic potynkowano. Od strony zachodniej do nawy przylega dwupoziomowa, czworoboczna wieża. Jej ściany olicowano okładziną z piaskowca. Dolny poziom wieży wyznacza nieznaczny uskok. Tu w przyziemiu urządzono kruchtę, do której prowadzi półokrągły portal. Nad portalem widoczny jest okulus. Górny poziom przepruto z trzech stron półokrągłymi oknami wypełnionymi drewnianymi żaluzjami. Wieżę zwieńczono ostrosłupowym hełmem, pokrytym blachą miedzianą i zakończonym krzyżem, który wspiera się na profilowanym gzymsie koronującym. Zwieńczenie wieży zostało wzbogacone w narożach czterema nadwieszonymi na wspornikach wielobocznymi wieżyczkami z ostrosłupowymi hełmami, pomiędzy którymi z trzech stron umieszczono tarcze zegarowe.
kościół
Kościół św. Andrzeja Apostoła

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie leżącego prostokąta. W polu inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Wincenty Kropatschek / Caal Leśniczy w Niepołomicach / w 65. r(oku) życia swego zmarł d(nia) 20 Listopa/da 1848. r(oku) pozostała w żalu żona wraz / z dziećmi pomnik ten położyła, / duszę jego pobożnym poleca westchnieniom.”
płyta nagrobna
Epitafium Wincentego Kropatscheka
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą zdobioną w narożach motywami ornamentalnymi, przedstawia scenę Zwiastowania Najświętszej Marii Pannie. Po prawej stronie kompozycji znajduje się postać klęczącej na klęczniku Marii skierowanej w prawo i odwracającej się ku znajdującemu się za nią archaniołowi Gabrielowi. Głowa Marii jest lekko opuszczona i przechylona na prawe ramię, owalną twarz charakteryzują delikatne, młodzieńcze rysy z długim, nosem, drobnymi ustami i półprzymkniętymi oczami. Ciemne blond włosy widoczne są spod osłaniającej głowę i opadającej na plecy białej chusty. Strój Marii stanowi czerwona, przewiązana w pasie suknia oraz przerzucony przez lewe ramię i osłaniający nogi niebieski płaszcz. Na stopach są sandały. Maria prawą rękę wspiera na piersiach, lewą na otwartej księdze leżącej na pulpicie klęcznika. Po lewej stronie kompozycji ukazana jest przyklękająca na obłokach postać archanioła Gabriela zwróconego w trzech czwartych w lewo. Ukazaną w profilu twarz charakteryzują wyraziste rysy, długie, blond, skręcone włosy opadają na plecy. Archanioł ubrany jest w jasnoróżową suknię o podpiętych dekoracyjnymi zaponami rękawach i dolnym brzegu. Przez lewe ramię przerzucony jest niebieski płaszcz. Na plecach widoczne są skrzydła, na nogach wysoko wiązane sandały. Lewą rękę wznosi ku górze, w prawej zgiętej w łokciu i wyciągniętej przed siebie trzyma kwiat białej lilii. W górnej partii kompozycji, pośród obłoków widoczne są sylwetki aniołków, z których jeden trzyma gałązki różane. Pośrodku, na tle promienistej glorii ukazana jest gołębica Ducha Świętego. Po prawej stronie, tuż przy krawędzi, widoczne jest fragmentarycznie okno ze stojącym na parapecie wysokim wazonem z białymi i różowymi różami oraz lilią. W lewym, dolnym rogu, obok klęcznika znajduje się kosz z motkiem i robótką oraz zamknięta księga. Sygnatura: „A(nno) D(omini) 1848 / Jan Stankiewicz pinx[it] / osw[?] / Fondator / [...] Kod[?]ski”.
obraz
Zwiastowanie
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie kwadratu wykonana z czarnego marmuru ze złoconym napisem poniżej herbów Starykoń i Grzymała „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Józefa z Hrabiów Potulickich / HRABINA WIELOPOLSKA / Urodzona d(nia) 23. Marca 1787 r(oku) umarła d(nia) 16 / Marca 1848 r(oku) opatrzona s(więty)mi Sakramentami, / Mąż i Córka Jej kładąc ten pomnik w dowód / żalu oraz wdzięczności ich za ciągłe Jej po/święcenie się dla nich, i za wzór Cnót Chrześci/ańskich im zostawiony / proszą o westchnienie za Jej duszę”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefy z Potulickich Wielopolskiej
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji przedstawiono w całej postaci frontalnie w nieznacznym kontrapoście św. Stanisława stojącego nad grobem Piotrowina. Stanisław z uniesioną głową i spojrzeniem w niebo prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma srebrny pastorał o krzywaśni utworzonej z wici roślinnej. Ma pociągłą twarz o wydatnym nosi i ustach, otoczoną brązowym zarostem. Ubrany jest w humerał, albę obszytą u spodu koronką, przewiązaną w pasie cingulum, szkarłatną stułę oraz taką samą kapę podbitą ciemną zielenią, spiętą pod szyją fibulą i obwiedzioną złocistą, szeroką bortą. Na głowie ma szkarłatną infułę lamowaną złotą tasiemką, a na przedzie zdobioną klejonem. Przed biskupem w lewym rogu kompozycji z czworobocznego otworu w posadzce wyłania się postać wskrzeszonego Piotrowina. Jest to starszy mężczyzna o bladotrupiej karnacji ze złożonymi modlitewnie rękami. Jego wychudłą twarz okala brązowa, krótka broda i włosy. Głowę ma przewiązaną białą chustką. Postać owinięta jest białym całunem. Stanisławowi po bokach towarzyszą dwaj diakoni w ciemnobordowych dalmatykach. Są to młodzi mężczyźni. Diakon z prawej strony śwciętego podtrzymuj połę kapy, a z lewej trzyma procesyjny krzyż. Za nimi z tyłu na jasnobrązowym tle widać zdziwione i przerażone twarze czterech starszych, wąsiastych i krótko obciętych mężczyzn będących świadkami cudu.
obraz
św. Stanisław ze Szczepanowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty w szeroką, profilowaną i pozłacaną ramę. Kompozycja zamknięta łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami, powyżej domalowane błękitne niebo do prostokątnej ramy obrazu. Pośrodku na tle pejzażu z błękitnym niebem przedstawiona jest św. Barbara zwrócona trzy czwarte w lewo, w pozycji stojącej, z kielichem z hostią w prawej dłoni i palmą męczeństwa w lewej, stojąca na leżącym na ziemi mieczu. Twarz owalna z długim nosem, małymi ustami i wzrokiem skierowanym ku niebu; długie włosy są rozpuszczone na plecy, z lewej strony obrazu jest rozwiany jej biały welon. Święta jest ubrana w długą, niebieską suknię z białymi angażantami. Na plecy ma założony czerwony płaszcz, który lewą połą zasłania jej nogi. Na głowie ma założoną otwartą koronę, a wokół niej świetlisty nimb. Po lewej stronie obrazu wysoka wieża z trzema kolistymi oknami i półkoliście zamkniętym wejściem. Po prawej stronie obrazu scena męczeńskiej śmierci św. Barbary, ukazująca jej ścięcie. Według dokumentacji konserwatorskiej na odwrociu znajduje się napis: „Malował Seb[astian] Wincenty Stolarski w Myślenicach 1880[?] Dnia 16/3”.
obraz
Św. Barbara

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Tomasza Uznańskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-tomasza-uznanskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności