ołtarz
Zdjęcie nr 1: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 9: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 10: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 11: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 12: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 13: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 14: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 15: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 16: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 17: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 18: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 19: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 20: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 21: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 22: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 23: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 24: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 25: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 26: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.
Zdjęcie nr 27: Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.

ołtarz

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Szaflary
Miejscowość
Szaflary
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Biały Dunajec
Parafia
Św. Andrzeja Apostoła
Miejsce przechowywania
kaplica boczna Matki Boskiej Szaflarskiej
Identyfikator
DZIELO/14440
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
połowa XVII wiek z przekształceniami z końca XIX wiek
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno, techniki snycerskie i stolarskie,, rzeźbienie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Ołtarz z połowy XVII wieku może pochodzić z dawnego, drewnianego kościoła wzniesionego w Szaflarach w 1652, bądź też trafił tu ze starosądeckiego kościoła franciszkanów pw. św. Stanisława, biskupa i męczennika, po kasacie klasztoru i zamienieniu świątyni na magazyn przez wojska austriackie w 1815 roku. Pod koniec XIX wieku ołtarz przebudowano, aranżując nową wnękę centralną i dodając zwieńczenie z obrazem św. Maurycego.

Opis

Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej stanowi przykład przyściennej, architektonicznej, drewnianej nastawy trójosiowej ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z kamiennym portatylem uzyskał kształt leżącego prostopadłościanu. Jego przód flankują hermy o trzonach dekorowanych cekinami. W polu zastosowano prostokątną płycinę ujętą kimationem. Na mensie ustawiono prostopadłościenne tabernakulum z wyodrębnionym cokołem i gzymsem koronującym wyłamanym na osi, podtrzymywanym przez dwa pilastry. Krawędzie tabernakulum zdobi imitacja boniowania. Drzwiczki ozdobiono stojącą, prostokątną płyciną, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem. W polu płyciny umieszczono stojący na obłokach płaskorzeźbiony i złocony kielich z hostią otoczoną promieniami. Jednokondygnacyjna nastawa wspiera się na prostokątnej predelli, przechodzącej pod osiami bocznymi w wolutowe konsole. Osie retabulum wydzielone zostały za pomocą skrajnych pilastrów oraz pary kolumn flankujących oś środkową. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przerwane w partii pola środkowego oraz na osiach skrajnych przerwany półokrągły przyczółek. Wewnętrzna para kolumn dźwiga dodatkowo parę konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Zwieńczenie uzyskało formę kwadratu zamkniętego szczytem z krzyżem, ujętego parą kolumienek na cokołach podtrzymujących skrajne woluty. Po zewnętrznych bokach zwieńczenia usytuowano postacie adorujących aniołów. W polu środkowym kondygnacji znalazła się nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego archiwoltą opadającą na belkowanie z konchą wydzieloną przez poziomy gzyms wsparty na dwóch pilastrach. W podniebiu konchy widoczna jest rzeźbiona i srebrzona gołębica Ducha Świętego. W niszy ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącą na wysokim czworobocznym postumencie. W osiach bocznych znalazły się nisze zamknięte konchą, u dołu podtrzymywane wspornikiem, z figurami św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza. W polu zwieńczenia umieszczono obraz w formie owalu ujęty ramą z przedstawieniem św. Maurycego. Ołtarz w całości pokryty został bogatą i zróżnicowaną dekoracją ornamentalną. Liśćmi akantu ozdobiono cokoły kolumn i wolut podwieszonych pod boczne osie. Kolumny w jednej czwartej wysokości obwiedzione zostały profilowaną listwą wypełnioną rautami. Ich dolne części ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów z podwieszonymi festonami i girlandami. Z kolei w górnych partiach wykorzystano spiralne wici winnego grona. Dekoracyjnie artykułowano także pilastry, które w jednej czwartej przedzielono profilowanym gzymsem. Ich dolne części szczelnie wypełniono ornamentem okuciowym z rautem w środku, z kolei górne pokryto układającą się swobodnie i symetrycznie wstęgą z kaboszonami. Fryz belkowania wypełniony został wicią roślinną. Pola pomiędzy niszą a belkowaniem ozdobiono uskrzydlonymi główkami aniołów i podwieszonymi pod nimi girlandami. Ponadto uskrzydlone główki aniołów zdobią imposty podstawy zwieńczenia oraz klucz archiwolty ponad niszą główną. Kolumieńki zwieńczenia ozdobione zostały układającą się spiralnie wstęgą. Na dekoracje ornamentalną nastawy składają się również różne zdobienia profilów belkowania i zwieńczenia w postaci kostkowania, wolich oczu oraz pasów utworzonych z liści akantu.

Zarys problematyki artystycznej

Retabulum z gotycką figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem w Szaflarach reprezentuje typ architektonicznej nastawy w formie łuku triumfalnego, określanej także jako "Porta coeli" (Brama niebieska). Jej kształt, a zwłaszcza obecność wyraźnie zaakcentowanej predelli, wpisuje się w proces przekształcania w wieku XVII nastaw ołtarzowych w formie tryptykowej w dojrzałą koncepcję łuku triumfalnego. W Szaflarach podkreśla to wprowadzenie motywu "serliany" (od włoskiego teoretyka architektury Sebastiana Serlio), kiedy to pole środkowe nastawy swym półkolistym zamknięciem wyłamuje się ponad belkowania prostokątnych pól bocznych. Retabulum w swojej strukturze nawiązuje do wielkich struktur manierystycznych siedemnastowiecznych ołtarzy-gigantów (np. nastaw krakowskich w kościele Bożego Ciała - 1634, Św. Marka - 1653 (?), czy też Św. Katarzyny - 1674, suto złoconych i niespokojnie spowitych w ornamentykę roślinno-małżowinową z liczną obecnością uskrzydlonych główek anielskich oraz stojących postaci świętych. Mimo dziewiętnastowiecznego przekształcenia pierwotny zamysł nastawy jest dobrze widoczny. Wszystko przemawia także za tym, że figury św. Elżbiety Węgierskiej i św. Kazimierza Królewicza sprowadzone zostały z Tyrolu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Ostatnią konserwację przeprowadzono na przełomie XX i XXI wieku.

Literatura

T. Dobrowolski, Sztuka Krakowa, Kraków 1959, s. 436-439;
T. Chrzanowski, M. Kornecki, Sztuka Ziemi Krakowskiej, Kraków 1982, s. 273-274, 388-391, il. 239a;
Sz. Tracz, Kościół parafialny św. Andrzeja w Szaflarach, Szaflary 2012, s. 28-29.

Streszczenie

Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej z połowy XVII wieku może pochodzić z dawnego, drewnianego kościoła wzniesionego w Szaflarach w 1652, bądź też trafił tu ze starosądeckiego kościoła franciszkanów pw. św. Stanisława, biskupa i męczennika, po kasacie klasztoru i zamienieniu świątyni na magazyn przez wojska austriackie w 1815 roku. Pod koniec XIX wieku ołtarz przebudowano, aranżując nową wnękę centralną i dodając zwieńczenie z obrazem św. Maurycego.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica wkomponowana w wysoką i szeroką niszę w północnej ścianie pierwszego przęsła prezbiterium, ujętą wykonanymi z drewna cokołami i kanelowanymi półkolumnami o kompozytowych kapitelach z impostami, między którymi profilowana arkada z Okiem Opatrzności w kluczu. Nisza pokryta polichromią ukazującą Chrzest Chrystusa w Jordanie. Podstawa na rzucie ośmioboku, profilowana i fazowana w górnej części. Założony na rzucie ośmioboku cokół stanowi podstawę trzonu na rzucie koła, o części środkowej w typie gruszkowatym, zwieńczonego ośmioboczną płytą podpierającą rozłożystą czarę o powierzchni imitującej puklowanie. Czarę wieńczy pokrywa w kształcie dzwonu o gęsto profilowanej powierzchni, zwieńczonego kulą z krzyżem. Na dwóch bokach cokołu chrzcielnicy inskrypcja „FR(ANCISZEK) TUMIDALSKI / majst(er) kamien(iarski) / DĘBNIK KRZESZOWICE / 1900”.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłą płyciną z inskrypcją, wsparte na gzymsie z podwieszonymi pod nim stykającymi się wolutami i zwieńczone wydatnym, profilowanym gzymsem z akroterionami na narożach i gotycką tarczą nakrytą otwartą koroną ujętą stylizowaną wicią roślinną. W tarczy druga tarcza o wciętych pobocznicach i głowicy z rytym godłem herbu Jastrzębiec – odwróconej podkowie z krzyżem kawalerskim. Tarcza nakryta otwartą koroną i klejnotem w postaci jastrzębia z godłem w prawym szponie. Na tablicy inskrypcja „THOMAS AB OLWITA / UZNAŃSKI / HAERES BONORUM SZAFLARY OBIIT / A(NNO) D(OMINI) MD CCCXLVIII.” W prawym dolnym rogu tablicy z inskrypcją sygnatura kamieniarza "E(dward) Stehlik / w Krakowie."
płyta nagrobna
Epitafium Tomasza Uznańskiego
Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta ujęta profilowaną ramą z uszakami, zwieńczona węższym, prostokątnym polem zamkniętym trójkątnym, profilowanym gzymsem, ujętym dwoma zwróconymi do siebie wolutami ze spływami wypełnionymi listkami. W polu kuta, złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / HONORATA de DOMARADZKIE UZNAŃSKA / HERES BONORUM SZAFLARY * 12 JANUARII 1797. 28. APRILIS 1878. / IMITABILE EXEMPLAR CARAE UXORIS, AMANTIS MATRIS, OPTIMAE CIVIS, / VIDUA FACTA DUOS FILIOS EDUCAVIT, / ET REM FAMILIAREM BENE GESSIT. / EX SEPTEM LIBERIS QUINQUE / SUMMOS DIGNITATIS GRADUS OBTINUERUNT IN CIVITATE. / AD PERPETUAM MEMORIAM POSUIT GRATO ANIMO FILIUS. / R(EQUIESCAT) I(N) P(ACE)”.
płyta nagrobna
Epitafium Honoraty z Domaradzkich Uznańskiej
Zdjęcie nr 1: Przyścienną ambonę wspartą na masywnym filarze ustawiono przy północnej ścianie nawy, obok wejścia do kaplicy Matki Boskiej Szaflarskiej. Wejście na nią prowadzi z kruchty północnej. Ambona z wejściem połączona jest za pomocą podestu z drewnianą, ażurową balustradą, utworzoną z półokrągłych arkadek wspartych na wysmuklonych tralkach. Filar ambony ustawiono na dwupoziomowym cokole na planie czworoboku o ściętych narożach. Cokół w górnej części przechodzi w ośmioboczny filar zwieńczony stylizowanymi i złoconymi liśćmi akantu ułożonymi kielichowo. Boki filaru zdobią stylizowane, złocone kampanulle. Kosz ambony wykonano na planie czworoboku. W narożach pojawiły się pilastry podtrzymujące wyłamane belkowanie stanowiące parapet ambony, dekorowane stylizowaną wicią akantową z palmetami. Ścianki kosza ozdobione zostały podwójnymi, prostokątnymi płycinami, zamkniętymi łukiem odcinkowym, które wypełniono płaskorzeźbioną i złoconą, stylizowaną wicią akantu. Również pilastry na narożach ozdobiono stylizowaną wicią liści akantu, wieńcząc je kapitelami kompozytowymi. Przy dolnej krawędzi kosza zawieszono płaskorzeźbione i złocone girlandy kwiatowo-roślinne. Wysoki zaplecek ambony uzyskał architektoniczną formę flankowaną przez dwie kolumny z attyckimi bazami na wysokich postumentach, z pierścieniem w połowie wysokości i kapitelami kompozytowymi. Kolumny podtrzymują belkowanie dodatkowo wsparte na czterech konsolkach. W polu pomiędzy kolumnami na tle prostokątnej zwieńczonej półokrągło płyciny wyobrażono dwie płaskorzeźbione, półokrągłe tablice Dekalogu, dekorowane diagonalnymi rozetkami. Ponad amboną zawieszono baldachim na planie czworoboku o ściętych narożach, zwieńczonych małymi pinaklami. Jego boki ozdabia stylizowany ornament akantowy z muszlami. Na podniebieniu wyobrażono rzeźbioną gołębicę Ducha Świętego. Całość baldachimu wieńczy ażurowa latarnia na planie ośmioboku, o ośmiu kolumnach wspierających belkowanie, z daszkiem zwieńczonym krzyżykiem.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Przyścienny, otwarty konfesjonał szafiasty, wykonany w całości z drewna uzyskał formę architektoniczną ustawioną na niskim cokole. Drewniane siedzisko z podłokietnikami i wysokim zapleckiem flankują dwie ścianki boczne przeprute dwoma kwadratowymi okienkami wypełnionymi romboidalną kratownicą. Ścianki od góry zamknięte są wyciętym, odwróconym łukiem odcinkowym. Od frontu zamykają je smukłe czworoboczne filarki zwieńczone zdwojonymi płaskimi kulami z krzyżykami. W dolnej partii do filarków od przodu przymocowano półwypukłe drzwi. Zdobią je cztery kwadratowe płyciny, obramione profilowanymi listwami. Przestrzeń pomiędzy płycinami tworzy krzyż równoramienny. W górnej części do filarków przymocowano dwuskrzydłowe drzwiczki, których przody ozdobiono płaskorzeźbionym motywem stylizowanego dziewięciosiłu. Podobny motyw wpisano w pola ułożonych w pionowym rzędzie trzech płycin obramionych profilowanymi listwami. Płyciny umieszczono na bocznych policzkach konfesjonału. Górne płyciny uzyskały kształt stojącego trapezu, natomiast pozostałe cztery mają kształt czworoboczny. Policzki wieńczą wolutowe spływy. Zaplecek konfesjonału w górnej części ozdobiony został czworoboczną płyciną o wklęsłych narożach, ujętą szeroką, wklęsło-wypukłą ramą. Pole płyciny ozdobiono krzyżem utworzonym z fazowanych listew, w kształcie zbliżonym do krzyża równoramiennego z wpisanym okręgiem.
konfesjonał
konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Kościół św. Andrzeja Apostoła w Szaflarach jest murowaną świątynią orientowaną. Składa się z czteroprzęsłowej nawy, przylegającego do niej od wschodu węższego, trójprzęsłowego prezbiterium zamkniętego łukiem spłaszczonym oraz czworobocznej wieży usytuowanej od zachodu. Po bokach nawy, na planie kwadratu ze ściętymi narożami, wzniesiono naprzeciw siebie dwie kaplice boczne, otwarte do wnętrza kościoła półokrągłymi arkadami. Od wschodu do kaplicy Najświętszego Serca Pana Jezusa przylega niewielka kruchta. Z kolei po stronie północnej prezbiterium wzniesiono na planie prostokąta zakrystię, poprzedzoną przedsionkiem i aneksem łączącym ją z kaplicą boczną Matki Boskiej, nad którym znajduje się skarbczyk. Prezbiterium doświetlone zostało przez trzy półokrągłe okna w ścianie południowej. Nawa, opięta na zewnątrz przyporami, została nakryta sklepieniem żaglastym z gurtami, a jej wnętrze, podobnie jak w prezbiterium, rozczłonkowano półfilarami. Zarówno nawę jak i prezbiterium nakryto dachem siodłowym, pokrytym blachą miedzianą. Obie kaplice boczne zasklepiono ośmiodzielnym sklepieniem i przykryto dachem namiotowym, wieńcząc go wielobocznymi latarniami z krzyżem. Doświetlają je półokrągłe okna oraz okulus, umieszczony w ścianie ołtarzowej, zamurowany w kaplicy Najświętszego Serca Pana Jezusa i od zewnątrz wypełniony współczesną mozaiką z wyobrażeniem Chrystusa Pantokratora. Elewacje prezbiterium, nawy i kaplic potynkowano. Od strony zachodniej do nawy przylega dwupoziomowa, czworoboczna wieża. Jej ściany olicowano okładziną z piaskowca. Dolny poziom wieży wyznacza nieznaczny uskok. Tu w przyziemiu urządzono kruchtę, do której prowadzi półokrągły portal. Nad portalem widoczny jest okulus. Górny poziom przepruto z trzech stron półokrągłymi oknami wypełnionymi drewnianymi żaluzjami. Wieżę zwieńczono ostrosłupowym hełmem, pokrytym blachą miedzianą i zakończonym krzyżem, który wspiera się na profilowanym gzymsie koronującym. Zwieńczenie wieży zostało wzbogacone w narożach czterema nadwieszonymi na wspornikach wielobocznymi wieżyczkami z ostrosłupowymi hełmami, pomiędzy którymi z trzech stron umieszczono tarcze zegarowe.
kościół
Kościół św. Andrzeja Apostoła

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny ze zwieńczeniem, trójosiowy. Neogotycki na trapezowym postumencie. Mensa wsparta na dwóch kolumnach o schodkowych, bazach w formie ośmioramiennych gwiazd na siedmiobokach z wklęsłymi ramionami. Z każdego ramienia gwiazd strzeliście unosiła się ku kapitelowi wzdłuż trzonu służka, tworząc u dołu romboidalną, wklęsłą siatkę. Struktura ta zachowała się mniej niż w połowie na lewej kolumnie. Kapitel lewy ornamentalnie pokryty regularną siatką ze stylizowanych, suchych gałęzi, które tworzą trzy strefy pól ornamentalnych. Dolne przypominają ostre łuki, krzyżują się w nich gałęzie. Środkowe, romboidalne są puste a górne wypełniają sploty suchego akantu. Prawy kapitel posiada podobne podziały pól, różni się wypełnieniem górnej ze stref, gdzie przestrzeń całkowicie zajmują na przemian bujne winne grona oraz pochylające się kłosy zbóż. Zaplecek pod mensą, od frontu podzielono na sześć stref. Na dwóch zewnętrznych i dwóch środkowych znajdują się przedstawienia płaskorzeźbionych łuków okiennych z maswerkami. Druga płaszczyzna od lewej i prawej ozdobiona jest płaskorzeźbą roślinną. Ryzalitowana w części środkowej kondygnacja pierwsza stanowi tabernakulum na cokole. Zadaszenie spadziste pokryte różnorodnym zdobieniem, flankowane czworokątnymi filarami, na których kapitelach wspierają się ramiona ostrych łuków z wimpergami. Powyżej kapitele filarów stanowią blanki z których wyrastają ażurowe formy zbudowane z kilku esownic stylizowane na oset, zakończone profitkami. Widać wnętrze tabernakulum przez ażurowe, dwuskrzydłowe drzwiczki. Na lewych jest przestrzenna rzeźba Orła w koronie osadzona w nieznacznie uszkodzonej oprawie ze splotów gałęzi. Z prawej podobnie wykonane przedstawienie Pogoni Litewskiej. Konny rycerz ma złamany miecz. W centrum ołtarza w prostokątnej ramie znajduje się owalne pole wewnątrz otoczone ciasnym splotem guzowatych gałęzi. W środkowych punktach owalu z gałęzi wstawiono owalne płaskorzeźby z kości słoniowej ze scenami z życia Chrystusa. W samym środku niewielka rzeźba Jezusa Ukrzyżowanego. Ramę główną flankują postacie Ewangelistów po dwóch z każdej strony, jeden nad drugim, na postumentach i pod gotyckimi baldachimami, najwyższy jest okazalszy. Zwieńczenie ołtarza stanowi wysunięta balustrada zbudowana z ostrołukowych ramion ze sterczynami, centralne ramiona zbiegają się i łączą w sterczynę zakończoną krzyżem. Ołtarz flankowany strzelistymi formami z typowych dla neogotyckiej stylizacji elementami architektonicznymi, w które wkomponowano po jednej postaci świętych z każdej strony.
ołtarz

ołtarz

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "ołtarz", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-3

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności